FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

23

Het huis van Tom en Bill bestaat uit alleen een benedenverdieping. Vanaf de garage kom je in een kleine hal die leidt naar twee kleine slaapkamertjes waar ik er een van mag gebruiken als tijdelijk verblijf. Aan het einde van de hal zijn er twee badkamer en een deur die naar de open ruimte leidt.
In de open ruimte staat een open keuken waar Bill koffie aan het maken is. Er staan twee grote banken rondom een koffietafel met een televisie op een kleine kist balancerend en tegen de wanden staan kasten met spullen. Achter in de ruimte zijn instrumenten opgesteld en er is zelfs een afgesloten kamertje met een groot, glazen raam aanwezig waar een drumstel in blinkt.
‘De deur daarnaast leidt naar je werkterrein, maar dat laat Tom je straks wel zien,’ zegt Bill.
Ik krijg een mok dampende blijdschap voor mijn neus. De geur wakkert mijn slapende brein op.
‘Tom en ik slapen daar. Het is misschien niet groot, maar voldoende voor de tijd dat we hier zijn.’
Hij wijst op twee deuren aan de kant van de hal.
‘niet groot. Mijn studentenkamer had de grootte van jullie badkamer,’ zeg ik.
Bill leunt over de ontbijtbar en kijkt me vermakelijk aan. ‘Twee weken lang mag je dit als je eigen huis beschouwen. Vind je het wat?’
Goh, wat een vraag.

‘Tom, kun jij ons morgen naar het centrum brengen? We willen shoppen en dan kan ik Milou het centrum laten zien.’
Tom kijkt op van zijn koffie en knikt.
‘Jij gaat shoppen, Bill. Ik kan me na deze vliegreis niet zomaar alles permitteren,’ zeg ik tegen de overenthousiaste zanger.
‘Ja oké, dat komt wel goed,’ antwoordt hij.
Voor de zoveelste keer moest ik een geeuw onderdrukken. ‘Vinden jullie het heel erg als ik dat dutje ga doen? Zelfs met koffie op voel ik mij een wrak,’ zeg ik tegen de jongens.
Bill staat op en begeleidt me naar mijn kamertje voor de komende tijd. Twee uurtjes bijkomen zou genoeg zijn. Ik ben al in dromenland voordat mijn hoofd het kussen raakt.

‘Milou, wakker worden.’
Ik voel hoe mijn matras inzakt en ik kreun zacht. Nog eventjes! Er gaat een hand over mijn hoofd en zuchtend open ik één oog.
‘Hè hè, ze is wakker.’
Ik duw mezelf overeind en kijk suf om me heen.
‘Hoe laat?’
Tom pakt zijn telefoon en laat de tijd op zijn beeldscherm zien. ‘Je dutje is uitgelopen tot zeven uur,’ zegt hij.
Zijn maag rommelt en bevestigd dat het tijd is voor het avondeten.
‘Jullie hadden me eerder wakker mogen maken,’ zeg ik slaperig tegen hem.
‘Met een jetlag kun je beter zo lang slapen als je nodig hebt.’
Ik kraak mijn nek en rek me goed uit. In een opwelling gooi ik mijn gestrekte armen om Tom zijn nek en trek ik mezelf naar hem toe voor een knuffel. Binnen een seconde laat ik los. ‘Sorry, te abrupt?’ Tom schudt zijn verstijfde houding los en trekt me weer terug. ‘Eerder verbaasd,’ mompelt hij met zijn gezicht in mijn nek.
Door mijn hele lichaam heen voel ik een warmte trekken van acceptatie en blijdschap.
‘Ik had je niet hier verwacht. Anders had ik het een en ander geregeld,’ zegt hij.
‘Ik heb het je wel gesmst.’
Tom trekt zich los en pakt zijn telefoon er bij. ‘Waar dan?’
Hij scrolt de berichtjes af.
‘Daar. “Ik zie je over een maandje.” Dat berichtje,’ zeg ik al wijzend op zijn telefoonscherm.
Tom laat zijn hoofd hangen en draait zich weer naar me om. ‘Ik ben er de laatste tijd niet bij met mijn hoofd.’
Ik rol met mijn ogen. ‘Je meent het.’
Ik kreeg een plagerige duw en behoud net aan mijn evenwicht. Het volgende moment hebben onze lippen elkaar al gevonden en slaat de warmte in mijn lichaam om naar vurigheid.
‘Tom, is Milou al wakker?’
Met een ruk trekken we ons terug. Mijn hoofd tolt nog van de zoen en ik snak naar meer. Bill steekt zijn hoofd om de hoek van de deur en ik doe mijn best mijn rood aangelopen hoofd te verbergen.
‘Oh mooi, je bent op. We wilde die beloofde pizza gaan bestellen. Ik rammel!’
Mijn eigen maag maakt een instemmend geluid en ik sla mijn handen om mijn buik heen.
‘Bestellen maar!’

Onderuitgezakt zitten we op de bank. De drie pizza dozen staan in een hoek opgestapeld en op de achtergrond klinkt muziek van de radio. Het is net of ik nooit weg ben geweest. Alsof we weer vijftien jaar oud zijn en tijdens de vakanties thuis mogen bivakkeren. Ik verwacht ieder moment Simone, de moeder van de jongens, om de hoek verschijnen met een dienblad met thee of de stiefvader van de jongens, Gordon, uit de oefenruimte komen lopen met zijn gitaar in zijn hand.

Tom:
‘Kan ik even douche?’
Milou hijst zichzelf lui overeind en kijkt om zich heen.
‘Tuurlijk. Ik laat je zien hoe het werkt.’
Bill loopt al kletsend met haar mee en ik hoor hoe hij de kraan van de douche aanzet en de kastjes opent voor handdoeken. Ik graai achter me naar een van mij gitaren en trek mijn geliefde speeltje op mijn schoot. Bill komt terug en ploft op het andere eind van de bank neer. Hij pakt zijn telefoon en begint te typen. Zelf tokkel ik een beetje doelloos ter ontspanning.

De douche wordt uitgezet en ik kijk op bij het ruiken van een zweem van shampoo. Milou loopt de woonkamer door naar de keuken om een glas water te pakken in niets meer dan een te groot T-shirt en een slipje gehuld. Ik hoor Bill fluiten en zelf kan ik mijn blik moeilijk losscheuren.
‘De glazen staan in het bovenste kastje,’ zegt Bill tegen haar.
Milou gaat op haar tenen staan en de rand van haar billen is te zien onder het shirt vandaan.
‘Oh fuck you, Bill,’ roept ze lachend terwijl ze haar shirt omlaag probeert te trekken.
Bill steekt plagerig zijn tong naar haar uit en een steek van jaloezie gaat door mijn lichaam.
‘Moet je een slaapbroek lenen?’
Bill loopt zijn kamer in en komt terug met een zwarte joggingsbroek. Milou trekt deze ter plekke aan en zet haar handen in haar zij. ‘Beter zo?’
Bill veegt overdreven met zijn hand langs zijn voorhoofd. ‘Pfoe, ja, veel beter. Meer had mijn arme hartje niet aangekund hoor!’
Ik weet niet of ik heel hard wil schreeuwen of de knoop in mijn maag er uit wil kotsen. Jaloezie is echt kut. Milou haalt vanuit haar kamer een boek en laat zich tussen ons in neer zakken. Ze leunt tegen mijn aan met haar rug om een knusse houding aan te nemen en ze trekt haar knieën op de bank. Haar aanraking zorgen dat mijn nare gevoel wegebt. Ik blijf naar de hals van mijn gitaar kijken.

Reacties: