FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

29

Tom:
‘Bill, ga aan de kant,’ zeg ik lachend.
Mijn broer hangt over mijn schouders en tikt met zijn vinger op mijn beeldscherm. Andrew trekt Bill van mijn schouders af en trekt hem op zijn schoot. Het duurt lang voordat Skype verbinding heeft gemaakt.
‘Hallo daar!’
Georgs stem komt onze woonkamer binnen en even later verschijnen onze bandleden in het beeld op mijn laptopscherm.
‘Dag heren van het goede leven,’ antwoord ik.
Bill en Andrew zwaaien op de achtergrond.
‘Ja hallo daar. We lazen je bericht. Wat is er aan de hand?’
Ik trek de stoel naast me dichter naar me toe en breng daarmee Milou in het beeld.
‘Even gedag zeggen,’ zeg ik.
Milou steekt schuchter haar hand op en zwaait naar het beeldscherm.
‘Ah, Milou! Lekker vakantie aan het vieren daar?’ zegt Gustav.
Milou knikt en ik neem het woord weer. ‘We willen eigenlijk iets belangrijks bespreken,’ zeg ik. Gustav en Georg wisselen blikken uit.
‘Zou het?’ zegt Georg.
Als bevestiging sla ik mijn arm om Milou haar middel en trek haar naar me toe. Milou loopt rood aan en blijft ongemakkelijk tegen me aan hangen.
‘Zie je nou wel!’ roept Gustav in Georg zijn oor.
Georg knijpt een oog dicht. ‘Luidt en duidelijk meneer,’ antwoord hij. ‘Gefeliciteerd voor beide. Werd tijd.’
Milou maakt een verbaasd geluid en ik moet lachen. Ze kennen me goed.
‘Ik neem aan dat jullie het nieuws al gehoord hebben?’ vraag ik.
Gustav pakt zijn mobieltje er bij en tikt wat in. Hij houdt zijn telefoon voor de camera en eenzelfde soort artikel als in de krant is te zien op het schermpje.
‘Nieuws verplaatst zich snel. We hebben al telefoontjes gehad van David. Ze kregen jullie niet te pakken.’
Ik zucht diep. Hier was ik al bang voor. ‘We willen David hierna inlichten. Wat denken jullie er van om dit uit te brengen?’
De bassist en drummer kijken elkaar opnieuw aan. Ze spreken kort met elkaar. Het is slecht te verstaan.
‘We blijven niet eeuwig vrijgezellen. Ooit moet er iemand zijn die begint,’ zegt Georg.
Gustav maakt zijn bril schoon met het puntje van zijn shirt. ‘Alleen gaan ze niet verwachten dat de grootste player het eerste bezet is.’
Op de achtergrond in onze woonkamer hoor ik Bill bezwaar maken.
‘Dat telt niet. Jullie zijn nooit betrapt door de media!’ roept Georg terug.
Naast me grinnikt Milou mee.
‘Het zal even zwaar worden, maar voornamelijk voor jullie,’ zegt Gustav. ‘Blijf stevig in je schoenen staan hè, kleine?’ Hij doelt op Milou.
We sluiten het gesprek af en ik druk een kus op Milou haar wang. Het tuiten van mijn mond doet nog steeds pijn aan mijn neus.

Uiteraard is Universal studios niet gecharmeerd van ons nieuws. Dit brengt veel media aandacht, maar kan ook heel negatief uitpakken voor de studio. Ook David is flink tekeer gegaan. Hij zag dit natuurlijk al aankomen.
‘Maar niet op deze manier! Kaulitz, leer dat ding toch eens in je broek te houden.’
Hij had niet vrolijk geklonken aan de telefoon. Milou had zich het liefst in de bank willen verstoppen.
‘Zie je de koppen al voor je? Stagiaire gaat er vandoor met superster. Goede reclame voor het bedrijf én voor haar school. Perfect.’
Andrew had in de tussentijd van alles op een notitieblokje geschreven en dit naar Bill geschoven. ‘Eh, maar David. De media weet hier nog niets van. Als wij hier zelf mee komen, dan kunnen we beide beschermen. Toch?’
Hij hakkelde de woorden er uit en Andrew stak zijn duim naar hem op. David zuchtte gefrustreerd aan de andere kant van de telefoon. ‘Ja, dat is een optie, maar dan moeten we snel handelen. Ik neem aan dat dit menens is, Kaulitz?’
In koor hadden Milou en ik ‘ja’ geantwoord. We hadden elkaar glunderend aangekeken. Milou beet zenuwachtig op haar onderlip en knuffelde het kussen in haar handen ongeveer plat.
‘Ik ga al bellen. Zeg maar gedag tegen jullie vakantie,’ had David het gesprek afgesloten.

‘Mag ik binnen komen?’
Ik trek net mijn pyjamabroek aan en draai me om naar de deuropening. ‘Moet je dat nog vragen?’ zeg ik.
Milou doet de slaapkamerdeur achter zich dicht en loopt op haar tenen naar mijn bed. Bill is met Andrew meegegaan naar zijn appartement. Na vanavond zouden ze beide weinig kans hebben om nog onopgemerkt samen te zijn. Dat was reden één. Daarnaast had mijn broertje me een knipoog gegeven en gezegd dat Milou en ik zo ook hun privacy hebben. Reden drie is natuurlijk dat Bill graag zelf de ruzie van vanmiddag even ‘goed’ wilt oplossen met Andrew.
‘Doet je neus nog zeer?’ vraagt Milou.
Ze is op het puntje van mijn bed gaan zitten. Haar blote voeten steken onder de slaapbroek die ze van Bill heeft geleend.
‘Valt mee,’ antwoord ik. ‘Met een beetje geluk heb ik geen blauwe plek.’
Het blijft stil in mijn slaapkamer. Beide weten we niet goed wat we moeten zeggen.
‘Gek hè, het geheimzinnige is er af,’ zegt Milou.
‘Ja, maar nou kan ik dit doen.’
Ik ga naast haar zitten en trek haar tegen me aan. Milou giechelt.
‘Zal je me eerlijk zeggen als je ergens mee zit?’ vraagt ze.
Ik knikt. ‘Ik doe mijn best.’
Milou komt overeind uit mijn armen en slaat een been over mij heen. Ik word met mijn rug in het matras gedrukt. Haar benen omklemmen mijn bovenlichaam terwijl ze boven mij hangt.
‘Geen idiote gedachten meer.’
‘Ja mevrouw,’ antwoord ik braaf.
‘Geen wegvluchten meer?’
Ook hier knik ik braaf op. Ik heb geen knopen meer in mijn maag. De zware last is van mijn schouders afgevallen en het knagende schuldgevoel is nergens meer te bekennen. Ik kan me volledig richten op dit zeer opwindende meisje op mijn borstkas.
‘Tom?’
Ik word uit mijn dagdromen gehaald. Volgens mij heb ik haar alleen maar grijnzend aangekeken.
‘Dat kan ik eerder aan jou vragen. Het wordt nog wat vanaf morgen.’
Milou kijkt naar beneden. ‘Ik red me,’ antwoord ze.
Ze verschuift en veegt de losse plukken haar achter haar oor. Het valt eigenwijs weer om haar gezicht. Ze buigt zich voorover en heel zacht krijg ik een kus op mijn neus. Het doet wel zeer, maar de lichte pijn neem ik voor lief. Met mijn ellebogen duw ik mezelf wat meer op het bed. Milou zit nu op mijn schoot en ik steun op mijn ellebogen. Ik leg mijn hand in haar nek en trek haar voorzichtig naar me toe. Mijn andere arm wikkel ik om haar middel en ik leg mijn hand te rusten op haar bil. Mijn bekende vriend daar beneden is al aardig actief. Zij zorgt daar voor en dat mag ze weten. Ze zoent me heel voorzichtig en terughoudend. Blijkbaar ziet ze aan me dat het zoenen nog wel pijn doet.
‘Niet doen,’ zeg ik.
Ik trek haar nog dichter naar me toe en forceer haar lippen op de mijne. Ik wil haar. Milou denkt daar net zo over. Haar lippen verplaatsen zich van mijn mond naar mijn nek. Ze bijt zacht en ik kreun zacht. Ze kijkt op en de blos op haar gezicht verraad haar. Ze is goed.
‘Niet stoppen,’ mompel ik.
Haar blos wordt erger en ze verbergt haar gezicht weer in mijn nek. Door haar nachthemdje voel ik haar boezem tegen mij aandrukken. Het voelt zacht. Geen BH. Mijn ademhaling versnelt en mijn handen tasten de zachte huid af. Zij heeft intussen mijn shirtrand al gevonden. Ik word overeind getrokken en mijn shirt wordt mij ontdaan. Nu tast zij mijn borstkas af. Ze stapt van het bed af en trekt plagend aan mijn pyjamabroek. Ik ga staan en binnen enkele tellen heb ik geen stof meer om mijn huid. Ik word zacht terug op het bed geduwd en Milou zakt door haar knieën.
‘ah damn,’ zeg ik zacht.
Mijn onderbuik trekt zich samen. Ze heeft nog amper iets gedaan. Ik weet niet of ik mezelf lang genoeg kan inhouden. Dit beeld is zo opwindend. Ik sta al een tijdje droog en ik heb wel vaker meiden bij me gehad, maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ze gaat langzaam haar gang en ik kan alleen maar genieten.
‘Wacht, niet zo snel. Ik. Ah, Milou.’
Mijn lichaam schokt ongecontroleerd. Ik duw haar van me af. Geschrokken kijkt ze me aan.
‘Niet goed?’ prevelt ze.
Mijn ademhaling is hevig. Niet goed? ‘Te goed,’ zeg ik.
Ik trek haar omhoog en trek gretig haar shirt uit. Ook de slaapbroek lozen we snel. Nu mijn beurt weer.

Reacties: