FanFic.nl

Een nieuw begin of zo iets!

Neal Cassidy

'Ga je mee mee?' vroeg Mary hem. Hij zat op het ziekenhuis bed en wist niet wat te doen. Dokter Leilah was gisteren bij hem gekomen en had hem verteld dat hij de volgende dag het ziekenhuis mocht verlaten. Maar nu was de vraag ging hij met Mary mee, of bleef hij alleen en was zijn toekomst een zwerversbestaan in de straten van Londen. Dat laatste klonk niet erg aanlokkelijk.
'Ga je mee?' herhaalde Mary. Hij knikte en stond op. Hij had geen andere keus, want hij wilde niet weer op straat rond zwerven, daarbij Mary was aardig dus wat had hij eigenlijk te verliezen. Hij greep zijn jas beet die over de stoel naast zijn bed gelegen had. Trok hem over zijn nieuwe kleren aan. Kleren die Mary voor hem had gekocht. Hij wilde ze eerst niet aannemen maar ze stond er op. 'Als je mijn zoon wordt, krijg je ook nieuwe kleren' had ze gezegd. En dus had hij ze maar aangetrokken. Mary stond al bij de deur en keek naar hem. 'Schiet je op? Of ben je niet blij dat je het ziekenhuis mag verlaten?'
'Ja, wel hoor' mompelde hij toen hij naar toe liep. Ze pakte zijn hand vast en trok hem door de gangen naar de uitgang. Buiten voor het ziekenhuis stonden allemaal van die beesten met ronde poten. Auto's. Mary trok hem mee naar een rood exemplaar en hield deze voor hem open. Hij bleef echter angstig voor de auto staan. Bang voor wat er hem te wachten stond als hij in de maag van het vreemde beest ging zitten. Misschien had de auto hem wel op.
'Wat is er jongen?' vroeg Mary. Baelfire wist niet wat hij moest zeggen, wat hij moest doen. 'Stap in, niet zo treuzelen. Ik wil wel graag voor het donker thuis zijn'
Met tegenzin nam Baelfire plaats in de maag van de auto. Er gebeurde niets. Hij werd niet opgegeten. Mary nam plaats naast hem en draaide een sleutel om. De auto kwam brullend tot leven en begon te lopen. Al snel kwam hij er achter dat Mary hem bestuurde door een rond ding dat ze naar links en rechts kon draaien en er was een soort vreemde staaf tussen hen in, die ze om de zoveel tijd bewoog. De auto liep horend en stotend over de weg en maakte hem misselijk.
' Zeg jongen, hoe heet je nu eigenlijk. Want het zou fijn zijn als ik dat wist, nu je bij me komt wonen.'
Hij wilde haar een antwoord geven, maar durfde niet omdat hij zo misselijk werd van de auto, dat hij bang was dat hij over zou geven als hij nu zou spreken. Mary keek hem aan en bracht haar aandacht toen weer naar het beest, die nog altijd over de weg liep. Alhoewel nu hij binnen in het beest zat merkte hij dat het niet als lopen voelde maar meer als rijden. Weer leerde hij iets nieuws in dit vreemde Londen. Auto's liepen niet maar reden en maakte je kotsmisselijk. Hij was dan ook dolblij tonen Mary de auto voor een wit huis stil zette.
'We zijn er jongen,' zei ze toen ze uitstapte en om de auto heen liep om zijn kant open te doen. Snel stapte hij uit in de hoop dat misselijkheid dan snel weg zou trekken. Dat deed het gelukkig. Mary pakte zijn armen beet en keek hem doordringend aan.
'Hoe heet je?' vroeg ze voor voor de zoveelste keer sinds hij haar kende.
'Waarom wilt u dat zo graag weten?'
'Nou lieve jongen, aangezien je er voor gekozen hebt bij mij te komen wonen lijkt het mij wel handig om je naam te weten'
'Ja, wel' stamelde Baelfire. 'maar,'
'Wat maar? Ik moet je toch kunnen roepen.'
Baelfire slaakte een diepe zucht.
'Het is niet dat u mijn naam niet mag weten, als u dat soms denkt. Het is meer dat ik die jongen die bij die naam hoort wil vergeten. Mijn naam doet me te veel aan vader denken. 'S nachts in mijn dromen hoor ik hoe mijn vader mijn naam roept. Soms wanhopig als of hij me kwijt is, dan weer liefdevol of opgewekt. Zo lang ik deze naam draag kan ik mijn vader niet volledig vergeten, terwijl ik dat wel zou moeten omdat hij mij immers niet meer wilde'
'Waarom zou je je vader los willen laten? Ik bedoel ondanks dat hij je in de steek heeft gelaten hebben jullie het toch ook wel goed gehad samen?'
'Nee,' loog Baelfire omdat juist die fijne herinneringen hem zo veel pijn deden. Omdat die herinneren zijn ware vader aan toonde en niet man die hij door magie geworden was.
'Maar jongen je kunt toch niet zomaar en nieuwe naam nemen?'
'Ik wel gewoon een nieuwe begin of zo iets!' schreeuwde Baelfire 'Een nieuw start, een nieuwe naam en een nieuwe moeder'
hij zag dat Mary ogen begonnen te twinkelen bij het woord moeder. Ongewild glimlachte hij hier om.
'En hoe zou je dan willen heten?' vroeg Mary.
'Stel dat u en uw man wel kinderen konden krijgen'
'Ja?' antwoordde Mary vragend.
'En dat kind zou een jongen zijn geweest, hoe had u hem dan gemoed?'
'Neal,' antwoordde Mary. 'Neal Cassidy'
Baelfire trok zich los en pakte Mary's handen vast. Hij maakte een diepe buiging en zei: 'Aangenaam ik ben Neal Cassidy'
Mary ogen blonken van puur geluk toen hem tegen zich aan trok en knuffelde.
'Mag ik dan wel echt naam weten Neal?' fluisterde ze.
'Het was Baelfire oftewel Bae.' fluisterde hij terug.

Reacties: