FanFic.nl

Harry Potter and the One Shots

Marauders never die

Librocubicularist: Ik grijnsde nog steeds toen ik opsteeg. Toen zag ik mijn eigen lichaam. Verward keek ik ernaar, hoe kon dit? Wat was er gebeurt? Toen verdween alles in een hemelswit...iets.
Mijn gedachten maakten zich niet meer druk om dat lichaam, ik kreeg wel weer een nieuwe.
Ik opende mijn ogen, ik was niet meer op Hogwarts, ik keek om me heen, ik was thuis. De schots en scheve toestand trokken me als een magneet aan.
Ik schoof het bovenste gedeelte van de achterdeur open, de keuken was verlaten, een pan werd nog afgewassen. Ik sloot de gehele deur achter me.
"Hallo?" Ik hoorde in het huis een deur open en dichtgaan en snelle, mannelijke, voetstappen naar beneden komen. Ik zocht in mijn zakken naar mijn toverstok, maar kon hem niet vinden. Toen ging de keukendeur open en kwam er een bekend ogende man binnen, blootsvoets, half lang, half kort zwart haar, grijze ogen en een bijna permanente lach op zijn gezicht.
"Ah!" Hij keek opgetogen toen hij mij zag. Hij draaide zich half om.
"Fred is er!" Riep hij hard. Ik fronste, hoe wist hij mijn naam?
Maar voordat ik kon reageren klonken er nog twee paar voetstappen en kwamen er nog twee mannen binnen, ook een bekend gezicht hebbend.
Toch waren ze net anders dan dat ik ze kende.
"Wacht eens even..." plots begon er bij mij een belletje rinkelen.
"Professor Lupin?" de derde man die was binnen gekomen lachte, meer ontspannen dan dat ik hem ooit had gezien.
"Welkom Fred, welkom."
Ik fronste "ben ik dood?"
Alle drie knikten ze. Ik slikte.
"Remus...je zoon..."
"Teddy, hij zal worden opgevoed door Harry, en zijn oma."
"Het spijt me dat hem niet kunt zien opgroeien..."
"Mij ook, maar hij zal weten dat zijn ouders zijn gestorven om hem een betere jeugd te geven."
Ik knikte...treurig.
"Cheer up, Fred," de eerste man liep om de keukentafel heen en sloeg een hand op mijn schouder.
"Je bent thuis."
"Ja...Sirius?" Dit veraste me, ik had niet verwacht dat hij op zou dagen. Maar ook hij grijnsde breed, jeugdiger, vrolijker, en veel meer ontspannen dan ooit mogelijk was geweest.
"Je dacht toch niet dat we je zo makkelijk lieten gaan he?" Een kopie van Harry knipoogde vrolijk. Nu zag ik dat hij geen litteken had, en bruine ogen in plaats van groene.
"James Potter?" gokte ik en de man grinnikte "Ja, niet zo moeilijk he, met die zoon van mij?"
Ik kon het niet helpen en grijnsde
"Hij is tamelijk bekend, ja"
Librocubicularist: De mannen grinnikten, "kom," zei Sirius en ging me voor de trap op, naar George en mijn slaapkamer.
Librocubicularist: "We hoopten dat je hier zou komen" Remus hield de deur voor me open en plots stonden we in de Kamer van Hoge Nood, in de tijd dat het als oefenlokaal diende tegen Umbridge.
Librocubicularist: "Hoezo?"
Librocubicularist: "Omdat we een vierde man nodig hadden." James keek over zijn schouder, "we zijn een project bezig."
Librocubicularist: "Oh, een voor streken?" Ik wist inmiddels dat zij mijn helden waren - Moony, Prongs en Padfoot.
Librocubicularist: "Om als kinderen geboren te worden." Sirius wiebelde met zijn wenkbrauwen
Librocubicularist: "Hoe bedoel je?"
"Nou...Bill en Fleur, Ron en Hermione, Harry en Ginny..." Hij hoefde niet verder te gaan, ik schoot in de lach, lang nadenken was nooit mijn stijl.
Librocubicularist: "Ik doe mee!"
"Weten we" grinnikte Remus, "ik heb ze tamelijk veel over jou verteld. dus dat is geen probleem."
Librocubicularist: Ongeveer 6 jaar later.
Librocubicularist: "George, gefeliciteerd!" Ginny kust haar broer op zijn wang. Beiden een kind in de armen houdend.
"Jij ook zusje, hoe heet hij?"
"James Sirius en jouw rakker?"
"Fred..."
Broer en zus, beiden ouder, beiden een naam in memoriam.
Bill kwam de keuken van Het Nest in, een klein kereltje op zijn arm.
"Hoe is het met Louis Remus, broer?" Ginny glimlachte, het gevoel hebbend dat het weer compleet was. Bill grijnsde.
"Beter dan ooit."
Marauders never die.

Reacties: