FanFic.nl

Fire & Ice

hoofdstuk 13

Ik weet niet wat er gebeurt, maar opeens hoor ik Samuel schreeuwen. Ik draai me verschrikt om. Hij ligt op de grond, en om hem heen liggen... Bouten? Wat?! Hij had er wel een op zijn hoofd kunnen krijgen, en ik was niet van plan om al in actie te komen nog vóór het begin van de wedstrijd.

Dan zie ik opeens Jude langs de zijlijn staan. Ik zou nu wel even willen dat ik hem in de ogen kon kijken, zonder die bril. Zodat ik kon zien of hij er meer van wist. Maar zijn gezicht verraad niets.

Even later lopen de spelers het veld op. Het is zover, we gaan beginnen. Dat betekend... Dat het alweer een jaar geleden is. Het is alweer een jaar geleden dat we dat telefoontje kregen, toen we op weg waren naar de wedstrijd. Het is alweer een jaar geleden dat we het nieuws over Julia's ongeluk kregen. En nu, een jaar later, is er zo veel veranderd: Axel en ik zitten nu op Raimon, in een écht team. En dan bedoel ik een team dat niet afhankelijk is van één speler. Een team dat samenwerkt. Een team waarin het niet gaat om winnen, maar om het spel waar we allemaal zoveel van houden. Maar aan de andere kant... Julia's situatie is niet veranderd. Nog steeds is er elke dag die angst dat we nóg een familielid kwijtraken.

Niet aan denken. Ik probeer me weer te richten op het veld. Iedereen staat in positie, het fluitsignaal klinkt... En vallen er plotseling metalen balken naar beneden. Ik spring overeind, maar ik weet ook wel dat ik niets kan doen. De stofwolk die de balken hebben veroorzaakt trekt op, maar ik went mijn ogen af, bang voor wat ik zal zien als ik kijk.

"Rustig maar, Sam, ze hebben niets." Zegt Nelly zacht. Voorzichtig kijk ik op. Mijn ogen schieten over het veld, op zoek naar mijn broer, en tot mijn grote opluchting zie ik hem ongedeerd op het veld staan, net als de andere spelers.

Terwijl het veld wordt opgeruimd, lopen de spelers naar de zijkant. Axel komt naast me zitten en pakt mijn hand vast. Ik kijk hem aan.

"Dat scheelde niet veel." Zeg ik met trillende stem. "Jullie waren bijna geplet."

"Bijna is niet helemaal." Zegt Axel rustig.

Ik knik. "Gelukkig maar... Maar hoe wisten jullie dat eigenlijk? Als je op je normale positie was blijven staan was je nu dood."

"Mark zei dat we naar achter moesten gaan staan. Volgens mij had Jude hem dat vertelt."

Mark komt aanrennen. "We gaande wedstrijd gewoon spelen, jongens!" Roept hij. "Zijn jullie er klaar voor?"

Ik kijk Axel aan. "Doe het voor haar, Axel. Ik weet zeker dat ze dat gewild zou hebben. Doe wat je haar vorig jaar beloofd heb: Zorg dat je wint. En dat je de Vlammen Tornado doet."

Hij glimlacht heel even. "Doe ik." Zegt hij, en dan loopt hij weer het veld op. Het fluitsignaal klinkt -geen metalen balken dit keer- en Axel trapt af. Meteen schiet hij naar voren. Ik zie aan hem dat hij aan Julia denkt, en ik weet dat dat hem sterker maakt. Hij passt naar Kevin, meteen de Draken Tornado. Maar helaas houdt Joseph Kings Superschild het schot tegen.

Royal zet meteen de tegenaanval in, en even later vliegt Wraakschot op Mark af. Ik glimlach. Die bal moet Mark probleemloos kunnen stoppen. Hij raakt de bal met zijn Vuurbal Knokkel... Maar wacht eens... Dit gaat niet goed! Hij raakt de bal verkeerd, die weer verder vliegt en nét tegen de lat aan knalt. Dat was echt geluk, maar dat had het niet hoeven zijn. Mark is er met zijn gedachten niet helemaal bij.

Corner voor Royal, Jude neemt hem. Hij schiet naar David Samford, die hem recht in Marks armen kopt. Maar... Hij glipt uit Marks handen! Er is hier echt iets goed mis. Snel laat Mark zich vallen en pakt de bal vast, zodat niemand hem erin kan schieten.

Wij zijn aan de bal, maar binnen de kortste keren heeft Jude de bal alweer afgepakt. Hij stormt richting Mark, en passeert daarbij Jack met het grootste gemak. Hij wil schieten, als Axel hem tegenhoudt. Niet te geloven, hij is helemaal terug gerend om te verdedigen!

De bal rolt naar een van de andere spelers van Royal, maar als die ziet dat Jude op de grond ligt, trapt hij de bal uit. Jude strompelt naar de kant en trapt zijn schoen uit. Ik pak mijn tas en wil naar hem toe lopen, maar Celia duwt me ruw opzij. Ze loopt naar Jude en houdt een ijszak tegen zijn voet aan. Ik loop verward achter haar aan, maar stop als ik zie dat Jude zijn schoen weer aan doet en opstaat.

"Voor nog geen seconde." Hoor ik hem tegen Celia zeggen. "Er is niet een moment geweest dat ik niet aan je dacht." Dan loopt hij het veld weer op.

Ik loop terug naar de bank en ga weer zitten. Kevin probeert zijn Draken Poeier, en Axel de Vlammen Tornado, maar beide worden door het Superschild tegen gehouden. Logisch eigenlijk, als die twee samen al geen effect hadden...

Royal gaat weer in de aanval, en een gloednieuw schot, Keizerpinguïn #2, schiet op Mark af. Iets zegt me dat deze techniek speciaal voor deze wedstrijd ontwikkeld is. Ik hou mijn adem in.

En dan doorbreken de vijf vogels de Hand van God. 0-1 voor Royal. Hoe kon Jude zo hard schieten, en dat met zijn gewonde been? Waar haalt hij die kracht vandaan?

Het rustsignaal klinkt en de spelers lopen van het veld af. Het hele team maakt zich zorgen om Mark, en ik ook wel, maar om eerlijk te zijn maak ik me meer zorgen over Jude, die met een blessure zo'n belachelijk schot heeft weten te schieten. Dit kan nooit lang goed gaan, en al helemaal niet als hij dat nog een keer probeert.

We zijn weer begonnen en Jude stormt meteen naar voren. Hij passt naar... Zo'n gast waarvan ik de naam ben vergeten, en die schiet, maar Nathan springt ervoor. En zo gaat het door. Royal schiet, de onze verdediging houdt ze tegen.

De dreigdriehoek vliegt op Mark af, en het gaat allemaal zo snel dat de verdedigers geen tijd hebben om te reageren. Ik zie aan Mark dat dit hem niet gaat lukken, maar dan gooit Bobby zich ervoor. Hij krijgt de bal tegen zijn gezicht aan en valt op de grond.

Ik zou iets willen doen, maar genezen is bij een wedstrijd als deze te riskant. Alles wordt gefilmd en door het hele land uitgezonden, ik kan het er niet op wagen. Dus kijk ik machteloos toe hoe Bobby op een brancard van het veld af gedragen wordt.

"Mark!" Hoor ik mijn broer dan schreeuwen. Ik kijk op en zie hoe Mark omver wordt geramd door de Vlammen Tornado.

"Axel!" Roep ik ontzet, maar echt verbaast ben ik niet. Dit is niet de eerste keer dat hij dit doet, en het zat er echt aan te komen. Dat is gewoon Axels stijl. Ik begon me eigenlijk al een beetje af te vragen wanneer hij dat zou doen. Wacht maar, nu komt er een preek. Ik heb Axel dit vaak genoeg zien doen, en meestal werkt het.

En ja hoor: "In dat schot zat al mijn passie voor voetbal." Hoor ik hem zeggen. "Dingen die buiten het veld gebeuren, die doen er hier niet toe, oké? Zodra de fluit klinkt concentreer je je op het spel." Dan loopt hij weg.

Ik kijk naar Mark, en ik schiet bijna in de lach, als ik zie dat hij hetzelfde gezicht trekt als dat iedereen altijd trekt na zo'n actie van mijn broer. Hij denkt nu echt goed na, en dat hebben we nodig. Een keeper die zich wél kan concentreren op het spel.

Jim vervangt Bobby. We gaan weer verder, en Royal gaat onmiddellijk weer in de aanval. Dubbeldreun vliegt op Mark af. Ik hou mijn adem in. En Mark weet de bal te stoppen met een nieuwe techniek, die Willy meteen Turbo Knokkel noemt. Ik knik tevreden. Mark heeft zich herpakt.

Axel en Kevin proberen de Draken Poeier en de Draken Tornado nog een keer, en die laatste werkt. 1-1. Goed gedaan, Axel.

De wedstrijd gaat verder en de bal vliegt het hele veld over. Geen van beide teams weet te scoren. Dan stormt Jude weer naar voren voor de Keizerpinguïn #2, en ik maak me echt zorgen. Dit kan niet goed gaan.

De bal vliegt op Mark af, die reageert met de Hand van God. Hij wordt achteruit geduwd, maar dan gooit hij zijn tweede hand in de strijd, en met verdubbelde kracht weet hij het schot te stoppen!

Raimon speelt de bal naar voren. Axel en Jack maken zich klaar voor de Inazuma-Knal, maar Mark is er ook! Hij springt, en knalt de bal samen met Axel door het Groot Superschild heen. 2-1. Dat was de Inazuma 1, een van de schoten uit Marks boekje!

Het eindsignaal klinkt, dus nu is het officieel: we zijn regiokampioen en we gaan door naar de nationale!

Ik loop naar mijn broer toe, en hij legt zijn hand op mijn schouder. Hij glimlacht, en ik weet precies wat hij denkt. Hoor je dat Julia? We hebben ze verslagen.

Ik zie hoe even verderop Celia Jude om de hals vliegt. Ik lach. Ik ben blij dat dat goed gekomen is.

Mark neemt de beker in ontvangst, en er wordt een foto gemaakt van het team. Ik probeer zo subtiel mogelijk weg te sluipen, maar Nathan sleept me mee.

"Jij hoort ook bij het team." Zegt Hij lachend.

"Ik... Bedankt." Zeg ik, en ik lach terug.

Het voelt of alle pijn, druk en verdriet van het afgelopen jaar in één keer van me af valt. Ik kijk naar de helder blauwe lucht. Hebben jullie dat gezien, mam, Julia? We hebben gewonnen. En we zullen steeds blijven winnen, speciaal voor jullie!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.