FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

25: Lila's aartsvijand, Bowser

Ugh… Wat is er gebeurd?

Als Lila haar ogen opent, ziet ze… Een houten plank. Het duurt niet lang voor ze zich realiseert dat ze op een houten vloer ligt, en snel komt ze overeind.

Dit is een… Schip.

Lila kijkt over de rand en ziet dat het schip in de lucht zweeft tussen puin en dode sterren. En een eindje verderop zweeft een brandende planeet.

De Galaxy Reactor!

“Weet je, ik had niet verwacht dat ik zo snel gevonden zou worden.”

Bij het horen van die stem draait Lila zich verschrikt om. Het monster staat voor haar. Bowser. En hij kijkt haar met een vreemde grijns op zijn gezicht aan. Ze wil een stap achteruit zetten, maar bedenkt zich dan dat dit is waar ze op heeft gewacht.

Haar aartsvijand.

“Maar weet je, ik ben voorbereid,” grinnikt Bowser. “En ik heb jou weer terug! Natuurlijk, het had een beetje vertraging… Ik wilde je eigenlijk in de Ghostly Galaxy ophalen, maar het lijkt erop dat je er toch in geslaagd bent te ontsnappen. Interessant, maar nutteloos. Want nu ben je toch weer terug op mijn schip, Lila.”

Lila kijkt naar zijn monsterlijke gezicht en glimlacht dan.

“Goed om weer terug te zijn, kapitein Bowser,” zegt ze, en ze zet een stap naar voren. “Ik ben degene die er voor gezorgd heeft dat Mario u zo snel kon vinden. Ik heb er voor gezorgd dat Luigi gered is uit de Ghostly Galaxy. En ik zal er alles aan doen om uw plannen zo goed mogelijk te ruïneren.”

Ze zet nog een stap naar voren en tikt het monster triomfantelijk tegen zijn schild.

“Wat zeg je daarvan, aartsvijand?”

Het is even stil. Bowsers opgewekte gezichtsuitdrukking vervaagt. Hij kijkt met een duistere blik in zijn ogen op Lila neer.

“Jij ruïneert mijn plannen, maakt mij belachelijk…”

Hij zet langzaam een stap naar haar toe en Lila slikt.

“Je bent een ware irritatie in mijn leven, Lila. Maar…” Hij steekt zijn klauw uit en tikt haar tegen haar buik. Lila schrikt en zet in een snelle beweging een stap achteruit. Ze voelt de nervositeit groter worden.

“…het is niet genoeg om mijn aartsvijand te worden. Mijn vijand is Mario. Niet jij, jij bent simpelweg een obstakel op de weg naar mijn doel.” Hij trekt een wenkbrauw op. “Nu begin ik me toch af te vragen waarom ik je nog niet vermoord heb…”

Verdikkie, denkt Lila bij zichzelf. Hij beschouwt me dus nog niet als aartsvijand. Wat een vernedering! Maar het is nog niet te laat.

“Oké, ik begrijp dat de Italiaan u al vaker in elkaar geslagen heeft, maar u moet ook niet telkens zijn prinses meenemen!” Lila kijkt om zich heen. “Over de prinses gesproken, waar ís zij eigenlijk!?”

Bowser barst in lachen uit. “Ze hebben je veel verteld, Lila! Maar ik ben niet dom. Nee, nee, ik HEB de prinses, maar ik heb haar niet HIER. Dat zou gewoonweg idioot zijn. Ik kan niet geloven dat de Waakster van het Universum mij nog steeds onderschat.”

“Pizza…”

“Wat?!”

Lila staart met een domme blik voor zich uit en mompelt het woord 'pizza’ opnieuw. Bowser kijkt vol verbazing naar deze rare actie en hij legt een klauw op zijn gezicht.

“Ugh. Doe maar alsof je een idioot bent. Ik weet dat je dat niet bent. Je probeert me alleen van de wijs te brengen.”

Lila blijft met een domme blik voor zich uit staren.

“EN HAAL DIE DOMME BLIK NOU EENS VAN JE GEZICHT!” roept Bowser nijdig uit.

Lila schudt verschrikt haar hoofd. “Oh, sorry! Maar ik dacht terug aan de pizzabakker en kreeg zin in een lekker stukje pizza,” zegt ze droog. “Maar ik realiseer me dat u waarschijnlijk nooit binnengelaten wordt in een pizzeria. Arm wezen!”

Het monster gromt geïrriteerd.

“Ik word echt helemaal gestoord van jou. Hm… Maar het lijkt erop dat het tijd is om je te vermoorden. Maar voordat ik dat doe…”

Bowser knipt in zijn vingers. Een vreemde, kinderlijke lach galmt om hen heen. Lila kijkt verschrikt op. Wat was dat?

Naast het schip van Bowser zweeft opeens een ander, veel kleiner schip. Lila’s ogen worden groot.

Op het schip ziet ze prinses Peach. Precies zoals ze zich had voorgesteld. Ze ziet er werkelijk uit als een prinses, en ze heeft een vriendelijke gezichtsuitdrukking op haar gezicht. Maar zij is niet de enige aan boord van het mini-schip. Naast haar staat namelijk iemand anders.

Een mini-Bowser.

Als ze nu een glaasje water aan het drinken was, zou Lila zich verslikken. Maar ze drinkt geen glaasje water, en daarom kijkt ze alleen maar vol verbazing naar de kleine versie van Bowser die Peach gevangenhoudt. Het wezentje draagt zelfs nog een slab… Met enge tanden erop.

Vertel me alsjeblieft niet dat dat zijn zoon is..

“Hey pap!”

Lila valt neer op het dek.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.