FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>31<

Ryan heeft mijn hand vastgepakt en trekt me mee naar boven. Hij opent een deur en een grote ruime kamer komt tevoorschijn. Wauw, is dit mijn kamer? Mijn mond valt open en ik kijk vol verwondering rond. Ik laat zijn hand los en loop naar de grote muur, waar posters hangen van Beyoncé, Ed Sheeran en Madonna, mijn drie favoriete artiesten. Aan de andere muur, hangen allemaal foto's. Ik stap naar de muur toe en bekijk de foto's van dichtbij. Allemaal gekke foto's van Chantal en mij, van Michael, Zayn en mij, van ons alle vier. Ik voel dat er tranen in mijn ogen komen. Chantal, Michael en Zayn hebben gelijk. Ik ben echt beste vrienden met ze. Ik sla mijn hand voor mijn mond. Echt erg dat ik niks herinneren. Nu snap ik pas hoe Chantal zich moet voelen. Al die keren dat ze zat te huilen aan mijn bed, dat snap ik nu. Dan zie ik opeens een collage hangen van mij en mijn vader. Dit wil ik eigenlijk helemaal niet zien, maar op de een of andere manier moet ik ernaar blijven kijken. Met mijn hand ga ik even over de collage heen en dan schrik ik van een arm om mijn schouders.
,,Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.” Chantal staat naast me.
,,Het is al goed.” Ik kijk haar nu aan. ,,Het spijt me dat ik je niet geloofde over het vriendinnen zijn.” Ik voel me echt vreselijk.
,,Het is niet erg. Je hebt geheugenverlies, je kan het je nog niet herinneren. Maar geloof mij, dat komt echt wel terug. Voor je het weet, kunnen we weer zo'n lol hebben samen.”
,,Ja, maar wat nou als het niet terugkomt? Wat als ik me straks niet meer herinner dat wij beste vriendinnen waren?”
,,Zo moet je niet denken. Het komt goed, dat beloof ik je.” Ik glimlach als een boer met kiespijn. Waarom voelt dat dan niet zo? Het voelt alsof ik Chantal laat barsten. Ik wil het me wel herinneren, echt waar, maar dat lukt niet. Chantal omhelst me en dan, zonder dat ik het eigenlijk wil, barst ik in tranen uit en maak ik de ene excuses naar de andere. Chantal wrijft troostend over mijn rug heen en voordat ik het weet staan Michael en Zayn er ook bij, zodat het een groepsknuffel word.
,,Nola?” Ik kijk op en Ryan staat met de telefoon in zijn handen. ,,Het is papa.” Wat?! Waarom belt hij nou hierheen en waarom moet Ryan nou opnemen? Nu weet ook hij dat mama en ik gelogen hebben tegen hem. Moet ik wel opnemen? Ik schudt mijn hoofd en ga op mijn bed zitten. Ryan loopt mijn kamer weer uit en Chantal komt naast me zitten. Zayn zet zachtjes mijn radio aan, zodat het niet zo stil is op de achtergrond. Wat Chantal over Zayn zegt moet ook waar zijn, want bijna niemand weet dat ik altijd muziek om me heen heb. Ik kijk eerst Michael aan, daarna Zayn en als laatste Chantal. Waarom herken ik ze nou niet? Wat is er mis met mij, behalve dan dat ik een hersenschudding heb? Ik vind het zo erg voor hun alle drie, dat ze mij zo moeten zien en dan vooral voor Chantal. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht.
,,Hé, het komt echt wel goed.” Hoor ik Chantal zeggen.
,,Hoe kan je nou zo lief voor me zijn, terwijl ik je niet eens herken?!” roep ik gefrustreerd uit. Ik ben gefrustreerd omdat ik niks kan herinneren. Het is zo onwerkelijk dat ze zo lief tegen me zijn. Ik hoor hier toch geen begrip voor te krijgen?
,,Schat, dat doe je toch niet expres? Je bent toch niet expres je geheugen kwijt?”
,,Ik vind het gewoon zo naar voor jullie. Ik ben jullie beste vriendin en nu kan ik me er niks meer van herinneren. Dat moet toch binnenkomen?”
,,Natuurlijk komt dat binnen.” Ik kijk Michael aan, die zijn hand nu op mijn knie legt. ,,Maar dat betekend nog niet dat we je laten vallen.”
,,Nee, je bent niet voor niks onze beste vriendin. Ik laat je niet vallen, echt niet.” Zayn gaat nu aan de andere kant naast me zitten en slaat zijn arm om mijn schouders.
,,Nola.” Chantal kijkt me aan. ,,Jij bent de allerbeste vriendin die ik mezelf maar kan wensen, denk je nou echt dat ik je zo makkelijk liet gaan? We hebben af en toe onze ups en downs, maar ik wil je niet kwijt. Wij zijn een team.”
,,Dank jullie wel!” Zeg ik en sla mijn armen onhandig om de drie heen, althans dat probeer ik, maar dat lukt niet echt. Met z'n vieren schieten we tegelijkertijd in de lach. Ik droog mijn tranen af en sta op. ,,Oké en nu gaan we uit. Drew wacht vast al op ons.” Ik draai me om, weg van mijn drie beste vrienden. Wat ben ik ook een watje! Een potje zitten janken. Nou ja, gelukkig gaan we uit, dat is een beetje afleiding en dan zijn ze deze afknapper wel weer vergeten.

Twee uur later zijn we bij de club aangekomen. Drew staat al voor de club en als hij mij ziet glimlacht hij. Hij omhelst me meteen en ik vind het op zich niet erg. Omhelzen mag toch? We lopen naar binnen en het is echt bomvol. Ik herken helemaal niks, maar dat maakt niet uit. Ooit zal het allemaal terugkomen, maar wanneer dat terug komt weet ik niet. Drew pakt mijn hand en trekt me mee de dansvloer op, hetzelfde doet Michael bij Chantal en Zayn. Ja, we laten Zayn natuurlijk niet alleen staan. Het thema van deze avond is zeker: 'Back to the eighties', want ze draaien alleen maar nummers van de jaren tachtig. Wel hele goede muziek hoor, lekkere muziek om even helemaal los te gaan. Vooral 'Limit' van 2Unlimited.
,,Goedenavond dames en heren.” Een lange man, met lang bruin haar en een teder figuur komt het podium op. ,,Zoals elke avond is er weer een karaoke avond en dus wil ik iedereen uitnodigen om een nummer te kiezen en te komen zingen.” Ik hoor sommige schrikken en de man schiet in de lach. ,,Geen zorgen, alleen degene die het durven en willen. Wij dwingen niemand.” Meteen glimlach ik. Ja, ik hou van zingen. Zal ik daar gaan staan om te zingen?
,,Zal ik gaan zingen?” Ik draai me om naar Chantal. Ze knikt.
,,Jij kunt super mooi zingen, je moet het doen. Ik sta vooraan.” Ik knik en loop naar de lange man toe.
,,Ik wil graag een nummer zingen.”
,,Ja, samen met mij.” Ik draai me om en Drew staat achter me.
,,Welk nummer willen jullie zingen?”
,,Heeft u ook een romantisch nummer? Het is de eerste avond van mij en mijn vriendin.” Drew slaat zijn arm om me heen. Sorry, wat?! Ik kan er niks van zeggen, want meteen knikt de lange man en draait zich om. Ik sla Drew zijn arm van me af.
,,Wat doe je nou?!” vraag ik zachtjes, maar toch lichtelijk boos.
,,Schat, wat maakt het nou uit welk nummer? Als wij maar plezier hebben, toch?” Ja, oké daar heeft hij gelijk in. Als ik zing, heb ik sowieso zin.
,,Ja, oké. Maar ik ben niet je vriendin, oké?” Drew knikt en dan draait de man zich weer naar ons toe.
,,Ik heb 'Nobody wants to be lonely' van Christina Aguilera en Ricky Martin. Is dat een goede?”
,,Het maakt niet uit welke, dus dat is goed.” Zegt Drew al voor mij en trekt me daarna het podium op. Iedereen begint te klappen en ik steek mijn duim op naar Chantal, die zoals ze al had beloofd vooraan staat, samen met Zayn en Michael. Michael heeft zijn armen om haar heen geslagen. De muziek begint en ik heb ik er echt zin in en ik ken het hele liedje al uit mijn hoofd, dus waarom zou ik 'm dan niet zingen.



Het lied is afgelopen en ik zie de jaloerse blik van Zayn. Dat hoeft toch niet? Ik heb toch duidelijk gezegd dat ik geen klef gedoe wilde en trouwens het is maar een liedje. Chantal en Michael kijken wel blij en ik glimlach van oor tot oor. Iedereen klapt voor ons! Dan opeens word ik aan mijn arm getrokken en voel ik niet veel later hoe Drew zijn lippen op die van mij legt. What the...?! Als hij zich terug trekt, kijk ik hem vol onbegrip aan, maar weet niks uit te brengen. Volledig in shock. Hij had het beloofd! Ik kijk naar Chantal, die haar mond wagenwijd open heeft, net zoals Michael. Zayn staat te kijken en ik zie gewoon dat hij het moeilijk heeft met wat er net gebeurde. Net als ik iets wil zeggen tegen Chantal, Michael, Zayn of Drew, stokt mijn adem. Dat is hem! Ik twijfel geen moment en storm het podium af, langs Chantal, Michael en Zayn, regelrecht op hem af.
,,U bent echt niet goed bij uw hoofd!” Roep ik uit. Boos kijkt hij eerst langs me, waarschijnlijk naar Chantal en daarna richt hij zijn blik op mij.
,,Wat ga je doen? Me weer bedreigen met een mes?”
,,Welnee. Ik wil alleen dat u meewerkt aan een DNA-test.”
,,DNA-test? Waarom zou ik daar in godsnaam aan mee werken?”
,,Omdat het uw schuld is. U heeft haar verkracht!”
,,Heb je het nu over Chantal?”
,,Nee over de kerstman.” Roep ik sarcastisch. ,,Jezus man, denk na!” Ik ben woedend en anderen kijken me heel raar aan, omdat ik zo uitval, maar ik heb er een goede reden voor. Ik kijk hem aan. Gaat hij nog wat zeggen? Of althans toegeven dat hij Chantal verkracht heeft?


,,Nola, laat het!” Tranen stromen over mijn wangen, terwijl ik Nola probeer weg te trekken bij mijn vader. Net op het moment dat ik hem niet wil zien, komt hij weer en dan gaat Nola naar hem toe, omdat ze wilt dat hij meedoet aan een DNA-test. Wat niet eens nodig is, aangezien ik toch al weet dat het kind van mijn vader is, maar dat weet Nola niet. Nola probeert zich los te trekken uit mijn hand. ,,Nola, alsjeblieft.” Smeek ik nu. Nola kijkt me aan en verslapt, wat betekend dat ze niet meer uit mijn hand weg wil om naar mijn vader te gaan.
,,Dus jij bent zwanger Chantal?” Mijn vader kijkt me aan en grijnst een beetje. Vind hij dat leuk? Ook Nola merkt zijn grijns en ik zie dat ze weer boos word. Hij daagt Nola uit en ze trapt er nog in ook. Wanhopig kijk ik naar Michael, die meteen naar mij toe komt.
,,U vind dit grappig?!” roept Nola uit. Haar blik staat op onweer, maar ik vind dat ze zich nog aardig inhoudt. Ze had hem alleen al een klap kunnen geven, maar dat doet ze niet.
,,Nou, nee niet grappig. Maar ik vind het wel leuk.” Haar mond valt open.
,,Wel leuk?! U krijgt een kind van uw eigen kind, dat is toch niet normaal?!”
,,Al zou ik een kind van jou krijgen, dan zou ik het ook leuk vinden. Ik kan er ook niks aan doen dat Chantal zwanger geworden is van mij.” Nola begint sarcastisch te lachen.
,,U bent echt niet goed bij uw hoofd!” Roept ze uit, geeft hem dan een duw en rent de club uit. Shit! Waar gaat ze naartoe? Ik bedenk me geen moment en ren achter haar aan. Ten eerste omdat ik niet bij mijn vader in de buurt wil zijn en ten tweede straks gebeurd er wel wat en dan was ik er weer niet voor haar, net zoals in Londen. Ik hoef niet lang te zoeken, want ze zit op een bankje voor de club. Ik ga naast haar zitten en sla mijn arm om haar schouders.
,,Dank je wel dat je voor me opkomt, Nola.” Zeg ik en dat meen ik.
,,Het is toch niet normaal? Hij vind het gewoon grappig dat hij je verkracht heeft! En dat je zwanger bent daardoor, vind hij helemaal geweldig. Hij spoort echt niet!”
,,Nee, dat klopt. Maar het is wel mijn vader.”
,,Ja, dus? Je moet hem aangeven Chantal, hij mag niet langer meer vrij rondlopen.”
,,Aangeven?”
,,Ja. Of durf je dat niet? Ik wil best met je mee hoor, als je het moeilijk vind om je eigen vader aan te geven.”
,,Zou je dat nou wel doen?” Nola kijkt me verbaasd aan.
,,Waarom zou ik niet meegaan? Het is moeilijk om je eigen vader aan te geven voor misbruik, maar dat moet vind je zelf ook niet?”
,,Jawel, maar ik bedoel ook meer dat het moeilijk is voor jou.”
,,Oh, mijn vader?” Ik knik. ,,Tja, misschien is het tijd dat ik hem onder ogen zie.”
,,Weet je dat zeker?”
,,Natuurlijk! Ik laat jou echt niet alleen aangifte doen en trouwens, je hebt iemand nodig.”
,,Ze heeft mij.” We kijken om en Michael staat er samen met Zayn en Drew. Michael slaat zijn armen om me heen, maar ik ben meer gefocust op Drew. Dat hij Nola zoende staat nog steeds in mijn geheugen gegrift. Volgens mij vond Nola het ook niet leuk.
,,Ja en Nola heeft mij.” Zegt Drew en ik moet bijna kokhalzen. Wat een slijmbal is dat zeg! Als ik zie dat hij richting Nola stapt, sta ik meteen op.
,,Blijf uit haar buurt!” Ik geef hem een klap in zijn gezicht. ,,Ze had duidelijk aangegeven dat ze geen klef gedoe wilde en wat doe jij?! Jij zoent haar gewoon volop haar bek op een groot podium, waar iedereen het kan zien?!”
,,Nola vond het ook fijn.”
,,Helemaal niet! Ik vond het helemaal niet fijn. Ik had gezegd dat ik niet wilde dat je iets zou proberen en nog zoen je me!” Roept Nola. Nu staat Nola op. ,,En trouwens, ik heb geen tijd voor je Drew. Chantal en ik gaan naar het politiebureau om haar vader aan te geven.” Met een ruk draai ik me om. Aangeven?! Waarom zou ik dat doen? Hij is en blijft mijn vader en dat heeft toch geen zin.


Ik zie dat Chantal schrikt van het voorstel van Nola. Dat wilt ze vast en zeker niet. Ze is te zacht voor haar vader, want ik begrijp Nola ook. Natuurlijk zou ze eigenlijk aangifte moeten doen, aangezien het wel een verkrachting geweest is, maar ik snap ook dat Chantal het moeilijk vind. Ze woont nu tijdelijk bij mij, want mijn ouders gaan haar heus niet voor altijd in huis nemen. Ik kijk Nola nu ook aan, terwijl ik mijn armen om Chantal haar middel leg.
,,Nola, ik denk niet dat het een goed idee is als jij aangifte doet.” Zeg ik.
,,Ten eerste ga ik niet alleen, Chantal gaat aangifte doen.”
,,Maar dat wil ik niet.” Ongeloofwaardig kijkt Nola haar aan.
,,Dat meen je toch niet serieus?! Die vent heeft je tegen je wil in verkracht.”
,,Ja, maar het is en blijft mijn vader.”
,,Ongelooflijk!” Nola zucht hard. ,,Prima, dan doe je geen aangifte.” En Nola loopt van ons weg. Ik denk nu dat zij aangifte gaat doen, moeten we niet achter haar aan? Ik kijk even snel naar Chantal, zonder dat ze het in de gaten heeft, maar ze blijft hier staan. Die is dus niet van plan haar tegen te houden en dus moet ik me er ook niet mee bemoeien.
,,Zullen we naar huis gaan?” vraag ik aan Chantal en ze knikt.
,,Zal ik met jullie mee?” Zayn kijkt ons vragend aan. Chantal knikt, het is alsnog vrijdagavond en dus staat het weekend voor de deur. We lopen van Drew weg, gelukkig maar want Chantal had zich anders niet meer in kunnen houden en Zayn al helemaal niet. Volgens mij had hij hem echt op zijn bek willen slaan, maar hij hield zich goed in. Ik denk aan Nola. Zij is nu naar het politiebureau om Chantals vader aan te geven. Wat zijn daar de gevolgen van? Ten eerste word Chantals vader opgepakt en ten tweede ziet Nola haar eigen vader weer na vier jaar. Misschien is het toch wel slim om naar het politiebureau te gaan, juist voor Nola. Om haar te steunen. Vier jaar je vader niet zien is lang en het heeft een grote invloed als je hem dan weer ziet. We staan voor de voordeur en ik open hem met mijn sleutel.
,,Mam, pap? Ik ben er weer, samen met Chantal en Zayn.” Meteen komt het gezicht van mijn moeder de deur om.
,,Geen Nola?” Ik schudt mijn hoofd.
,,Nee, ik denk dat ze aangifte aan het doen is.”
,,Tegen de automobilist die haar aangereden heeft? Dat is goed van haar, maar had ze dat niet in Engeland moeten doen?”
,,Nee, niet tegen de automobilist.”
,,Waar tegen dan?” Ik kijk naar links, naar Chantal. Het is nu aan haar. Ik wil best zeggen dat Nola aangifte doet tegen Chantals vader, maar ik heb geen idee of Chantal dat wilt. En ik ben natuurlijk niet de aangewezen persoon om dat te vertellen, dat moet ze zelf doen.
,,Laten we even gaan zitten.” Zegt Chantal en nu ben ik trots op haar. Ze gaat het vertellen, ook al is dat heel moeilijk voor haar. Mijn ouders kijken verbaasd, maar knikken dan toch. Met z'n vijven lopen we naar de woonkamer. Chantal gaat op mijn schoot zitten, terwijl ik op de bank zit. Mijn ouders gaan tegenover de bank op de stoelen zitten en Zayn op de leuning van de bank.
,,Wat is er aan de hand?”
,,Ik vertelde u toch, voordat Michael en ik naar Engeland gingen, dat Nola erachter was gekomen wat mijn vader gedaan had?” Mijn moeder knikt. ,,Dat was niet zachtzinnig, mijn vader...” Chantal slikt de tranen weg en ik sla mijn armen wat steviger om haar heen. ,,hij sloeg mij toen Nola binnenkwam, ik was naakt en hij had me weer verkracht als Nola niet binnen was gekomen.”
,,Hij heeft wat?!” Mijn moeder reageert als eerste en slaat geschrokken haar hand voor haar mond.
,,Het zou anders niet de eerste keer geweest zijn, hij had het al vaker gedaan. Elke maand eigenlijk wel, maar ik durfde het niemand te vertellen.”
,,Meisje toch...” Is het enige wat mijn moeder eruit krijgt en mijn vader is gewoon erg stil, wat betekend dat ook hij geschrokken is.
,,Nola nam het voor me op en het enige wat ik deed was mijn vader beschermen. Zij voelde zich bedrogen, omdat Michael mij wel mocht beschermen. Ze ging zo snel mogelijk naar Engeland en ik zag haar dus niet meer.”
,,Dat is niet helemaal waar.” Zegt Zayn. ,,Je nam afscheid op het vliegveld.”
,,Ja, dat is waar. Ik had Nola voor het laatst op het vliegveld gezien en pas toen kwam ik erachter dat ik nog een moeder had. Nola zag mijn moeder in Engeland en probeerde me te bellen, maar aangezien mijn mobiel op trillen stond hoorde ik 'm niet. Nola dacht dat ik woedend op haar was, dat weet ik omdat ik een brief gevonden had in haar hotelkamer.”
,,Brief?” vraag ik nu. Ja, die brief heb ik nog niet gezien. Chantal kijkt me aan en knikt.
,,Nola wilde onze vriendschap verbreken.” De tranen vullen weer haar ogen.
,,Dat meen je niet?!” ik ben ook geschrokken, want dat is wel een hele heftige beslissing. Nola en Chantal zijn al vier jaar beste vriendinnen. Dat Nola dat zomaar op wilde geven...
,,Ja, daardoor was ik zo emotioneel. En het is en blijft nog altijd mijn schuld dat Nola dat ongeluk kreeg, waardoor ze nu niks meer herinnert.”
,,Maar je zei net dat ze aangifte gaat doen.” Mijn vader kijkt Chantal aan.
,,Ja, ze weet het ook van mijn vader. Maar dat had ik haar verteld, nadat Ashton me bijna verraden had.”
,,Waarom vertelde je het haar niet meteen dan?”
,,Ik wilde het wel, maar de dokter had me net verteld dat Nola geen schokkend nieuws kon ontvangen, daarom wilde ik wachten.”
,,En waarom wil je dan niet dat Nola aangifte gaat doen?” Mijn vader kijkt Chantal aan. ,,Ik neem aan dat jij het niet wilt.”
,,Omdat het dan alleen maar erger word.”
,,Hoe weet je dat zo zeker? Misschien is het juist wel goed, dan word je vader opgepakt en gaat voor jaren de cel in. Dan ben je van alles af.” Nu barst Chantal in tranen uit. Mijn ouders schrikken duidelijk en slaan meteen hun armen om haar heen. ,,Waarom ben je nou zo verdrietig?” vraagt mijn moeder. Chantal kijkt me moeder aan, snikt even een laatste keer en haal dan diep adem.


,,Ik ben niet van alles af als Nola aangifte doet en mijn vader in de gevangenis belandt, want ik krijg zijn kind.” De mond van Michaels moeder valt open.
,,Je...je wat?!” Stottert de moeder van Michael.
,,Ja, mijn vader heeft me zwanger gemaakt, dus zal ik voor altijd aan hem vast zitten of ik het nu wil of niet.”
,,Kun je dan niet beter abortus laten plegen?” Chantal slikt moeizaam en schudt daarna haar hoofd. ,,Maar...”
,,Nee Karen, het is en blijft ook mijn kind en ik laat dat niet doodgaan. Ik weet nog niet of ik het zelf wil houden of dat ik het ter adoptie afsta, maar wat ik wel weet is dat ik de geboorte door laat gaan. Ik zou niet verder kunnen leven met de gedachte dat ik mijn eigen kind heb laten vermoorden. Het is en blijft een baby dat recht heeft op een leven.” Het verbaasd me echt dat ze nu alles verteld. Het lijkt me moeilijk om het te vertellen. Dan gaat mijn mobiel af en zie ik een berichtje van Nola: Hi, binnen in politiebureau. Straks in verhoorkamer alles zeggen. Wish me luck! Xx Nola. Mijn hart maakt een sprongetje door die twee kusjes.
,,Nola is in het politiebureau en gaat zo alles vertellen.” Michaels moeder kijkt me aan.
,,Alles? Nola weet lang niet alles.” Ik kijk naar Chantal.
,,Klopt.” Zeg ik. ,,Maar als Chantal niet wilt dat Nola weet dat ze zwanger is van haar eigen vader, kan je er niet veel mee doen.”
,,Onzin natuurlijk.” We kijken Michaels vader aan. ,,Ja, ik vind dat jullie naar het politiebureau moeten gaan en haar moeten helpen. En met helpen bedoel ik dat je alles moet vertellen, Chantal.” Eigenlijk ben ik het wel eens met Michaels vader. Nola ligt niet meer in ernstige omstandigheden, dit moet ze weten. Nu kan ze het wel aan, dat weet ik zeker.
,,Ik durf haar niet alles te vertellen. Ik weet zeker dat ze nog bozer wordt en ze is al zo boos.”
,,Natuurlijk is ze boos, dat zijn wij ook, maar heeft ze niet het recht om alles te weten? Ze is je beste vriendin.”
,,Dat weet ik heus wel.”
,,Nou, kom dan met me mee.”
,,Ga je naar het politiebureau?”
,,Ja, ik wil er voor Nola zijn. Ze ziet haar vader weer na vier jaar. Dat moet een grote impact op haar hebben.”
,,Heeft Nola haar vader al vier jaar niet meer gezien?” Verbazing staat er op de gezichten van Michaels ouders.
,,Nee, die zit in de gevangenis. Het is niet zo dat Nola wat aan haar moeder heeft, want die is alleen maar aan het werk.”
,,Wie heeft ze dan?”
,,Chantal, Michael, mij en natuurlijk haar tienjarige broertje Ryan.”
,,Moet ze zorgen voor haar broertje?”
,,Ja, dat zeg ik. Nola's moeder is alleen maar aan het werk.”
,,Schandalig.”
,,Hmmm, maar Chanti? Ga je met me mee of niet?” Ik kijk Chantal aan, die duidelijk twijfelt. Ze kan het Nola toch niet aandoen om haar niet te steunen en of te helpen?
,,Ja.” Ik ben toch verbaasd dat ze ja zegt. Eerder wilde ze nog niks vertellen, maar ja, nu moet ze wel aangezien Nola dit voor haar doet. Ik knik en Chantal staat samen met Michael op. Met z'n drieën lopen we de deur uit. Dit is een goede stap van Chantal.
,,Ik ben trots op je.” Zeg ik tegen Chantal, terwijl ik mijn arm om haar schouders sla. En dat meen ik. Ik ben blij dat Chantal nu eerlijk wilt zijn. Op naar het politiebureau!





Lied wat Nola en Drew zingen

Reacties: