FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

21

- mei -
Bill:
Drukte, Afspraken en promoten. Dat was waar onze agenda momenteel mee gevuld was. In de afgelopen maanden waren we afgemat door Sony BMG en door David. In de eerste paar weken na ons aanbod hadden we iedere dag moeten doorbrengen in de studio om samen te oefenen en om ons geluid te perfectioneren. David had een heel plan gemaakt om onze band te promoten en hij wilde dat we daar alles voor gaven. Natuurlijk waren we hier toe bereidt, maar ik mistte Milou om me heen. Na de 'klaar stoom weken' zoals David het genoemd had, kregen we weer wat meer vrije tijd. We moesten nu gemiddeld drie keer in de week oefenen in de studio. Tussendoor werden er kleine optredens gepland en moesten we naar fotoshoots voor het promotie materiaal. De platenmaatschappij had met de school gesproken om toestemming te krijgen om lessen te mogen missen en David had met onze ouders gesproken over het verloop van onze muziekcarrière. Jawel, muziekcarrière! Zo mochten we het al noemen!

Buiten onze stad werden we steeds vaker herkend. Hier moesten Tom en ik aan wennen. In onze eigen omgeving waren nog niet veel mensen op de hoogte van wat we aan het doen waren en dat wilde David zo laten.
'Er komt een moment dat jullie niet meer over straat kunnen lopen in je eigen buurt. Later we dat moment nog maar even uitstellen nu jullie nog op school zitten.' Had hij gezegd.

Milou steunde onze band als onze trouwste fan. We konden haar helaas niet zo veel meer zien zoals we zouden willen en daar baalde ik van. De momenten dat we haar zagen moest ik delen met Tom en echt tijd voor ons twee samen was er amper. Desondanks waren we super blij als we elkaar zagen en zorgde Milou er voor dat ik op mijn vermoeide gezicht nog een glimlach kon toveren.


Momenteel zat ik in een klapstoel midden in een korenveld. Vandaag mochten we onze eerste beelden maken voor een heuse videoclip! Ik had net zo lang gezeurd bij David totdat Milou mee mocht en dat plan was geslaagd toen de andere jongens met mij mee hadden geklaagd. We hadden haar deze ochtend zonder iets te vertellen opgehaald en nu mocht ze helpen met verschillende klusjes op de set.
‘zo, Milou kun je even de foundation aangeven? Dat van Tom moet nog even bijgewerkt worden.’ Milou hielp op dit moment onze visagiste Angela met het aangeven van spullen. In het korenveld was geen tafel en alle make-up stond in een grote kist op de grond. Milou had vandaag haar handen wel vol. Ze hielp Franzis, onze styliste, met de kleding en hielp de cameraploeg met het rondsjouwen van spullen. Ook bracht ze om de tijd drinken voor iedereen rond en hielp zo hier en daar met een klusje voor David.
‘hier.’ Zei ze terwijl ze de foundation aan Angela gaf.
‘dank je kindje lief. Wil je zo even helpen met Bill zijn oogschaduw?’ Milou knikte en dook de koffer in om de juiste spullen te zoeken. Ze was overduidelijk blij dat ze mee mocht helpen en genoot van de commotie om haar heen.
Toen ze terug kwam vroeg Angela of zij de oogschaduw bij mij wilde opbrengen. Dan zou zij het later corrigeren als dat nodig was.
‘Als dat mag, graag.’ Zei Milou terwijl ze een stoel pakte en tegenover me ging zitten.
‘even oogjes dicht.’ Zei ze giechelend terwijl ik mijn ogen sloot.
‘best vermoeiend, niet?’ zei ik tegen haar.
‘ja, ik wist niet dat er zoveel heisa was voor het maken van een videoclip. Maar het is wel erg leuk.’ Antwoordde ze terwijl ze haar hand zacht op mijn wang liet rusten.
‘ik heb trouwens al gezien wat je straks aan trekt. Het ziet er allemaal te gek uit. Ik denk dat je er goed uit zal zien. Al doe je dat natuurlijk al vanuit jezelf.’ Ik moest grinniken en ik kreeg een tik tegen mijn schouder als teken dat ik stil moest blijven zitten.
‘klaar Angela.’ Zei ze na een tijdje. Angela kwam controleren en legde een hand op Milou haar schouder.
‘niet slecht. Zo te zien heb je er ervaring mee.’ Milou glimlachte verlegen. ‘met opmaken zelf niet zo zeer maar wel met schilderen en tekenen. Dan leer je ook heel goed kleuren mengen.’ Angela knikte goedkeurend.
‘jongens, jullie kunnen beginnen! Bill, je mag even hierheen komen.’ Riep David. Ik wilde Milou nog een kus geven maar ze week haar hoofd terug.
‘sorry, maar anders gaat je make-up er af.’ Ze zei het met een tweede bedoeling in haar stem.Al deed ze dat niet bewust. Ik vond het maar raar en was eigenlijk een beetje teleurgesteld. Ik schudde mijn hoofd en liep snel naar David toe die me de instructies gaf voor de opname.

Tom:
Voldaan gingen we op weg naar huis. Het was echt geweldig! We waren heel gespannen geweest voor de opnamen en volgens mij heb ik wel honderd keer het nummer moeten spelen. De crew was onwijs behulpzaam en samen met de andere bandleden heb ik het naar mijn zin gehad. Over een paar weken zou onze eerste echte clip te bewonderen zijn op verschillende tv zenders. In de tussentijd zouden we niet stil zitten. Er wachtte nog een boel promotiewerk op ons. Aan het einde van de dag waren we allemaal uitgeput. Milou had vandaag overal mogen helpen en was zelfs uitgenodigd door de crew om de volgende keer mee te komen helpen. Als het aan mij lag mocht ze overal mee naar toe. Een extra hulpje is altijd makkelijk en daarbij voelde Bill en ik ons wat meer op ons gemak met haar in de buurt.

Gelijk toen we binnen kwamen, liet ik me op de bank ploffen.
‘zware dag gehad, jongens?’ vroeg Gordon ons. Ik kon alleen maar mijn duim in de lucht steken.
‘ik zal eventjes wat te drinken pakken. Koffie of zo?’ zei mam terwijl die zo te horen naar de keuken liep. Ik had mijn hoofd al in een kussen op de bank gelegd. Toen ze terug kwam voelde ik hoe ze mijn pet af deed en me over mijn hoofd streelde.
‘vertel eens. Hoe was het allemaal.’ Vroeg ze en Bill begon opgewekt te vertellen over onze dag. Ik geloof dat ik halverwege het verhaal in slaap ben gevallen zo moe als ik was en de volgende ochtend werd ik wakker in mijn eigen bedje.

Milou:
Ik was vroeg in de ochtend overvallen door de jongens die me uit huis hadden gesleurd. Pas in de vreemde auto waar ik in getrokken was, had ik uitleg gekregen wat de jongens gingen doen. Ik mocht mee naar de set waar de eerste beelden voor hun eigen videoclip zouden worden opgenomen.
Om mezelf nuttig te maken, had ik de hele dag overal en nergens geholpen. Ik werd zenuwachtig van het stilzitten en toekijken en ik had het idee dat ik mensen alleen maar in de weg zou zitten. Mijn hulp werd gelukkig gewaardeerd en ik leerde wat er allemaal bij kwam kijken om een clip te maken. De dames van de visagie hadden me al geclaimed in hun team waar ik overal bij mocht meehelpen. De muziek producers hadden me laten zien waar ze allemaal mee bezig waren om de muziek perfect op de clip te laten aansluiten en ik had zelfs mogen helpen met de lichten. De jongens mochten op het einde van de clip hun muziek instrumenten kort en klein slaan en zelfs daar zat voorbereiding aan waarbij ik mocht helpen. Iedereen was aardig en ik was blij dat ik mijn steentje kon bijdragen.

Eenmaal thuis aangekomen had ik de chauffeur nog een keer bedankt voor het thuisbrengen.
'geen probleem popje. Pas goed op je jongens.' Had hij gezegd met een knipoog waarna ik door mijn ouders bij de voordeur werd opgewacht.

Nu stond ik voor mijn raam bij het balkon gebaren te maken naar Bill die aan de overkant naar me stond te zwaaien. Hij had gebaren gemaakt dat hij moe was en dat hij graag wilde knuffelen. Ik had gegiecheld en hem een handkus toegeworpen. Ik zag Gordon de kamer binnen komen met Tom in zijn armen. Bill maakte een gebaar dat Tom al sliep en hij hield zijn vinger voor zijn mond als stiltegebaar. Ik lachte en hield mijn handen overdreven voor mijn mond. Na een laatste zwaai draaide ik me om om mijn bed in te stappen. Al snel gleed ik weg in een droomloze slaap.

- Woensdag avond -
Milou:
Na schooltijd werd ik weer ontvoerd door de jongens. Dezelfde chauffeur als de vorige keer begroette me terwijl ik tussen de jongens werd geklemd. Tom had mijn mobiele telefoon in zijn handen waarmee hij naar mijn vader had gebeld met de mededeling dat ik vandaag mee zou helpen met een fotoshoot en daarom niet thuis zou eten. Mijn vader protesteerde niet eens! Hij vond het prima dat zijn bloedeigen dochter werd ontvoerd door de buurtjongens. Mijn vader was veel te goede maatjes met Tom. diepe zucht.

We werden gedropt in een kleedkamer van een oud gebouw waar Georg en Gustav al waren. Ik kreeg een dikke knuffel van beide en kreeg wat drinken aangeboden uit een kleine minibar.
'En toen... Toen sprong Georg op de basdrum van Gustav. En die knalde zowat omver!' De jongens waren vol enthousiasme aan het vertellen over hun avonturen tijdens de optredens. Bill impressioneerde Georg na door op de bank te staan en Tom deed de val van Georg na. Gustav deed de achtergrondgeluiden van de fans en Georg onderbrak het verhaal om toevoegingen te doen. Ik zat met mijn benen gekruist op de grond en luisterde met volle interesse naar de gekke verhalen.
Op dat moment werd de kleedkamer deur geopend. In de deuropening verscheen een verlegen gezicht van een jongen van rond de twintig jaar. De jongens staakte midden in hun bewegingen en alle hoofden gingen de kant van de deur op.
'Ik eh.... Zit ik hier goed voor Devilish?' Vroeg de jongen onzeker. Ik begon te lachen en knikte.
'Dit zijn de mafkezen die je zoekt.' Antwoordde ik. Achter de jongen kwam David tevoorschijn.
'Weer even serieus als altijd.' Bromde hij terwijl de jongens lachend gingen zitten. Ik stond op om David zijn hand te schudden.
'Gezellig dat je er bij bent. we gaan je nodig hebben vandaag.' Ik bedankte hem voor het mee mogen komen en David wendde zich hierna tot de jongens.
'Jongens, dit is Kharm. Vanaf vandaag jullie PA. Ofwel jullie personal assistant.' De jongen kwam achter de deur vandaan en gaf wat onhandig iedereen een hand.
'Ik vertrouw er op dat jullie hem met respect behandelen. Jullie gaan hem nodig hebben.' Zei David terwijl hij op zijn horloge keek.
'Kharm zal jullie agenda's bijhouden en zorgen dat alles wat geregeld moet worden, ook geregeld wordt.' Kharm wreef ongemakkelijk over zijn arm en knikte.
'Ik sta voor jullie klaar.' Zei hij waarna hij de groep rond keek. De jongens reageerde geamuseerd en David klapte in zijn handen.
'Op naar de set. Ik wil voor middernacht nog naar huis kunnen.' Riep hij terwijl hij de jongens van hun stoelen begon te jagen.


Bill:
We werden van de kleedkamer naar een enorme zaal begeleidt. David vertelde ons dat dit een voormalig podia was geweest wat al zeker dertig jaar niet meer in gebruik was geweest. Er zaten gaten in het dak waar daglicht door heen kwam en op de muren was graffiti gespoten. Er lagen verdorde hoopjes bladeren op de met aarde bedekte grond en onkruid had het gebouw al opgeëist. In het midden van de zaal waren grote blokken neergezet van verschillende hoogtes. Voor de rest was de zaal gevuld met mensen die heen en weer liepen en allerlei apparatuur voor de shoot. Kharm en David gingen ons voor naar een plek waar drie dames druk heen en weer aan het lopen waren. Een daarvan was Angela die ons enthousiast begroette.
'Wat goed om jullie weer te zien popjes!' Zei ze terwijl ze Milou omhelsde alsof ze haar nooit meer los zou laten. Angela was een van onze vaste styliste van de afgelopen tijd.
'Dit is Wilma, onze tweede visagiste. En dit hier is Faith, onze stagiaire van de style academie. Zij zal vandaag jullie kleding bepalen.'
Wilma, een rondere vrouw van in de vijftig knikte nors naar ons. Wat ongemakkelijk knikte we terug.
Het andere meisje, Faith, kwam opgewekt naar ons toe en gaf me een ferme hand.
'Super gaaf dat ik deze uitdaging heb gekregen. Als ik gestoord over kom, dan moeten jullie het maar zeggen. Ik kan er alleen moeilijk iets aan veranderen.' Haar gekleurde dreadlocks wipte op en neer op haar hoofd en ze had een brede glimlach. Geen lelijke meid om te zien.
David onderbrak onze ontmoetingen met de mededeling dat hij ondertussen andere zaken ging regelen. Kharm rende achter hem aan met een notitieblok en wij bleven achter bij de dames.
'Aan de bak!' Riep Angela die haar mouwen opstroopte en Georg en Tom naar Faith toe duwde.
'We wisselen zo af. is tien minuten genoeg?' Zei ze tegen Faith de die handen van Tom en Georg pakte en ze half huppelend mee trok naar een kledingrek. Ik werd in een stoel gedrukt waar Angela mij onder handen nam.
Milou werd al snel geroepen door David en zo begonnen we met de voorbereidingen.

Milou:
David had me bij zich geroepen en stelde me voor aan de fotograaf van vandaag.
'We willen vandaag een ander soort foto produceren.' Legde David uit. De fotograaf knikte.
'Tot nu toe hebben we veel 'gemaakte' foto's, maar we willen de jongens aan het publiek tonen als meer dan een voorgekauwd bandje. Het publiek wilt echte mensen zien.' Hij vervolgde zijn verhaal.
'Hier kunnen we jou bij gebruiken. De jongens zijn nerveus al laten ze dat nu nog niet merken. We willen er voor zorgen dat ze zichzelf zijn zoals altijd.' Op mijn beurt knikte ik weer.
'Wat is mijn rol daarbij?' Vroeg ik terwijl David een klikkend geluid maakte.
' Precies. Jij kan helpen door de jongens op hun gemak te laten voelen. Jij kent ze en bij jou willen ze graag zichzelf zijn en raar doen.' Ik moest grinniken.
'Maar goed dat ik niet iedere keer wordt meegesleurd.' David knikte.
'Dit klinkt misschien niet leuk naar jou toe, maar de jongens moeten professioneel blijven. Afleidende factoren doen daar niet altijd goed toe. Vandaag is een uitzondering.' Ik nam zijn woorden serieus aan. Dit speelde al heel lang in mijn hoofd. Ik wilde de jongens hun carrière zo min mogelijk in de weg staan. Dat betekende ook dat ik me afzijdig zou houden tot wanneer ze me nodig hadden.

Ik sprak nog het een en ander af met David en werd vervolgens door Angela geroepen om Faith te gaan helpen.

Faith was een stuk ouder dan ons, zo bleek. Ze was ongeveer vier jaar ouder dan mij en studeerde aan de style academie in Berlijn. Ze had mede door haar talent daar een stageplaats gekregen bij Sony BMG om als styliste projecten te maken voor de artiesten daar. Ze had met verschillende grote namen al mogen werken en ik bewonderde haar leven.
'Het is wel vermoeiend hoor. Al die serieuze mensen! Ik was echt blij dat ik een aanbod kreeg om met beginnend jong talent te mogen werken.' Ze was bezig met door haar kledingrek te rommelen en haalde verschillende items tevoorschijn.
'Jullie jonkies gaan nog zo veel meemaken! Wees maar blij met dat beetje rust wat je nu nog hebt.' Ik moest grinniken. Ik mocht Faith wel.
'Wat vind je hier van?' Ze haalde een geel shirt tevoorschijn en ik keek bedachtzaam.
'Precies wat ik dacht!' Riep ze uit toen ze mijn gezicht zag. Ze gooide het shirt achteloos op de grond en trok een volgend shirt uit het rek.
'Zo fijn dat je met me mee denkt. Ik kan nog wel eens de draad kwijt raken.' Ik voelde voorzichtig aan de kleding uit het rek en bekeek de kwaliteit.
'Is dit allemaal jouw werk?' Vroeg ik waarna ze knikte.
'David vindt mijn style bij deze band passen. Ik maak alles zelf en haal mijn inspiratie overal vandaan.' Ik grijnsde breed.
'Ik heb hetzelfde. Al ben jij duidelijk veel verder.' Faith maakte een gilletje en pakte mijn handen vast.
'Zo fijn om iemand te vinden die met me mee denkt. Echt waar! Maar vergeet niet dat ik al gestudeerd ben. Jouw wereld moet nog beginnen.' Ze trok weer willekeurige spullen uit het rek en gooide Bill en Gustav hun kleding toe. Ze werden naar een kledingscherm in een hoek geduwd.
'The show will begin!' Riep ze over haar schouder.

Tom:
Ik snapte maar niet waarom ik make-up op moest. Kijk, bij Bill begreep ik het wel, want dat paste ook gewoon bij zijn stijl. Maar waarom ik die troep op moest?! En ook zoveel!
Ik droeg een donkere wijde broek met stiknaden in het groen aan de onderkant. Erboven droeg ik een wijd shirt in het wit met een knalgroene en zwarte tekst. Hierbij witte nikes en een witte bandana met een groene pet. Verder nog groene zweetbandjes en een brede zwarte riem om.
Bill droeg een lichtblauwe broek met veel scheuren erin. Daaronder moest hij van Faith nog een broek aantrekken. Hij droeg een donkerblauw korte mouwen shirt met lichtblauwe accenten erbij en een stel zwarte vingertoploze handschoenen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.