FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

16: Nachtmerrie

Waar ben ik?

Lila kijkt om zich heen. Complete duisternis.

Waar is het licht? Het licht moet ergens zijn. Toch? Er is altijd een lichtknop…
Ze steekt haar handen voor zich uit, maar ze voelt niets. Geen muur, geen houvast. Geen lichtknop.

Is daar iemand?

Oh, hopelijk niet, nu ik er zo over nadenk…

Ze zet een stap. En nog een. En nog een. Nog steeds geen obstakel, geen muur. Lila voelt plotseling hoe lastig het is voor haar om na te denken. Hoe is dat mogelijk? Het kan niet zo zijn dat haar brein haar in de steek gelaten heeft…

Een droom.

Natuurlijk is het een droom!

In een droom is het logisch nadenken haast niet mogelijk. Maar het is mij toch weer gelukt.

Een voordeel aan dromen is dat het niet uitmaakt wat je doet, uiteindelijk word je toch weer wakker.

Lila begint grotere stappen te zetten, dit keer met wat meer zekerheid. Ze is benieuwd wat haar onderbewuste haar dit keer te vertellen heeft.

Maar waarom is het zo donker? In een droom horen toch beelden en geluiden te zijn?

“Lila..”

Die stem.. Ik ken die stem.

Lila voelt angst. Het is een herkenbare angst, een angst die ze eerder gevoeld heeft. Maar.. Wat was het ook alweer?

“Hallo Lila. Ik zie dat je ontsnapt bent uit de gevangenis.”

De gevangenis?

OH JA!

“Sorry, Heerser van het Kwaad,” zegt Lila droog. “Ik had kunnen weten dat u in mijn droom zou voorkomen. Mijn brein heeft nog een heleboel te verwerken.. Maar dat is goed. Dat helpt me helder kunnen denken wanneer ik weer wakker ben.”

Een duistere lach galmt om haar heen.

“Altijd het logische in alles proberen te zien,” grinnikt de stem. “Fascinerend. Maar in het universum waar jij beland bent is dat niet mogelijk. En in een droom ook niet.”

Lila begint door te lopen. Ondanks dat ze weet dat dit allemaal nep is, is de angst die ze voelt zeker echt. Deze droom gaat overduidelijk een nachtmerrie worden…

Plotseling voelt ze een klauw op haar schouder, en Lila gilt van schrik.

De duisternis.. Ze kan nog steeds geen hand voor ogen zien.

“Ben je bang voor de duisternis, Lila? Natuurlijk, het schakelt één van je zintuigen uit. Ja, je zicht.. Misschien wel het belangrijkste zintuig voor jou. Met je zicht neem jij je omgeving waar, schat je mensen in met één oogopslag. Wat als je echt je zicht zou verliezen? Wat dan, Lila?”

“Ga weg, onderbewuste. Ik heb geen zin in een nachtmerrie.”

“Ach, ik bied mijn excuses aan..”

Lila voelt de klauw bewegen, en langzaam draait ze zich om.

Een fel licht komt haar ogen tegemoet. Een hels vuur overdonderd haar. Uit de hitte stapt de Heerser van het Kwaad.

“Maar een nachtmerrie is toch wat er komen gaat,” zegt hij met een verschrikkelijke grijns op zijn gezicht.

Lila wil verschrikt een stap achteruit zetten, maar de klauw op haar schouder weerhoudt haar ervan.

“Heb je ooit de duivel gezien, Lila?”

Lila kijkt het monster kwaad aan. “Wat moet je, onderbewuste?! Wil je me echte angst laten voelen?! Schiet dan op! Een droom duurt nooit langer dan twee minuten, dat staat vast!”

“Helaas heb je gelijk,” mompelt Bowser. “Ik zal je meteen laten zien wat ik bedoel…”

Hij trekt Lila het helse vuur in, en ze voelt zich steeds banger worden.
Deze nachtmerrie is vreselijk.. Waarom kan haar hoofd niet gewoon een keer normaal doen als ze ligt te slapen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.