FanFic.nl

Bestaat ware liefde? (herschrijving van What's true love?)

Terug naar de kerkers

De volgende morgen werd ik opgetogen wakker, al duurde het een tijdje voor ik realiseerde waarom dat zo was. Toen ik me de vorige avond volledig herinnerde voelde ik angst opborrelen. Wat zou er nu in godsnaam gebeuren? Waarom deed hij dat nu? Nam hij me gewoon beet? Ging ik nu de rest van het jaar uitgelachen worden? Niet meer aanvaard, door niemand? Hij was nochtans degene die geblunderd had en hij was daarna weg gelopen zonder mij de kans te geven ook te blunderen. Hoewel ik niet helemaal doorhad wat er aan de hand was, wist ik dat ik veilig zat. Ik was degene die hem kon belachelijk maken, niet omgekeerd.
“goedemorgen” Zei Hermelien. Ik schrok op uit mijn gedachten “hey!”.
“En hoe ging het gisteren?”
“Wel we moesten een kast kuisen..achter in zijn kantoor.”
“oh”
“wat?”
“och kom, Ik weet dat we niks gezegd hebben, maar Malfidus kwam voor je op! Daar moet toch een reden voor zijn?!” Ik keek haar ongelovig aan, maar kreeg ook een gevangen, benauwd gevoel. “Ik heb jullie in het oog gehouden” ging ze verder.
“wat?!”
“Ja, nadat je zei dat hij best meeviel. Ik merkte dat je gelijk had. Ik vraag me af waarom?”
“Ja, dat weet ik ook niet” en dat zeggende was ik eigenlijk heel eerlijk. Hermelien scheen me niet te geloven, maar liet het zo. Gelukkig was het weekend en konden Draco en ik elkaar makkelijk vermijden.

Maandag had ik alleen les met Fred, George en Leo, ze waren vrij rustig en ik had zo m’n vermoedens dat ze die nacht niet veel geslapen hadden. Maar het was een aangename dag en Hermelien confronteerde me ook niet meer. De dag daarna hadden we echter Toverdranken in de namiddag. Erger nog, Verweer Tegen de Zwarte Kunsten was het eerste uur. Ik was bang om Draco te zien, maar ook voor Hermelien. De zwaderaars waren gelukkig laat en ik keek uit het raam als ze binnenkwamen, alsof ik wat droomde. Ik slaagde erin een heel uur oogcontact te vermijden. Maar de professor had wel begrepen dat ik en kwast geen goede combinatie was. In de komende weken zou hij mij een nieuwe partner toewijzen. Toen ik weer in de gang kwam stond Fred me op te wachten. Voor Draco, die mijn richting uitkwam, ook maar iets kon zeggen, sloeg Fred zijn arm om mijn schouder en zei hij: “Je mag wel wat gelukkiger kijken! Ik heb je net de eer verleend om je op te halen” Ik lachte “Bedankt Fred”
“graag gedaan, Joan, zeker voor jou, dat weet je!” En met zijn arm nog steeds rond mijn schouder liepen we richting gedaanteverwisseling.
Na ons middagmaal gingen we naar de leerlingenkamer. “Je moest Malfidus’ gezicht zien toen Fred je kwam op halen” fluisterde Hermelien. “Hij vond het niet leuk, dat staat vast!”
“Hermelien…”
“Nee, ik meen het, stel je voor Malfidus verliefd..op jou! haha Wat zou zijn vader niet zeggen? Ik bedoel je bent van Griffoendor!”
“Waar over hebben jullie het?” Vroeg Ron
“Ik wil weten wat we volgend jaar gaan leren!” zei Hermelien en ik was blij dat Ron had onderbroken.
De eerst volgende les was Toverdranken, Ik had er absoluut geen zin in, want nu kon ik hem niet ontlopen. En Hermelien was ook op haar hoede. “Jeetje Joan, Ik weet dat Toverdranken geen pretje is met Sneep en zo, maar je kijkt alsof je op sterven ligt!” zei Ron.
Nu waren de zwaderaars eerder, wat het er niet makkelijker op maakte. Gelukkig waren ze nog niet binnen en raakte ik toch nog als eerste aan de tafel. Ik keek naar Hermelien en schrok van een plotse “hey” Ik draaide me om en keek recht in zijn grijs groene ogen”..hi..”
“We moeten praten” zei hij. Ik keek nog een seconde in zijn ogen en wendde dan mijn blik af. “Ja, je hebt gelijk, maar hoe wil je dat voor elkaar krijgen?”
Hij lachte: “meer stafwerk?”
“hmm, liever niet”
“dacht ik al”
“Juffrouw Dhanes en Meneer Malfidus, zou de jullie het erg vinden om jullie koppen te houden als ik een uitleg doe?” klonk Sneeps ijzig stem door het lokaal. “ Ah, trouwens jullie mogen vanavond nog eens terugkomen als het even past”
“wat? Waarom?!” vroeg ik, Draco keek hem aan alsof hij hem net vriendelijk verzocht had zijn hand af te hakken.
“omdat, Dhanes, jullie gisteren nog niet klaar waren” mijn mond viel letterlijk open en Draco had naast me juist dezelfde uitdrukking. “Begin nu maar of je kunt morgen ook komen” Ik zette snel de ketel op, in stilte vloekend op Sneep. “Wel, hij heeft wel zonet ons probleem opgelost” zei Draco, maar ik zag dat hij net zo min zin had in het kuisen van een stoffige kast.

“Hoe is het nu mogelijk?!” riep Hermelien uit toen we de gang weer uitwandelde, “de rotzak!”
“Wie, Sneep of Malfidus?” vroeg Harry
“Sneep natuurlijk, wat kan Malfidus er nu aan doen?”
“Ja, maar dat is sowieso een klootzak, dus..” zei Ron.
“Dat is veranderd, hij is veel aardiger” zei ik voor ik het besefte en ik was blij dat ik kon vluchten van hun blikken, om naar Kruidenkunde te vluchten.
Dus vertrok ik die avond weer naar de kerkers, deze keer was ik eerst, ik klopte op de deur en ging binnen. “goedenavond Dhanes”
“professor”
“Draco zal hier zo wel zijn, je mag al beginnen” Ik knikte en liep de kast binnen, vrijwel meteen hoorde ik de deur weer open en dicht gaan. “Hallo Draco”
“professor” Ik realiseerde me plots dat ik nooit echt op zijn stem gelet had, ze klonk op het moment nogal bitter. Hij kwam binnen en zei ruw: “ik hoop dat je al begonnen bent Dhanes, want het is tenslotte jou schuld dat we hier zitten!”
“Ik ben je huiself niet, Malfidus, trouwens ik doe altijd het meeste werk in de les!” snauwde ik terug.
“kom kom, wees wat lief en vreet elkaar niet op, ik moet even naar het schoolhoofd en hoop jullie beiden heel terug te zien als ik terug kom…Ik heb verantwoordelijkheden als leraar.”
“ja professor” zeiden we beiden nogal fel. Sneeps rechtermondhoek krulde even omhoog en dan draaide hij zich om en verliet het lokaal.
“goed” zei Malfidus, hij draaide zich om en kwam voor me staan. Ik stond met mijn rug tegen de muur een keek in zijn ogen. “Luister, ik apprecieer dat je niks gezegd hebt tegen je vriendjes.” Begon hij met een toon die tussen het nijdige en het tedere inzat. Vreemd genoeg deed deze combinatie iets kriebelen in mijn buik. “Ik moet de rest van het jaar nog met jou toekomen hoor” grijnsde ik gewoon terug waarna ik vervolgde “Aan jou heb ik tenminste nog een deftige partner” Malfidus grinnikte en ik beet op mijn lip bij dit aanzicht, god wat was hij knap zo. “Tja, Kwast is nu niet meteen een doorsnee zwadderaar.”
“Jij ook niet” antwoorde ik. Zijn ogen priemde zich nu in de mijne. Zijn arrogante blik was nergens te bespeuren, hij zette een stap dichter en nu kon ik iets heel anders op zijn gezicht lezen: lust. “Jij bent ook geen doorsnee Griffoendor.” Fluisterde hij nu, mijn onderbuik tintelde en mijn mond werd droog toen hij nog een stap dichter zetten, wat was er met mij aan de hand? En met hem, wat schol er aan hem?! Verwoed zocht ik naar een opmerking die hem naar zijn arrogante zelf zou brengen. Maar veel beter dan “We kunnen maar beter beginnen voor Sneep hier is en ons nog meer strafwerk geeft!” vond ik niet en ik draaide me naar de schabben om te beginnen kuisen, maar Malfidus trok me aan mijn schouder terug en stapte naar voren, waardoor ik snel achteruit stapte. “Ja, dit is de tweede keer dat ik hier zit door jou! Siste hij terwijl ik met mijn rug tegen de muur bonsde. Hij stapte gewoon verder, nam mijn kaak in zijn hand en duwde zijn lippen tegen de mijne. Dit keer lang genoeg om mij een reactie te gunnen. Mijn handen duwde op zijn borstkast en ik wendde mijn gezicht af. “Malfidus!” Ik keek hem geërgerd aan. “wat?” piepte hij geschrokken. “Ik dacht dat je dit wou?”
“Ben je gek? Dit kan toch nooit werken?” zijn handen gleden twijfelend naar beneden. “Misschien niet”
“Het is nogal een groot risico, nee? Tenslotte kennen we elkaar niet echt.” Herinnerde ik hem. Vreemd genoeg leek hij hier kracht uit te putten, hij zette terug een stap dichter en mijn hart bonsde verlangend in mijn keel. “Dat hoeft niet, ik wist het meteen toen ik je zag, je bent…anders.”
“Malfidus alstublieft, zo werkt dat niet.” Ik probeerde nonchalant te klinken maar mijn samengeknepen keel deed me een beetje piepen. Hij tuurde in mijn ogen en ik smolt. Ik wist niet waarom, maar ik gooide mijn armen in zijn nek, trok hem naar me toe en kuste hem. Gretig beantwoorde hij mijn kus. Ik duwde hem echter vrij snel weer van me af. “neen!” riep ik bijna. “Dit is fout” Malfidus glimlachte. “Voelt niet echt fout hoor!”
“Kijk we zijn allebei gewoon een beetje onder de invloed van onze hormonen ofzo. Werken dit uit op elkaar en dat kan enkel fout gaan.” Malfidus linker wenkbrauw trok omhoog. “Je bedoelt dat we te geil zijn om elkaar te haten?” ik slikte. “zoiets, straks ga je naar de zwadderichtoren en stoei je wat met Park, dan is het allemaal over.” Besloot ik met een uitsluitend hand gebaar. Malfidus fronste “het is een poging waard” zei hij dan, met opgehaalde schouders. En hoewel dit het antwoord was dat ik verhoopt had, zonk mijn hart in mijn schoenen. Zonder nog iets te zeggen keerde we ons terug op ons strafwerk.

Reacties: