FanFic.nl

healing in the past,

caught

Brian was zo verbaast dat hij enkel met zijn ogen kon knipperen. De hele woonkamer was leek ingepalmd te zijn door zijn eigen dochters en de Duncan tweeling. Lauren lag samen met een van de meisjes, uitgestrekt over de grote bank, de andere helft van de tweeling lag in foetushouding in de andere zetel. Cat leek de zetel zelf niet gehaald te hebben. Was dit de reden dat ze de laatste tijd niet zo goed sliep, omdat haar bed te comfortabel was? Want op de koude en harde vloer leek ze zowaar goed te slapen.
Het idee dat de tweeling hen mee op sleeptouw had genomen had hem best nerveus gemaakt, zeker voor Cat aangezien het onmogelijk was dat ze niet met alcohol in aanmerking zou komen, maar zo te zien hadden ze het nog best beschaafd gehouden. Best een goede deal eigenlijk, zijn dochters konden die twee rebellen in bedwang houden, en zelf hadden ze een wagen die...de wagen, in welke staat hadden ze die afgeleverd?



Zuchtend werd Cat wakker, voorzichtig hief ze haar hoofd op maar moest dit gebaar meteen staken, voor haar schedel zou barsten. Verdorie, en ze had niet meer dan twee glazen wijn gedronken. Vroeger kon ze de avond door drinken, en de volgende dag fris aan de slag gaan. En nu, na enkele maanden zonder alcohol- en natuurlijk de pillen van dokter Ballon- en met twee kleine glaasjes voelde ze zich als de ochtend na kort verlof.
Het was bijna een troost dat ze niet de enige was die leed onder hun avondje doorzakken. Ze hoorde haar drie compagnons kreunend wakker worden, en toen ze Lauren haar gezicht zag was dit zo wit als een lijkwade.
'Hoe zijn we hier beland?' Mompelde ze verward, terwijl ze Liadan van zich af duwde.
'Blijkbaar was ik toch nog nuchter genoeg om te rijden.' Mompelde Cat, terwijl ze recht krabbelde.
'Toch een slim iemand. Jezus, ik voel me echt niet goed.'
'Wie zijn kont brand moet dan ook op de blaren zitten.' Lachte hun vader, die net weer de kamer binnen liep. Een opmerking die beantwoord werd met enkele kwade blikken.
'Wow, jullie Amerikanen kunnen dus echt tegen weinig.' Mompelde Laoghaire, terwijl ze naar de zussen toe strompelde. 'Maar wat verwacht je ook met dat idiote alcohol verbod. Als je pas op je eenentwintigste mag...'
Te laat zag Cat hoe alle kleur uit Laoghaire haar gezicht verdween, en leek mee te stromen via het smerige goedje dat uit haar mond gleed, recht op Cat haar hemd. Verstijfd voelde Cat haar eigen maag omkeren, Lauren sloeg groen uit en haar vader leek dit vooral heel amusant te vinden.
'Ik zie dat jullie je wel kunnen redden. Maar nu ik er aan denk, ik heb nog een boodschap te doen in de stad. Jullie ruimen dit even op?' Lachte Brain, en met een veelbetekenend gezicht greep hij zijn auto sleutels en liep naar buiten.
Cat voelde enkele interessante verwensingen op het puntje van haar tong, smekend om naar buiten te mogen. Het is van je familie dat je het duidelijk moet hebben. Walgend staarde ze opnieuw naar de mengeling van eten, alcohol en hoogstwaarschijnlijk nog enkele zwemmertjes van een snelle wip, die haar hemd besmeurd hadden.
'Opgeruimd zal het zeker zijn, maar niet door mij. Ik ga even douchen tot ik er uit zie als een verschrompelde pruim.


'Oké, kan iemand me vertellen hoe we nu ook al weer in die dancing beland zijn?' Kreunde Lauren.
'Weet je dat niet meer? We vonden allemaal dat Cat er maar pips uitzag na ons uitstapje naar de stenen. Dus hebben we haar maar eens mee op sleeptouw genomen.'
'En ze heeft haar duidelijk geamuseerd. Dan zou je toch verwachten dat ze ons eerst even helpt om deze troep op te ruimen.' Pruilde Laoghaire, ze had de kots nog niet aangeraakt of Lauren vreesde al dat er een nieuwe lading aankwam.
Ik denk dat haar hemd al meer dan genoeg heeft opgeruimd.' Lachte Liadan, 'En trouwens, ik denk dat ze wel dringend toe is aan een douche. Een hele avond, en niet een keer heeft ze haar tampon veranderd.'
Verbaast keek Lauren op.
'Tampon? Waarom zou ze die nodig hebben?'
Een opmerking die gegiechel uitlokte bij de tweeling, ze vonden deze vraag blijkbaar erg vermakelijk.
'Waarom heeft een vrouw een tampon nodig? Om die vervelende tijd uit te maand door te komen natuurlijk. Cat stond gisteren serieus te lekken toen we haar uit haar kamer... Lauren?'
Verbaast keek de tweeling elkaar aan toen Lauren plots naar boven liep.



Lauren begreep er niets van. De tweeling was er heilig van overtuigd dat haar zus ongesteld was, ze hadden in ieder geval echt bloed gezien. Maar de meisjes konden niet weten dat op dat vlak, Cat en Lauren hun biologische klok op elkaar gelijk konden zetten. Dus ongesteld kon ze op dit moment niet zijn. Maar wat was er dan verdomme wel aan de hand?
Bij de badkamer hoorde ze niet langer water stromen, enkel Cat die vrolijk aan het zingen was. Even twijfelde Lauren. Het was al weer even geleden dat ze haar zus zo vrolijk had gehoord, en ze voelde gewoon dat ze aan het begin stond van alweer een nieuwe ruzie.
Cat stond gisteren serieus te lekken
De tweeling had echt bloed gezien, dit alles was genoeg om haar laatste twijfel weg te nemen.
Ze gooide de deur open en liep de badkamer binnen. En op wat ze daar te zien kreeg had niets haar kunnen voorbereiden.
Verschrikt keek Cat op, watten met ontsmettingsmiddel hield ze nog steeds op een diepe wonde gedrukt, maar toch kon Lauren de oude littekens zien. De binnenkant van haar benen was er mee bezaaid.
'Cat?...Jezus...'

Reacties: