FanFic.nl

huh

Hoofdstuk 3

ik deed de deur open en zag Calum in de deur opening staan.

"Heey."
"Hey.. Calum.. wat doe jij nou weer hier.?"
"nouja. als jij niet bij me bent voel ik me ook heel ziek" zij hij met een grijns op zijn gezicht.
"awhh. kom binnen"

we gingen samen naar boven. calum ging heel erg dicht op me zitten..

"Sanne..?"
"Ja?.."
"ik moet je wat vertellen."
"nou?.. zeg maar." zij ik met de hoop dat hij zij dat i op me was.
hij pakte me hand vast en keek me aan met zijn grote Bruine ogen.
"ik..ik denk dat ik je echt heel erg leuk vindt. gister was het zo gezellig."
"YES" Schreeuwde ik door de kamer. hij keek me een beetje verward aan. hij had wel een glimlachje op zijn gezicht. "Ik...Ik bedoel. ik vindt jou ook echt heel leuk"

hij glimlachte naar me. ik glimlachte terug.
zijn hoofd kwam dichter bij.
*Wa..wat.. gaat dit nu gebeuren? gaat hij me zoenen of wilt hij wat in mijn oor fluisteren?* dacht ik bij me zelf. toen hij zijn ogen dicht deed dacht ik *Ja oke. hij gaat me zoenen"
ik deed mijn ogen dicht en zoende hem.
mijn hand gleed door zijn haar.
ik had een achtbaan gevoel.
we trokken alebij onze hoofden weg en keken elkaar aan.

"ik voel me ineens helemaal beter" zij ik met een glimlach
"ik kan wel doctor worden."
"ja haha."

ik legde mijn hand op zijn wang.
hij glimlachte naar me.
"ik hou van jou" fluisterde ik.
"ik ook van jou" zij hij

hij begon me ineens te kietelen.
zo hard heb ik nog nooit gelagen.
maar ik vond het fijn.
ik had eindelijk een jonge die van me hield.
op dat moment besefte ik dat ik hem niet moet kwijt raken.
want als dat toch gebeurt. dan weet ik niet eens of ik zelf nog wil leven.
ik voel eindelijk vlinders in mijn buik.
ik ben al 15 en ik ben nog nooit verlieft geweest.
Calum is een schat die ik eindelijk heb gevonden.
ik hou echt heel veel van hem. ook al kennen we elkaar maar 43 uur.
dat maakt niet uit.

uiteindelijk moest Calum weer naar huis.
ik zwaaide hem nog uit en liep terug naar binnen.
een paar minuten later kwam me moeder binnen.
we gingen aan tafel zitten en dronken een kopje thee.
ik maakte me huiswerk terwijl me moeder bezig was met de krant.
op een geve moment viel dr een rooie vlek op mijn huiswerk..
ik voelde meteen aan mijn neus.
toen voelde ik dat ik een bloed neus had.
ik en mam keken elkaar bezorgd aan.

"we gaan morgen naar de doctor of je het nou wilt of niet . dit is niet de eerste keer dat er zoiets gebeurt"
zij ze een beetje stress achting.
"maar... o..oke. maar hoe zit het nou met het huiswerk?"
"laat dat huiswerk liggen. volgens mij ben jij belangrijker dat dat huiswerk." zij ze terwijl ze me een doekje aan gaf.
"mam.. ik heb toch geen Kanker? ik weet dat ik vroeger altijd zij dat ik dood wou en dat ik kanker wou hebben. maar ik begin net van me leven te genieten... straft god mij? mag ik niet vroolijk zijn?" vroeg ik met betraanden ogen.
"tuurlijk mag je vroorlijk zijn. en je hebt geen kanker. kind waar heb je het over" zij ze tegen me.

toen het gestopt was met bloeden gingen ik en me moeder nog even aan tafel zitten.
"mam. wat als ik kanker heb?"
"heb je niet!"
"ja dat zeg jij. maar wat dan ook. wat zou je doen als ik kanker zou hebben en dood zou gaan"
"Sanne. waar heb je het over?"
"Mam toe nou. geef me antwoord!"
"nou.. als jij dood zou zijn.. zou ik zelfmoord plegen.."
"NEE! Mam onthou 1 ding. als ik dood ben.." ik haalde diep adem. "als ik dood ben. moet je me 1 ding beloven"
"nou?"
"jij gaat nooit zelfmoord plegen! nooit! en als je dat toch wilt.. denk dan aan mij. denk aan wat ik zou willen. deal?"
"Sanne. zeg zoiets nou alsjeblieft niet! je gaat niet dood."
"MAM!" schreeude ik. "Deal?"
"oke.. Deal"

we dronken onze thee op en gingen slapen.
ik lag nog ongeveer een kwartiertje te denken.
denken of ik kanker heb.
uiteindelijk viel ik vanzelf in slaap.

{Mijn Droom}
Ik werd wakker in een ziekenhuisbed.
er schenen heel veel lampen op me.
ik zag Calum aan de rand van het bed zitten. en me moeder aan de andere kant.
"Ze is wakker" fluisterde Calum.
me moeder keek me aan met haar grote betraande ogen.
ik besefte dat ik in het zieken huis was.
opeens kreeg ik energie. ik ging heel snel rechtop zitten.
"IK WIL NAAR HUIS IK WIL NIET DOOD" schreeuwde ik.
"Schat. alles is goed.we hebben onderzoek gedaan. je hebt geen Kanker"
zij me moeder tegen me.
ik viel flauw. volgens mij van geluk.


[zeg ff of je het fijn vindt als er afkortingen worden gebruikt als er een gesprek wordt gehouden of juist niet.]

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.