Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Love untill dead keeps us apart! (Draco Malfidus) 16+ » 2.
Love untill dead keeps us apart! (Draco Malfidus) 16+
2.
Na het ontbijt liepen ze samen naar toverdranken, de eerste les van de dag. Die les hadden ze samen met Griffoendor. ‘Meneer Malfidus’ zei professor Slakhoorn tegen Draco die het niet hoorde. ‘Meneer Malfidus!’ zei Slakhoorn nog een keer. ‘ Uh ja?’ antwoorde Draco die het dit keer wel hoorde. ‘ Opletten graag, we gaan een belangrijke toverdrank maken vandaag’. De rest van de klas begon te lachen. Draco bloosde. Miranda kon er niet om lachen. Na de toverdrank gemaakt te hebben dat bij Draco helemaal mislukt was liep hij verward het lokaal uit. Miranda keek hem na, ze probeerde hem in te halen maar het lukte niet. Hij liep naar de jongens wc. Hij hoorde iemand praten, deed zachtjes de deur dicht en bleef achter een muur staan. ‘Ken je dat meisje? Uit zwadderich?’ zei de ene jongen. ‘Die zoveel met Draco Malfidus omgaat.?’ ‘ja’ zei de andere. ‘Zij is lekker… Ik denk, dat ik haar ga versieren.’ zei de ene die als eerste aan het woord was. Draco was woedend. ‘Vind je dat wel zo’n goed idee?’ vroeg de andere die zwart haar had. Draco kwam achter het muurtje vandaan met een boze blik. Hij keek de jongen die over Miranda sprak woedend aan. De jongens keken hem geschrokken aan. ‘Zeg Malfidus, je vind het toch niet erg dat ik je vriendin beter leer kennen?’ zei de ene jongen. Een bloeddorstige blik kwam in Draco’s ogen. ‘Blijf van haar af’ siste hij. ‘rustig makker, alsof ze jou wil.’ grinnikte de andere. Met een ruk pakte Draco zijn toverstok. ‘SLATERNIX’ riep hij en de tong van de jongen plakte aan zijn gehemelte vast. Hij probeerde iets te zeggen maar het lukte niet. Toen Draco een spreuk wou uitspreken op de andere kwam professor Sneep binnen en hielt hem tegen. ‘Draco, ga naar je volgende les. En ik breng meneer Kwabbelaar naar de ziekenzaal.’ zei Sneep en liep het toilet uit.
Miranda was ondertussen ongerust naar de volgende les gegaan. Een paar minuten later kwam Draco het lokaal binnen en de hele klas keek op. ‘Meneer Malfidus? Waar komt u zo laat vandaan?’ vroeg professor Anderling bij Gedaante verwisseling. ‘Uh’ antwoorde Draco en hij keek verbaast. Draco keek even naar Miranda die verlegen weg keek. ‘Niet nog een keer te laat komen, anders mag u naar Professor Perkamentus’ zei professor Anderling streng en Draco ging snel zitten om nog iets van de les mee te krijgen. ‘Waarom ben je zo laat’ fluisterde Miranda verbaast aan Draco. ‘Niet’ antwoorde Draco snel. ‘Draco, vertrouw je me niet?’ vroeg Miranda zacht. ‘Natuurlijk wel’ fluisterde Draco terug. ‘Nou dan’ zei ze een beetje boos. ‘Ik vertel het na de les wel oké?’ fluisterd Draco met een rood hoofd en concentreert zich op de les. Nieuwsgierig blijft ze hem nog een tijdje aan staren. Na de les sleurde ze Draco mee naar een stille gang en stond met haar handen in haar zei voor hem. ‘Oké’ zei hij langzaam. Hij vertelde het verhaal. Miranda haar gezicht kleurde rood. Toen hij klaar was durfde ze elkaar niet aan te kijken. ‘Waarom gelijk zo agressief? We zijn toch vrienden?’ zei Miranda zacht. ‘Het is de manier waarop ze spreken, ik haat dat’ loog Draco. ‘toch bedankt, op een rare manier dan’ zei Miranda die een kus op zijn wang drukte en naar de volgende les liep. Draco pakte haar hand voor ze weg kon lopen. 'Miranda', zei hij serieus. Ze draaide zich om en keek hem nieuwsgierig aan. 'Ik.. we zijn al zo lang vrienden maar ik denk dat ik meer voel', zijn woorden werden zachter en zijn ogen schitterden. Miranda bloosde. Even was het stil. Opeens voelde ze zijn lippen op de hare.
en daar is de kus al, je laat er ook geen gras over groeien