FanFic.nl

Schrijfwedstrijden II

4 Het kwaad is dan eindelijk dood!

Zijn eigen bewegende hoofd trekt meteen zijn aandacht. Hij herkent de foto als een van de foto’s die tijdens het toverschool toernooi is genomen. Van schrik laat hij de ochtendprofeet bijna uit z’n handen vallen, maar hij weet dat net te voorkomen. Het papier ritselt als hij het steviger vastpakt. Verdwaasd staart hij naar zijn eigen gezicht. De ogen die dichtknijpen als de flits afgaat, het nog ietwat onschuldige hoofd. Hij kan niet geloven dat de foto pas drie jaar oud is. Hij vouwt de krant open en leest het bijbehorende artikel. Hij wordt precies geteld twee keer genoemd. Hij snuift wat verontwaardigd.
‘Teruggebracht tot een lok foto om te zorgen dat mensen het flutartikel gaan lezen.’
Het artikel is niet eens goed. Slechts drie alinea’s, volledig gefocust op de verschrikkelijke daden van Voldemort en zijn dood door de uitverkorene. Hij schudt zijn hoofd als hij de laatste zin leest.
Eindelijk kan de wereld dan in vrede leven. Het kwaad is dood. Alsof dat waar is. Er zal altijd kwaad blijven bestaan. Hij gooit de krant met een beweging van zijn pols door de kamer. Niks over de vele doden die op het terrein van Zweinstein zijn gevallen, niks over de honderden andere doden die Voldemort op zijn geweten had. Hij neemt met een zucht plaats aan de ontbijttafel en rekt zich uit. Zijn spieren protesteren licht. Hij gaapt en laat zijn hoofd op zijn handen rusten. De trap kraakt als er iemand naar beneden komt.
‘Goedemorgen, Harry.’
Harry maakt een bromgeluidje. Hij hoort het papier van de ochtendprofeet weer ritselen.
‘Het kwaad is dan eindelijk dood,’ hoort hij de stem van zijn beste vriend. Dan hoort hij hem lachen.
‘Is dit serieus bedoeld?’ hoort hij hem vragen. Harry heft zijn hoofd en tuurt uit het raam.
‘Denk het.’

Het is even stil en dan klinkt er een zucht. Het ritselen van papier klinkt weer en niet veel later komt Ron naast Harry zitten. ‘Wij en de mensen op Zweinstein weten tenminste hoe het echt zit. Je bent een held, Harry. Vergeet dat nooit, oké?’
Harry glimlacht en knikt. Het kraken van de trap klinkt nogmaals en Hermelien stapt de huiskamer in.
‘Goedemorgen,’ zegt ze zacht. Ze bukt en raapt de ochtendprofeet van de grond op. Even is het stil.
Dan: ‘Wat is dit nu weer?’ Ze klinkt verontwaardigd en het papier ritselt als ze de krant stevig vastpakt. ‘Het kwaad is dan eindelijk dood,’ begint ze. Ze trekt een wenkbrauw op en kijkt de jongens even aan. Die trekken hun schouders op. Hermelien richt haar blik weer op de krant.
‘Gisteren vond het gevecht van de eeuw plaats op Zweinstein. Hij-die-niet-genoemd-mag-worden en zijn dooddoeners vielen de school aan. Hij is berucht om zijn vele verschrikkelijke daden verspreid over de vele jaren die hij actief was. Zo was hij verantwoordelijk voor de dood van James en Lily Potter, de ouders van de uitverkorene. De tweede tovenaarsoorlog speelde in grote rol in zijn wederopstanding.’ Hermelien stopt met lezen en gooit de krant weg.
‘Bah, dat ze nog aandacht aan die man besteden.’
‘Men houdt van wie men vreest,’ zegt Harry zuur. Hermelien vergezeld de jongens aan de tafel en legt een hand op die van Harry. ‘Misschien wel. Wij weten tenminste hoe het zit.’
‘Het ergste is nog het einde,’ zegt Ron zacht. Hermelien kijkt naar hem op.
‘Ze zeggen dat het kwaad eindelijk dood is en we eindelijk in vrede kunnen leven.’
Hermelien trekt een wenkbrauw op. ‘Serieus, denken ze dat echt?’
‘Blijkbaar,’ mompelt Harry. Hij laat zijn hoofd op zijn armen rusten. Hermelien glimlacht licht en staat op. ‘We laten je wel even alleen.’
‘Heu, echt?’ vraagt Ron verbaasd.
‘Ja,’ Hermelien werpt hem een strenge blik toe en Ron staat snel op. Harry glimlacht kort en dan verlaten de twee de kamer. Ze lopen de tuin in en Ron stopt zijn handen in zijn zakken.

‘Waarom moeten we hem alleen laten?’ vraagt hij dan.
Hermelien stapt wat dichter naar hem toe en Ron slaat zijn armen om haar heen. ‘Hij heeft het zwaar. Ik weet niet wat hij precies heeft meegemaakt gisteren, maar het was verschrikkelijk voor hem. Dat artikel helpt niet. Hij is diegene die Voldemort heeft vermoord, maar er kan enkel een ‘’Hij-die-niet-genoemd-mag worden is gisteravond in het gevecht gevallen door de hand van de uitverkorene’’ vanaf. Dat is echt zwaar. Ik bedoel, Harry verdient beter, zeker na wat hij heeft gedaan.’
Ron humt instemmend en Hermelien slaat haar eigen armen rond Rons middel. Zo blijven de twee in de tuin staan, stilletjes en badend in het licht van de net opgekomen zon. Pas als Molly hun naam roept, komen ze weer in beweging en lopen ze het Nest in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.