FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

22

Tom:
Ik had al weer een knoop in mijn maag voor de fotoshoot. Ik kon hier nog niet aan wennen. Dat poseren voelde onnatuurlijk. Bill vond het allemaal geweldig. Hij was hier voor gemaakt leek wel. Met zijn viertjes stonden we wat ongemakkelijk voor de grote blokken terwijl we een eerste pose moesten aannemen.
'Moet ik hier staan?'
'Is dit goed?'
'Hoe moest ik zitten?'
De eerste paar minuten verliepen stroef. We moesten op gang komen. Ik probeerde mezelf volledig te concentreren op de aanwijzingen van de fotograaf en zo serieus mogelijk te kijken. Vanuit mijn ooghoek zag ik Milou op een krukje zitten. Ze bungelde met haar voeten en keek onze kant op. Een moment vingen we elkaars blik. Milou trok een scheef gezicht en stak haar tong uit. Een glimlach gleed over mijn gezicht en ik moest weer moeite doen om mijn serieuze gezicht in de plooi te krijgen. Toen ik weer naar Milou keek was die opgestaan en hinkelde nu op één been van de ene stoel naar de ander. Een grinnik ontglipte me en Bill stootte me aan. Ik stootte op mijn beurt Bill weer aan en knikte in de richting van Milou die nu stond te zwaaien op één been. Bill glimlachte verlegen en richtte zich weer op de camera.

Wat was ze allemaal aan het doen?! Ik had inmiddels echt moeite met me te concentreren op de shoot. Milou was allerlei gekkigheid aan het uit halen. Ze stond gekke gezichten te trekken en gekke dansjes te doen achter de ruggen van de cameraploeg. Georg en Gustav hadden het inmiddels ook door en we begonnen zelf ook minder serieus te doen. De fotograaf leek zich er niet aan te storen en bleef door fotograferen.
'Kijk dan.' Fluisterde Georg terwijl hij Bill zacht aantikte. We waren meer aan het wiebelen dan echt een pose aan nemen. Milou had Faith mee getrokken en ze stonden nu maffe spelletjes achter het kledingrek te spelen. Ik merkte dat mijn lip begon te trillen om een lachbui te onderdrukken. De meiden verdwenen onder het rek en ik zuchtte trillend. Ook Bill leek zichzelf weer te hervatten. Nog geen seconde later doken de twee meiden weer boven het rek uit en op dat moment hield ik het niet meer. Ze hadden beide een gekke hoed opgedaan. Faith droeg een zwarte boa rond haar nek en beide hadden ze een grote zonnebril opgedaan. Ze waren overdreven poses aan het maken als een stelletje diva's en voerde een stil toneelspel op. Ik schoot keihard in de lach en de jongens naast me keken me vreemd aan. Ik wees naar de meiden terwijl ik een hand om mijn buik klemde van het lachen.
Georg begon als eerste mee te lachen. Ik weet niet of hij mee begon te lachen omdat ik lachte, maar ook hij bulderde mee. Gustav liet ook gegniffel horen en Bill zuchtte diep. Hierna verscheen er ook op zijn gezicht een glimlach en hij gaf zich gewonnen.
'Ja! Dit is wat ik wil! Ga zo door!' Riep de fotograaf terwijl hij bleef klikken met zijn camera. David, die de hele tijd stil in een hoek had toegekeken klapte grijnzend in zijn handen. Faith slaakte een kreet en rende samen met Milou naar ons toe. Voor ik het wist botste de styliste tegen ons aan en sprong Milou in de armen van Georg. Ze griste een hand vol bladeren van de grond en begonnen ons er mee te bekogelen. Wij zette de tegenaanval in en al snel waren we als een stel pubers elkaar aan het bekogelen met bladeren en aan het rondrennen door de ruimte heen. Niemand hield ons tegen en ik genoot van de vrijheid. Het was al weer tijden geleden dat ik zo onbezonnen had rond kunnen rennen. Ik klom op de blokken en sprong van de een naar de ander terwijl ik gegooide bladeren van Bill probeerde te ontwijken. Milou en Faith danste in het rond terwijl het bladafval langzaam om ons heen dwarrelde.

Uitgeput liet ik me te midden van het decor neerploffen. Bill, Georg en Gustav kwamen er bij om uit te hijgen. Milou en Faith waren naar David gerend die ze een high five gaf. Ook de fotograaf was enthousiast aan het klappen en de rest van de crewleden was aan het lachen.
'We hebben het!' Riep de fotograaf waarna mensen rond een laptop verzamelde om het resultaat te bekijken. Milou huppelde naar ons toe en plofte naast ons neer.
'Je deed dit met opzet hè?' Vroeg ik terwijl ze tegen Bill aan leunde.
'Ja! Op verzoek van David. Ik heb mijn best gedaan.' Bill aaide haar over haar hoofd.
'Maf kind. Nu hebben we geen serieuze foto's.' Faith kwam naar ons toe en trok me overeind.
'Kom kijken! Ze zijn geweldig geworden!' Jubelde waarna we naar de laptop toe werden gebracht waar ruimte voor ons gemaakt was. De fotograaf zat geknield naast de laptop en wenkte ons dichterbij.
'Geweldig! Zo zal het publiek zien dat jullie leven! Precies wat we nodig hadden. Leven in de brouwerij!' Bill keek verbaasd naar de laptop. Mijn grijns werd alleen maar breder bij iedere foto die langs kwam. De bladeren zorgde voor een toegevoegd, speels effect wat de foto's levendig maakte. Onze lachende gezichten waren goed te zien. Voor goede foto's was poseren dus helemaal niet nodig!

Rond half zeven kwam er een buffet waarna de individuele fotoshoots plaats zouden vinden. Door het gelach en alle afleiding had ik helemaal geen zenuwen meer. Ik kon, toen het mijn beurt was, wat relaxter staan en wat makkelijker een pose aan nemen. Alles ging wat natuurlijker.


Pas rond twaalven werden we weer afgezet bij huis. Ik was dood op van de shoot. Naast al het plezier moest er uiteraard ook hard gewerkt worden. Onze Chauffeur, John, zette ons af en zou daarna Milou thuis brengen. Ik gaf haar nog een dikke knuffel.
'Tot morgen.' zeiden Bill en ik in koor waarna we ons omdraaide om naar binnen te gaan. Milou zwaaide nog en daarna vertrok de auto naar de volgende straat.

De volgende dag kwam ze niet op school. Ziek thuis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.