FanFic.nl

Fire & Ice

hoofdstuk 1

Het is drie maanden na het ongeluk. Julia ligt nog steeds in coma. Ik zit bij haar op de kamer.

We hebben verlof gekregen van school, tot aan de vakantie. Die is nu om. Axel is deze week begonnen op een nieuwe school, Raimon jr. High. Ik heb nog een week vrij. Ik weet niet wat ik wil: op Kirkwood blijven of ook naar Raimon.

Ik heb gehoord hoe de wedstrijd is afgelopen: ze zijn gediskwalificeerd. Axel neemt het zichzelf erg kwalijk. Hij denkt dat iedereen hem nu een lafaard vind. Maar het was niet alleen zijn schuld. Het was helemaal niet zijn schuld. Als ze nou wisselspelers hadden gehad... Ze waren echt helemaal afhankelijk van Axel.

Ik weet nog hoe graag ik in het elftal van Kirkwood wilde. Ik wilde samen met mijn tweelingbroer op het veld staan. Maar ik mocht niet. Ik mocht niet in het elftal, omdat ik een meisje ben. Axel heeft me geholpen met trainen, hij heeft me zijn vlammen tornado geleerd. Tijdens die trainingen kwam ik erachter. Mijn gave:

We waren aan het oefenen op de rivieroever, en opeens begon het water met me mee te bewegen. Axel zag het als eerste. Hij zei dat ik moest stoppen, en gebaarde naar het water. Ik schrok en stond stil, en tot mijn verbazing werd het water ook weer rustig. We liepen naar de rivieroever toe. Ik ging op mijn knieën zitten en hield mijn handen boven het water. Ik had geen idee waarom, maar ik wist wat ik moest doen. Ik bewoog mijn handen boven het water, en het water bewoog mee. Opeens begon mijn ketting te gloeien. Ik keek naar Axel, en ik zag dat zijn ketting hetzelfde deed. Die kettingen hadden we van onze moeder gekregen. De mijne stond symbool voor het water en die van Axel voor vuur. Er waren er nog twee, lucht en aarde, en in een oud boek, dat alleen open ging met behulp van een van onze kettingen, hadden we er een voorspelling over gevonden: "met behulp van voetbal zullen water en vuur de aarde en lucht vinden." We hadden geen idee waar dat over ging. En nu eigenlijk nog steeds niet.

Ik ontdek steeds meer over mijn krachten: ik kan het water gebruiken om mee te helen en ik kan het water bevriezen of het laten koken.

Ik denk de hele tijd aan Axel. Ik wil gewoon graag bij hem zijn. Ik weet wat ik ga doen: ik ga naar Raimon toe, naar Axel. Er is zo veel veranderd. We hebben Julia belooft niet meer te voetballen tot ze wakker wordt. Mijn leven is een puinhoop.

Ik sta op en loop naar het kantoor van mijn vader. Hij werkt vandaag hier. Ik klop op de deur. "Papa?" Zeg ik. "Ik weet wat ik wil. Ik wil naar Raimon jr. High.

Mijn vader knikt. "Dan gaan we je meteen inschrijven."

Even later zijn we op Raimon. Mijn vader is nog in gesprek om een paar dingen te regelen, maar ik kan hier morgen al beginnen en ik kom bij Axel in de klas. Axel weet het nog niet. Ik ga hem zo zoeken om hem het nieuws te vertellen.

Het valt me op hij rustig het is. Waar is iedereen? Ik loop de hoek om, en dan zie ik een hele menigte staan, bij het voetbalveld! Zo te zien is er een wedstrijd. Ik tuur over het veld. Zo te zien staat een van de teams er niet goed voor. Ik kijk beter. Dat moet het team van Raimon zijn. Ik kijk naar het andere team, en ik schrik. Dat team herken ik wel. Het is Royal Academy!

Heel even kruist mijn blik die van Jude Sharp, de aanvoerder van Royal. Er loopt een rilling over mijn rug en ik wendt snel mijn blik af. Ik kijk naar het team van Raimon. Ik heb medelijden met ze. Ze worden compleet ingemaakt. Zou dat ook met Axel gebeurt zijn als hij de wedstrijd had gespeeld?

Opeens zie ik Axel. Hij leunt tegen een boom aan en kijkt naar de wedstrijd. Ik zie dat hij dolgraag het veld op wil. De wedstrijd uitvechten die hij moest laten schieten.

Opeens rent een jongen van Raimon het veld af, vlak langs Axel, en hij gooit zijn shirt op de grond vlak voor Axels voeten. Axel staart ernaar. Hij is duidelijk in tweestrijd. Ik moet hem helpen.

Ik loop naar hem toe. "Ga het veld op." Zeg ik. Axel draait zich om. "Sam?! Wat doe jij hier?"

"Dat doet er nu niet toe. Trek dat shirt aan en ga dat veld op. Julia zal trots op je zijn. Geloof me."

Hij knikt, maar hij lijkt niet echt overtuigd. "Julia. Ik hoop echt dat je me dit kunt vergeven. Deze ene keer." Mompelt hij, en hij trekt het shirt aan en loopt het veld op. Ik kijk toe hoe Axel het veld over rent. Hoe Mark de bal stopt, en hem naar Axel gooit. Hoe Axel springt. En hoe zijn Vlammen Tornado in het doel knalt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.