FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

27

‘Hoe dan!’ roept Tom.
Bill heeft de slappe lach aan de andere kant van de tafel. Zelf heb ik ook een grote grijns op mijn gezicht. We zitten in een redelijk fancy restaurant in het centrum van Los Angeles. Het is super druk en we gaan mooi op in de mensenmassa. Bill heeft een vegetarische ovenschotel gekozen en Tom en ik delen een visschotel. ‘Gewoon, je snijdt langs de wervels, je schuift langs de graat en hoppa. Een visfilet.’
Tom kijkt naar zijn eigen bord waar een hoopje vis vol graten ligt. Om de haverklap spuugt hij graten uit en nu staart hij gebiologeerd naar mijn fileerkunsten. Grootst vermaak. Ik ben al wat blij dat zijn humeur is opgeknapt.
‘Heb je dit van je ouders geleerd?’ vraagt hij.
Ik knik en sip aan mijn witte wijn. Bier smaakt me beter. De wijn laat een droog gevoel achter op mijn tong. ‘Mam kocht vaak op de woensdagmarkt verse vis.’
Tom doet een zoveelste poging en gooit zijn mes met geklater op zijn bord. ‘Dit was de fucking reden waarom ik geen vis meer at.’
Ik grinnik en ruil onze borden om. ‘Klein kind. Hier, dan kun je wat eten.’
Ik krijg een speelse blik van Bill en Tom richt zich als een tevreden kleuter op zijn bord. Voldaan wrijft hij over zijn buik. ‘Ik huur je voortaan in als fileerdame.’
Ik maak een verontwaardigd geluid. ‘Dat is alles?’
Tom wappert met zijn handen. ‘Oké, ook als geluidstechnicus, kokkin, huishoudhulp en drinkbuddy.’ Ik klak tevreden met mijn tong. Bill heeft zijn hand onder zijn kin en steunt met zijn ellenboog op tafel. In zijn andere hand speelt hij met zijn wijnglas. ‘Je bent behoorlijk gegroeid,’ concludeert hij tevreden. ‘Nog geen half jaar geleden wilde je amper met ons praten.’
Tom valt hem bij. ‘Niet te vergeten dat we je moesten behandelen als een echt crewlid.’
Bij het woord crewlid maakt hij aanhalingstekens met zijn handen. Ik geef hem een plagerige prik in zijn zij. Het klopt wel wat ze zeggen. Ik ben een stuk vrijer geworden met de jongens. ‘Ik ben nu ook niet aan het werk,’ antwoord ik.
‘Dat speelt wel mee, maar je ziet er gewoon blij uit. Niet zo gestrest.’
Ik voel me ook blij en dit zeg ik tegen de jongens. Ik heb geen schoolstress meer en ik vermaak me geweldig op mijn vakantie. Mam had gelijk.

‘Ik ben zo moe,’ jammert Bill.
Hij heeft moeite met het vinden van het sleutelgat van de voordeur en ongeduldig staan Tom en ik achter hem te wachten. We zijn iets langer blijven hangen dan nodig was. Ietsje maar en ook maar een beetje meer wijn gedronken dan nodig was. Wijn komt veel harder aan dan bier of whisky! Ik voel me rozig van de wijn en het eten. Het schermerlicht in het restaurant had ook niet geholpen. Ik heb echt moeite met mijn ogen open houden en ik verberg een grote geeuw achter mijn handen. ‘Entree!’
We stommelen naar binnen en Bill gooit zijn handtas in een hoek. ‘Ik ga douchen en mijn bed in.’
Hij wankelt naar zijn slaapkamer en werpt ons een handkus toe wanneer hij naar de badkamer loopt. Ik giechel en zwaai terug. We horen de douche aan gaan en Bill zijn gezang vult de stille ruimte. Tom trekt me naar zich toe en ik krijg een lange tongzoen. Mijn ogen gaan later open wanneer onze kus verbroken is en ik voel een idiote grijs op mijn gezicht. Samen ploffen we op de bank en ik kruip tegen zijn borstkas aan. ‘Je bent lief,’ prevel ik.
Zijn grote hand slaat hij om mijn middel en tevreden zakken we onderuit.

Ik wordt wakker van het zonlicht op mijn gezicht. Ik heb het warm en mijn schouder prikt. Ik open een oog en glimlach als ik zie dat ik nog steeds op Tom zijn borstkas lig. Ik til mijn hoofd overeind en voel dat ook hij wakker wordt. Vanuit de keuken hoor ik gestommel. Binnen twee tellen wordt ik van Tom afgeduwd. Hij is overeind gevolgen en kijkt angstig naar de keuken.
‘Tom, doe normaal!’ roep ik geschrokken.
De gitarist ademt zwaar en kijkt naar het achterhoofd van zijn broer in de keuken. Mijn slaaproes is helemaal verdwenen. Wat bezielt hem? We lagen samen te slapen op de bank. Meer niet! Bill komt uit de open keuken met drie bekers koffie in zijn handen. Hun blikken kruizen en Tom stevent weg.
‘Tom!’ roep ik hem na.
Ik hoor de deur dichtknallen en even later start een motor. Verslagen blijf ik achter op de bank. Misselijkheid trekt over mij heen. Bill maakt al plaats voor me en in de gootsteen kiep ik het avondeten van de vorige avond er uit. Ik spoel mijn mond en loop in de richting van de voordeur voor frisse lucht. Diepe teugen zuig ik naar binnen. Op de stoep ligt de dagelijkse krant. Mijn blik blijft haken bij de voorpagina. Dat ben ik. Het duizelige gevoel maakt plaats voor een realiteitsschok wanneer ik me besef dat niet alleen ik op de foto sta, maar ook Tom. Samen. Op de foto zit ik op Tom zijn schoot op de plek in de bergen. Een tweede foto in de hoek toont hoe we hand in hand over straat lopen. De kop zegt: ‘Tokio Hotel gitarist veroverd?’
Shit! Hoe…. Ik denk terug aan de auto die ons gestoord had tijdens ons uitje. Shit. Shit! Dit kan er ook nog wel bij. Dit was waarom David er op tegen was dat ik iets met Bill had. Deze publiciteit is slecht voor de band. De krant wordt van de stoep geplukt en ik voel hoe Bill me mee loodst naar zijn kamer. Mijn blik is vertroebeld en ik probeer het zure gevoel in mijn keel weg te slikken. Wat moet ik hier mee? Wat moet ik met Tom? Fuck. Ik krijg een glas water in mijn handen gedrukt.
‘Brand maar los.’


Tom:
Bill moet ons gezien hebben. Wat moet hij daar van denken? Zijn bloedeigen broer die met zijn vriendinnetje in een innige omhelzing op de bank ligt. Goed gedaan Tom. Ik heb mijn motor uitgezet en zet mijn helm af. Ik moest mijn gedachte verzetten. Weg van Bill. Besluiteloos kijk ik om mij heen. Waar rij ik naar toe? Mijn blik blijft hangen op een rondslingerende krant naast mijn voet. Wacht even… Ik kantel mijn hoofd om de foto of de pagina te kunnen bekijken en vloek binnensmonds. Milou, schiet er door mijn hoofd. Bill! Deze krant krijgen wij ook! Met een noodgang zet ik mijn helm weer op en trek ik mijn racemonster in de richting van huis. Shitzooi!
Ik trap mijn motor voor de deur op zijn standaard. Geen tijd om op de garagedeur te wachten. Ik zet mijn helm af en zie dat er al iemand voor de deur staat.
‘Tom. Goed je te zien. Is bill…’
Ik werp één blik op het lege beton voor de deur en haast me langs de blonde jongen naar binnen. Waar?! De kamerdeur van Bill staat op een kier en met een ruk trek ik de deur verder open.

Reacties: