FanFic.nl

Wat er voor mij gebeurde

Hoofdstuk 6

Het hoogste gedeelte van het trainingscentrum is een toren van 12 verdiepingen. Voor elk district een verdieping. Het team van District 12 krijgt de twaalfde verdieping. We gaan met de lift omhoog. Ik heb nog nooit in een lift gezeten voordat ik in het Capitool kwam. Het gaat veel sneller dan de trap en je hoeft er niks voor te doen. Behalve op het knopje drukken waar “12” op staat. Maar dat doet Effie voor ons. Samen met haar en onze stylisten gaan we naar de stappen we uit de lift op de twaalfde verdieping. Haymitch is nog steeds nergens te ontdekken. Effie is nog helemaal in de wolken over onze vertoning op de openingsceremonie. Ze blijft maar zeggen hoe goed we eruit zagen en hoe goed we ons gedroegen bij de ceremonie. Effie zegt dat ze al met enkele sponsors heeft gesproken en ons heeft aanbevolen bij hen. Wie weet heeft dat geholpen.
‘Maar ik heb wel heel geheimzinnig moeten doen,’ zegt Effie. ‘Omdat Haymitch uiteraard niet de moeite heeft genomen om me jullie strategie te vertellen. Maar ik heb mijn uiterste best gedaan met de middelen die ik had. Hoe Katniss zichzelf heeft opgeofferd voor haar zusje. Hoe jullie je allebei hebben ontworsteld hebben aan de barbaarse gewoontes van jullie district.’ Ik begin me op dit punt echt af te vragen of Effie niet door heeft hoe beledigend haar uitspraken over ons district zijn of dat ze het gewoon niet door heeft. Effie praat ongestoord verder. ‘Iedereen heeft natuurlijk wel zo zijn bedenkingen, Jullie komen tenslotte uit het steenkooldistrict. Maar ik zei, en dat was heel slim van mij, ik zei: “Nou, als je maar genoeg druk uitoefent op steenkool, dan krijg je vanzelf parels!”’
Effie straalt helemaal nu ze haar “geniale” uitspraak met ons heeft gedeeld. Maar ik weet dat haar uitspraak niet klopt. Ik krijg al mijn hele leven les over steenkool op school. En ik weet dat steenkool niet in parels verandert hoeveel druk je er ook op uitoefent. Maar om Effie niet teleurstellen reageer ik enthousiast op haar geniale strategie om sponsors voor ons te werven. En ook Katniss reageert bewonderend. Terwijl ik bijna zeker weet dat zijn ook wel weet dat de uitspraak van Effie niet klopt. Als ze tenminste een beetje opgelet heeft op school.
‘Helaas kan ik geen sponsordeals voor jullie sluiten,’ gaat Effie verder. ‘Dat kan alleen Haymitch. Maar maak je geen zorgen, ik krijg hem wel rond de tafel, al moet ik hem onder schot houden.’ Dat laatste zegt Effie heel vastberaden. En daar ben ik blij mee, want ik heb Haymitch nu al een heel tijdje niet meer gezien en ik begin me echt af te vragen waar hij is. Wie weet heeft hij zich al in een coma gezopen. En dan kan het lang duren voor hij weer zijn werk kan doen.
Hierna mogen we naar onze eigen kamers. Ik sta versteld van hoe mijn kamers eruit zien. Ze zijn nog mooier en luxer dan mijn kamer in de trein. Ik verken mijn kamer eens goed. De bedden zijn vele malen zachter dan mijn bed thuis. Wanneer ik de grote kleding kast open zie ik in het midden van de kast een mannelijke paspop staan. Daarnaast staat op een glazen plankje een afstandsbediening. Hiermee trek je de paspop verschillende soorten kleding aan tot je een outfit heb gevonden die je aan wilt. Je drukt dan op het groende vinkje op de afstandsbediening en de kleren worden dan netjes opgevouwen voor je neer gelegd. Hierna bekijk ik de badkamer. De douch is nog luxer dan de douch in de trein. Je kunt van alles instellen. Niet alleen de temperatuur, maar ook kun je allerlei soorten schuim kiezen om op een bepaalde geur aan je te laten hangen. Als ik naar de knoppen kijk in de douch zie ik dat je er bijvoorbeeld voor kunt kiezen om naar karamel te ruiken of naar rozen. Ook is er een knopje die ervoor zorgt dat je drooggeblazen word na het douchen. Leuk om vanavond uit te proberen. Nu was ik alleen mijn gezicht en verwissel ik mijn kostuum met het outfit dat ik heb uitgekozen. Een groene trui en een blauwe broek. Nu ik aangekleed ben besluit ik naar de eetkamer te gaan. Ik hoop dat daar wat te eten klaar staat.
Op weg naar de eetzaal kom ik Cinna tegen. ‘Hey Peeta,’ zegt hij vrolijk. ‘Hoe vind je je vertrekken?’ ‘Ik mag ik klagen,’ antwoord ik. ‘Wat ik wel jammer vind is dat er geen mogelijkheid is om naar buiten te gaan.’ ‘O nee?,’ vraagt Cinna. ‘Daar vergis je je in. Kom met mij mee.’ Ik loop achter Cinna aan. We lopen een trap op. De trap eindigt in een koepelvormige kamer. Cinna loopt een deur door en ik loop achter hem aan. Wanneer ik de deur door loop voel ik de wind en reuk ik de buitenlucht. We zijn uitgekomen op het platte dak van het Tributencentrum. Alleen District 12 kan op het platte dak komen aangezien de Tributen niet op een andere etage mogen komen dan de etage van hun district. Ik bedenk met dat de tributen van District 12 de Hongerspelen meestal verliezen. Zou er nooit iemand van District 12 van het dak zijn afgesprongen om zo een snelle dood te krijgen in plaats van afgeslacht te worden in de arena? Ik besluit om het aan Cinna te vragen? ‘Zijn er nog nooit tributen van het dank afgesprongen?’ Cinna glimlacht bij het horen van mijn vraag. Waarom probeer jij er niet af te springen?,’ antwoord hij. Ik kijk hem aan alsof hij gek is geworden. Hij ziet het. ‘Oké,’ zegt hij. ‘Probeer dan maar eens je arm over de rand van het dak te steken.’ Ik loop nog een stukje verder naar de rand van het dak toe en steek mijn hand uit. Opeens voel ik een schok door mijn hand heen gaan en lijkt het wel alsof mijn hand terug word gegooid tegen mijn borst aan. Ik schrik er nogal van. Cinna lacht waneer hij mijn reactie ziet. ‘Er zit een krachtveld om dit dak heen Peeta,’ zegt hij. ‘Je kunt er niet vanaf springen. Je wordt door het krachtveld weer teruggegooid.’ Nou dat is dan dat denk ik bij mezelf. ‘Kom,’ zegt Cinna. Het diner zal nu ongeveer wel voor ons klaar staan. Mooi, denk ik bij mezelf. Ik heb behoorlijk trek.
Wanneer we de eetkamer binnenkomen is het diner nog niet klaar. Cinna gaat naar Portia toe die op het balkon staat te genieten van het uitzicht. Ik loop met hem mee. Effie zegt dat ze Katniss gaat ophalen. Ik zie dat Effie liever had gehad dat Katniss zelf wat meer op het schema lette door zelf op tijd de eetzaal binnen te komen op het juiste tijdsstip. Maar aangezien we geeneens gevraagd hebben hier te zijn kan ik het haar niet kwalijk nemen dat het schema haar niks kan schelen. Na een tijdje te hebben uitgekeken over het Capitool vanaf het balkon, komt Effie binnen met Katniss. Wanneer we allemaal aan tafel zitten meld Effie dat Haymitch ook mee zal eten. Ik moet toegeven dat die mededeling me gerust stelt. Ik was al bang dat Haymitch zich niet meer zou laten zien. Een man in een witte tuniek bied ons allemaal een glas wijn aan. Ik sla hem af. De geur alleen al maakt me duidelijk dat ik het soul niet lekker ga vinden. Hierna wordt het eten opgediend en komt Haymitch de zaal binnen. Hij ziet er veel beter uit dan toen hij in de trein zat. En nuchterder. Hij schuift bij ons aan tafel en begint te eten. Haymitch en Effie becomplimenteren onze stylisten nog eens met de kostuums voor de openingsceremonie. Terwijl de volwassenen praten eet ik mezelf vol, maar luister wel mee met de gesprekken. De mensen in witte tunieken die hier rond lopen zorgen er voor dat de glazen en borden niet leeg raken. Het gesprek aan tafel gaat intussen niet meer over onze kostuums bij de openingsceremonie, maar de kleren die we aan gaan krijgen bij de interviews. Deze worde altijd gehouden op de avond voor de Hongerspelen beginnen. Ik zie hoe een meisje een taart op tafel zegt en deze taart ook aansteekt zodat de vlammen van de taart afkomen. Hierna worden de vlammen steeds minder en uiteindelijk is de taart uitgebrand. Ik zie Hoe Katniss naar de taart kijkt. ‘Waar brand die taart door? Alcohol?,’ vraagt ze. Ze kijkt naar het meisje dat de taart heeft aangestoken. ‘Dat is wel het laatste wat ik w… O! Ik ken jou,’ zegt ze opeens midden in haar zin. Ik kijk naar het meisje. Ze heeft rode haren en een gladde huid. Ik weet zeker dat ik dit meisje in mijn hele leven niet heb gezien. Katniss kan dit meisje dan ook onmogelijk hebben gezien. Het meisje lijkt opeens bang te zijn geworden van Katniss uitspraak. Ze schut ontkennend haar hoofd en loopt daarna snel weg. De volwassenen kijken nu boos naar Katniss. ‘Doe niet zo belachelijk, Katniss. Hoe zou je een Avox kunnen kennen?’ Zegt Effie giftig. ‘Het idee alleen al,’ vervolgt ze boos. ‘Wat is een Avox?,’ vraagt Katniss. ‘Iemand die een misdaad heeft gepleegd,’ antwoord Haymitch. ‘Ze hebben haar tong afgesneden zodat ze niet kan praten. Ze is waarschijnlijk een verraadster of iets dergelijks. De kans is klein dat je haar kent.’ ‘En al kende je haar wel, dan hoor je nog niets tegen haar te zeggen, tenzij het een bevel is,’ zegt Effie. ‘Niet dat je haar kent, natuurlijk.’ Nog steeds kijkt iedereen afkeurend naar Katniss. De sfeer wordt erg ongemakkelijk. Katniss ziet er erg ongelukkig uit op dit moment. ‘Nee, dat zal dan wel niet, ik dacht alleen…’ stamelt ze. Ik besluit dat het tijd is om in te grijpen en de aandacht van Katniss af te leiden. ‘Delly Cartwright,’ zeg ik terwijl ik met mijn vingers knip. ‘Die is het. Ik zat ook al de hele tijd te denken dat ze me zo bekend voorkwam. Toen besefte ik dat ze als twee druppels water op Delly lijkt.’ Ik noemde de eerste meisjesnaam die in mij opkwam. De naam van mijn vriendin Delly. Ik herinner me hoe ze me kwam opzoeken nadat ik was getrokken op de boete. Ze is een goede vriendin van mij. Delly is een stevige meid met blind haar. Ze lijkt helemaal niet op het avox-meisje met haar rode haar. Katniss gaat mee in mijn opmerking. ‘Natuurlijk,’ zegt ze. ‘Daar deed ze me aan denken. Komt vast door het haar’ ‘En het is ook iets met haar ogen,’ zeg ik er nog bij. Ik voel hoe de spanning aan tafel minder word. ‘Nou, ach. Als dat alles is,’ zegt Cinna. ‘En ja, er zit sterke drank in de taart, maar alle alcohol is verdampt. Ik heb hem speciaal besteld ter ere van jullie vlammende entree.’
Nadat we de taart hebben gegeten gaan we naar de zitkamer om naar de herhaling van de openingsceremonie te kijken. Weer wordt de meeste aandacht aan ons besteed. Effie en onze stylisten zijn nog steeds helemaal blij met hoe we eruit hebben gezien. ‘Wiens idee was het elkaars hand vast te houden?’ vraagt Haymitch. ‘Dat had Cinna bedacht,’ antwoord Portia. ‘Het perfecte vleugje rebellie,’ zegt Haymitch. ‘Heel goed.’ Ik denk even na over wat Haymitch bedoeld. Ik zie op het scherm alle tributen naast elkaar staan zonder elkaar ook maar aan te kijken, te praten of elkaar aan te raken. Zij staan er bij zoals het Capitool het wil. Als vijanden. Terwijl Katniss en ik erbij staan als vrienden.
‘Morgenochtend is de eerste trainingssessie. Ik wil jullie voor het ontbijt spreken, dan zal ik jullie precies vertellen hoe ik wil dat jullie het aanpakken,’ zegt Haymitch tegen Katniss en mij. Én nu naar bed, de grote mensen moeten praten.’ Een nogal kleinerende opmerking aangezien ik al boven beide stylisten uitsteek, maar ik besluit er niets over te zeggen. Ik loop samen met Katniss door de gang en denk nog steeds aan het voorval met het Avox-meisje aan de eettafel. Ik zorg en dan ook voor dat ik eerder bij de kamer van Katniss ben dan zijzelf en ga tegen de deurpost aan staan. Zo kan ze niet haar kamer in gaan zonder aandacht aan mij te schenken. ‘Die Delly Cartwright, zeg. Dat we nou net hier haar dubbelganger tegen het lijf lopen,’ begin ik. Ik zie aan Katniss dat ze twijfelt of ze mij een uitleg moet geven. Misschien is het verhaal waarin ze het meisje heeft ontmoet niet geschikt om door iedereen gehoord te worden. We zouden afgeluisterd kunnen worden. Ik denk aan het dak waar de wind zo’n lawaai maakt dat je er niet makkelijk afgeluisterd kan worden. ‘Ben je al op het dak geweest?,’ vraag ik dus aan haar. Katniss schudt haar hoofd. Çinna heeft het me laten zien. Je kunt bijna over de hele stad uitkijken. Maar de wind maakt wel een hoop herrie. Katniss lijkt de hint te begrijpen. ‘Kunnen we zomaar naar boven?,’ vraagt ze. ‘Tuurlijk kom maar mee,’ antwoord ik. Ik loop weer via de trap naar het dak terwijl Katniss me volgt. Wanneer we op het dak zijn lopen we naar de rand. Katniss kijkt naar beneden. In het Capitool rijden nog veel auto’s rond op dit tijdstip. In District 12 hebben we geen auto’s Ik heb er zelf nog maar zelden 1 gezien voordat ik in het Capitool kwam. Omdat de stilte nogal ongemakkelijk wordt besluit ik wat te zeggen. ‘Ik vroeg aan Cinna waarom ze ons hier op het dak laten komen. Of ze niet bang waren dat sommige tributen wel eens konden besluiten om zo van de rand te springen,’ zeg ik. ‘En, wat zei hij?’ vraagt Katniss. ‘Het kan niet,’ antwoord ik. Ik steek weer mijn hand uit over de rand van het dak en weer wordt mijn hand als het ware teruggegooid. ‘Je wordt door een soort elektrisch veld teruggegooid op het dak.’ ‘Altijd begaan met onze veiligheid,’ antwoord Katniss bitter. ‘Denk je dat we gefilmd worden?’ Dat is iets waar ik nog niet over na had gedacht. ‘Misschien,’ antwoord ik dan ook. ‘Kom dan laat ik je de tuin zien.’ Ik loop met haar naar de ander kant van de Koepel waar een tuin is aangelegd op het dak. Dorr alle planten kunnen camera’s ons hier niet makkelijk zien. Ik wacht tot Katniss en heer uitleg zal beginnen. Katniss kijkt naar de bloesem aan een plant en begint te spreken. ‘Op een dag waren we aan het jagen in het bos. We zaten verstopt, te wachten op wild,’ fluistert ze. ‘Jij en je vader?’ vraag ik zachtjes tegen beter weten in. ‘Nee, ik en Gale, een vriend van me. Plotseling hielden alle vogels tegelijk op met fluiten. Behalve één. Alsof hij ons waarschuwde. En toen zagen we haar. Ik weet zeker dat het hetzelfde meisje was. Ze was samen met een jongen. Hun kleren hingen aan flarden. Ze hadden donkere kringen onder hun ogen van het slaapgebrek. Ze renden alsof hun leven ervan afhing,’ vertelt ze. Katniss zwijgt even en er verschijnt een rimpel in haar voorhoofd. Ze probeert het voorval duidelijk voor haar te zien. ‘De hovercraft kwam uit het niets,’ vervolgt ze. ‘Ik bedoel, het ene moment was de hemel nog leeg en het volgende moment was hij er opeens. Hij maakte geen geluid, maar we zagen hem wel. Er viel een net over het meisje en ze werd omhooggehesen, heel snel, zo snel als de lift hier. Ze schoten een soort speer door de jongen heen. Die speer zat vast aan een kabel en zo haalden ze hem ook op. Maar ik weet zeker dat hij dood was. We hoorden het meisje één keer schreeuwen. De naam van de jongen, denk ik. Toen was hij weg, de hovercraft. Spoorloos verdwenen. En de vogels begonnen weer te fluiten, alsof er niets gebeurd was.’ Ik sta vertseld na het horen van di verhaal. Ik had er nooit nagedacht over wat er gebeurd met mensen die het Capitool ontvluchten. Maar nu weet ik het. Het meisje is daar een voorbeeld van. ‘Hebben ze jullie gezien?’ vraag ik aan Katniss. ‘Dat weet ik niet. We zaten onder een rotsrichel,’ antwoord ze. Het meisje had gedaan alsof ze Katniss niet kenden. Maar dat zegt niets, want ze had nooit laten merken dat ze Katniss kent. Nu ze klaar is met vertellen staat Katniss te trillen. Ik weet niet of het komt door de emoties of, omdat het kil is. ‘Je staat te bibberen,’ zeg ik. Ik trek mijn jas uit en sla hem om Katniss heen. Ik vraag me af wat de 2 kinderen in de bossen rond District 12 deden. District 12 is niet de plek waar je naartoe wil of kan gaan wanneer je uit het Capitool bent gevlucht. En verder dan District 12 kom je niet. Behalve dan District 13 die vernietigd is in de Opstand. Maar die plaats smeult nog steeds na van de gifgassen en er is niets te vinden daar. Terwijl ik het bovenste knoopje van mijn jas dicht maak vraag ik: ‘Kwamen ze hiervandaan?’ Ze knikt. ‘Waar gingen ze heen, denk je?,’ vraag ik verder. ‘Ik heb geen idee,’ antwoord ze. Én ook niet waarom ze hier weg zouden willen.’ Ik snap het wel. Het Capitool is een plaats waar alles en iedereen corrupt is. En als je goed nadenkt kun je als inwoner van het Capitool ook weten dat de mensen in de districten worden onderdrukt om jouw luxe leventje te verzorgen. Ik zou geen deel willen uitmaken van de samenleving hier. ‘Ík zou hier weggaan,’ zeg ik dan ook. Op het moment dat ik het zeg besef ik me dat ik het wel erg hard zeg. Wie weet worden wen op dit moment afgeluisterd en was mijn stem hoorbaar. Ik kijk om me heen alsof er iemand in de buurt zou kunnen staan. Dan lach ik. ‘Ik zou meteen naar huis gaan als het zou kunnen. Maar geef toe, het eten is superlekker.’ Als ik nu word afgeluisterd klink ik alsof ik zenuwachtig ben voor de spelen. Niet als iemand die zich negatief uitlaat over het Capitool. Nu ik geen jas meer heb begin ik het koud te krijgen. ‘Het word fris. :aten we maar naar binnen gaan,’ zeg ik tegen Katniss. We beginnen naar de koepel te lopen. ‘Die vriend Gale van je,’ begin ik luchtjes. ‘Is dat degene die je zusje meenam bij de boete?’ ‘Ja,’ antwoord ze. ‘Ken je hem?’ ‘Niet echt Ik hoor de meisjes vaak over hem praten. Ik dacht dat hij je neef was ofzo. Jullie lijken op elkaar.’ Terwijl ik het zeg besef ik dat ik hevig aan het proberen ben te bepalen wat voor een relatie Katniss met Gale heeft. ‘Nee, we zijn geen familie,’ zegt ze. Jammer. ‘Is hij langs gekomen om afscheid te nemen?’ ‘Ja,’ antwoord ze. Een korte stilte volgt. ‘Net als je vader. Die had koekjes voor me meegenomen.’ Ik heb het gevoel dat dit niet het juiste tijdstip is om haar te vertellen dat ik hem heb gevraagd de koekjes te brengen. Ik doe dan ook alsof ik verbaasd ben. ‘Echt waar?’ zeg ik verbaasd. ‘Tja, hij mag jou en je zusje heel graag. Volgens mij had hij liever een dochter gehad in plaats van een huis vol jongens.’ Op deze manier lieg ik niet. Ik vertel gewoon niet de hele waarheid. ‘Hij kende je moeder toen ze klein waren.’ Ga ik verder. Ik zeg er niet bij dat mijn vader net zo hopeloos op Katniss’ moeder verliefd was als ik dat nu op Katniss zelf ben. ‘O ja. Ze is opgegroeid in de stad,’ zegt Katniss. Alsof ik dat niet weet. Intussen zijn we aangekomen bij de kamer van Katniss. Ze geeft me mijn jas terug. ‘Tot morgen,’ zeg ik tegen haar. Een gewone groet, terwijl ik haar zoveel meer zou willen zeggen. Ik loop naar mijn kamer en laat me op het bed vallen. Ik pieker over Katniss en het roodharige Avox-meisje. Zou het meisje Katniss herkennen? Ook pieker ik over de hongerspelen. Hoewel Katniss mij vaak expres lijkt te negeren begin ik haar steeds leuker te vinden nu ik de hele dag bij haar in de buurt ben. Het zou als een mooie droom zijn wanneer we niet samen in een arena werden gedumpt waar iedereen elkaar dood wil maken. Eén iemand wint 23 gaan dood. Elk jaar is dat zo. Ik wil terug naar mijn familie. Maar ik wil ook dat Katniss terug kan naar haar familie. Katniss zorgt voor haar familie. Hoewel ik een hoop werk doe in de bakkerij zou ik wel gemist kunnen worden in mijn familie. Natuurlijk zouden ze me missen, maar ze hebben mij niet nodig om te overleven. Ik pieker nu alleen maar over wie de Spelen moet winnen. Katniss of ik. Terwijl ik maar blijf piekeren val ik in slaap.
Ik droom over de Spelen. Katniss en ik vormen een bondgenootschap. We vechten tegen de beroeps. Terwijl Katniss de één na de ander neerschiet met haar pijl en boog. Schakel ik de andere beroeps uit door te vechten. Op een gegeven moment zijn Katniss en ik alleen over. Ik zie mezelf in mijn droom naar haar toelopen. Ik heb een mes in mijn hand. Ik hef het op om haar in de hals te steken. En dan word ik zwetend wakker. Ik voel me nog vermoeider dan wanneer ik ging slapen. Ik heb wel één belangrijk iets geleerd van mijn droom. Ik zou Katniss nooit wat aan kunnen doen. Ik voel eerder een sterke drang in me dat ik haar moet beschermen voor alle gevaren die in de arena op de loer kunnen liggen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.