FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 22: Why I don't want to be his sister anymore

De maanden erna was het me een raadsel hoe ik de vrede tussen James, Lily en mij kon bewaren. We maakten huiswerk, we gingen naar lessen, we kletsten, maar bijna elke avond gingen we met ruzie naar bed, de ene keer Lily en ik tegen James, de andere keer James en ik tegen Lily. Ik haatte het om verscheurt te worden door twee mensen die het maar niet konden accepteren dat het gewoon niks zou worden.
Ik praatte er niet over. Aan de ene kant omdat ik wist dat Remus, Sirius, Lizzie en Peter steevast James kant kozen en Roos en de andere meiden die van Lily. De andere kant was dat ik wist dat het niet aan mij was om de oplossing uit te vogelen.
Tijdens de paasvakantie vloekte iedereen op de leraren, gek genoeg genoot ik ervan. Ik genoot ervan om tot diep in de nacht aan het werk te zijn, om me te moeten concentreren op mijn schoolwerk. Het zorgde ervoor dat ik meer tijd doorbracht met Remus, die het belang van zijn studie inzag, dat ik rustiger sliep, en dat ik er niet continue bij was als James en Lily weer eens ruzie hadden. De week voor de examens hing er een vel perkament aan het prikbord dat onder de derdejaars en hoger voor onrust zorgde. We mochten naar Hogsmeade, maar alleen als we met twee of meer gingen.
“Evers!” James stem schalde door de leerlingenkamer alsof er een zwerkbalveld tussen hen in lag.
“Potter,” Lily bleef zitten waar ze zat, met een dik boek voor Dreuzelkunde op haar schoot.
“Heb je het al gezien?” James plofte naast haar op de bank.
“Wat zou ik gezien moeten hebben?”
“We mogen naar Hogsmeade!”
“Oh, ja klopt,” Ze sloeg een bladzijde om.
“Dus...” James stuiterde nog net niet op en neer.
“Dus wat, Potter?” Er werd geen oogcontact gemaakt.
“Zou jij met mij mee willen?” Hij vroeg het zowaar op een beschaafde toon. Er viel een moment stilte, James besefte blijkbaar niet dat de héle leerlingenkamer meeluisterde. Lily sloeg heel bedaard haar boek dicht. Ze stopte het in haar tas, samen met de andere spullen. Toen keek ze James aan, recht in de ogen.
“De dag dat jij stopt met het pijnigen, op welke wijze dan ook, van andere leerlingen, de dag waarop jij je zus oprecht je excuses aanbied, de dag waarop je stopt met mij om de zoveel tijd mee uit te vragen, de dag waarop je duidelijk laat zien dat je volwassen bent geworden. Dan héél misschien, echt héél misschien wil ik met je uit. Het probleem is, dat de kans dat dit gebeurd nihil is. Dus kortom Potter, nee, ik ga niet met je uit. Mijn vrienden pesten anderen niet.”
Ze stond op en liep de trap naar de meidenslaapzaal op. De stilte die volgde was oorverdovend. Toen klonken er het geluid van klappen. Sirius en Remus waren opgestaan en stonden te klappen. De grijns was onmogelijk te weerstaan. Ik volgde met Lizzie en Roos hun voorbeeld. James keek ons geschokt aan. Het volgende ogenblik klonk er een oorverdovend applaus door de leerlingenkamer. Gefluit en gestamp deed Lily woedend terug keren. Lizzie zag haar het eerst en joelde haar naam.
Die dag was Lily een ster. Niemand, zelfs Sirius niet, hadden ooit aan James duidelijk kunnen maken dat zijn gedrag niet normaal was. En nu flikte Lily het. Ze was overdonderd. Stil als een dreuzelstandbeeld stond ze daar. Ik glimlachte, liep naar haar toe en boog.
“Lily Evers, bij deze vereer ik je tot temmer van de wildebras. Jij, en niemand anders, niet eens Sirius, niet onze ouders, niet de docenten, wist hem te temmen. Wist hem tot zwijgen te brengen. Dank daarvoor!” Ik draaide me naar mijn huisgenoten toe.
“Iedereen? Eén, twee, drie!” Ik hief mijn armen en er klonk een galmend bedankt aan Lily's adres. James zag ik verdwijnen. Medelijden had ik niet. Ik wist, doordat instinct dat elke tweeling scheen te hebben, dat James zich gekleineerd en genegeerd voelde. Maar, medelijden? Nee, op dit soort momenten haatte ik het om zijn zus te zijn.

De vakantie vloog voorbij, uitslapen was er niet bij. Laat staan láng slapen. Als ik gedacht had dat de actie van die avond de dingen zouden verbeteren had ik er niet verder naast kunnen zitten. Remus en ik gingen samen naar Hogsmeade, Lily zei dat ze niet ging, maar werd, Merlijn zij gedankt, meegesleurd door Roos. Lizzie ging met hen mee, onder het mom dat ze Sirius, die James blijkbaar had aangehoord, niet meer kon hebben. Ik was dus de enige van de meiden met een vriendje. Een vriendje dat me knuffelde, een vriendje dat niet meedeed aan het onteren van meisjes, niet meedeed aan het opblazen van alle meidentoiletten, dat niet meedeed aan het sarren, kleineren, en soms letterlijk, mishandelen van Zwadderaars. Toch… ik vroeg me later nog vaak af hoe het kon, hadden Lizzie en ik minstens net zo vaak strafwerk als de twee jongens. Zij voor de regelovertredingen, wij omdat we tegen docenten ingingen, opkwamen voor de zwakkeren, en regelmatig zorgden dat Sirius of James één of meerdere nachten op de ziekenzaal moesten doorbrengen.

Zwijgend liep ik door de gangen van Hogwarts school of Witchcraft and Wizardry. De boeken stevig tegen me aangedrukt. Alsof zij me wel de beschermende arm hadden die ik nu nodig had. Al weken reageerden mijn ouders niet meer op mijn brieven. Vandaag was de laatste lesdag voor de examens.
De meeste leerlingen zaten al in de Grote Zaal voor het ontbijt. Straks zou ik naar de lessen moeten, en me weer onder de mensen begeven. iets wat ik de afgelopen week zorgvuldig had ontweken. Mijn zorgen waren niet voor andermans ogen bestemt.
Ik had die tijd amper gegeten, en had alsmaar gezegd dat ik me niet lekker voelde. Ook nu negeerde ik de Grote Zaal. De eerste les was Toverdranken van professor Slakhoorn. Zwijgend sloot ik me aan bij de Griffindors die stonden te wachten op de leraar. James stond naast Lily, die me een hulp zoekende blikken toewierp. met een hoofdknik wenkte ik haar.
“Hee, Rebbie, Hoe is het?” Vroeg ze toen ze naar me toe kwam.
“Mwah, gaat wel, met jou?” antwoordde ik. Lily zuchtte en vertelde me dat Severus Sneep opnieuw pogingen had gedaan om contact met haar te maken. Opnieuw had gezegd dat ze zoveel voor hem betekende.
“En weet je wat het ergste is?” Ze wreef in haar handen, een nerveus tikje dat ze al heel lang had.
“Ik had het bijna gedaan ook! Puur om dinges een lesje te leren.”
“Wat hield je tegen?” Klonk er achter me, Roos liet haar tas zakken en leunde op mijn rechterschouder.
“Het feit dat we werden gestoord door 'zijn vrienden'.” Lily gooide haar lange rode haar op haar rug en leunde tegen de muur. Ik glimlachte triest.
“Ik wou dat we meerder jarig waren,” mompelde ik terwijl ik mijn tas van de kille grond pakte, Slakhoorn kwam dichterbij. We konden hem altijd van verre aan horen komen.
“Hoezo?” vroeg Lizzie, die zich op het laatste moment bij ons aansloot.
“James, en zijn vriendjes en de 'donkere' soortgenoten verdienen een lesje,” antwoordde ik zuur.
De meiden knikten instemmend, want ook de wachttijd bleef niet zonder incidenten. Leerlingen waren niet meer veilig hier. Slakhoorn kwam de trap af. Zijn buik achterna.
De les waarin professor Slakhoorn er lol in scheen te hebben om ons te treiteren begon. Al weken trok ik niet echt meer met Remus op, en wat voor mij geen verrassing was werd ik ingedeeld met Remus. Lily werd uiteraard met James ingedeeld, toch ik wist niet wie er nijdiger keek, Roos of Peter, om maar te zwijgen over Sirius en Lizzie. Ook de rest van de klas werd in de meest onmogelijke paren gedeeld.
“Goed, zoals jullie gemerkt hebben, heb ik jullie in paren opgesplitst. Dat is, omdat we vandaag wel een heel bijzondere drank gaan brouwen.” professor Slakhoorn klonk vrolijk en energiek, alsof het vandaag de beste dag uit zijn leven was.
“Sla bladzijde zevenhonderdertien van je boek open. Neem het recept goed door en volg dan de nodige instructies op het bord, nauwkeurig op!” De klemtoon was gelegd. Slakhoorn pauzeerde even voordat hij ons succes wenste en we mochten beginnen.
De gehele les hield ik controle over de kriebels die ik nog altijd voor Remus had. Ik weigerde oogcontact te maken. Helaas kwam hij heel eigenwijs, wel steeds een stukje dichterbij me staan. Maar dan schoof ik weer een stukje op. Op een gegeven moment was ik het zat en verhuisde ik naar de andere kant van mijn tafeltje. Pas aan het einde van de les, bleek waarom professor Slakhoorn ons in paren had gedeeld.
“Goed, jullie drank hoort nu klaar te zijn,” Slakhoorn zette zijn handen op zijn heupen en leunde een beetje naar achter waardoor zijn dikke buik nog verder naar voren kwam. Angstvallig hield ik de gouden knoopjes in de gaten, als ze het einde van de les maar haalden.
“De bedoeling is dat jullie de drank nu omruilen, met je partner. Goed zo, en dan nu beste dames en heren, nemen jullie slechts één theelepeltje van de drank. Niet meer! We willen geen ongelukken!” Slakhoorn knikte ons bemoedigend toe. Wantrouwend nam ik snel een klein theelepeltje van Remus drank. Eerst voelde ik niks, maar toen groeide er iets in mijn buik uit tot een gigantische bel. Blijkbaar beging het de anderen net zo. Maar wat de rest had moeten doen werd me niet duidelijk. Toen de bel ging schrok iedereen zich een ongeluk. Snel ruimden we onze spullen op en verlieten het lokaal, ik samen met Lily, Roos en Lizzie.
“Komende zestig jaar wil ik niks meer met Potter te maken hebben!” siste Lily woedend. “Logisch...” Knikte Roos. Lily en Roos hadden allebei geluk gehad dat de toverdranken van James en Peter niet drinkbaar was geweest.
“En bedankt Lily,” mompelde ik haar ter herinnering brengend dat ik nog altijd de zelfde achternaam droeg.
“Oeps, sorry, Reb,” giechelde Lily blozend, “even vergeten.” Ik grijnsde, haar aankijkend.
“Vergeten, he? Ja ja...” ik trok een ondeugend gezicht.
“O, o,” proestte Roos gesmoord. Ik lachte, en spurtte achter een rennende Lily aan. De marmeren trap op, boven gekomen stond ik abrupt stil. Lily werd belaagd door die klojo van een broer. Hij had haar blijkbaar zien aankomen en hield haar nu tussen zijn armen in gevangen tegen de muur.
Dit was de druppel. Dit keer was hij écht over de schreef gegaan. Het kon me geen lor meer schelen dat professor Anderling aan kwam lopen, of dat er tientallen mensen langs ons heen liepen. “JAMES POTTER!” brulde ik uit alle macht. James schrok zich rot en draaide zich verward om. Diverse mensen keken geschrokken om.
“HOE OUD IN MERLIJNS GOORSTE SOKKEN BEN JE?! TWEE? DRIE? NIET OUDER! WORDT NOU EENS EEN KEERTJE VOLWASSEN!!! HOU EENS OP MET HET LASTIG VALLEN VAN MEIDEN! RICHT JE AANDACHT EENS EEN KEER OP JE STUDIE! JE LAPZWANSERIJ HEEFT HET LEVEN VAN ONZE OUDERS VERPRUTST! PRIMA STEEK VUURWERK AF! BEST! TE GEK! MAAR LAAT DIE MEIDEN MET RUST! R-U-S-T!”
Ik zweeg alleen omdat Lizzie een hand op mijn schouder legde. Mijn haar leek een bos elektriciteit. James hapte als een vis op het droge, nog nooit was er iemand zo tegen hem uitgevaren. Remus keek me een beetje verward aan, alsof hij niet verwacht had dat ik hard kon schreeuwen. Sirius was ineens heel erg geïnteresseerd in het plafond, Peter keek met grote angstogen naar me.
“Kom op Lily, wegwezen hier, die idioot is het niet waard, om aan te zien!' Vast beraden liepen Lily en ik weer de trap af, gevolgd door een bedachtzame Lizzie, beneden wachtte Roos met een big-smile op ons.
“Wah! Sprinter, dat was te gek!” Mompelde Lizzie terwijl ze me onder de indruk aankeek. Ik grijnsde onwillekeurig.
“Dat voelde ook wel zo ja, stomme eikel.” Lily was even stil en zei toen bedaard.
“Hopelijk heeft het effect,” ze leek het te betwijfelen.
“Dat hoop ik wel voor hem! Anders heeft hij een enorm probleem,” brieste ik nijdig. Roos grinnikte, ze was dan wel de braafste van ons vieren, maar ze had haar buien. We liepen over het gazon in de richting van de kassen waar we dadelijk Kruidenkunde hadden. Dat de jongens vanaf dat moment me eng vonden deed me enkel goed. Remus sprak ik niet meer, niet omdat hij partij trok voor James, nee, puur omdat ik hem vertelde dat hij óf James was óf mij. Ik wou niks meer met de eikel te maken hebben. Een keuze die Remus in tweeën scheurde. Maar toch koos hij voor de eerste vrienden die hij ooit had gehad.
Die vrijheid schonk ik hem.

Een paar weken later.
James had zich tamelijk snel na mijn speech hersteld en gedroeg zich weer even asociaal als daarvoor. Ik wist dat er meer van hem was dat zichtbaar was. Maar toch, zijn misdragingen tegenover docent en studenten botste met die wetenschap. Ik zag op tegen de zomervakantie, maar toch had ik het beeld om met een van de meiden mee te gaan niet kunnen verdragen. Stel… stel dat er iets zou gebeuren met James, met mijn ouders, of zelfs met hen, tijdens een van de twee transformaties? Nee, ik bleef veilig thuis.
De examens gingen voorbij, na jaren vroeg ik me nog steeds af waar ze over gingen. Maar ik haalde ze. Koffers werden ingepakt, spullen verzameld, uilen en katten weer in de kooien. Het feestmaal werd afgesloten met Ravenklauw als winnaar van de afdelingsbeker. De rode trein keerde terug naar Londen. Ik reisde in mijn eentje terug naar huis. Hoe de klojo ging kon me niks schelen.
Maar, Merlijnspuntmuts wat had ik een spijt om nog een heks te zijn.

Reacties:

hpyasmine12 zei op 6 feb 2016 - 23:05:
Wow.. Heftig.. Super mooi! En heftig.

narcissa zei op 26 jan 2016 - 12:53:
James als je Lily zo leuk vind, luister dan haar!
Hoe zijn die twee ooit samen gekomen, om over Harry nog maar te zwijgen. Mijn hemel volgens mij is niemand op aarde die zo'n hekel heeft aan iemand als Lily aan James heeft.
Wat een kleuter!

Rukia zei op 26 jan 2016 - 12:06:
wanneer gaat die idioot van een james nou eindelijk eens het licht zien. Je zou het bijna een mirakel noemen dat Harry er ooit gekomen is. of het was een onbevlekte ontvangenis, en James mag de nieuwe Jozef zijn.( als je het je afvraagt, ja mijn fantasie slaat op hol)