FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

14

‘Schiet op, Bill!’ roept Georg naar de zanger.
Bill hijst voor de zoveelste keer zijn broek op. De jongens zien er zo gewoontjes uit. Faith heeft een aantal grote sweaters en spijkerbroeken geregeld en Tom en Bill hebben beide de capuchon over hun hoofd.
‘Niet zeuren, maar lopen!’ giechelt Faith. ‘Dit is het onopvallendste wat ik had.’
Bill jammert nog steeds over zijn te grote broek, maar versnelt zijn pas om de rest bij te benen.
Ik heb in de tussentijd metrokaartjes geregeld bij de receptie en met ons groepje lopen we naar de metrohalte.
‘Drie haltes,’ mompel ik bij het instappen van de juiste metro. De jongens kijken om zich heen en wijzen lachend op de rare namen van de verschillende station haltes. Zo vaak gaan ze niet met het openbaar vervoer.
‘Shit. Kharm belt!’ roept Bill als we gezamenlijk naar mijn college lopen. Hij duwt zijn telefoon in de handen van Tom die het mobieltje weer doorgeeft aan Georg.
‘Kleuters,’ zucht Faith die de telefoon van Georg afpakt.
‘Met Faith?’
Het blijft een moment stil.
‘Ja, we gaan naar een kroegje toe,’ zegt ze. Ze maakt wat ja en nee geluiden en kijkt ons aan.
‘We hebben bodyguards mee, toch?’ zegt ze met haar hand voor het spreekgedeelte.
De jongens kijken elkaar aan en schudden van niet.
‘Natuurlijk hebben we beveiliging mee. We zullen maar een paar uurtjes weg zijn, Kharm. Ik ben toch bij ze.’
Haar wenkbrauwen gaan omhoog. ‘Pfff, ik let juist heel goed op ze! Bedenk jij een smoes voor David? Wij redden ons wel.’ Ze hangt op en geeft de telefoon weer terug aan Bill.
‘Opgelost!’ roept ze blij.
Ik schud lachend mijn hoofd. Die Faith.

‘Room service!’ roep ik luid bonzend tegen de deur van onze studie vereniging.
‘Zitten we hier goed?’ hoor ik Bill achter me fluisteren.
Ik kan zijn situatie wel inbeelden. We zijnop de campus een aantal trappen afgedaald naar de kelder waar gelig, knipperend licht een smalle hal verlicht waar verwarmingsbuizen over de muren lopen. Ik moet toegeven dat dit er niet bepaald fraai uit ziet. Het heeft wat weg van een gure buurt.
‘Tot uw dienst!’ wordt er aan de andere kant van de deur geroepen.
Jack opent de deur en kijkt me grijnzend aan. ‘Aanhang zei je? Redelijke groep. Wees welkom.’
Hij zet een stap opzij en ik geef hem een hand bij binnenkomst. Man, wat had ik hier een tijd doorgebracht.
‘Kleintje!’
Vanaf een hoek van de kelder springt John op en ik word in een wankele knuffel omklemd.
‘Milou is er!’ roept hij over zijn schouder.
Vanaf een paar oude banken in een hoek worden verschillende biertjes de lucht ingehouden en wordt er vrolijk geroepen.
De kelder bestaat uit een grote, oude ruimte vol graffiti en studentenkunstwerken. De studievereniging heeft een bar gebouwd aan de lange zijde van de ruimte. Daar kunnen we zelf bartender spelen. We betalen iedere maand een bedrag voor de drank en we krijgen een klein bedrag van de school voor de activiteiten van de vereniging.
De jongens kijken verwonderd om zich heen.
‘Welkom in de kelder. De plek voor ellendige studenten en ander uitschot zoals deze hier.’ Ik geef een stomp tegen Jack zijn schouder die me plagend in mij zij knijpt. ‘Niks tegen onze studenten! Je bent er nog steeds zelf een.’
Hij gooit de deur achter zich dicht en wijst op de bar. ‘Voor de arme studenten hebben we verschillende bieren en dranken tegen lage prijs ter beschikking. Steun onze vereniging en gooit uw pakhuizen vol. Daar maakt u ons het blijst mee.’
Hij maakt grote gebaren tijdens zijn verhaal en het is duidelijk dat hij, net zoals de anderen, waarschijnlijk al een tijd hier zit te drinken.
‘Ik zal de jongens wel verder thuis maken in onze regels. Jack, Gooi jij de muziek wat hoger? Ik heb nog niet genoeg gedronken voor je gezwam.’
Jack maakt een diepe buiging en slentert naar de versleten banken rondom een gehavende koffietafel toe. Ik draai me om naar de anderen. ‘Wees welkom. Dit is het studentenleven. Zuipen, stom lullen en genieten.’
Ik gooi mijn jas op de enorme hoop jassen naast een overvolle kapstok. De anderen volgen twijfelend mijn voorbeeld. ‘Zijn er geen meiden?’ vraagt Faith die naast me komt staan en opgewekt om zich heen kijkt. Blijkbaar voelt ze zich al thuis.
‘Ik had toch gezegd dat de hele opleiding maar uit tien procent vrouwen bestaat? De meiden van de andere opleidingen komen waarschijnlijk een paar uur later,’ antwoord ik.
‘Dus daarom kent iedereen je hier,’ merkt Gustav op terwijl ik weer zwaai naar een aantal studenten bij de pooltafel. Ik knik en zeg: ‘Je komt er niet onderuit hier. Blijkbaar ben ik een topstudent én vrouwelijk.’
Ik ga mijn groepje voor naar de bar en roep naar de student achter de bar. ‘Rondje studentenbier graag.’
Een dienblad vol wordt voor mijn neus gezet en ik geef de barjongen zijn geld.
‘Op een avondje studentje spelen,’ zeg ik terwijl ik iedereen van een biertje voorzie. De glazen worden tegen elkaar getikt en er word geproost.

‘Party time!’ De deur van de kelder vliegt open en een groep meiden stormde luid kletsend naar binnen. Ik stop mijn vingers in mijn oren en haalde verontschuldigend mijn schouders op.
‘Dat zijn de meiden van de andere colleges. Ze zijn wat… aanwezig.’
We hebben het onszelf gemakkelijk gemaakt in de zithoek van de kelder. Jack en John zijn in een diep gesprek verzeild geraakt met Gustav. Georg zit met Faith bij de pooltafel als team een potje te poolen en het lijkt er op dat Faith er voor zorgt dat ze grandioos verliezen. Niet dat dat veel uit maak, het andere team heeft zo te zien plezier in het toekijken van Faith haar gekke toeren.

‘Nip eens door man!’
Miles heeft een volgend blad met bier op tafel gezet en biedt ons het volgende biertje al weer aan.
‘Ja man, ik heb deze pas net in mijn handen!’ antwoord Tom.
Ik neem gniffelend een slok van mijn glas terwijl ik toe kijk hoe Miles Tom aan het uitdagen is. Bill zit aan een glas wijn met een paar meiden te praten over mode. Ik knipoog naar hem en ik krijg een vlugge glimlach terug.
Ik giet snel het laatste restje bier achterover en pak mijn nieuwe bier aan.
‘Zie? Zelfs onze vrouw haalt je in!’
Ik kijk Miles gevaarlijk aan.
‘Niks gezegd!’
Zijn handen gaan onschuldig de lucht in en een paar andere jongens beginnen hard te lachen. Ik grijns terug en leg een hand op Tom zijn schouder. ‘Beetje lief zijn voor hem!’
Tom rolt met zijn ogen en prikt in mijn zij. Ik zit op de leuning met mijn voeten op de zitting en ik moet moeite doen om overeind te blijven.
‘Ga je hem nog zitten verdedigen ook? Je weet dat dat niet de gebruiken zijn hè, mevrouw Tchè!’ Jack springt over de bank heen en ploft naast mijn voeten neer. ‘Ontgroeningsregels. Je bent pas echt een student als je de groep kan bijbenen.’
Er wordt massaal geproost en ook ik hef mijn glas en neem weer een slok. Het is al weer een tijd geleden dat ik zoveel heb gedronken. Ik ben al rozig.
‘Hij zal er aan moeten geloven,’ roept een van de jongens en er wordt gejoeld.
Tom heft verontschuldigend zijn glas omhoog. ‘Zal het artiesten leven lijken op dat van een student?’
‘Als artiest zit je waarschijnlijk alleen aan de martini’s. Een echte student en vooral een echte Schot drinkt whisky!’ roept Jack.
‘Ah nee, kom op jongens! Nu al aan de whisky? Dat is vuil,’ roep ik naar Miles die al achter de bar is verdwenen om een fles whisky te pakken.
‘Tijd voor een drank spel! Verliezer danst het schoolplein af!’ zegt hij met de buit in zijn handen.
Het gejoel stijgt aan en Bill kijkt op. Tom kijkt vragend mijn kant op.
‘En we sluiten de volgende deal. Naast de gewone rondes, drinken jij en ik ook als hij drinkt.’ Miles wijst op Tom. ‘Wie het eerste over zijn nek gaat of opgeeft, gaat helemaal naakt!’
Ik kreun en richt me op Tom. ‘Durf je het aan? Mijn reputatie staat blijkbaar hier op het spel.’
‘Dat moet toch wel lukken? Ik laat onze crew geen slechte naam bezorgen,’ antwoord hij.
‘Zo mag ik het horen!’ Jack staat op en waggelt naar de bar waar hij ons beroemde drankspel vandaan haalt. Het is een combinatie van ganzenborden met triviant en monopoly, zelf ontworpen door de studenten door de jaren heen. Er zijn belachelijk veel regels die eigenlijk bij iedere keer dat het gespeeld word weer worden aangepast en het uiteindelijke doel is om iedereen gewoon stom dronken te krijgen. Degene die zich als eerste over geef of zelf wilde stoppen, moet in zijn ondergoed over het schoolplein dansen voor onbepaalde tijd. De eerste keer dat ik een halfnaakte student over het schoolplein zag huppelen, had ik nog raar opgekeken. Nu weten de meeste studenten niet beter.
Het spel wordt uitgevouwen en Jack vertelt met dramatische stem de regels. Er worden shotglazen neergezet op de ruimte die nog over is en de eerste rondjes whisky zijn al ingeschonken.
‘We openen het spel!’

Reacties: