FanFic.nl

Will I Ever See You Again? {PUNK5SOS&1D}

08

Chantal

Dit is de eerste keer dat ik mijn spiegelbeeld vandaag zie en o my god. Mijn armen zitten vanaf mijn schouders tot mijn handen vol met tattoos. Op mijn borstkast zie ik ook wat tattoos staan en in mijn nek zitten ze ook. In mijn neus zitten nu een neusring en mijn lip heeft nu spiderbites. In mijn oren zitten ook wat meer piercings. En eerlijk is eerlijk het staat me wel goed, zeker nu mijn haar zwart is. Ik trek het shirt uit en trek een zwarte oversize sweater over mijn hoofd. Nu valt me ook op dat er een piercing door mijn navel zit en snel doe ik een zwarte skinny aan met zwarte dr martins. Snel doe ik wat make-up op wat bestaat uit zwarte oogschaduw, zwarte eyeliner, zwarte mascara en een paarse tint lippenstift. Ik kam nog even snel door mijn zwarte haren voordat ik toch besluit om mijn nagels nog zwart te lakken. Er zit gewoon heel veel zwart in mijn kledingkast en bij mijn make-up. Zodra ik helemaal klaar ben doe ik de kleurlezen in, daardoor zijn mijn ogen niet meer blauw maar donkerbruin wat bijna zwart is. Ik knipper een paar keer met mijn ogen om goed zicht erdoor te krijgen. Ik kijk nog een keer in de spiegel waar ik toch besluit om een snapback op mijn hoofd te zetten voordat ik dan toch echt naar beneden loop waar Nash al op me staat te wachten. We lopen naar buiten en Nash houd de deur van een zwarte auto voor me open. Ik stap in en niet veel later stapt Nash in bij de bestuurderskant en rijden we richting de stadium naar een of ander pizza restaurant.

Nadat we betaald hebben lopen we nog even door de stad. Nash heeft zijn arm over mijn schouder terwijl we lopen. Hier en daar krijgen we rare blikken en sommige zijn bang. Anderen kijken ons weer aan met een blik vol afschuw en dat boeit me eigenlijk niks.
Opeens bots er iemand tegen me op en ik draai me boos om om er iets van te zeggen, maar als ik zie wie het is stopt mijn hart even. Luke. ,,Dude kun je niet uitkijken ofzo?" Ik kijk vanuit mijn ooghoek naar Nash en zie dat hij zijn capuchon heeft opgezet waardoor ee vreemde schaduwen over zijn gezicht ontstaan. ,,Sorry gast, ik keek even niet uit maar ik ben opzoek naar mijn beste vriend, die er waarschijnlijk zo aankomt. Ik denk namelijk dat ik zijn vriendin, die vermist is heb gevonden."
,,Luke waarom staan je nu weer te praten met deze mensen." Ik draai me om en kom oog in oog met Michael te staan. Zijn uitstraling is harder geworden maar ik kan aan zijn ogen zien dat hij vermoeit is. ,,Ik botste tegen. Wacht wat is je naam?"
,,Alex."
,,Ik botste tegen Alex op en toen flipte. Euhm"
,,Johnnie."
,,Johnnie op me en toen heb ik het even snel uitgelegt."
,,Aha, wacht hebben jullie dan misschien mijn vriendin misschien gezien?"
,,Hoe ziet ze eruit?" Ik zie hoe Michaels ogen groot worden en hij me onderzoeken aankijkt voordat hij zijn telefoon part en zijn vergrendelscherm laat zien. Een foto van mij, de oude mij. Nou eigenlijk oude mij? De mij die ik twee dagen geleden nog was. Komt tervoorschijn en ik moet moeite doen om hem niet in zijn armen te vliegen. ,,Nee sorry, maar nog veel succes met zoeken, ze loopt vast wel ergens rond."
,,Thanks, ze betekent gewoon de wereld voor me. Anyways we zullen jullie niet meer langer ophouden. Doei." En daarna lopen Michael en Luke weg terwijl Michael me nog een keer van top tot teen nakijkt. ,,Okay ze je hebben je niet herkent, maar bij je stem zag ik de vraagtekens opkomen. Dus we zeggen hier niks over tegen Jace en dan als we ze nog vaker tegenkomen moeten we maar hopen dat ze je uiteindelijk herkennen."
,,Nash of Johnnie hoezo ben jij zo aardig tegen me? Hayes was ook al zo aardig maar hoezo jij ook?"
,,Ik heb gezien net hoeveel Michael van je houd en hoeveel jij van heb houd. Jullie gaan echt door het vuur voor elkaar en Jace denkt alleen maar aan zichzelf. Hem boeit het niks dat Hayes weg is, behalve dan dat hij nu een man minder heeft in zijn team om jou in de gaten te houden. Jij zal en gaat weer elke dag bij Michael en Niall zijn, ik weet alleen nog niet wanneer maar dat is iets wat ik je beloof."
,,Dankje Nash."
,,Geen probleem en misschien dat jij het niet ziet maar Cameron en Jack staan ook aan onze kant." Ik geef Nash een knuffel voordat we verder gaan met door de stad lopen en uiteindelijk heb ik wat verschillende kledingstukken gekocht.

Michael
Het klinkt misschien gek om te zeggen maar die Alex ze leek ergens zoveel op Chantal en dan haar stem erbij. Als ik mijn ogen had gesloten leek het echt alsof ik voor Chantal stond. Maar dat kan niet! Chantal zou er niet zou uitzien. Ze wou niet worden zoals de rest dat heeft ze zelf gezegt. Maar dan die Johnnie, hij leek zoveel op Nash. Alex en Johnnie waar heb ik dat ook al weer eerder vam gehoord? Mijn hersens kraken en dan weet ik het. Gelijk blijf ik stil staan waardoor Luke me verbaast aankijkt. ,,Mike is er iets?"
,,Fucking hell dit kan niet!"
,,Wat kan niet?"
,,Alex ze leek zoveel op Chantal."
,,Je ziet spoken ik zweer het je."
,,Denk terug aan der stem, net Chantal. Precies dezelfde lengte als Chantal en dan die Johnnie hij leek zoveel op Nash. Luke ik denk dat we ze net zo voorbij zijn gelopen. Die Alex dat was Chantal!"
,,Dude je word echt panisch. Dat was niet Chantal en ook niet Nash. Dat waren Alex en Johnnie."
,,Alex Dorame en Johnnie Guilbert."
,,Whut?"
,,My Digital Escape."
,,Gast dat is iets wat we altijd op YouTube kijken."
,,Denk even na wil je! De eerste meisjes naam die altijd in Chantal opkwam was Alex en de eerste jongens naam die altijd bij Nash opkwam is Johnnie."
,,Je ziet gewoon spoken." Hou maar op Michael ze geloven je toch niet. ,,Misschien heb je gelijk, ik wil Chantal gewoon weer zo graag in mijn armen nemen."
,,Dat snap ik en we vinder haar echt wel. Heb gewoon wat geduld okay?"
,,Okay." Luke geeft me ren bro hug voordat we weer verder door de stad lopen om te zoeken. Maar geloof me ik ben niet gek, er is iets wat die twee verborgen.

Reacties: