FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>29<

Blij kijk ik Chantal aan. Ik mag naar huis, al weet ik niet hoe mijn huis eruit ziet. Het is fijn dat ik met mijn moeder en mijn broertje naar huis mag. Ja, de enige vijf mensen die ik herken zijn; mijn moeder, mijn broertje, Luke, Ashton en Calum. Ik ben positief. Ik denk dat als ik meer zie van waar ik woonde, dat mijn geheugen dan eerder terug komt. Ik zie aan Chantal dat ze er kapot aan gaat dat ik niet weet wie ze is en dat wil ik nou ook weer niet. Natuurlijk wil ik dat zij ook gelukkig is, maar ik kan het niet overhaasten. Dat zal zij ook wel snappen denk ik.
,,Is mama al geweest?”
,,Nee.” Zegt Chantal. ,,Ik snap niet waar ze blijft.”
,,Ach ja, misschien vind ze het verschrikkelijk om me zo te zien.”
,,Dat kan ik begrijpen, het is ook vreselijk om je hier zo te zien liggen.”
,,Het komt wel goed, in no time kan ik alles weer herinneren.”
,,Ja, daar ben ik ook bang voor.”
,,Bang? Waarom ben je er bang voor?” verbaasd kijk ik Chantal aan. ,,Ik dacht dat je ook heel graag wilde dat ik mijn geheugen terug kreeg zodat ik jullie weer zou herkennen.”
,,Dat wil ik ook wel, maar er is nog zoveel meer gebeurd. Iets wat jij niet kon hendelen.”
,,Wat dan?”
,,Ja, dan maak ik je overstuur. Ik wil je niet nog ongeruster maken.”
,,Je verspreekt jezelf nu, dat weet je? Ik hou van jullie, jullie zijn mijn beste vrienden en ik laat mijn vrienden nooit in de steek. Als je mij zou kennen, zou je dat weten.”
,,Dat weet ik ook wel, maar dat heb je dus wel gedaan.”
,,Sorry? Wanneer?”
,,Toen je erachter kwam wat mijn...uhm...ik weet niet goed of ik dit moet vertellen.”
,,Waarom kan je het niet vertellen? Ik ben sterk genoeg, dat heb je zelf gezien. Mijn vader is een moordenaar, dat weet ik toch ook weer?”
,,Het maakt ook helemaal niet uit.”
,,Natuurlijk maakt het wel uit!” Ik pak haar handen. ,,Jij bent belangrijk voor me en ik weet zeker dat ik je heel snel weer ga herkennen. Geef het gewoon wat tijd.”
,,Dat doe ik. Laat me maar even.” Ik knik met tegenzin. Ik wil weten wat er aan de hand is. Waar is Chantal nou zo bang voor? Wat mag ik niet herinneren van haar?


Bijna, bijna had ik verteld wat mijn vader me allemaal gedaan heeft, maar gelukkig kon ik me nog net op tijd inhouden. Nola breekt als ze het hoort. Ik wil dat ze zorgeloos haar geheugen terug krijgt. Ik wil dat ze mij herkent. Pas als ze 'Chanti' tegen me zegt, weet ik zeker dat ze me weer volledig herkent. Ik wil haar niet kwijt, ze is en blijft mijn beste vriendin. Ik heb spijt van alles wat ik tegen haar gezegd had in mijn woede. Het was nooit mijn bedoeling geweest om haar overstuur te maken of om haar weg te jagen. Moet ik haar anders de brief laten lezen, de brief die ze naar mij wilde sturen, maar gelukkig niet gedaan had? De cadeaus die ze gekocht had, terwijl ik boos op haar was. Dat is echt zo lief en ik kan het niet eens zeggen tegen haar. Er is zoveel wat ik tegen haar wil zeggen, maar wat niet kan. Niet op dit moment. Als ze haar geheugen terug krijgt over mij, ziet ze vanzelf wat mijn vader gedaan heeft. Is het niet beter als ik het haar gewoon vertel? Ja, misschien heeft Ashton gelijk en moet ik haar gewoon alles vertellen.
,,Nola,” begin ik. Nola kijkt me vragend aan en net als ik het wil vertellen, gaat de deur open en komt Nola's moeder de kamer in.
,,Mam!” roept Nola. Nola's moeder laat bijna haar spullen uit haar handen vallen, aangezien Nola haar weer herkent. ,,Ryan!” Nola's broertje rent naar haar toe en omhelst haar meteen. Hij is natuurlijk ook superblij dat Nola hem weer herkent. ,,Ik mag naar huis.”
,,Echt waar? Maar dat is fantastisch!” Nu geeft Nola's moeder haar dochter ook een knuffel en sluit ik mijn mond weer. Ik denk niet dat het verstandig is om het haar nu te vertellen. En trouwens, ze kijkt allang niet meer naar me, dus kan ik het ook niet vertellen.
,,Goedemiddag mevrouw Henderson.” De dokter van net komt de kamer weer in. ,,Ik wil nog een laatste test met u doen.” Ik hoor Nola zuchten.
,,Wat voor test?” vraagt Zayn.
,,Kijken of ze kan staan zonder te vallen.”
,,Maar dat heeft ze nog nooit gekund.”
,,Nooit?!” Nola kijkt Ashton aan. ,,Ik kan wel lopen hoor. Waarom bemoei jij trouwens overal mee? Eerst sta je op de gang ruzie te maken met Chantal en nu bekommer jij jezelf om mij?”
,,Ik geef om je.”
,,O en Chantal niet?” Ik kijk Ashton aan.
,,Natuurlijk geeft zij ook wel om je.”
,,Maar?”
,,Ze verteld je niet de waarheid. Ze liegt tegen je.” Geschrokken kijk ik de rest aan. Zayn kijkt me aan met een blik van 'vertel haar alles', maar die negeer ik. Wanhopig kijk ik Michael aan, maar die kijkt alleen maar boos naar Ashton. Waarom zegt Ashton dat juist nu?
,,Ashton, Nola kan best lopen.” Neemt haar moeder het voor haar dochter op. ,,Laat het haar maar proberen en wij zijn natuurlijk de eerste die haar helpen, mocht ze toch duizelig worden.”
,,Dat zijn wijze woorden van uw moeder, Nola.” Zegt de dokter. Ryan gaat van Nola af, aangezien die nog steeds zijn armen om Nola geslagen had. Nola gaat rechtop zitten, op de rand van het bed en haalt diep adem. Ze kijkt Ashton aan.
,,En als je gelijk hebt en Chantal tegen me liegt, zal ze daar wel een goede reden voor hebben. Laat haar gewoon met rust, het lijkt wel alsof je verliefd op haar bent.”
,,Verliefd? Ik op Chantal?” Ashton kijkt mij aan, maar ontkent het ook niet. Is hij verliefd op mij? Ach, wel nee. Het is gewoon een grap. Nola zet zich af en gaat dan staan. Even wankelt ze een klein beetje en ben ik de eerste die naast haar gaat staan. Ik help haar niet, ik wil gewoon de eerste zijn die haar helpt. Daar zijn vriendinnen voor. Nola loopt voorzichtig verder en het gaat steeds beter. Ze loopt naar de deur toe en weer terug. De dokter knikt tevreden.
,,Niet duizelig?” vraagt hij aan Nola en ze schudt haar hoofd.
,,Ik kan de hele wereld aan!” Zayn schiet in de lach, waarna Michael en ik ook volgen. Nola word langzaam weer de oude. Die positieve energie die ze op ons overbrengt. Zij ziet altijd wel ergens het positieve van in.
,,De hele wereld is wel een beetje overdreven hoor.” Ashton gaat naar Nola en omhelst haar. ,,Ik ben blij dat je weer wat beter bent.”
,,En dat komt zeker door jou?” Ik hoor de sarcasme in Nola's stem en grinnik even. Ashton kijkt mij aan.
,,Ja, want door haar komt het niet.” Zijn vinger wijst naar mij. ,,Zij liegt tegen je.” Komt hij daar nu alweer mee?! Nola weet nu toch wel dat ik lieg, dankzij jou, wrijf het er niet nog meer in. Het is alsof Nola mijn gedachten kan lezen, net zoals vroeger in de klas.
,,Geef haar nou niet alleen maar de schuld!” roept ze boos uit. ,,Michael en Zayn hebben net zoveel schuld als zij. En ik geloof best dat als ze tegen me liegen dat ze dat doen omwille van mij, omdat het beter zou zijn voor mij. Natuurlijk hoop ik niet dat ze dit altijd gedaan hebben, dingen voor me achterhouden en het mij niet vertellen.” Even slik ik. Dat is namelijk wel zo.
,,Nola, ga eens dansen.” Nu kijkt iedereen de dokter aan.
,,Dansen?” vraagt Nola.
,,Ja, dan kan ik zien of je sneller kan lopen. Dansen is belangrijk voor je toch?”
,,Ja, dat wel. Maar straks word ik duizelig.”
,,Dan ben ik er om je op te vangen.” Zeg ik meteen. Nola kijkt me aan en knikt dan.
,,Oké, maar dan heb ik wel goede muziek nodig.” Nola pakt haar mobiel, die ze blijkbaar uit haar tasje gepakt had en zet de 'macarena' op. Ik schiet in de lach. Ik kan me nog herinneren dat Nola en ik dit dansje altijd deden in de club. Michael gebaard dat ik mee moet doen met Nola, maar ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is. Nog een keer geeft hij dat gebaar en dan ga ik naast Nola staan. Ze kijkt me even verbaasd aan, maar gaat gewoon door en ik? Ik dans met haar mee en voor het eerst sinds het ongeluk heb ik weer plezier samen met mijn allerbeste vriendin Nola.


Ik kijk naar Nola en Chantal. Eindelijk hebben ze samen weer lol. Nola herkent Chantal dan misschien niet meer, maar ze vind het fijn dat ze nu samen de macarena aan het doen zijn. Ik kan begrijpen dat Nola zich eenzaam heeft moeten voelen, hier alleen in Londen, zonder vriendje en mensen die om haar gaven. Chantal had mij, maar toch kon ik haar niet voldoen. Ik bedoel, ik deed mijn best om haar het naar haar zin te maken, maar ik zag gewoon dat ze haar beste vriendin miste. Ik hou zoveel van haar! Ik kijk naar Chantal, de vrouw van mijn leven. Ik hoop dat ik haar nooit hoef te missen of zoiets hoef mee te maken wat Nola nu mee maakt. Chantal niet meer herkennen is mijn ergste nachtmerrie. Het is misschien veel en veel te ver gedacht, maar ik zou een gezinnetje met haar willen stichten. Gewoon een paar kinderen, niet heel veel. Ik zou met niemand anders kinderen willen krijgen. Dan schiet er bij mij opeens weer in dat Chantal zwanger is van haar vader, zijn kind en dus niet dat van mij. Kan ik daar wel mee omgaan? Zal ik dit kind ooit als mijn kind kunnen zien als het eenmaal geboren is? Ik denk dat Chantal dit kind zelf wilt houden en opvoeden samen met mij, maar ik vraag me af of ik dat wel kan. Het kind is en blijft van haar vader, zou het kind dan ook niet naar zijn of haar vader moeten? Ik zou niet willen dat het kind boos word op ons omdat we hem of haar verborgen hebben gehouden voor haar vader. Ieder kind wilt zijn vader en of moeder leren kennen als hij of zij geadopteerd is, toch? Als ik geadopteerd zou zijn geweest, zou ik ook willen weten wie mijn biologische ouders zijn. Ik wil mijn hele leven bij Chantal blijven, maar als het kind 'papa' tegen mij zegt kan ik het dan wel? Dat vaderschap en doen alsof het mijn kind is. Misschien moet Chantal wel beslissen dat het kind geadopteerd word. Dat zou wel beter zijn. Ik denk niet dat ik het kind van haar vader kan opvoeden. Als ik dit nu tegen Chantal zeg, ben ik haar sowieso kwijt. Zij zal vast en zeker voor het kind kiezen. Wat moet ik nou doen?
,,Is er iets?” Nola kijkt me aan. Met haar?! Zal ik het er met haar over hebben? Dan bedenk ik me weer dat Nola denkt dat ik ook de vader kan zijn. Als ik dan zeg dat ik niet voor het kind wil zorgen, gaat ze denken dat ik Chantal laat barsten, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dat zou ik ook echt nooit doen. Ik hou zo ontzettend veel van haar. ,,Michael?” Oh ja, Nola.
,,Nee, er is niks.” Zeg ik snel en kijk dan naar Chantal. Moet ik haar vertellen wat ik vind? Raak ik haar niet kwijt daardoor? Ze zal misschien wel voor het kind kiezen, dat zal ik ook nog niet eens erg vinden. Het is logisch dat een moeder voor haar kind kiest. Ik zou het niet leuk vinden als ze toch kiest om het kind van haar en haar vader te houden, maar het gaat mij om Chantal. Als zij gelukkiger is met het kind, moet ze het kind houden, maar ik kan niet doen alsof ik alles leuk vind aan dat kind. Dat kind kan er natuurlijk ook niks aandoen dat Chantal haar vader de verwekker is, maar als ik haar vader nog een keer zie, dan zal ik hem heel duidelijk maken dat hij niet goed is bij zijn hoofd. Ik voel een klap tegen mijn arm komen. ,,Au! Waarom deed je dat nou weer?” Ik kijk Nola aan.
,,Je liegt tegen me. Er is duidelijk iets wat je dwars zit. Waarom durf je het me niet te vertellen?”
,,Ik durf jou alles te vertellen, maar dit is niet aan mij om te vertellen.”
,,Aha, dus er is wel iets.”
,,Ja.” Meteen heb ik spijt. Nu wilt Nola alles weten.
,,Wat is er dan?”
,,Ik kan...”
,,Ja, oké. Jij kan het niet zeggen. Het is niet aan jou, bla bla bla. Zeg me dan maar wie het me wel kan vertellen dan.” Oh nee, wat heb ik gedaan. Ik kan mijn mond ook nooit dichthouden. Ik kijk naar Chantal. Ze gaat me haten nu. ,,Chantal dus.” Zegt Nola en wilt richting haar lopen. Meteen hou ik haar tegen.
,,Ik praat wel met haar. Ik heb nog een paar dingen die ik kwijt wil aan haar.” Nola zucht diep en knikt. Ik loop naar Chantal. ,,Schat, kan ik heel even met je praten?” Ze knikt en ik neem haar mee naar de gang.
,,Wat is er Mikey?” De knoop in mijn maag is er weer. Wat als ze kwaad word en mij dumpt? Ik schraap mijn keel en pak dan haar handen.
,,Ik zie het niet echt zitten.”
,,Wat bedoel je?”
,,Met het kind.” Chantal schrikt even. ,,Ik wil niks liever dan heel mijn leven samen met je zijn. Het vaderschap lijkt me helemaal geweldig, alleen dit keer niet. Ik denk niet dat ik dit kind op kan voeden.”
,,Waarom niet? Je zei net dat je het vaderschap helemaal geweldig lijkt.”
,,Ja, als dit kind van mij was.”
,,Dus nu maak je het uit? Alleen maar omdat het kind van mijn vader is.”
,,Nee! Ik hou van je met heel mijn hart, maar het kind is van jou en je vader. Ik kan niet doen alsof hij of zij van mij is. Sorry, ik kan het gewoon niet.”
,,Ik wil geen abortus plegen, Michael.”
,,Dat weet ik en daarom vind ik dit juist zo moeilijk om tegen je te zeggen. Ik hou zo verschrikkelijk veel van je, maar het kind als mijn eigen kind zien, vind ik gewoon erg moeilijk.” Chantal kalmeert weer een beetje.
,,Ik snap best dat je het moeilijk vind, want dat vind ik ook. Natuurlijk is het kind van mijn vader en ik kan je niet vragen om, tegen je zin in, zijn of haar vader te spelen. Ik heb ook nagedacht over deze rot situatie, want het is een rot situatie.” Even haalt ze diep adem. ,,Ik laat het kind geboren worden en daarna zal ik het afstaan. Het zal niet makkelijk worden om het af te staan, aangezien het mijn kind is, maar het kan niet anders.”
,,Natuurlijk kan het wel anders. Als je het kind wilt houden, is het echt niet erg.”
,,Het kind is helaas van mij en mijn vader. Ik kan het zelf niet aan om in zijn of haar ogen te kijken en dan de herinneringen weer te zien. Ik wil er niet aan herinnert worden.”
,,Weet je het heel zeker? Ik bedoel, het is wel jou eigen kind. Denk er goed over na.”
,,Het kind is ook van mijn vader en zoals ik al zei; ik wil niet herinnert worden aan wat hij mij allemaal heeft aangedaan. Ik wil voor mijn kind zorgen en het alle liefde van de wereld geven, maar ik kan dat niet als het de ogen van mijn vader heeft. Plus, ik ben achttien en zit nog op school net zoals jij. Iemand vermoorden kan ik al helemaal niet en daarom hou ik de zwangerschap vol, maar daarna zal ik het echt afstaan.”
,,En wat nou als jij je bedenkt? Dat als jij je kind ziet en dan begint te twijfelen? Dat zal ik dan echt wel begrijpen. Het is heftig om je eigen kind weg te geven.”
,,Mikey, dit is mijn besluit. Wat ik al eerder aangaf; het is moeilijk, maar dat maakt niets uit. Ik hou me altijd aan mijn besluiten. Dat zag je ook bij Nola.” Ik knik. Ja, Chantal zei dat ze Nola één week niet zou bellen en dat heeft ze gedaan. Even zucht ik.
,,Dus ik raak je niet kwijt?” Ik kijk even beschaamd naar mijn handen. ,,Ik dacht echt dat als je hoorde dat ik liever niet de vader wilde zijn, je voor het kind zou kiezen. En het laatste wat ik wil is jou kwijtraken. Jij bent het beste wat me ooit is overkomen en ik hou superveel van je.”
,,Mikey, je raakt me niet kwijt. Ik hou teveel van je om je ooit te kunnen verlaten.” Ik glimlach en leg dan zwoel mijn lippen op die van haar. Meteen zoekt zij mijn tong en speelt ermee, zodra ze die gevonden heeft. Ik heb de beste vriendin van de hele wereld en ze is helemaal van mij alleen!


Ik ben echt zo blij! Nola is nu al haar spullen aan het inpakken, nou ja, de spullen die in het ziekenhuis lagen tenminste. Haar spullen in het hotel is haar moeder nu aan het ophalen. Straks gaan we weer naar huis en dan kan ik haar weer opnieuw voor me winnen. Natuurlijk had ik veel liever dat we meteen verder konden gaan waar we geëindigd waren, maar dat gaat niet. Ik moet ervoor zorgen dat Nola weer verliefd op me word. Hoe ik dat ga doen, weet ik echt nog niet, maar het moet. Ik zou me geen leven voor kunnen stellen zonder haar, ik hou super veel van haar. Alles is leuk aan haar. Haar lach, haar ogen, haar haren, alles. Ik hoop dat haar moeder snel komt, want ik wil gewoon snel naar huis.
,,Ik ben zo blij dat je weer naar huis mag.” Ryan zit op Nola haar schoot en omhelst haar.
,,Ja, ik ook. Ik hoop dat ik thuis sneller mijn geheugen terug krijg, aangezien het daar allemaal bekend is.”
,,Dat hopen we allemaal, Nola.” Zeg ik en ik sla even mijn arm om haar schouders heen.
,,Michael en Chantal zijn lang weg.”
,,Die zitten gewoon ergens te zoenen.” Zegt Nola en maakt zoengeluiden, waardoor Ryan in de lach schiet.
,,Ga jij dat straks ook doen met Zayn?” Nola kijkt hem geschrokken aan.
,,Moet ik dat doen dan?”
,,Ja, het is toch je vriendje.” Nola kijkt mij nu aan.
,,Ryan, dat heb ik al tegen haar gezegd,” begin ik. ,,maar je zus herinnert zich ons niet meer. Dat is niet erg, dat komt wel terug. Maar ik denk niet dat het verstandig is als ik nu met haar ga zoenen.”
,,Ahw, maar dat is niet leuk. Jullie houden toch van elkaar.”
,,Ja, ik hou onwijs veel van haar.” Zeg ik terwijl ik Nola aan kijk. Dan gaat de deur open en komt de moeder van Nola binnen.
,,Nola, er is iemand op je hotelkamer geweest. Je koffer stond open.”
,,Wat?!” Nola staat meteen op. ,,Is er iets weg?”
,,Het ziet er niet naar uit, maar dat zal wel moeten. Waarom stond hij dan open.” Nola kijkt mij nu aan.
,,Heb jij er iets uitgehaald?”
,,Nee, maar ik weet wel dat Chantal naar je hotelkamer is geweest.”
,,Chantal? Waarom zou zij in mijn koffer moeten zijn?” Ik haal mijn schouders op. Ik weet het wel, maar dit is niet aan mij om te vertellen. Nola loopt de gang op. Die gaat nu natuurlijk verhaal halen bij Chantal en misschien is het ook wel tijd dat Chantal Nola alles verteld. Over de ruzie, over de reden van de ruzie en over de brief. Met een zucht ga ik naast Ryan zitten, dit kan misschien nog wel even gaan duren.

Reacties: