FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

9

Een kwartier later stappen we uit het busje van Klaud.
‘Veel plezier vanavond,’ groet Klaud ons.
Bij het uitstappen bedank ik hem voor de rit. De oude chauffeur pakt mijn handen vast en glimlacht vriendelijk naar me. ‘Altijd een genoegen, mevrouw Tchè,’ zegt hij.
‘En nu?’ Georg kijkt om zich heen door de nog redelijk rustige straat.
‘Naar een kroeg natuurlijk!’ roept Faith.
Achter ons lopen twee bodyguards aan die moeten lachen om Faith haar drukke gedoe.
‘Is dat niet iets?’ zeg ik wijzend op een uithangbord in een smal steegje. We lopen nu al tien minuten rond en ik begin toch wel dorst te krijgen. De jongens kijken elkaar aan en de bodyguards lopen op het kroegje af.
‘We kunnen hier wel rustig zitten,’ zegt een van de bodyguards. De ander staat al binnen en wenkt ons. We krijgen een tafel in de hoek aangewezen en een lange serveerster breng ons de bierkaart.
‘Drink jij?’ vraagt Tom al meekijkend over mijn schouder.
Ik knik. ‘Deze is wel aan te raden,’ zeg ik wijzend op een naam op de kaart.
Tom grinnikt. ‘Is dat niet wat te sterk om mee te beginnen?’
De andere jongens lachen. Ik kantel mijn hoofd naar de gitarist. ‘Hoor ik hier een verwijten?’ zeg ik rustig.
‘Tom, ga je haar serieus proberen er uit te drinken?’ Bill kijkt me verontschuldigend aan. ‘Niet dat ik bedoel dat je dat niet red, maar je weet wel.’ Hij knikt naar Tom.
Van zijn broer krijgt hij een plagende trap onder tafel. ‘Ik probeer alleen maar te zeggen dat kleine meisjes rustig aan moeten doen,’ zegt Tom.
Ik leg de kaart op tafel. ‘Prima, dan beginnen we rustig aan met de gehele kaart te verkennen.’
Tom werpt me een verbaasde blik toe en ik trek een wenkbrauw op. ‘Red je dat niet?’
Ik imiteer zijn toon waarom Tom geamuseerd achterover in zijn stoel gaat zitten. ‘Zoals je wilt. Zo krijgen we de gesprekken wel op gang.’

‘Serieus! Waar heb je zo leren drinken!’ roept Tom.
We zitten aan ons vijfde biertje binnen een uur en ik zet mijn lege glas op tafel nog voor Tom de zijne op heeft. Ik haal nonchalant mijn schouders op. ‘Als student leer je wel drinken,’ zeg ik.
De andere jongens lachen hardop en ik kijk grijnzend hoe de gitarist zijn biertje achterover slaat.
‘Ik had nooit verwacht dat je zou gaan drinken,’ zegt Bill die een sigaret draait. Zelf heeft hij een caipirinha cocktail voor zich op tafel staan.
‘Net zoals ik niet had verwacht dat jullie zo lekker jezelf zijn geworden door de jaren heen.’
Bill kijkt vragend op van zijn sigaret.
‘Zie jezelf zitten,’ zeg ik, ‘ Relaxed, biertje er bij en lachend met je vrienden. Vijf jaar geleden was dat wel anders.’
Bill knikt verlegen. ‘We voelen ons op ons gemak.’ Hij kijkt me recht aan. ‘Ook met jou en Faith er bij.’ Maakte hij zijn zin af. ‘Vier jaar geleden al weer,’ zucht hij al hangend in zijn stoel.
De rook van zijn net aangestoken sigaret stijgt op naar het plafond.
‘Ja, wat heb je in de tussentijd eigenlijk gedaan?’ vraagt Tom.
Het bier maakt me spraakzamer. Ik vertel over mijn middelbare schooltijd en hoe ik vervolgens aan mijn studie gekomen ben. De jongens luisteren aandachtig en stellen veel vragen. Faith heeft haar ellenbogen op de tafel gezet en luistert even aandachtig mee.
‘Studeren in Schotland. Wie had dat gedacht!’ zegt Georg. ‘Wij gaan over een paar weken daar toch heen? Of pas na Noorwegen?’
Faith knikt opgewekt en bestelt de volgende ronde drankjes. ‘Na Noorwegen, als jullie agenda niet te vol gepakt zit, dan kunnen we een dagje naar je opleiding toe,’ oppert ze.
‘Ik moet sowieso naar college voor mijn laatste tentamens,’ zeg ik.
Ik weet niet of het een strak plan is om de band mee te nemen naar mijn opleiding. Misschien moet ik maar eens gaan overleggen met David en meneer Bernaud.
‘Gaaf. Ik ben altijd al benieuwd geweest naar een echt studentenleven,’ zegt Bill.
Ik glimlach en hef mijn biertje naar Bill op. ‘Voor een groot deel voeren we nu het studentenleven uit. Drinken!’ zeg ik.
Bill tikt met zijn cocktail tegen mijn glas aan.
‘Nu jullie beurt. Vertel me wat er allemaal gebeurd is.’

Twaalf bier en een goed aangeschoten Tom verder. Tom hikt tegen het bier aan terwijl ik rustig aan mijn biertje nip. Ik voel me al licht in mijn hoofd, maar daar is alles mee gezegd. Er heerst weer een sfeer als vanouds. Ik weet niet of dat door de alcohol komt of door het praten over oude tijden. In het begin was ik nog terughoudend geweest, maar nu praatte ik als vanouds tegen de jongens. Faith luistert met ons mee en heeft zichzelf gekroond tot de drankjesverzorgster. Ze blijft drank bestellen en maakt praatjes met de vrouw achter de bar. Georg en Gustav raken zo af en toe ook in een gesprek met zijn tweetjes. Op de achtergrond klinkt rustige Ierse muziek en ik moet terug denken aan de kelder van mijn studievereniging.
‘Heb je nou spijt gehad?’ Tom zoekt steun bij de tafel.
‘Waarvan?’ vraag ik.
Tom wijst op Bill. ‘Nu zien jullie elkaar weer.’
Mijn wangen voelen warm aan. Ook Bill wendt zijn rode gezicht af.
‘Dat klopt, maar ik heb niet zoveel spijt meer. Niet nu ik zie hoe gegroeid jullie zijn,’ antwoord ik.
Vanuit onze ooghoeken kijken Bill en ik elkaar kort aan. ‘Daarnaast waren we elkaars eerste vriendje en vriendinnetje. Ik mag blij zijn dat het Bill was.’
Bill draait zich naar me toe en knikt. ‘Zo voelt het voor mij ook. Ik moet eerlijk zijn dat ik wel spijt had.’
Ik kijk hem vragend aan. Faith zet ondertussen het volgende drankje voor ons neer.
‘Als het kon, had ik je mee genomen,’ geeft hij toe. Zijn nagels zijn ineens super interessant voor hem geworden.
‘Dat had David nooit goed gevonden,’ antwoord ik.
Tom snuft. ‘Je had hem moeten zien toen hij er achter kwam dat David je had opgedragen het uit te maken.’
Ik kijk beschamend weg. ‘Het heeft jullie wel tot hier gebracht,’ verdedig ik.
Faith klapt in haar handen. ‘Dan is dit toch weer het moment om samen te zijn? David kan je nu niets meer maken.’
Een tomaat is niets vergeleken met de kleur van mijn wangen. Zeker weten. Bill werpt een boze blik naar Faith die haar hand voor haar mond slaat. ‘Oh ja. Andrew,’ mompelt ze.
Bill glimlacht ongemakkelijk. ‘Ik schaam me dood om dit te zeggen, maar ik ben waarschijnlijk niet zo braaf gebleven als jij in die jaren.’
Ik trek mijn wenkbrauw op. Tom lacht hard op en neemt nog een slok van zijn bier. Ik ben benieuwd wanneer hij opgeeft.
‘Ik eh… Heb wel meerdere vriendinnen gehad na jou.’
Ik grijnsde opgelucht. ‘Dat verbaasd me niets,’ zeg ik.
‘En op dit moment zit arme Andrew helemaal alleen!’ Tom hangt half over tafel heen en ik wrijf door zijn haar heen.
‘Je vriendje?’ vraag ik retorisch en Bill knikt blozend. ‘Zoiets. Als we in LA zijn, dan zijn we bij elkaar. Niet dat de pers dit weet!’
Ik lach en doe mijn hand overdreven voor mijn mond. ‘Mij hoor je niet. Ik ben al lang blij voor je.’
‘Je snapt dus ook dat ik….’
Ik hou mijn hand op om Bill te onderbreken. ‘Het maakt me niet uit wat je voorkeuren zijn, Bill. Zolang je gelukkig bent, ben ik dat ook.’ En dat meen ik. Vanaf het begin van de tour heb ik me nog ongemakkelijk gevoeld met Bill in mijn buurt. Waarschijnlijk heeft hij hetzelfde gevoel gehad en is hij, net zoals ik, maar al te blij om open en eerlijk tegenover elkaar te zijn.
‘Heb jij in de tussentijd nog vriendjes gehad?’ vraagt Faith om een volgend onderwerp aan te snijden.
‘Natuurlijk wel. Jij niet dan?’ plaag ik haar terug.
Ze werpt me een handkus toe. ‘Mijn liefdesleven kennen ze hier allemaal al!’ roept ze terwijl ze giechelend op Bill zijn schouder leunt.
De anderen lachen mee. ‘Eens even denken. Kharm, Jeff, de jongens van techniek, gemiddeld vier tot acht mensen van de roadies, Tom, Georg, de lijst is eindeloos.’ Gustav somt verschillende namen op en ik staar vol ongeloof aan naar de styliste. ‘Zelfs jullie?’ knik ik naar Tom en Georg. Georg knik en pakt Faith bij haar middel vast. ‘Als ze nou maar eens bij één persoon bleef, hè?’
Faith slaat een klein gilletje en slaat haar armen om de nek van Georg. ‘Als mijn jonge jaren voorbij zijn!’ roept ze waarna ze Georg een kus op zijn voorhoofd geeft en weer op haar eigen stoel ploft.
‘Ik ben nog te jong om een vaste partner te hebben. Als ik ergens zin in heb, dan doe ik dat.’
Georg schudt zijn hoofd. ‘Dit is echt een duivel. Maar wel een duivel die de groep vrolijk houdt.’
‘Vergeet niet ook degene die ons er fantastisch uit laat zien!’ vult Bill aan.
‘Typisch Faith.’ Antwoord ik lachend.
‘Hoe zit dat dan met jou, mevrouw keurig netjes?’ vraagt Tom die weer overeind is gaan zitten. Ik haal mijn schouders op. ‘Dat is voor mij een weet en voor jou een vraag. Volgende biertje?’

De taxi kan ieder moment aankomen. We staan met de hele groep buiten te wachten. De bodyguards helpen Georg en Gustav te ondersteunen en Bill en ik hebben ons ontfermt over Tom.
‘Ik ben gewoon nuchter,’ mompelt hij met een dubbele tong.
‘Maak dat de kat wijs,’ zegt Bill tegen zijn tweelingbroer. Hij fungeert als steunpaal voor zijn broer, maar heeft zelf ook moeite met zijn evenwicht bewaren.
‘Je hebt dik verloren,’ zeg ik tegen hem. Tom kan me alleen maar wazig aankijken.
‘Daar is de taxi.’

Bij het hotel aangekomen drukt Faith giechelend haar kamersleutels in Gustavs handen. Die kijkt zuchtend naar mij. ‘Volgens mij slaap ik vannacht op jouw kamer,’ zegt hij terwijl Faith Georg al meetrekt naar de lift. Ik haal mijn schouders op. ‘Je breekt maar in. Ik breng eerst dit geval naar bed.’ Ik knik naar Tom die sukkelig naar Gustav zwaait.
‘Ik kan wel helpen,’ zegt een van de bodyguards.
‘We hebben allemaal een biertje op. In het hotel redden we het wel,’ zegt Bill. ‘Wij zijn degene die gezopen hebben. Jullie hebben gewerkt en je rust verdiend. Ga lekker naar bed.’
De bodyguards knikken dankbaar gaan naar hun eigen kamers. Ik hijs de arm van Tom wat verder over mijn schouder en knik naar de lift. ‘Die kant op dan maar?’ zeg ik.
‘Ik ben blij dat je mee bent gegaan,’ zegt Bill eenmaal in de lift.
Ik kijk hem glimlachend aan. ‘Ik ben ook blij dat jullie me ontvoerd hebben. Dit ontspannen gevoel heb ik gemist.’
Het blijft een moment stil totdat het liftbelletje rinkelt. ‘Dump hier maar neer,’ zegt Bill die Tom op het bed dropt. Tom blijft jammerend liggen en rolt zich om.
‘Je schoenen,’ antwoord ik droog tegen hem.
‘Komt hij morgen wel achter.’ Bill rekt zich uit en gaapt.
Zelf moet ik ook gapen.
‘Wil je ook?’ Bill pakt een flesje water uit de minibar en reikt mij een flesje aan. Die pakt ik dankbaar aan waarna ik een paar slokken achterover sla. Ik voel de koele vloeistof naar mijn maag glijden.
‘Heb je echt geen spijt?’ vraagt Bill na een korte stilte. Hij staat voor het hotelraam en kijkt naar buiten.
Ik draai me naar hem om. ‘Ik was heel lang verdrietig als je dat soms bedoelt.’ Ik ga op het randje van zijn bed zitten om mijn licht tollende hoofd rust te geven.
‘Ik ook. Ik vond je echt heel leuk.’ Hij kijkt op van het raam. ‘Vind bedoel ik. Je bent nog steeds een geweldige meid.’
Ik glimlach verlegen. ‘dank je. Ik ben blij te zien dat je zo gelukkig bent hier.’
Bill staart me aan en knippert loom met zijn ogen.
‘Ik heb zo af en toe wat gevolgd via het internet of via het nieuws. Iedere keer dat ik je zag, was je weer gegroeid,’ beken ik eerlijk.
Bill draait zich om en komt naar me toe lopen. Ik prik hem in zijn buik en hij duwt zacht mijn handen weg. ‘Geldt ook voor jou. Je bent geen klein meisje meer.’ Hij komt naast me zitten. ‘Vraag je je ook af… Wat er nu nog is?’
Hij heeft zijn lippen al op de mijne gedrukt voor de zin helemaal tot me doordringt. Ik word overvallen en kan door de drank geen snelle reactie geven om zijn actie te ontwijken. Dit voelt vertrouwd en ook weer onbekend. Ik voel een korte schok door mijn lichaam gaan. Binnen enkele tellen is onze zoen al verbroken. Ongemakkelijk blijven we naast elkaar zitten en kijken we elkaar aan.
‘Niks?’
‘Nee, niets.?’
‘Een beetje?’
‘Misschien. Jij?’
‘Ja, zoiets.’
Beide lachen we zacht. Bills bruine ogen waar ik ooit de kriebels van in mijn buik had gehad, zorgen nu alleen nog maar voor een blij en nostalgisch gevoel. Ik raak voorzichtig zijn wang aan en voel zijn stoppels onder mijn hand schuren.
‘Ik ben echt blij dat je terug bent. Dat meen ik,’ zegt Bill.
‘Andersom geldt hetzelfde. Ik ben blij om jullie weer te zien.’ Ik recht mijn rug en ga staan. ‘Even goede vrienden?’
Ik steek mijn hand naar de zanger uit. Bill verruilt de hand voor een omhelzing. ‘Waarschijnlijk ben ik gewoon stomdronken,’ antwoordt hij in mijn nek.
Ik grinnik en laat hem los. ‘Ga slapen. Morgen heb je alle tijd om me weer te vervelen.’
Bill grijnst nog steeds en knikt vermoeid. ‘Van ons kom je niet meer af.’

Reacties: