FanFic.nl

Een nieuw begin of zo iets!

Vluchten

De hagel sloeg tegen de ruiten en de bliksem verlichte zo nu en dan de kamer. Hij hield Knijntje tegen zich aangedrukt en voelde zich alleen. Mary was voor een paar weken naar haar zus in Australië. Hij en Gustaaf hadden haar uitgezwaaid toen in zo'n vliegend monster klom. Dat zij en Gustaaf een vliegtuig hadden genoemd. Alleen zijn met Gustaaf was een ware nachtmerrie. Een nachtmerrie waaruit hij als maar niet wakker werd en die met de dag enger en onwerkelijker werd. Maar toch meer waarheid bezat dan wat dan ook in het leven. Het leven dat zo moeilijk en oneerlijk was. Niets was hem gegund. Hij kreeg meer en meer het gevoel, dat er voor hem geen geluk was weggelegd. Dat er altijd wel weer iets gebeurde dat zijn geluk als het ware wegduwde. Dat er altijd wel iets duisters tussen kwam. Want Gustaaf was een duisterpersoon. Iemand die je niet graag tegenkwam. Het was een anders soort duisternis geweest dan waar zijn vader me bezoedeld was geweest. Beide waren op hun eigen manier duister en gevaarlijk. Maar papa had hem nooit pijn willen doen, en zou dat fysiek ook nooit hebben gekund. Geestelijk had zijn vader hem heel erg veel pijn gedaan. Gustaafs duisternis bracht lichamelijke schade aan het was misschien nog wel veel erger pijn. Gustaaf liet zichtbare littekens achter. Wat zijn vader hem had aangedaan kon je vanbuiten niet zien. De deur ging open en Baelfire wist dat hij niet langer in gedachten op bed kon liggen. Gustaaf greep hem vast en duwde hem diep in de matras. Zijn nagels lieten kleine wondjes achter op Baelfires armen. Net als altijd sloeg Gustaaf hem overal waar hij maar bij kon. Na een tijd trok Gustaaf hem van het bed af en sleept hem de trap af. Iedere keer wanneer Baelfire tegen probeerde te stribbelen kreeg hij een klap of een trap. Het verbaasde hem dat Gustaaf daarin slaagde terwijl hij trap liep. Beneden aangekomen sleurde Gustaaf hem de keuken in. Gustaaf liep naar het aanrecht en duwde Baelfire met zijn hoofd in in de gootsteen die vol stond met heet water. Gustaaf duwde zijn hoofd nog verder onder water. Baelfire kreeg het er warm van en had het gevoel dat hij stikte. Na wat uren had geleken trok Gustaaf Bealfires hoofd uit het water en liet hem happend naar adem in de keuken achter. De jongen kroop in een hoekje, nog altijd naar adem happend. Hij moest hier weg dit hield hij niet meer vol. Er waren drie jaar voorbij gegaan, sinds de dag dat hij ingebroken had op het werk van Gustaaf. Sindsdien was er geen dag voorbij gegaan dat Gustaaf hem niet sloeg. Aan weg had hij nog nooit eerder gedacht. Simpelweg omdat hij Mary geen verdriet had kunnen doen. Maar nu zij in Australië was werd Gustaaf pas echt gevaarlijk. Na een tijdje hoorde Baelfire de voordeur dicht slaan en een auto weg rijden. Gustaaf was weg. Hij was veilig. Voor nu. Hoezo voor nu? Als hij er nu van door ging, was hij voor altijd veilig. Dan was hij van Gustaaf af. Hij stond met moeite op. Omdat alle spieren en gewichten in zijn lijf pijn deden. In de hal opende hij een lade uit het kastje dat daar stond. En haalde er 2000 pond uit. Hij had geen idee gehad waar Gustaaf het geld vandaan had, maar had hem dikwijls geld in de lade zien leggen. En nu kwam het hem goed van pas. Hij stopte het geld in zijn broekzak en liep naar de woonkamer waar hij een brief schreef aan Mary.

Lieve Mary,

Bij deze wil ik je graag bedanken, voor alles wat je voor mij gedaan hebt.
Ik ben je erg dankbaar. Zonder jou had ik nog steeds door de straten van Londen gestruind. Niet weten wat te doen. Zonder jou was ik nu misschien zelfs wel dood geweest. Omdat ik niet voloende eten had kunnen vinden. Bedankt dat je dat bewusteloze veertien jaar oude jongetje in huis hebt genomen. Bedankt dat je me drie jaar lang een thuis hebt gegeven. Je moet ook echt niet denken dat ik weg gegaan omdat ik niet van je houd, of niet aan je heb kunnen wennen als mijn moeder. Want dat is namelijk niet zo. Jij bent een moeder voor mij geweest. Misschien wel de moeder die ik eigenlijk nooit heb gehad. Mijn biologische moeder is er toen ik een jaar of vijf was met een ander vandoor gegaan. En in de vijf jaar dat ze wel in mijn leven is geweest heeft zich nooit echt heel erg veel van mij aangetrokken. Jij deed dat wel! Je hebt hebt me echt liefde gegeven. En daar ben ik je zo dankbaar voor. De reden dat ik hier niet langer kan blijven wonen is Gustaaf . Ik heb geen idee of je er ooit iets van hebt gemerkt. Je hebt het in elke geval niet laten blijken. Maar Gustaaf mishandeld me. Iedere dag als jij naar de werk bent, slaat hij me in elkaar en scheld hij me uit. Met woorden die zo erg zijn dat ik ze niet eens op kan schrijven. Nogmaals bedankt lieve Mary. Bedankt dat ik drie jaar lang jouw zoon heb mogen en kunnen zijn.
Dag lieve mama.

Groetjes,
Neal.


Hij rolde de brief op en nam hem naar zijn slaapkamer. Waar hij hem in zijn kledingkast legde. Hij hoopte dat Mary de brief eerder vond dat Gustaaf. Zodat ze hem kon lezen en zou weten waarom er van moest gaan. Hij leegde zijn schooltas en stopte hem daar vol met kleren. En trok zijn oud versleten jas – die hij aan had gehad toen Mary hem gevonden had aan – De jas was in die drie jaar nog kleiner geworden en zat veelte strak. Maar dat kon hem niets schelen. De jas was hem dierbaar. Hij liep naar het bed, pakte Knijtje en stopte haar weer terug in zak van zijn jas. Daar waar ze hoorde te zijn. Hij pakte zijn tas op en rende toen zo snel als hij kon het huis uit. Eenmaal buiten snelde hij naar de bushalte en stapte in de bus, die aangaf naar het vliegveld te gaan. Hij moest en zou Engeland verlaten. En zo'n vliegend monster was daar ideaal voor. Hij had geen flauw idee hoe duur een vliegticket was. Maar daar kwam op het vliegveld wel achter. Eerst de bus rit. De bus begon te rijden en Baelfire voelde zich opgelucht. Hij was van Gustaaf af en de rest dat kwam wel.

Reacties: