Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » Naamloos... » Hoofdstuk 19

Naamloos...

2 juni 2009 - 18:27

688

3

286



Hoofdstuk 19

Met dank aan Eef (heel kort. geen zin. ik wil het jullie toch laten lezen.)

27 november, 14:29 - een maand later

Het was doodstil in de gang op de vierde verdieping - was. Een meisje met halflang blauw haar rende door de gang heen en gleed op de trapleuning naar beneden terwijl ze iets riep naar een ander meisje dat bovenaan de trap stond. Ze had verband om haar pols en haar arm en boven haar linkeroog had ze een grote kras.
‘Kom al!’ riep ze terug en ze sprong naar beneden.
‘Schiet op! We zijn al bijna te laat - alweer!’
Er kwamen twee jongens de gang binnen rennen en Tops riep: ‘Sam! Tobi! Duurde het nou echt zo lang?’
‘Ja!’
Snel renden ze verder naar beneden.
‘Schiet op!’
De deur van het Bezweringenlokaal was al in zicht en hij stond nog open. Snel renden Tops, May, Sam en Tobi naar binnen en gingen ze zitten. Net op dat moment deed professor Banning de deur dicht. Tops zuchtte van opluchting en pakte haar toverstok voor de laatste les van de dag. Ze moesten wijn terug veranderen in water. May had het makkelijk. Ze goot de wijn stiekem in de gootsteen en vulde hem bij met de Aguamenti-spreuk. Tops lachte er eerst nog om, maar toen de spreuk heel moeilijk bleek te zijn was het lachen haar vergaan. Uiteindelijk vroeg ze May om haar glas ook bij te vullen met water en daarna ging de bel. Nog steeds vrolijk liep ze met Tobi, Sam en May naar buiten. Pablo liep straal langs haar heen. Tops had het briefje in zijn tas gestopt en sindsdien negeerde hij haar - niet dat dat zo erg was.
‘Nou, liever dit dan wat hij daarvoor deed!’ zei Tops ook toen Tobi zijn wenkbrauwen omhoog deed. Sam knikte instemmend.
‘Waaah!’
Tops lag weer eens op de grond.
‘Jullie twee raken toch ook zo snel gewond!’ riep Sam met een blik op May terwijl hij Tops omhoog trok.
‘Ja,’ zei Tobi instemmend, ‘Tops, jij bent gewoon ongelofelijk onhandig - maar hoe komt het bij jouw? Ik heb je nooit zien vallen of zoiets.’
May hees haar schouders op. ‘Gewoon,’ mompelde ze en ze keek naar de grond. Tops keek haar onderzoekend aan. Gewoon? Zo gewoon was het eigenlijk niet.
Sam en Tobi liepen naar boven, naar de leerlingenkamer, om hun huiswerk af te maken, maar May en Tops hadden het al af en gingen naar buiten. Vlug klom Tops in de boom en May ging eronder zitten.
‘Hé May?’
‘Ja?’
‘Waar woon je eigenlijk?’
‘Nu?’
‘Ja, nu.’
‘Hier.’
‘En in de vakantie?’
Stilte.
‘Nergens.’
‘Nergens?’
‘Nee, nergens.’
Tops bewoog haar mond even. Ze wou wat zeggen mar wist even niet wat. ‘En - eh - wie heeft je dan opgevoed?’
Weer was het stil en Tops besefte dat May toch geen antwoord zou geven.
‘Laat maar. Sorry.’
‘Nee, nee - ik…’
‘Laat maar. Het is oké.’
May frunnikte afwezig aan het verband om haar linkerarm, duidelijk in gedachten. Tops wou vragen waar May aan dacht, maar toch was Tops op de een of andere manier bang dat May aan iets vreselijks dacht - dus zei ze niets.
‘Gaan we morgen weer naar de huis-elfen?’ vroeg Tops na een lange tijd stilte. De keukens waren al opgeknapt en Nelly was gelukkig weer helemaal beter, net als Steffy, de ander huis-elf die gewond was geraakt.
‘Oké.’

25 december (kerst dus) - weer een maand later

Het was weer stil op de gang van de vierde verdieping, maar dit keer om een andere reden - iedereen zat beneden in de Grote Zaal. Tops, May, Sam en Tobi ook.
‘…dus eet smakelijk!’ eindigde Perkamentus zijn toespraak en op de lange tafels verscheen een heerlijk feestmaal.
‘Wauw. De huis-elfen hebben wel hun best gedaan dit keer!’
‘Alsof ze dat normaal niet doen?!’
‘Jawel, maar - ’
‘Nieb paten - etuh!’ riep Sam met zijn mond zo vol dat Tops het knap vond hij nog iets kon zeggen. Snel schepte ze van alles wat op haar bord - behalve van de zuurtjes die er op een of andere manier ook bij lagen. Het was nog lekkerder dan het feestmaal op 1 september! Het werd langzaam donkerder en donkerder, maar het feestmaal hield niet op. Het eten was weliswaar verdwenen, maar ze speelden nog allerlei spelletjes.
‘Zullen we nu weer gaan toverschaken?’ vroeg Tops aan May toen ze verloren had met knalpokeren.
‘Oké! Ik pak mijn - nee, wacht! Sam heeft er een mee naar beneden genomen!’


Reacties:


Eef95
Eef95 zei op 9 juni 2009 - 17:32:
sorry dat het zo lang duurde voor ik begon met lezen. Terwijl ik zo hard heb zitten zagen .Maar ik heb bijna examens dus ik mag niet veel op de com.


Phae
Phae zei op 7 juni 2009 - 13:43:
DOORGAAN, DOORGAAN, DOORGAAN!
ik ben verslaafd! maar dat was je al duidelijk.. ben wel blij dat ik eindelijk zelf kan gaan schrijven! ="]
het is super, maar weetje wat ik merk? je schrijft alweer beter dan dat je in het begin deed.
xxxx


simonella
simonella zei op 2 juni 2009 - 20:19:
leuk sorry dat ik zo lang offline was maar had last van mijn pols en was ziek