FanFic.nl

De Hongerspelen: De jongen met het brood

Hoofdstuk 3

Het volkslied word gespeeld wanneer de boete is afgelopen. Na het volkslied worden Katniss en ik het gerechtsgebouw ingeleid door vredebewakers. Ik word een kamer ingeleid en Katniss wordt in een andere kamer gebracht. De kamer is erg luxe met een mooi tapijt en de meubels zijn mooi bekleed. Ik ga op een bank zitten in de kamer. In dit uur krijgen we tijd om afscheid te nemen van familie en dierbaren. In die volgorde. Als eerst komen mijn ouders en broers binnen. Ik sta weer op van de bank. Karl legt een hand op mijn schouder. ‘Dat je nu net met haar de arena in moet’ zegt hij ernstig. ‘Ja’ zeg ik ‘de kansen zijn totaal niet in mijn voordeel’. ‘Ik zou haar nooit kunnen doden’. ‘Natuurlijk kun je dat niet’ zegt Mitchell, mijn oudste broer, nu. ‘Dan ben je net zoals iedereen’. ‘Hoe bedoel je dat?’ vraag ik hem. ‘Iedereen verandert in de hongerspelen’ zegt Mitchell. ‘Mensen die nog nooit gevochten hebben worden koelbloedige moordenaars.’ ‘Peeta ik zeg je dit: verdedig je zelf, dood als je moet, maar blijf wel jezelf’ zegt Mitchell met een ernst die ik nog nooit bij hem heb gezien. Mijn vader schraapt zijn keel om ook iets te zeggen. ‘Peeta’, zegt hij, ‘Je bent sterk en je worstelt als één van de besten’ Je kunt winnen ik geloof dat je dat kan.’ Hij pakt een klein zakje uit zijn jaszak. Hij geeft het aan mij. Ik open het en zie dat er koekjes in zitten. ‘Ik had deze op willen eten om te vieren dat ons gezin nog compleet is’ zegt hij met een trilling in zijn stem. ‘Nu denk ik dat jij ze maar moet meenemen.’ Ik kijk even naar de koekjes vouw het zakje weer terug en geef het weer aan mijn vader. ‘Pa’, zeg ik tegen mijn vader, ‘Ik heb liever dat je ze aan Katniss geeft. ‘Ze heeft nu niemand om voor haar gezin te zorgen.’ Iedereen in het gezin weet dat ik gevoelens heb voor Katniss. ‘Dat zal ik doen Peeta’ zegt mijn vader. ‘Ik zal haar ook beloven voor haar zusje te zorgen.’ Mijn moeders blik flits gemeen wanneer mijn vader dat zegt. Ze is het vast niet met hem eens. Ze heeft niet veel voor een ander over is mij bekend. Toch zegt ze er niets over. Bij zulke dingen weet ze dat mijn vader zijn zin toch wel zal doordrijven. Ze stapt nu naar voren om ook iets te zeggen. ‘District 12 kan nu wel eens eindelijk een winnaar hebben’ Ik sta versteld. Ik had niet verwacht dat mijn moeder vertrouwen in mij zou hebben. Maar ik heb me vergist. ‘Ze is een taaie, dat kind’ voegt ze er nog aan toe. Hierna draait ze zich om en verlaat de kamer. Ze heeft meer vertrouwen in de schietkunsten van Katniss dan in mijn kracht en vechtkunsten. Ik zou teleurgesteld moeten zijn, maar het lijkt alsof ik immuun ben geworden voor de gemene opmerkingen van mijn moeder. De rest van het gezin blijft nog even en praat me nog wat extra moed in. Hierna omhels ik mijn broers en vader. Een vredebewaker komt ze halen, omdat de tijd op is. Ik ga weer op de bank zitten en denk na over wat er gezegd is. Over wat Mitchell zei, dat ik mezelf moest blijven. Over hoe mijn vader mijn kracht en vechtkunsten prees. En over mijn moeder die niet verwacht dat ik terug kom. Ik heb niet lang de tijd om na te denken. Ik krijg weer bezoek. Ditmaal van James, Rag en Delly. James en Rag zijn mijn twee beste vrienden. Delly is een vriendin die bij mij in de klas zit. Delly vertelt me hoe erg ze het vind dat ik gekozen ben. James en Rag halen leuke herinneringen naar boven. ‘Je maakt een goede kans te winnen Peeta’ zegt James. ‘Ik kan bijna nog steeds voelen hoe je me neer smeet tijdens het worsteltoernooi in de herfst.’ Ik moet glimlachen om deze aanmoediging. ‘Tja je wint niet met worstelen door aardig te zijn’ antwoord ik. James moet lachen maar wordt dan weer serieus. ‘Onthoud dat wanneer je in de arena bent’ zegt hij met enige drang. ‘Ik wil dat je terug komt.’ Delly en Rag knikken als bevestiging van wat James zegt. We omhelzen elkaar en dan worden James, Rag en Delly opgehaald door een vredebewaker. Ik zak weer terug in de bank. Ik ben weer alleen met mijn gedachten. Ik wil niet dood. Ik wil niet doden. Ik wil Katniss niet doden. En bij die laatste gedachte begin ik zonder dat ik dat wil te huilen.

Niet lang hierna word ik opgehaald door een vredebewaker en met een auto naar het station gebracht. Ik ben gestopt met huilen, maar het moet toch wel duidelijk te zien zijn bedenk ik tijdens de korte rit. Ik ben hier niet bepaald blij mee aangezien het station vol zal zijn met camera’s die mij zullen filmen. Met een behuild gezicht zal ik geen goede indruk maken. Het station is inderdaad bezaait met verslaggevers en cameramannen. Ik zie Katniss nu ook weer op het station. Nog steeds heeft zij een emotieloos gezicht. Zij heeft niet gehuild. Ik vraag me af wat zij van me zal denken. Zal ze me een zwakkeling vinden, omdat ik gehuild heb? Nadat we een paar minuten in de deuropening zijn blijven staan gaan de deuren van de trein dicht en begint de trein te rijden. De trein gaat ongelofelijk snel. Effie vertelt ons dat we binnen een dag in het Capitool zullen zijn. Ow wat fijn denk ik.

Katniss wordt door Effie naar haar coupé gebracht en ik blijf alleen achter. Ik besef me dat ik mijn kamer zelf moet gaan zoeken aangezien Effie met Katniss mee is. Net als ik aan mijn zoektocht wil beginnen komt een stomdronken Haymitch binnen. ‘Kijk eens aan’ zegt Haymitch terwijl hij op me afloopt. ‘De jongen die District 12 gaat representeren’. ‘Een huilebalk ben je wel zeg’. Ik besluit niet boos te worden. Het lijkt me niet handig om vijandig te doen tegen mijn mentor en ik ben sowieso geen vijandig type. In plaats van boos worden zeg ik tegen Haymitch: ‘Effie zei dat jij me mijn kamer zou wijzen.’ Dit is niet waar maar het lijkt me handig dat Haymitch me mijn kamer wijst. ‘Ow zei ze dat?’ zegt Haymitch. Uit zijn mond komt een zeer onfrisse adem. ‘Kom dan maar mee zegt’ hij tegen me. Ik loop achter Haymitch aan en al gauw staan we voor mijn kamer. ‘Hier is het’ zegt Haymitch. ‘Als Effie heeft gezegd dat ik je jouw kamer moest wijzen heeft ze vast ook gezegd dat ik je erop moet wijzen dat we over twee uur gaan eten. ‘Wees op tijd anders maak je haar boos’ zegt hij nog. ‘Zo nu dat is afgehandeld kan ik mooi een dutje doen’ Nadat hij dat heeft gezegd loopt hij weg. Ik loop mijn coupé binnen en ben verwonderd van de luxe. Mijn coupé bestaat uit een slaapkamer een kleedruimte en een badkamer. Ik besluit van deze luxe gebruik te maken en was mijn gezicht. Ik kijk in de spiegel en zie dat er geen sporen meer te bekennen zijn van het huilen. Ik beloof mezelf dat er geen gejank meer zal zijn en ga hierna op mijn rug op bed liggen. Ik besef weer hoe slecht de situatie is. Ik vraag me ook af wat te doen. Er zijn genoeg problemen. Ik heb nog nooit een wapen vastgehouden. Terwijl het belangrijk is om met een wapen overweg te kunnen als je op leven en dood gaat vechten. Ik besef ook dat qua mentor de kansen ook niet in mijn voordeel zijn. Ik denk niet dat Katniss en ik van Haymitch nuttige tips gaan krijgen. Hij bezuipt zich alleen maar, verder lijkt hij niet veel te doen. Door mijn gepieker vliegt de tijd voorbij en ik besef dat het tijd is om te eten. Ik loop naar de restauratiewagon waar ik doorheen ben gelopen toen Haymitch me de weg wees naar mijn kamer. In de restauratiewagon staat een eettafel dus daar zullen we dan ook wel eten redeneer ik. Ik tref Effie aan wanner ik de wagon binnen loop. ‘Ow Peeta daar ben je al mooi op tijd’ zegt ze prijzend alsof ze tegen een klein kind praat.’ ‘Ik ga Katniss halen en dan kunnen we gaan eten’ zegt ze. Hierna loopt ze weg. Ik ga alvast aan tafel zitten. Het duurt niet lang voor Effie terug is met Katniss. Ze gaan aan tafel zitten. ‘Waar is Haymitch?’ vraagt Effie opgewekt ‘De laatste keer dat ik hem zag zei hij dat hij even een dutje ging doen’ antwoord ik. ‘Het is ook een vermoeiende dag geweest,’ zegt Effie. Ze lijkt het niet erg te vinden dat Haymitch niet aanwezig is. Het diner bevat allerlei verschillende soorten eten. Wortelsoep, salade, lamskoketten met aardappelpuree, kaas, fruit en een taart gemaakt van chocolade. Allemaal dingen die ik nog nooit heb gegeten. Thuis krijg ik altijd een homp brood meer niet. Het was genoeg om mijn zware werk te doen, maar ik kon me niet tonnetje rond eten. Ik eet dan ook zoveel mogelijk van dit lekkere eten als mogelijk. ‘Jullie hebben in elk geval fatsoenlijke manieren,’ zegt Effie tijdens het eten. ‘Het koppel van vorig jaar was net een stel wilden, ze aten alles met hun handen. Mijn spijsvertering raakte er helemaal door van slag.’ Ik bedenk me dat het koppel van vorig jaar uit de Laag kwam. Die hadden waarschijnlijk nooit een goede maaltijd gehad. En dan heb je waarschijnlijk ook geen goede tafelmanieren. Ik besef me dat Katniss die uit de Laag komt wel met bestek eet. Wie weet heeft haar moeder het haar geleerd. De moeder van Katniss komt uit het rijkere deel van District 12. Het valt me op dat Katniss alles met haar handen eet na de opmerking van Effie. Ik weet niet waarom ze dat doet, maar het irriteert Effie mateloos. Ze zegt er echter niets over. Nadat ik me volgepropt heb merk ik dat ik misschien wat rustiger aan had moeten doen. Mijn maag lijkt de grote hoeveelheid eten, maar slecht aan te kunnen. Ik kijk naar Katniss en zie dat zij zich ook niet echt lekker voelt. Effie neemt ons na het eten mee naar een andere coupé om naar de compilatie van alle boetes in Panem van dit jaar te kijken. Ik neem me voor om mijn tegenstanders goed in me op te nemen wat me maar half lukt. Een aantal tributen blijven in mijn hoofd hangen. De enorme jongen uit District 2 bijvoorbeeld. Hij stort zich naar voren om zich vrijwillig aan te bieden voor de spelen. De jongen uit District 5 blijft me ook bij. Hij is niet erg groot- ongeveer van mijn omvang- maar hij ziet er wel bijzonder agressief uit. De beide tributen uit District 11 blijven me ook bij hangen. Dit komt waarschijnlijk door het verschil tussen de twee tributen. Het meisje is twaalf jaar en erg klein terwijl de jongen die gekozen wordt reusachtig is. Een tegenstander om rekening mee te houden. Dan is ons district aan de beurt. Je ziet hoe Prim gekozen word en hoe Katniss haar plaats in neemt. Je ziet ook hoe de bewoners niet klappen, maar stil blijven. ‘District 12 is altijd al een beetje een achtergebleven district geweest’, merkt één van de presentatoren op. ‘Maar plaatselijke gebruiken kunnen ook zo hun charme hebben, zegt hij daarna. Hierna zie je Haymitch van het podium afvallen. De presentatoren laten een luide “oeh” horen wanneer hij de grond raakt. Hierna zie ik hoe mijn naam word genoemd en hoe ik naast Katniss op het podium kom te staan. Ik zie hoe Katniss en ik elkaars hand schudden en hoor het volkslied van Panem word gespeeld. Hierna is het programma afgelopen. Ik kijk naar de personen om mij heen. Katniss laat zoals altijd geen emotie zien. Effie kijkt echter boos. Dit komt vast doordat Haymitch zich zo slecht gedroeg tijdens de oogst. Dronken als hij was. ‘Julie mentor heeft nog een hoop te leren over presentatie. Over hoe je je op televisie hoort te gedragen.’ De manier waarop Effie een gematigde kritiek geeft op Haymitch is komisch. Hij was immers gewoon dronken. Daarom schiet ik ook in de lach. ‘Hij was dronken. Hij is elk jaar dronken’ zeg ik. ‘Elke dag’ voegt Katniss toe met een glimlach. Fijn dat ze mijn lachbui kan waarderen. ‘Inderdaad’ sist Effie. ‘Vreemd dat jullie dat zo grappig vinden. Jullie weten dat je mentor tijdens de Spelen je enige verbinding met de buitenwereld is. Degene die je advies geeft, je sponsors bij elkaar zoekt en bepaalt op welke manier je eventuele donaties krijgt. Hamitch kan voor jullie zomaar het verschil betekenen tussen leven en dood!’ Net op dat moment komt Haymitch onze coupé binnen. Stomdronken. ‘Heb ik het avondeten gemist?’ mompelt hij nauwelijks verstaanbaar. Dan kotst hij de vloer van de coupé onder en valt midden in de derrie. ‘Dus lach maar’ zegt Effie die nu vind dat haar punt wel duidelijk is. Wat ook wel waar is. Hierna loopt voorzichtig om de braaksel heen de coupé uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.