Lost It All- Michael Clifford AF

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » 5 Seconds Of Summer » Lost It All- Michael Clifford AF » 14

Lost It All- Michael Clifford AF

Geschreven door:

ChantiXAMX

Onderdeel van:

Lost It All- Michael Clifford AF

Laatst bijgewerkt:

22 nov 2015 - 19:35

Aantal woorden:

388

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

461

14

Michael Gordon Clifford
Het klinkt misschien zwak om te zeggen maar ik wil dood. Het licht dat ik in mijn leven had en mijn hele leven is een groot zwart gat geworden. Elk concert wat we de afgelopen twee dagen hebben gehad zie ik haar backstage staan, elk interview zie ik haar backstage staan. Alleen in mijn dromen ben ik bij haar en daar ben ik gelukkig.
De fans weten van niks en de jongens weten niks over dat ik dood wil. Langzaam beginnen we te spelen aan Carry On ons laatste nummer voor vanavond en het laatste nummer waar ik ooit mee op het podium zal hebben gestaan. Luke komt naar me toegelopen en kijkt me aan. ,,Mike kan je meezingen dit keer?" Ik schud mijn hoofd nee waarna Luke weer naar zijn microfoon loopt.

Na het concert zeg ik tegen de jongens dat ik even een blokje ga lopen en de jongens knikken terwijl ze me medelevend aankijken. Mijn telefoon zit in mijn tas samen met een kleine brief voor ze. Twee dagen zonder mijn meisje zijn nu al een hel en ik kan het gewoon niet volhouden hoe graag ik dat ook zou willen, ze ligt nog steeds in het ziekenhuis in een coma maar kans dat ze daar uitkomt is er niet.

Zodra ik buiten loop doe ik mijn capuchon op en voel snel in mijn zakken alles zit erin. De straten zijn donker en verlaten terwijl ik er doorheen loop totdat ik bij de brug aankom. De brug waar Chantal van af wou springen. Het doet pijn om aan haar te denken maar nog even en dan ben ik weer bij haar. Met moeite klim ik over de rand en ga ik erop zitten mijn handen duiken in mijn zakken waar de slaappillen van Chantal inzitten. Ik stop ze in mijn mond en slik ze door terwijl ik naar beneden kijk naar het water. Langzaam voel ik mezelf wegzakken en snel sta ik op van de rand. ,,Het spijt me naar iedereen maar ik kan zo niet verder leven." En dan laat ik mezelf vallen. ,,Michael nee!" Is wat ik vaag hoor. Door de lucht zweef ik even voordat ik in het koude water terecht kom. Het water loopt langzaam mijn mond in door naar mijn longen en ik zie hoe alles zwart word.