FanFic.nl

Vlammen

hoofdstuk 5

Het is nog donker als ik opsta om een stukje te gaan skeeleren. Ik kijk naar Striker en Cyndaquil. Zal ik ze wakker maken? Nee, ze liggen zo lekker te slapen. Ik laat ze liggen.

Ik loop de tent uit. Een paar meter verderop ligt Alex te slapen, met de pokebal van Chikorita in zijn hand geklemd. Als hij dadelijk nog slaapt als ik terugkom maak ik hem wakker. Als ik hem nu wakker maak komt hij waarschijnlijk achter me aan. En het is juist zo lekker rustig hier.

Ik skeeler weg van de open plek, naar een hoge rots waar we gisteren langs gelopen zijn. Ik klim naar boven (wat niet echt makkelijk gaat met je skeelers in je hand...). Dit is echt de moeite waard geweest. Want op het moment dat ik boven aankom komt de zon op. Ik ga zitten en kijk er vol bewondering naar.

Opeens verschijnt in de verte een Pokemon. Hij laat een regenboog achter zich. Ik zou graag willen weten wat voor Pokemon het is, maar door het licht van de opkomende zon kan ik het niet goed genoeg zien. Maar zou het iets te maken kunnen hebben met mijn medaillon, dat opeens heel erg warm aanvoelt?

Een paar minuten later klim ik weer naar beneden en skeeler terug naar de open plek. Daar ligt iedereen nog steeds te slapen. Maar niet lang meer. Ik pak een tak en por ermee tegen Alex' slaapzak. "Wakker worden Alex! Er zit een Serviper bij je slaapzak!" Roep ik.

Alex schiet overeind. "Waar?" Zegt hij paniekerig, en hij haalt Chikorita uit haar Pokebal. Dan krijgt hij in de gaten dat ik dubbel lig van het lachen, en dringt het tot hem door dat het een grap is.

"Die zag je niet aankomen, hè." Zeg ik.

Alex zegt niets terug. Met trillende hand wijst hij naar een plaats achter mij. "E-e-e-e-n B-b-b-beedrill!"

Ik schrik me rot en draai me om. Er is niets te zien. Het dringt tot me door dat ik me heb laten beetnemen. Wat stom van me! Oké, het staat nu dus 1-1, maar niet voor lang. Wacht maar, Alex. Ik pak je terug. Dit gebeurt me niet nog eens.

Even later zitten we aan het ontbijt alsof er niets gebeurt is.

"Hé Sam, we hebben genoeg tijd genoeg. Waarom gaan we zo niet even zwemmen in de rivier?"

Zwemmen? Echt niet! Ik heb en hekel aan nat worden.

"eh... Nee, dank je. Gaan jullie maar. Ik heb niet zo'n zin." Zeg ik snel.

"Watervrees?" Vraagt Alex plagend. Dat zou ik dus nooit toegeven.

"Helemaal niet! Ik wilde gewoon... Eh... Even gaan trainen."

"Dat zal wel. Kom in ieder geval mee."

Ik zucht. "Vooruit. Maar ik ga het water niet in, begrepen?"

"Ja... Kom nou maar mee." Hij trekt me mee naar de rivier. Ik ga langs de kant zitten.

Dan komt Alex aanrennen en springt in het water. Het water spat alle kanten op. Ik ben drijfnat.

"2-1 voor mij! Je moet echt beter je best gaan doen, anders wordt het saai."

Grr... Wacht maar. Ik krijg jou nog wel Alex, reken daar maar op.

"Striker, wil je me even helpen?" vraag ik aan mijn Ponyta, die net aan komt lopen. "Kun je je kracht gebruiken om dat water heel warm te maken?" Striker gaat aan de oever staan. Heel even licht haar vuurrode aura op.

Opeens geeft Alex een schreeuw. Hij zwemt razendsnel naar de kant en klimt op het droge. "Oké, 2-2 voor nu. Maar denk maar niet Dat ik het hierbij laat!" Hijgt hij.

Ik lig dubbel van het lachen. Zijn gezicht! Gewoon te grappig voor woorden!

We besluiten verder te gaan. We willen graag voor het donker bij het Pokémon
center zijn, en het is nog een flink stuk lopen. Ik ben benieuwd wat Alex nog meer voor me in petto heeft. Maar ik ga me in ieder geval niet laten verslaan in mijn eigen spel. Dit is nog niet voorbij...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.