FanFic.nl

50 Cent en het peperkokaïnehuisje.

Het witte poeder.

Op een zonnige dag was hij bezig met zijn dagelijks lijntje coke te snuiven , toen opeens zijn beste vriend, Adolf, binnenkwam. “Raad eens wat ik heb gevonden in dat verlaten huisje daar!!” zei hij enthousiast. “Wat heb je in hemelsnaam deze keer gevonden? Een geweer? Een euro? Of misschien je verstand?”
“Beter!” antwoorde Adolf. “Er staat daar een kast, vol met wit poeder!”
Nu raakte 50 best wel geïnteresseerd. Hij zei dat hij eens een bezoekje gaat brengen aan dat verlaten huisje.
Een 20tal minuten later was hij klaar om te vertrekken. Hij nam enkel het nodige mee; een geweer, een mes, een kogelvrij vest, zijn Bob De Bouwer broodtrommeltje en natuurlijk zijn teddybeertje.
Hij vroeg Adolf of hij meeging, waarop die zei dat hij bang was dat de buurman anders zijn huis ging leegroven. Zonder veel drama ging 50 ervandoor.
Toen hij voor het huis stond, bekeek hij het even. Het was een groot, zwart, lelijk en versleten. 50 was verbaasd dat het nog niet afgebroken was. Binnen was het niet veel anders dan buiten, even oud en versleten. Maar dat kon 50 niet schelen, hij zocht naar het witte poeder, hij ging niet terug naar huis voor hij elk poederdeeltje mee had genomen. Hij zag de kast staan. Er was niets raars aan op het eerste zicht. Maar toen hij het opendeed en zijn broodtrommeltje opende voor al het poeder in te leggen, gebeurde er iets bizar. De kast begon te gloeien. 50 zette een stap naar achter, niet verwachtend dat er een los stuk hout in de grond zat, waarover hij struikelde. Hij viel regelrecht met zijn hoofd op de grond. En het werd donker.
Hij werd wakker op een andere plek, een ander huis zelfs. De muren waren niet beschimmeld, de vloer was niet versleten en kapot, zelfs de meubelen waren intact. Om maar te zwijgen van de overheerlijke geur. Het rook naar alle lekkere dingetjes die je moeder altijd maakte toen je een kind was; gebakken taartjes, muffins, snoepjes en te veel lekkernij om op te noemen. Hij keek in het rond, alles in dat huis was gemaakt van lekkere hapjes; De stoelen van peperkoek, de tafel van chocolade, de ramen van suiker, het dak van Delhaizesnoepjes en de haard van speculaas.
Maar hetgeen waar hij voor gekomen was, zag hij niet. Dus hij begon te zoeken.
Hij speurde wat rond het huis, op zoek naar het poeder. Overal heeft hij gekeken, maar tevergeefs, het poeder was spoorloos. Woedend was hij, en hij stampte op de grond, zo hard dat de pepernoten vloer brak en 50 in het gat viel.
Het duurde even voor hij tot zinnen kwam, maar toen hij wakker werd, had hij door dat hij zich in de kelder bevond. Daar was het, de poeder. Allemaal in grote bokalen. Hij wou net alles in zijn broodtrommeltje kieperen, toen hij voetstappen achter zich hoorde.
“Wel wel wel, wat doe jij in mijn peperkoekenhuisje?” Vroeg een onbekende man.
“Wie mag jij dan wel zijn?” Vroeg 50 terug.
“Mijn naam is Homeau de tovenaar, en wat doe jij in mijn huisje?”
“Ik wou het witte poeder meenemen.” Zei 50.
“Omdat jij in mijn huisje bent binnengebroken moet ik je spijtig genoeg veranderen in een komkommer en stuur ik je op naar de oude oma’s in het stad.”
50 wist dat hij geen uitweg meer had en vroeg om een laatste wens.
“Wat wil je dan van me?” Vroeg Homeau.
“Laat me een keer snuiven van het poeder.” Zei 50 besloten.
Met toestemming van de tovenaar ging 50 Cent naar een van de bokalen toe, maakte zich klaar en liet het poeder door zijn neus gaan.
Maar er gebeurde iets, hij voelde zichzelf.. beter, onoverwinnelijk, prachtig, compleet.
Hij wist dat het niet zomaar poeder was, het was magisch. Niet langer noemde hij 50 Cent, vanaf nu was zijn naam: 1 Euro. Hij draaide zich om naar de tovenaar met een zeer angstaanjagende blik.
Een blik erwten uit zijn broodtrommeltje, en in zijn ogen een zelfverzekerde blik.
“Jij gaat me helemaal niet veranderen in een komkommer.”
“En waarom nie..”
nog voordat hij uitgesproken was gooide 50 de blik naar het hoofd van de tovenaar en rende zo snel als hij kon naar buiten. Hij had al het poeder opgesnoven en zijn lichaam zat er nu helemaal mee vol.
Hij rende zo snel als de wind. Maar de tovenaar haalde hem in. Hij haalde zijn majestueuse stok uit zijn broek en begon ermee te schudden. Met de woorden “Hocus pokus inflatus komkommerus inus anoes!”
Met die woorden viel hij neer op de grond door een harde slag. Hij kwam met zijn hoofd op de harde grond terecht.
Hij werd terug wakker in dat versleten oude huis. En het poeder lag voor hem.
“Wat een nare droom” Dacht hij.
Zeer snel verzamelde hij al het poeder en bracht het mee naar huis.
Wanneer hij aankwam werd hij uitgescholden door Adolf.
“Dit is helemaal geen kokaïne!! 50 Cent jij bent helemaal nergens goed voor!” Vloekte hij.
“Het is niet 50 Cent” Antwoorde hij kalm terwijl hij Adolf zeer serieus aankeek. “Het is 1 Euro.”

Einde.

Reacties:

Rukia zei op 13 jan 2016 - 23:48:
weet je, dit is zo idioot dat het gewoon geniaal is, zo mag je er gerust nog een paar posten