Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » I don't wanna be an American Idiot! » 11. Wake me up when September ends

I don't wanna be an American Idiot!

2 juni 2009 - 17:26

379

0

208



11. Wake me up when September ends

Ik ben weer alleen op weg. Af en toe probeer ik weer mee te liften naar huis. Weer terug naar Californië.
Onderweg ben ik door mijn eigen schuld vrienden verloren. Ik hoop dat ik nog iets van Whatsername hoor. Ik zou alleen niet weten hoe ik haar kan bereiken. Ik wil zo graag vertellen dat ik naar haar raad luister.
Het regent keihard. Mijn jack is versleten, en houd me dus niet meer droog. Het verbaast me ook niets wanneer ik voor de zoveelste keer midden in de nacht hoestend en snotterend wakker word.
Ik kijk naar de sterren. Ik zie hoe alles om me heen beetje bij beetje veranderd. De groene bladeren van de bomen worden langzaam bruin, en na een paar weken zijn ze kaal.
Het lijkt veel te lang geleden dat ik thuis was.
Veel te lang geleden. Ik moet er echt iets op verzinnen. Niet meer zo impulsief zijn.
‘Ik ben blij dat je hebt geluisterd.’ Hoor ik ineens. Met een ruk draai ik me om. ‘Whatsername!’ Schreeuw ik van blijdschap. ‘Ssst… Het is nacht sukkel. Wil je al die mensen wakker maken?’ Zegt ze lachend. ‘Ik ben echt blij om je te zien. Hoe heb je die brief bij mij gekregen? We wonen niet op een vast adres ofzo, niet eens in een huis. Dus de postbode was het niet.’ Zeg ik. ‘Ik ken wat mensen in de buurt.’ Zegt ze. ‘En ik wilde zeker weten dat je niet in hetzelfde schuitje zou belanden als ik een paar jaar geleden. Je moet gewoon weer naar huis gaan.’ Zegt ze. ‘Maar daar heb ik niets meer te zoeken. Ik ben zomaar vertrokken.’ Zeg ik. ‘Komt wel goed.’ Zegt ze. ‘En weet je? Saint Jimmy is weer gewoon Jimmy.’ Zeg ik lachend. ‘Mooi zo. En Jesus of Suburbia is er ook niet meer.’ Zegt ze blij. ‘Huh? Hoezo?’ Vraag ik. ‘Ongeluk. Hele groep is in een gevecht beland, en dat is in een bloedbad geëindigd. Dus het is maar goed dat je daar weg bent.’ Zegt ze. ‘Wow… Bedankt dat je me hebt gewaarschuwd.’ Zeg ik geschrokken. ‘Graag gedaan. Maar ik moet weer gaan. Ik wilde zeker weten dat alles verder goed met je was.’ Zegt ze. ‘Oké.’ Zeg ik een beetje treurig. We nemen afscheid, en gaan allebei onze eigen weg.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.