FanFic.nl

Love untill dead keeps us apart! (Draco Malfidus) 16+

12.

‘IK HEB ALLES GEHAALD’ schreeuwt Miranda bijna als ze naar Draco toe loopt. Hij lacht. Ze slaat beide benen omnde zijne en gaat op zijn schoot zitten. Ze legde haar armen om zijn lichaam en gaf hem een kus. Hij beamtwoorde de kus en maakte er een tongzoen van. Miranda slaakte een zachte kreun. Ze zaten buiten, in de zon, op een afgelegen bankje. Hier kwam bijna nooit iemand. Het was het bankje het dichts bij het verboden bos. Hier konden ze heerlijk met z'n tweeën zitten en genieten van elkaar. ‘Waarvoor ben je op mij gevallen’ vroeg Miranda serieus na de lange tongzoen. ‘Je bent prachtig. Je mooie ogen, je lange wimpers, je sproeten zijn het mooiste wat er is. Je bent lief, altijd op anderen gericht en je zorgt voor jezelf’ Miranda bloosde. ‘Je bent best wel zelfverzekerend en onafhankelijk. Je bent perfect’. ‘Je moet niet overdrijven, Draco’ grijnsde Miranda. ‘ Dat doe ik niet. Dit is gewoon hoe ik over je denk. Nu jij’. ‘Je blonde haar, gorgeous. Je ogen, je mond. Je bent een bad guy. Je geeft mij het beste gevoel van de hele wereld. Je geeft duidelijk erg veel om me, zelfs toen we dit nog niet deden’ zei Miranda. Ze hoefde hier niet eens over na te denken. Ze vond alles goed aan Draco. ‘Weet jij al of je de examens hebt gehaald?’ vroeg ze er achteraan. ‘Ja, hoef niks over te doen’ antwoorde hij. ‘Ik ben een natuurtalent’ grapte hij. ‘Zijn we officieel?’ vraagt Draco voorzichtig. ‘officieel?’ vraagt ze. ‘Je weet wel, vriendje en vriendinnetje’ bloosde hij. ‘Wil je dat’ vraagt ze terug. ‘Niets liever!’ antwoordde Draco. Ze trok hem stevig tegen zich aan en gaf hem een stevige liefdevolle zoen. Ze ging naar achteren, gleed met haar handen over zijn borst en keek hem verlegen aan. ‘Dat lijkt me een ja’ grijnst Draco. Ze knikte, stond op en liep verleidend weg. ‘Ik zie je straks oké?’ riep ze. Hij blies een luchtkus toe een keek haar na tot ze in het zicht verdween.

Draco had de rest van de dag een grijs op zijn gezicht staan. Hij floot en neuriede zijn favoriete nummers en werd bijna de hele dag nagekeken door de mensen om hem heen. ‘Hé Malfidus. Je voelt je heel wat af niet?’ hoorde hij Hector van een afstand roepen. Hij probeerde het te negeren en liep met hetzelfde tempo door. Hector en zijn vrienden begonnen te lachen en stonden op om achter Draco aan te lopen. Draco liep de school binnen in de gang waar professor Sneep zijn lokaal zat. Hij stapte op het moment dat Draco langsliep zijn lokaal uit en keek Draco aan. Hij zag dat hij zich opgelaten voelde en stopte de jongens. ‘Waar gaat dat heen?’ vroeg professor Sneep aan Hector en zijn vriend. ‘Achter...uhm… naar de grote zaal voor het diner’ stammelde Hector zijn vriend en keek professor Sneep bang aan. ‘Dat dacht ik ook’ zei professor Sneep, draaide de jongens om en duwde ze de kant van de grote zaal op. Met grote passen loopt hij achter Draco aan die was gestopt bij de wc’s. ‘Wat is er aan de hand’ vroeg professor Sneep aan Draco. Draco vertelde zijn verhaal van de afgelopen dagen. ‘Ik wilde nu gaan kijken waar ze is om samen te gaan eten’ sloot hij het verhaal af. ‘Ze zit al in de grote zaal op je te wachten’ antwoorde professor Sneep en glimlachte naar Draco. Draco stond op en liep de wc’s uit. ‘Bedankt!’ riep hij na en liep naar de grote zaal.

Reacties: