FanFic.nl

Teenage Wasteland [TC]

12.

Bill
Tijdens het ontbijt gaat de telefoon. Ik slik een mondvol koffie door en wil naar de woonkamer rennen om op te nemen, maar voor ik een stap gezet heb hangen er twee armen om mijn buik.
‘En waar denk jij heen te gaan?’
‘Tom, de telefoon gaat!’
‘Die bellen wel terug.’
‘Toe nou, gek,’ grinnik ik terwijl de telefoon koppig blijft rinkelen. ‘Ga dan mee, als het zo belangrijk is.’ Met veel geschuifel bereiken we uiteindelijk de bron van het lawaai en ik trek de draadloze hoorn uit de staander.
‘Met Bill.’
‘En ook met Tom!’ roept mijn vandaag wel heel erg Siamese tweeling er achteraan.
‘Dat duurde nogal! Ik ging net een reddingsploeg sturen,’ plaagt de stem van Georg aan de andere kant van de lijn. Ik zet de luidspreker aan zodat Tom kan meeluisteren.
‘Goeiemorgen, Georg.’
‘Whazzaaaaaaaaaah!’
‘Ook goeiemorgen. Wat scheelt er met Tom? Buiten zijn normale problemen, bedoel ik?’ Georg grinnikt hoorbaar. ‘Was het een zware nacht?’ Meteen trek ik mijn paniekgezicht naar Tom. Georg kan onmogelijk weten dat wij... Dan valt het kwartje. Tom heeft het hem vast doorgestoken dat hij Nicky in zijn bed had. Ik herinner me die avond waarop we haar ontmoetten, hoe erg Georg zijn best had gedaan om haar aandacht te trekken, en vooral zijn teleurgestelde gezicht toen Tom met haar aan de haal ging.
‘Oh, met die meid bedoel je,’ doe ik luchtig en Tom smoort zijn schaterlach in mijn hals, wat onvermijdelijk vreselijk kietelt. ‘Tom, niet doen! En laat me even los, ik probeer te bellen!’ roep ik nog half in de hoorn.
‘Los? Hoezo los?’ vraagt Georg meteen. Juist ja, als je tijdens de tour voor zijn neus gaat zitten en hem luid en duidelijk een vraag stelt, heeft hij het nooit begrepen. Maar als het niet voor zijn oren bestemd is, heeft hij altijd alles gehoord! Soms denk ik dat hij het erom doet.
‘Ja, Tom is in een koalabeertjesbui en hij hangt de hele tijd aan mijn lij- auw!’ Ik laat de telefoon bijna vallen en wrijf over mijn ribben waar Tom me geknepen heeft.
‘Dat zijn Georgs zaken niet. En ik ben géén koala!’ fluistert hij gemaakt boos en port me nogmaals in mijn buik.
‘Dan moet je me maar loslaten als ik het vraag,’ zeg ik en druk snel een zoen op het puntje van zijn neus. ‘En je bent mijn koala.’ Meteen glimlacht hij en drukt de telefoon snel tegen zijn oor.
‘He Geo! Zo jaloers dat je om een verslag belt, jongen?’
‘Jaloers? Heb jij je soms zo lekker gerukt gisteren?’ Even blijft het stil. ‘Geef het op, Tom,’ schatert Georg. ‘Nicky en ik hebben ook nummers uitgewisseld en gisteren kreeg ik plots een telefoontje van haar. Om een lang verhaal kort te houden, ze is net vijf minuten buiten en jij bent niet goed wijs dat je zo eentje laat gaan.’ Ik moet gaan zitten en hou mijn buik vast van het lachen bij het zien van Toms gezicht. Ik moet het hem nageven, als Georg eens scoort dan doet hij het in stijl.
‘Oké, dus ik heb haar weggestuurd, nu blij?’ geeft Tom zich zuchtend gewonnen.
‘Ah, arme Tom, dat deed waarschijnlijk zoveel pijn,’ giechelt Georg. ‘Maar even serieus, is Bill oké? Nicky zei me dat hij ziek was en dat ze daarom moest vertrekken.’
‘Alweer veel beter. Gewoon iets verkeerd gegeten denk ik. Maar je kent hem, dan maakt hij er een groot drama van zodat ik zijn handje kom vasthouden,’ zegt Tom en steekt zijn tong naar me uit als Georg lacht.
‘Oké, een feit. Maar hé Bill, bedankt! Je hebt wat van me tegoed!’
‘Graag gedaan,’ roep ik terug.
‘Oh, en ik wilde nog iets vragen. Gustav komt straks hierheen en dan komen wij naar jullie toe, is dat goed?’
‘Aangezien jullie jezelf net hebben uitgenodigd neem ik aan van wel,’ bromt Tom.
‘De eeuwige charmante gastheer. Zeker dat Nicky niet uit zichzelf de benen heeft genomen?’
‘Jij gaat sterven, Listing!’
‘Misschien,’ grinnikt hij, ‘maar dan toch niet van jaloezie zoals jij. Tot straks, jongens!’ En weg is hij. Tom knalt de hoor weer in de staander en zit met één sprong bovenop mij.
‘Jaloers... Wat denkt hij wel? Hij moest eens weten wat ik hier heb!’ en hij perst zijn lippen tegen de mijne.
‘Misschien moet hij dat vooral niét weten,’ fluister ik tussen twee zoenen door.
‘Oh ja.’ Tom haalt zijn schouders op. ‘Whatever. Hij verslaat me toch niet meer, al rooft hij mijn hele adresboek leeg. Ik heb het beste van het beste, hier bij mij.’ Ik glimlach en druk een kus op zijn slaap, verstrengel mijn armen om zijn hals.
‘Lieve koala.’

‘Come as you are, as you were, as I waaaaaant you to be!’ Ik sla mijn handen over mijn oren en speur wanhopig rond naar de afstandsbediening van de tv. Georg en Tom hebben de Playstation aan de praat gekregen en we zitten met z’n vieren Singstar te spelen. Mijn lieve broertje neemt het tegen de bassist op en het gaat nek aan nek tijdens Come as you are van Nirvana.
‘Yes!’ roept Tom en steekt beide handen in de lucht als de eindscore op het scherm verschijnt. Hij heeft Georg verslagen met 200 punten verschil. Die laatste haalt zijn schouders op en legt de microfoon neer.
‘We hebben elk onze kwaliteiten zeker? Ik...’
‘Georg, je gaat niet weer over Nicky beginnen, we weten dat je trots bent, je krijgt straks een koekje maar hou er nu alsjeblieft over op,’ zegt Gustav rustig terwijl hij langs door de nummers bladert.
‘Stop, stop, stop!’ gil ik als Holiday van Green Day voorbij flitst en Gustav klikt het gehoorzaam aan. ‘Komaan, wie neemt het op tegen mij?’ vraag ik en wip enthousiast heen en weer in de zetel terwijl de intro door de woonkamer dreunt. Ik speel graag spelletjes als ik op voorhand weet dat ik ga winnen...
‘Vooruit dan maar, mijn ego is voor vandaag toch niets meer waard,’ zucht Tom als Gustav en Georg allebei demonstratief de andere kant op kijken. Ik steel een stiekeme knipoog van hem en begin te zingen.
Tom is geen partij voor mij. Het scheelt niet veel, maar bij die laatste langgerekte noot gaat hij finaal onderuit en met een rood aangelopen hoofd hapt hij naar lucht terwijl ik het nummer vlotjes afwerk.
‘Dank u, dank u, geen handtekeningen,’ grijns ik zelfvoldaan en dat moet ik bekopen met drie kussens die bijna synchroon naar mijn kop vliegen. Georg gaat net staan om zijn niet geringe gewicht er ook nog eens bij te gooien, wanneer de zoemer overgaat.
‘Gered door de pizzadienst,’ zegt hij en verlegt zijn route naar de deur. ‘Gustav, ga jij mee aannemen?’
‘Waarom ik weer?’ vaart de drummer meteen uit.
‘Omdat wij de gasten zijn,’ doet Georg gemaakt deftig, maar ik weet dat hij het stiekem meent. Wij de accommodatie, zij de loopjongens. Eerlijk is eerlijk.
‘Helemaal naar beneden,’ puft Gustav, maar hij staat toch maar op en grabbelt de verzamelde briefjes van tafel. ‘En natuurlijk is die stomme lift weer kapot...’ Zijn stem sterft weg in de gang en de voordeur klapt dicht.
‘Nog een liedje?’ vraag ik. Tom schudt neen, maar hij krijgt wel een ondeugende smile op zijn gezicht. Ik doe alsof ik het niet snap en klik een nieuw nummer aan. L.Y.D. van Neverstore.

Tired of her friends back home,
waiting for good days to come,
living life after a map...
She took off , she had enough,
Broken dreams were all there was
Now she's out there on her own
I wonder where she's gone...

All lights out, the stars will guide us through our darkest times
Believe in yourself...

Net als ik aan het refrein wil beginnen, voel ik zijn hand op mijn arm, hij trekt de microfoon bij mijn mond vandaan. Het liedje speelt door.

Live your dreams life's waiting for you,
Live your dreams life's waiting for you,
Live your dreams life's waiting for you,
Live your dreams life's waiting to begin

‘Weet je hoe ongelooflijk sexy je bent als je zingt?’ Ik voel zijn fluistering langs mijn lippen strelen.
‘Nu dus wel,’ grinnik ik. Tom slaat zijn armen om mijn nek en ik val achterover op de zetel met hem bovenop me. Mijn handen glijden onder zijn shirt zonder dat ik erbij nadenk. Ik voel zijn piercing tussen mijn lippen, de spieren van zijn rug spannen zich onder mijn aanrakingen.

He's on the edge about to fall
lost his job he lost it all
will it always be this way...
He's thinking of when he was young
before all problems had begun
if he could somehow turn back time...
I wonder where he's gone...

‘Biiiill...’ fluistert hij schor als ik mijn handen tussen onze lijven schuif en zacht over zijn tepels streel. Dat is nog een algemeen feit dat mijn broertje en ik delen, we zijn hypergevoelig aan onze tepels.
‘Wat?’ doe ik onschuldig.
‘Dat,’ is het droge antwoord en Tom drukt zijn stijve tegen mijn been. Hier wordt iemand verdacht snel geil... ‘Als Georg straks denkt dat het door hem komt en hij randt me aan, is het jouw schuld.’
‘Doe niet stom, niemand ziet wat in die broek van jou. En dan nog, alsof je het zo erg zou vinden...’
‘Van Georg wel! Misschien van iemand anders...’ Ik grijns, druk mijn mond weer tegen de zijne en laat mijn vingers omhoog over zijn borst kruipen, dan omlaag...
‘Sorry dat het zo lang duurde, tegen dat die gast zijn wisselgeld had uitgeteld...’ roept Georg plots van aan de deur. Meteen springen Tom en ik elk in een hoek van de zetel en ik raap mijn microfoon weer op.

Live your dreams life's waiting for you
live your dreams life's waiting for you
live your dreams life's waiting for you
live your dreams life's waiting to begin

‘Komaan jongens, eet ze terwijl ze warm zijn!’ roept Gustav vanuit de keuken. Ik hoor het bekende geluid van een pizzadoos die wordt opengescheurd en de heerlijke geur vult het hele appartement.
‘We komen!’ Ik laat de Singstar voor wat hij is, laat het liedje uitspelen en loop achter Tom aan naar de keuken. Net voor de deur krijg ik nog een zoen.

Life's waiting to begin

‘Wat loop jij zo te grijnzen?’ vraagt Georg. Ik gluur even naar Tom, die bijt weinig subtiel op zijn onderlip en houdt zijn blik strak op het plafond gericht.
‘Niets. Binnenpretjes.’

Life's waiting to begin

Reacties: