Hoofdcategorieën
Home » Once Upon A Time » Een nieuw begin of zo iets! » Ontwaken
Een nieuw begin of zo iets!
Ontwaken
Voor de zoveelste keer deze maand legde Mary de hoorn op de de haak. Weer was er niets veranderd. De jongen die ze een maand gleden aan de voet van de Big Ben had gevonden, was nog altijd bewusteloos. En ondanks dat ze hem helemaal niet kende, was ze doodsbang dat hij het niet zou overleven. Hij was er niet best aan toe. Naast een gebroken been, een gebroken neus en verschillende blauwe plekken en kneuzingen had hij een harde klap op zijn hoofd gehad. Dat verklaarde waarschijnlijk waarom hij nog steeds bewusteloos was. Vandaag had de arts zelfs over een coma gesproken en dat zorgde er er voor dat Mary zich nog grote zorg ging maken om de jongen.
Ze pakte de krant en las het stukje dat ze nu al zo'n tweehonderd keer gelezen had. En het deed haar net net zo veel verdriet als de eerste keer. Eigenlijk meer. Want ze wist nu dat er nooit iemand op gereageerd had. De jongen werd niet gezocht. Hij was alleen. Dat wist ze zeker.
Gezocht iemand die deze jongen kent!
Op dinsdag 21 januari werd aan de voet van Big Ben een bewusteloze jongen gevonden. Mary Cassidy die de jongen die dag vond, heeft goed gehandeld door een ambulance te bellen. Die snel ter plaatse was. In het ziekenhuis werd al snel duidelijk dat de jongen er ernstig aan toe is. Zijn rechterbeen op drie plaatsen gebroken, gebroken neus, verschillende kneuzingen en zeer waarschijnlijk een hersenbeschadiging, maar dat laatste kunnen we pas zeker weten als de jongen bij kennis gekomen is. Ook kwamen we er hier in ziekenhuis achter dat de jongen niets bij zich had, dat ook maar iets vertelde over wie hij is. Maar er moet toch iemand zijn die hem kent, iemand zijn die weet wie deze bewusteloze jongen is. Het gaat om een jongen van rond de veertien jaar. Hij heeft bruin haar, dat licht krult en voor zijn ogen hangt, hij is rond de 1.69 meter lang, is zeer mager en droeg op de dag dat hij gevonden werd een bruine jas ( die te klein was, en overal gaten, slijtage en scheuren vertoonde) evenals zijn zwarte broek. Schoeisel droeg hij niet. Komt deze beschrijving u bekent voor en denkt u nu deze jongen ken ik?
Of bent u misschien zelfs wel de vader of moeder van deze jongen stuur dan een mail naar:
Hospital1235@fastmail.uk
Hij zit op de grond in een klein houten huisje en voelt zich met zijn vijf jaar al heel erg groot. Maar misschien is dat ook wel omdat mama iedere dag tegen hem zegt: 'Baelfire wat ben je al een grote jongen' In zijn handje houd hij een van schapenwol gemaakt konijntje. Papa heeft dat konijntje voor hem gemaakt en sindsdien zijn hij en Knijntje onafscheidelijke. Waar Hij is is Knijntje. Waar zij is hij. Papa komt het huisje binnen. Zijn houten wandelstok tikte daarbij ritmisch op de houten vloer. 'Bae!' roept hij vrolijk terwijl hij naar zijn zoon zwaait. De jongen staat op en rent op zijn vader af, waarna hij zijn armen om hem heen slaat. 'Papa! Papa!' roept hij vrolijk. Zijn vader lacht en neemt hij in zijn armen.
'Je zoon is wél blij je weer te zien' mompelt mama vanaf de schommelstoel voor het haardvuur waar ze al die tijd al zat.
'Jij dan niet?' vraagt papa. Mama schud van van nee.
'Het was wel lekker rustig toen je er niet was. Als jij er niet bent kunnen onze buren tenminste geen nieuwe nieuwtjes over je verspreiden, omdat ze dan niet zien hoe hard je voor alles weg rent. Je bent een lafaard Rumple en iedereen weet dat. Iedereen heeft het er over. Alle weduwe hebben het er over. En weet je wat ze dan zeggen?'
Papa zwijgt.
'Nou!' roept mama.
'Ik heb geen idee Milah'
'Ze zeggen dat ze blij zijn dat hun mannen gestorven zijn als helden. Dat ze hun kinderen kunnen vertellen hoe hun vader sterf opdat zij een beter leven zouden hebben. En wat moet ik mijn zoon vertellen, dat zijn vader zo bang was om dood te gaan dat hij zichzelf maar kreupel sloeg en als een bang haasje naar huis snelde. Denk je dat ik dat leuk vind?'
'Had je dan echt liever gehad dat ik dood was gegaan?'
'Ja, Rumple, dat had ik veel liever gehad dan had Baelfire naar je op kunnen kijken. Dan had hij net als alle andere kinderen een held als vader gehad. Dat is toch veel fijner dan een lafaard als vader?'
Papa zegt niets en gaat in plaats daarvan op de grond zitten. Om zo op de zelfde hoogte te zijn als zijn vijfjarige zoon. Die zich al weer met Knijntje op de grond heeft laten vallen. En schud van het lachen wanneer zijn vader gekke bekken trekt. Dat zijn moeder als ze vaak weer kwaad het huisje verlaten heeft merkt hij niet. Zijn aandacht is bij zijn vader, die tenminste wel iets met hem doet als hij er is. En niet zo als mama die alleen maar op een stoel zit te kniezen.
'Had hij echt niets bij zich?'
'Nee, enkel de kleren die hij droeg. Geen paspoort of andere bezittingen die ook maar iets kunnen vertellen over wie hij is'
'Waar hadden ze hem ook al weer gevonden?'
'In de buurt van de Big Ben. Hij was bewusteloos en had een gebroken been.'
' Hij moet toch iets van persoonlijke informatie bij zich hebben gehad'
'Ik heb toch al gezegd dat hij niets bij zich had. Waarom blijf je daar over door zagen'
'Heb je gezien in wat voor een kleren hij hier kwam. Ze zagen er zeer ouderwets uit en zaten vol gaten en scheuren'
'Dat klopt. Misschien is hij van huis weglopen of zo. Of zijn ouders heel erg arm
' Zou je denken? Maar volgens mij wordt onze kleine vriend langzaam wakker'
De jongen werd wakker van de vreemde stemmen. Zo ver hij kon horen ging het om een man en vrouw. Waar was hij? Hij opende zijn ogen en zag dat hij in een spierwitte kamer lag. In een bed onder hagelwitte lakens. Aan het voeteneinde van zijn bed stonden een man en vrouw. Waar was hij? De vrouw ging op de rand van het bed zitten en keek hem strak aan met helderblauwe ogen. Ze deed haar arm omhoog en bewoog haar hand richting zijn gezicht. Haar dikke wijsvinger raakte zijn neus aan en trok zijn oogleden een voor een naar beneden. Daarna tikte ze drie keer met haar vinger tegen zijn voorhoofd. Baelfire wilde rechtop gaan zitten maar dat lukte hem niet zijn rechterbeen wilde niet meegeven. Leek aan te voelen als beton. Hij trok de deken van zich af en zag dat zijn been in iets wits verpakt was. Hij voelde er aan, het voelde hard en ruw aan.
'Je hebt je been op drie plaatsen gebroken jongeman' zei de man die nog steeds aan het voeteneinde stond. 'Vandaar dat we er een stevig gips omheen hebben gedaan. Zo kan het genezen'
'Weet je eigenlijk nog wat er gebeurd is?' vroeg de vrouw.
'Nee, ik kan me niets meer herinneren. Het laatste wat ik me herinner is dat er een eend in de vijver zwom'
'In welke vijver?' vroeg de man.
'Een vijver in een park. Ik weet niet welk park'
'Leilah, moeten we die mevrouw Cassidy niet bellen. Om haar te laten weten dat de jongen is bij gekomen?'
' Dat lijkt me een goed idee.' de vrouw die blijkbaar Leilah heette liep de hagelwitte kamer uit.
'Wie is die mevrouw Cassidy?' vroeg Baelfire.
'De vrouw die jou een half jaar geleden heeft gevonden'
'Een half jaar!' riep Baelfire verontwaardigd. ' Ik ben hier al zo lang?'
'Ja, je bent een half jaar lang bewusteloos geweest. En dat is natuurlijk een hele lange tijd. Kan je me iets meer over je zelf vertellen? Wie je bent, wie je ouders zijn, waar je vandaan komt?'
'Mijn ouders leven niet meer. Ik ben veertien jaar oud. En Mijn naam is Baelfire.'
'Heb je verder nog familie ergens?'
'Nee, '
'Dat verklaard meteen waarom er niemand op onze oproep reageerde' zei de man.
'Welke oproep?'
'We hadden een oproep in de kant gezet of iemand jou kende, maar niemand leek je te kennen.'
'Ik ben nog niet zo heel erg lang in Londen' zei Baelfire.
'Hoelang ben je hier dan al?'
'Een half jaar en een paar dagen vermoed ik. U zei dat ik een half jaar bewusteloos ben geweest en ik geloof ik daarvoor nog maar een paar dagen hier was'
'Waar was voor je naar Londen kwam?'
'Dat weet ik niet meer' loog hij. Want hij kon onmogelijk tegen de man zeggen dat hij in Neverland was geweest wees. Voor deze man bestond dat land niet eens, dan werd meteen voor gek verklaard. Niet dat de mensen dat nu niet al deden. Deze arts was eigenlijk de eerste die vriendelijk tegen was geweest.
Mary rende zo hard als ze kon richting de telefoon toen zij deze hoorde rinkelen. Het was het ziekenhuis. Nadat ze het gesprek had afgerond legde ze opgelucht de hoorn op de haak.
'Gus!' riep ze. 'Gustaaf!' Haar man kwam in zijn joggingbroek en ontbloot bovenlijf de trap af. Zijn haar was nog nat van het het douchen. Hij had zelfs zijn handdoek nog over zijn schouders hangen.
'Ja,' mompelde hij lichtelijk geïrriteerd omdat zijn vrouw hem geroepen had. Als het weer over die bewusteloze jongen ging werd hij echt gek. Al een half jaar lang kon ze over niets anders praten, dan over het volgens haar ouderloze bewusteloze jongetje.
'Hij is wakker Gus,' riep ze opwekt toen hij de met bloemetjesbehang beklede woonkamer binnen kwam.
'Dat kind?' mompelde hij.
'Ja, hij is bij. O Gus zou het niet geweldig zijn als we hem in huis zouden nemen?' stelde Mary voor.
'Wat moet ik met het kind van een ander!' riep hij. Mary zuchtte en trok hem naast zich op de beige bank.
'Je wilde toch zo graag een kind?' vroeg ze argwanend.
'Ik wil een kind van mijzelf. Een kind dat van jou en mij is. Onze eigen vlees en bloed. Niet het kind van iemand die ik niet ken. Weet jij veel uit wat voor een bloed dat kind geboren is. Misschien was zijn vader wel een massamoordenaar of was zijn moeder een inbreker. Ik wil zo'n jongen niet in mijn huis hebben'
'Als dat zo was kan hij daar toch niets aan doen. Kom Gus gun die jongen een thuis. Gun mij mijn zoon'
'Ik peins er niet over. Als je het niet erg vind ga ik me nu verder afdrogen, want straks begint er nog schimmel op mijn rug te groeien.' terwijl dat zei, stond hij op en liep al stampend de kamer uit. Mary slaakte opnieuw een diepe zucht. Soms was haar man zelf nog een klein kind, juist daarom was hij moeilijk over te halen, maar het zou haar lukken. Zij wilde een moeder zijn voor de jongen en dat zou ze worden ook met of zonder Gus als het moest. Dit was hun kans op het door hen zo gewenste kind. Aan de ene kant snapte ze Gus ook wel, zij had natuurlijk ook veel liever gehad dat haar kind haar eigen vlees en bloed was geweest. Dat ze zich zelf er ieder dag in kon herkennen, maar dat was nou eenmaal niet mogelijk en daarom moesten ze de andere mogelijkheden bekijken. Een kind adopteren hoorde bij die mogelijkheden en Mary zelf wilde niet eens nagaan wat die andere mogelijkheden waren, nee zij had haar zoon gevonden. Nu moest Gus hem nog vinden. Misschien moest ze hem maar overhalen om met haar naar het ziekenhuis te gaan. Misschien dat hij in de jongen dan ook zijn zoon kon vinden. Maar daar was ze eigenlijk niet zo zeker van. Gustaaf was eigenwijs en veranderde niet snel van mening, het werd dus een hele klus om hem over te halen. Vandaar dat Mary nu zelfs overwoog om bij hem weg te gaan. Ondanks dat haar dit pijn deed omdat ze heel veel van Gus hield, wist ze ook dat ze niet kon leven met de wetenschap dat de jongen weer op straat terecht zou komen. Dat er niemand was die zich om hem zou bekommeren. Dat hij opnieuw moederziel alleen door de straten van Londen zou struinen. In de hoop ergens een warme slaapplaats te vinden. In de hoop dat hij iets te eten en drinken kon krijgen. Er moest gewoon een manier zijn Gus over te halen, al was die zeer gering. En mocht het niet lukken dan zou zij wat haar part samen met de jongen onder een brug gaan wonen dan hoefde hij in ieder geval niet alleen opzoek naar eten en drinken maar had hij iemand waar mee hij dat samen kon doen. Een moeder.
Reacties:
anders groeit er schimmel op mijn rug, voor mijn part groeien er direct volle padenstoelen, als hij zo voort doet is het niet meer dan zijn verdiende loon
maar geen zorgen Mary, ga voor Bae
Met de wijze woorden van Phil Collins: you'll be in my heart
*Drukt tevergeefs op 'volgende'*
Meer?
Dit is ... zucht, I'm in love with this story!
Don't Worry, Be Happy Bae!
En Gus, je mist iets geweldigs als je hier niet mee eens wordt.
VerderVerderVerderVerderVerderVerder?
MIJN HOOP KLOPTE MAAR KOMT NOG NIET UIT (!!)
Anyway super duper bedankt voor het lange hoofdstuk, dat had ik wel even nodig na een zondag vol huiswerk. Je hebt weer een geweldig hoofdstuk neergezet, looo-oove it <3