FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

13: Pure magie

Lila loopt naar de tralies en kijkt naar de patrouillerende Boo’s die voor de cel de wacht houden.

“Hé! Boo’s!”

De spoken stoppen en kijken met hun eeuwige grijns de cel in. Lila grijnst terug en maakt een buiging.

“Ik bewonder jullie vaardigheden als geest,” zegt ze met een overdreven stem. “Jullie kunnen zweven boven de grond, onzichtbaar worden.. Er zijn zo veel mogelijkheden, en mijn interesse wordt groter naarmate ik langer naar jullie kijk.”

Luigi staart verbaasd naar Lila, en de de ogen van de Boo’s beginnen te glinsteren.

“Wat ik me afvraag,” gaat Lila verder, “is over welke vaardigheden jullie Boo’s nog meer beschikken. Wat is het dat jullie kunnen en wij niet?”

Eén van de Boo’s begint te lachen. “Ik zal het laten zien!”

Hij zweeft dwars door de tralies van de cel. Luigi duikt angstig ineen, maar Lila slaat haar handen in ontzag voor haar mond.

“Niet te geloven!” zegt ze. “Jullie kunnen door vaste voorwerpen heen zweven?”

“Dat klopt!” roept de andere Boo. “Het is echt geweldig om een geest te zijn!”

“Oh, dat geloof ik zeker..” Lila veegt een vers geproduceerde traan uit haar oog. “Oh, ik zou alles geven om te kunnen voelen hoe het is om een spook te zijn zoals jullie. Ik zou zo graag willen weten welke Boo’s er nog meer zijn in dit spookhuis…”

De Boo’s kijken elkaar even aan. “Hey, wij weten een manier waarop je zelf kunt ervaren hoe het is om een Boo te zijn!”

Nu kijkt Luigi op. Lila grijnst breed.

“Echt waar? Ik zou niets liever willen! Denken jullie dat ik dan ook door vaste voorwerpen heen kan gaan?”

“Geen probleem! Je hoeft alleen maar dit te absorberen!”

De Boo’s halen iets tevoorschijn. Lila trekt een wenkbrauw op als ze het voorwerp ziet. Het lijkt op een witte paddestoel met het gezicht van een Boo en ook dit voorwerp zweeft boven de grond, net als de Power Star.

“Magie,” mompelt Lila in zichzelf. “Natuurlijk…”

“Dit is een Boo Mushroom,” zeggen de Boo’s triomfantelijk. “Je hoeft het alleen aan te raken en je wordt een Boo! Is dat niet gaaf?”

“Het is super!” antwoordt Lila, en ze kijkt even naar Luigi.

De Boo’s geven de Boo Mushroom door de tralies, en nu zweeft het voorwerp voor de ogen van Lila en Luigi boven de grond. De Boo’s lachen enthousiast en gaan verder met patrouilleren.

“Als ik dit.. Absorbeer,” fluistert Lila. “Kan ik dan nog terug veranderen in een mens?”

“Je hoeft alleen maar in een fel licht te komen,” fluistert Luigi.

Lila slikt. Magie. Misschien wel het meest onvoorspelbare element in het universum, het zit je mee of het zit je tegen. Soms staat magie aan jouw kant en soms niet. Het is lastig om te weten aan welke kant de magie staat. Het ziet er vaak uit alsof het aan jouw kant staat, maar dan kom je er later achter dat dat toch niet het geval was. Kan ze deze magie accepteren?

Hulpzoekend kijkt ze naar Luigi. “En jij dan?” vraagt ze. “We hebben maar één Mushroom.”

“Maak je geen zorgen over mij,” zegt Luigi glimlachend. “Ik ben spookhuizen gewend, al jagen ze me nog steeds de stuipen op het lijf. Ik weet dat Mario voor me zal komen. Ik heb immers een Power Star, en dankzij het observatorium zal de bron energie gezien worden. Jij moet Rosalina vertellen over Bowsers Star Reactor, en snel. We hebben geen tijd te verliezen!” Hij krabt even op zijn hoofd en lacht voorzichtig. “Maar eh, als je Rosalina of Mario toch tegenkomt.. Zou je ze dan wel willen vertellen dat ik vastzit in de Ghostly Galaxy?”

Lila grinnikt. “Natuurlijk.” Ze steekt haar hand uit naar de Boo Mushroom.
“Oh, nog één ding,” zegt Luigi. “Hoe heet je eigenlijk?”

Ze kijkt hem even aan en glimlacht. “Mijn naam is Lila Holmes.”

Ze raakt de Boo Mushroom aan, en meteen voelt ze de kracht van het voorwerp haar lichaam binnendringen. Haar cellen veranderen, de structuur van haar lichaam wordt anders. Het volgende moment zweeft Lila boven de grond met vreselijk kleine armpjes en een veel te lange tong. Ze zou even met open mond naar zichzelf willen kijken, even willen verwerken wat er zojuist gebeurd is, maar ze heeft geen tijd. Er is geen tijd te verliezen.

“Ik zie je later, Luigi,” zegt ze.

De held knikt. “Veel geluk.”

Lila zweeft naar het raam, maakt zichzelf doorzichtig en gaat dwars door de tralies heen. Meteen is ze buiten. De kosmos is overal om haar heen. Nog steeds een beetje verward om het feit dat ze een geest is, zweeft ze weg van de Ghostly Galaxy. Ze moet op zoek naar het observatorium.

Luigi loopt naar de tralies en kijkt haar na. Hij sluit zijn ogen even.

“Lila Holmes, hè?”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.