FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

16

Tom:
Ik word wakker met hoofdpijn. Wat een verassing. De kamer is verlicht door zonnestralen van buiten en ik gok dat het al laat op de ochtend is. Slaperig knipper ik met mijn ogen en kijk ik om me heen. Ik hoorde een zachte zucht naast me en verbaasd hijs ik mezelf iets omhoog.
‘Milou?’
Ze draait zich langzaam om en knippert met haar ogen.
‘Tom?’
Het komt er krakend uit en ze opent haar ogen verder. ‘Tom?!’ Dit komt er al luider uit en ze krabbelt half overeind in het bed.
Ze kijkt naar haar onbedekte boezem en pakt snel de dekens die ze voor zich houdt. Ze loopt rood aan en kijkt naar beneden. Ik voel zelf ook schaamte opkomen nu ik haar zo zie zitten. Onze ogen ontmoeten elkaar weer. ‘Wat hebben we…’
Mijn blik glijdt door de kamer en vlagen herinneringen van gister borrelen op. ‘Eh…’
Ik durf haar bijna niet aan te kijken. ‘Ben je boos?’ vraag ik uiteindelijk.
Ik onderdruk een lach nu ik haar zo zie zitten. Ze heeft met een hand de deken nog steeds tegen zich aan gedrukt en met haar andere hand krabt ze door haar wilde blonde haren. ‘Boos? Eerder verbaasd. Ben jij boos?’
Er wordt op de deur geklopt. ‘Tom! We gaan zo ontbijten. Schiet eens op!’
Verschrikt kijken we elkaar aan. Kharm bonst voor een tweede keer op de deur.
‘Als Kharm dit ziet, dan maakt David me af!’ fluistert Milou met paniek in haar ogen.
Er wordt opnieuw op de deur gebonsd. ‘Tom, ben je wakker?’
Ik stap uit bed om Milou haar kledingstukken onder het bed te schuiven. Zelf trekt ze het laken mee en kruipt ze onder het bed. Ik loop naar de deur en open die op een kier. ‘Morgen,’ antwoord ik naar Kharm.
Ik sluit de deur om snel een onderbroek aan te trekken en trek vervolgens de deur weer open om Kharm binnen te laten.
‘Slaapkop. Hier is de planning voor vandaag. Zorg dat je straks langs David loopt voor de informatie over het bezoek aan de campus. Over tien minuten willen we gaan ontbijten en alles doorspreken. Begrepen?’
Hij blijft een moment staan en schudt zijn hoofd. ‘Gooi straks alsjeblieft een raam open. Het gaat me geen bal aan wat jij ’s nachts uitspookt, maar het stinkt hier behoorlijk naar seks.’
Ongemakkelijk wrijf ik over mijn arm. ‘Ja eh, gisteravond, hè,’ zeg ik.
‘Jullie hebben mazzel dat ik jullie heb kunnen indekken voor David gister. Mijn baan stond weer eens op het spel door jullie.’
Ik knik en blijf stom staan grijnzen. Kharm loopt zelf naar het balkonraam en schuift het raam open. ‘Ga je aankleden en mee komen. Straks heb je genoeg tijd om je op te frissen!’
Ik krijg een zetje van Kharm terwijl ik snel een shirt en broek uit mijn koffer gris. Ik bind mijn haar bij elkaar en schiet in mijn schoenen. Kharm loopt de kamer uit en houdt de deur voor me open. Ik kijk achterom naar het bed waar geen beweging vandaan komt. Kharm trekt mijn kamerdeur dicht en ik wandel achter hem aan.

Aan de ontbijttafel word ik begroet door mijn bandgenoten en crewleden. Een ongemakkelijk gevoel borrelt op bij het zien van Bill en ik ontwijk zijn blik zoveel mogelijk. Na een lange preek van David en Kharm over alle regels voor het bezoek aan Milou haar college krijgen we de mededeling ons binnen een uur weer te melden in de hal. Ik spurt al naar boven en sluit mijn kamerdeur snel achter me.
Het bed is opgemaakt en al mijn spullen lagen netjes opgevouwen op mijn koffer. Een klein moment denk ik dat de schoonmaakster al is langs geweest tot ik in de badkamer het geluid van klaterend water hoor.
‘Tom?’
Ik kan haar silhouet in de mist van de douche zien en ik slik een brok in mijn keel weg. ‘Ik ben het. Kan ik binnen komen?’
De douche wordt uitgezet en een hand verschijnt uit de deur. ‘Handdoek,’ commandeert ze waarna ik de zachte badstof aan haar overhandig.
Ik plens een hand vol met koud water in mijn gezicht en duw plukken haar achter mijn oren. De douche deur opent en in een wolk van stoom stapt Milou de douchecel uit. Ze komt naast me staan en ik reik haar mijn haarborstel aan waarmee ze haar haren te lijf gaat. ‘Wat doen we nu?’
De stilte wordt verbroken en de zwaar wegende woorden zijn uitgesproken. We kijken elkaar aan via de spiegel.
‘Wat willen we?’ zucht ik. ‘We kunnen doen alsof er nooit iets gebeurd is en het afschuiven op de drank?’
Milou werpt me een scherpe blik toe. ‘Is dat wat je wilt of is dat een makkelijke oplossing?’
Ze heeft me al door. Ik grijns voorzichtig. ‘Dat zeg ik niet. Ik heb andere dingen in mijn hoofd.’
Ik steun met mijn armen op het granieten blad van het aanrecht en veeg met mijn handen over mijn gezicht. Milou leunt voorover en trekt mijn handen voor mijn gezicht weg. Ze kijkt beangstigend serieus dat mijn grijns al snel weer verdwijnt. ‘Wat wil je?’
Ze spreekt de woorden een voor een uit terwijl haar gezicht enige centimeters van de mijne is verwijderd. Ik leun voorover en zet mijn lippen voorzichtig op die van haar. Ze trekt zich met een ruk terug en blijft me verbaasd aankijken. ‘Tom, zeg wat je wilt. Ik word hier niet wijzer van.’
Schokkerig kom ik overeind. Wat wil ik zelf? Mijn lichaam en geest willen haar bij me hebben. Tegelijkertijd gaan mijn gedachte uit naar Bill en David. Ik kan dit niet maken!
‘Als dit een spelletje voor je is, zeg dat dan!’
Ik kan niet op de juiste woorden komen en sta daar maar. ‘Het is geen spel. Maar met de omstandigheden…’ weet ik uit te brengen.
Milou stormt langs me de badkamer uit en grist onder het bed haar ondergoed vandaan.
‘Welke omstandigheden? Wat moet ik hier mee?’ mompelt ze.
Ik volg haar de badkamer uit. ‘Ik bedoel te zeggen dat ik niet weet wat ik moet doen!’ roep ik boos. Milou gooit haar handdoek van zich af en draait van me weg om haar bh aan te doen. Ik raak afgeleid door haar lichaam.
‘Denk toch eens goed na voor jezelf, Tom.’
Haar ogen stralen dezelfde boosheid uit die ik voel. ‘We kunnen het inderdaad verbloemen en afschuiven op de drank. Prima.’
Ze stuift weer langs me en ik pak ruw haar arm vast. Ze draait zich woest om en probeert zich los te trekken. ‘Verdomme Tom! Wat wil je nou?!’
Ze pakt mijn hand vast en trekt haar eigen arm los. Ik pak haar opnieuw vast en in een snelle reactie draait ze mijn arm om. Ik pak haar been vast en trek haar omver. Ze mag dan wel net zo behendig zijn als vroeger, ik kan dit kunstje ook. Uit haar evenwicht gebracht laat ze mijn arm los en ik vang haar op voor ze helemaal op de grond valt. Ik krijg een volle vuist op mijn borstkas en ik probeer een volgende te weren. Ik probeer naar haar handen te grijpen, maar ze rolt van me weg. Ik krijg een tweede klap tegen mijn bovenarm aan en ik duw haar terug op de grond. Ze mocht dan wel snel en sterk zijn, in de afgelopen jaren heb ik ook kracht verworven. Ik klem met mijn benen haar middel vast en met mijn handen duw ik haar armen op de grond. Ze spartelt tegen en ik druk opnieuw mijn lippen op de hare. Deze keer met meer kracht. Ze bijt op mijn lip, maar ik zoen door. Haar gespartel verslapt en ik haal mijn bloedende lip pas van de hare af wanneer ze gekalmeerd lijkt. ‘Dit wil ik! Ik wil dat je hier blijft! Bij mij! Niet bij Bill! Niet in Schotland of waar dan ook, maar bij mij!’
Ik schreeuw het in haar gezicht en merk dat ze zich niet meer verzet onder mijn gewicht. Ze huilt en met verschrikte ogen laat ik los. Ze heeft rode polsen van waar ik haar heb vastgehouden en haar nog natte haar zit vastgeplakt tegen haar gezicht. Ik glijd van haar af en paniekerig kruip naar achter tot ik mijn koffer in mijn rug voel en niet meer verder kan terugdeinzen.
Milou houdt haar handen voor haar mond en ogen en blijft schokkend van het huilen liggen. Wat heb ik gedaan?

Het blijft stil. Ik heb geen idee hoeveel tijd er verstreken is. Ik adem zwaar en mijn hart klopt ongeveer in mijn keel. Ik durf me niet te bewegen.
Milou krabbelt overeind en trekt haar broek en shirt aan. Ze kijkt me niet aan en loopt in de richting van de deur. ‘Milou.’
Ik sta op uit mijn verstijfde houding en reik naar haar arm. Als een gebeten hond deinst ze achteruit. Haar ogen staan bang en als versteend blijf ik staan. Mijn hotelkamerdeur valt zacht in het slot.


Milou:
In mijn eigen hotelkamer ren ik gelijk door naar de badkamer om daar mijn longen weer eens uit mijn lijf te kotsen. Dat kan er ook nog wel bij. Snikkend blijf ik naast de porseleinen pot zitten. Mijn polsen branden nog na en mijn knokkels tintelen. Koud zweet staat op mijn rug en ik hijs mezelf de douchecabine in. Ik spoel mijn tranen weg en leun tegen de koude tegels in de cabine aan.
‘Verdomme!’ roep ik.
twee keer douchen op een ochtend. De eerste keer met een hoofd in roze wolkjes en nu met een baksteen in mijn maag. Ik was gewoon bang geworden van de overweldigende kracht waarmee Tom zich op me had geworpen. Zijn woorden galmen nog na in mijn hoofd. Het is geen spelletje voor hem, toch? Dat zei hij zelf en toch was ik boos geworden. Waarom eigenlijk? Waarom wind ik mezelf zo op? Ik draai de douchekraan uit en gris een handdoek van het rek af. Ja, waarom gedraag ik me als een gekwetst vriendinnetje? We hebben niets meer gedaan dan in een dronken bui samen geslapen. De handdoek glijdt uit mijn handen.
‘Fuck,’ fluister ik. ‘Professioneel blijven, Milou.’
Het muntje is al gevallen. Te laat voor een professionele houding. Die heb ik al verkloot. Ik val als een blok voor die idioot.

‘Gelukkig! Onze gids is er!’
David stevent op me af en ik trek snel mijn jack recht. We worden naar een busje gebracht waar ik bij de bandleden kom te zitten. Er werd druk gekletst en ik hou me stil en gedeisd op de achterbank. Tom zit op de achterste bank en ik ben me pijnlijk bewust van zijn ogen die op mijn rug gericht zijn. Er hangt een enorme spanning tussen ons ook al probeer ik zo normaal mogelijk tegen de rest te doen. We zijn de enige die de spanning oppikken, want de rest van de bandleden en crew kletst vrolijk door.
Voor de school worden we ontvangen door de directeur en meneer Bernaud in eigenste persoon. We worden voor geleidt naar de kamer van meneer Bernaud waar we de informatie voor de dag krijgen. Ik loop rond in de kamer en laat mijn vinger langs de ruggen van de boeken op de boekenplank glijden.
‘Het idee is dus dat onze topstudente jullie zal rondleiden door het gebouw en op de campus. Het filmmateriaal zal gebruikt worden ter promotie van zowel de band als de school. De rondleiding zal samen gemonteerd worden met de interviews voor een uitzending van vanavond.’
Ik steek vragend mijn hand op. ‘Meneer Bernaud, bedoelt u dat ik ook geïnterviewd wordt?’
Meneer Bernaud knikt en ik weet bijna zeker dat de anderen mijn rood aanlopende hoofd kunnen zien.
‘Faith zorgt voor de make-up en kleding,’ zegt David geamuseerd. ‘Je bent gastvrouw voor de band en van de school. Red je dat met al die aandacht?’
Zijn woorden testen me. Ik denk terug aan mijn eigen blik in de spiegel voor we hier heen gingen. Professioneel!
‘Moet lukken,’ antwoord ik.

Dus niet. Georg en Gustav zitten in de visagiste stoelen en Faith heeft haar handen vol met die twee. Ze moet Bill ook nog klaarmaken en ook ik ben straks nog aan de beurt. Ze heeft een koffer in mijn handen gedrukt en mij de opdracht gegeven om Tom op te maken. Die basis kan ik wel doen. Heel fijn. Van alle mensen die ik vandaag juist wilde ontwijken.

Tom kijkt verbaasd op wanneer ik op hem af loop. Mijn maag wringt zich in allerlei verwarrende bochten. Het lijkt alsof ik op watten loop en mijn schoenen gemaakt zijn van lood. Zonder iets te zeggen zet ik de make-upkoffer neer. Ik pak een kwastje en potje foundation tevoorschijn en merk dat mijn handen licht trillen. Ik moet een paar keer slikken en leg daarna zacht mijn vingertoppen op zijn gezicht om de foundation op te brengen. Tom kijkt me vanuit zijn ooghoeken aan en we wenden beide onze blikken af wanneer onze ogen elkaar ontmoeten. Het blijft ongemakkelijk stil. Tom kijkt naar het plafond wanneer ik de foundation onder zijn ogen probeer aan te brengen. Mijn handen trillen nog steeds licht en in mijn hoofd lijkt het wel een kermis. Bij iedere aanraking wordt ik me pijnlijk bewust dat ik niets liever wil dan hem kussen, maar ook wil wegrennen en gillen. Mijn maag maakt een rommelend geluid en Tom houdt een zak koekjes voor mijn neus. ‘volgens mij heb je nog niet ontbeten,’ zegt hij zacht.
Twijfelend pak ik een koekje uit de zak en knaag aan de krokante lekkernij. We kijken elkaar ongemakkelijk aan.
‘Milou ik,’ ik val hem gelijk in de reden. ‘Ik ben bang,’ zeg ik.
Tom valt gelijk stil en hij bijt op zijn onderlip. De zilveren piercing wipt van links naar rechts en hij fronst bezorgd.
‘Ik wil graag bij je zijn, maar vanochtend,’ Ik stop midden in mijn zin.
‘Ik had je nooit zo mogen vastpakken,’ zegt Tom. Hij verbergt zijn gezicht in zijn handen en smeert daarmee de net opgebrachte foundation uit.
Ik pak zijn handen vast voor hij die aan zijn witte shirt kan afvegen en zo blijf ik staan. ‘Ik had ook niet zo stom moeten reageren. We hebben geen verplichtingen naar elkaar, toch?’
Tom kijkt me hoopvol aan.
‘Ja, excuses aanvaart,’ zeg ik hem. ‘En ook sorry van mijn kant af.’
Tom vouwt zijn handen om de mijne. Nu zit de foundation ook op mijn vingertoppen.
‘Ik weet af en toe niet wat ik met mezelf aan moet,’ zegt hij.
‘Dat hangt af van wat we verder willen. We kunnen dit onder ons houden,’ stel ik voor.
‘Ons geheimpje?’ vraagt hij en ik knik.
Tom lacht verlegen naar me. Ik haal diep adem en kijk hem recht aan. Hij is sterk, dat weet ik, maar hij zou me nooit met opzet pijn willen doen. Daarvoor zijn we al te lang bevriend. Ik druk een zachte kus op zijn lippen. Heel kort en vluchtig, maar de ontploffing in mijn hoofd daaropvolgend is er niet minder om.
‘Beter houden we dit echt goed geheim voor David en de anderen,’ zegt Tom. ‘Ik wil je heel graag dicht bij me hebben.’
Ik knik langzaam. Ik heb David en de anderen al vaak genoeg bekritiserende blikken zien uitwisselen. Voor nu kan ik hier mee leven. Beide glimlachen we breed naar elkaar. Ik pak een stuk wc papier uit de make-uptas van Faith en wrijf onze handen schoon.
‘Poging twee,’ zeg ik.

Reacties: