FanFic.nl

De Hongerspelen: De jongen met het brood

Hoofdstuk 4

Samen met Katniss kijk ik hoe Haymitch overeind probeert te komen. Ik was al misselijk van het te veel eten. En deze stank die nu in de coupé hangt maakt het er niet beter op. Maar Effie had gelijk. We hebben Haymitch nodig. Terwijl ik dit denk besef ik dat ik het woord ‘we’ gebruikte. Terwijl we niet allebei kunnen overleven. Ik zet deze gedachte van me af en loop ik naar Haymitch toe om hem overeind te helpen. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Katniss hetzelfde doet. Al is het met grote tegenzin. We pakken hem allebei bij een arm en trekken hem overeind. ‘Ben ik gevallen?’ vraagt Haymitch. ‘Stinkt, zeg.’ Hij veegt met zijn vieze hand zijn neus af waardoor zijn gezicht ook onder het braaksel komt te zitten. Bah. ‘Kom’, zeg ik, ‘dan brengen we je naar je coupé. Kunnen we je ven opfrissen.’ Aardig doen tegen Haymitch lijkt me nu de beste techniek om hem ons te laten helpen. Al betwijfel ik of hij zich morgen herinnert wat we vandaag voor hem doen. Met enige moeite slepen we Haymitch naar zijn coupé. Hij is te vies om op het mooie bed te leggen dus daarom leggen we hem in de badkuip. Katniss zet de douch aan boven zijn hoofd. Ik zie zo aan haar gezicht dat ze Haymitch niet wil schoonmaken. ‘Laat maar’, zeg ik daarom. ‘Ik doe het verder wel’. Ze kijkt me even nadenkend aan. ‘Oké zegt ze. ‘Ik kan anders wel een van de Capitoolmensen sturen om je te helpen’. Deze Capitoolmensen lopen rond in de trein om ons op onze wenken te bedienen. Maar als ik een eerste stap in de juiste richting wil zetten met Haymitch kan ik hem beter helemaal zelf schoonmaken. Bovendien mag ik die Capitoolmensen niet die ons eerst gaan bedienen en dan in het Capitool is even fijn gaan toekijken hoe we worden afgeslacht. ‘Nee’, zeg ik dus. ‘Die mensen wil ik hier niet hebben.’ Katniss knikt en loopt daarna de coupé uit. Ik bedenk hoe ik Haymitch nu schoon wil gaan krijgen. Allereerst trek ik zijn kleren uit. Hierna kijk ik of de douch niet te warm staat. Brandwonden aanbrengen bij Haymitch lijkt me geen goed idee. Ik zie in een rekje allerlei producen staan om jezelf te wassen. Deze spuit ik dan ook rijkelijk op Haymitch lichaam. Het stinkt namelijk behoorlijk in deze coupé. Hierna was ik Haymitch met een borstel en de douchekop. Ik denk er niet aan om mijn handen hierbij te gebruiken. Nadat Haymitch gewassen is merk ik met genoegen dat de geur van braaksel is vervangen door de geur van doucheproducten. Ik droog Haymitch af. Hierna denk ik even na. Ik wil Haymitch eigenlijk niet zonder kleren in bed leggen. Maar deze zware man in een pyjama hijsen is wel erg zwaar en onsmakelijk werk. Ik kijk om me heen en zie een badjas aan een haak naast Haymitch’ bed hangen. Deze kan ik makkelijk om hem heen slaan. Nadat Haymitch in bed heb gedragen besluit ik dat ik wel genoeg heb gedaan en ga naar mijn eigen coupé. Vastbesloten om er morgen voor te zorgen dat Haymitch mee gaat werken. Goedschiks of kwaadschiks.

In mijn coupé begin ik na te denken over wat mij te wachten staat. Een arena ingegooid worden vol mensen die je willen doden. Ik ben niet van plan om dood te gaan. Ik heb een vader en 2 oudere broers om naar terug te keren. Maar ik merk ook dat hoe meer ik bij Katniss ben, hoe meer ik in een “wij-vorm” ga denken. Ik wil niet dood maar intussen wil ik dus ook dat zij niet dood gaat. Ik pieker hier nog uren over en val uiteindelijk in slaap. De volgende morgen word ik wakker voordat ik door iemand gehaald word. Dit komt vast doordat ik gewend ben om vroeg op te staan. Buiten is het al licht. Heel vroeg zal het dus wel niet zijn. Ik bedenk me dat ik wel wat te eten lust en loop daarom naar de restauratiewagon. Deze is nog leeg op een paar Capitoolmensen die de eettafel klaarmaken na. Ik ga alvast op mijn plek zitten. Ik zit nog maar net wanneer Haymitch ook binnen komt gevolgd door Effie. Aan hun gezichten te zien hebben ze niet een heel amicaal gesprek gehad. Misschien heeft Effie hem aangesproken op zijn gedrag. Als dat zo is kan hij een tweede ronde verwachten, omdat ik hem ook duidelijk wil maken dat het anders moet. Effie kijkt om haar heen. ‘Is Katniss nog niet hier?’ vraagt ze. Ik vind zulke vragen behoorlijk irritant aangezien het toch wel duidelijk is dat Katniss hier niet is, maar het is niet mijn stijl om gemeen te reageren. Dus zeg ik: ‘Ik heb haar hier nog niet gezien.’ Effie lijkt daar niet mee te zitten. ‘Ik ga haar wel even halen zegt ze en ze loopt de wagon weer uit.; Haymitch gaat tegenover mij zitten. Ik laat hem eerst even berusten. Onder tussen verschijnen de lekkerste dingen op tafel. Eieren, ham, gebakken aardappels, fruit en een berg witte broodjes. En dat is dan alleen nog maar het eten. Ik krijg ook nog diverse soorten drinken geserveerd. Een groot glas sinaasappelsap (wat ik wel eens heb geproefd, omdat mijn vader het een keer meenam naar huis als traktatie, wat mijn moeder weer luid afkeurde), een kop koffie en een mok met iets bruins wat ik nog nooit gezien heb. Ik neem er een slok van en een romige, zoete smaak vult mijn mond. ‘Mmmm’ zeg ik. ‘Wat is dit?’ vraag ik aan niemand in het bijzonder. ‘Chocolademelk’ antwoord Haymitch terwijl hij niet opkijkt van zijn bord. Zijn houding irriteert me nu al. Maar dat laat ik niet merken. ‘Lekker geslapen?’ vraag ik dus maar. ‘Och ik mag niet klagen’ is zijn antwoord. Ik besluit om met mijn eerste zet te beginnen. ‘Enig idee hoe je nog schoon in bed bent gekomen terwijl je jezelf in de kots hebt laten vallen?’ vraag ik nu aan hem terwijl ik hem recht aankijk. Hij kijkt me aan. Ik zie aan hem dat hij weet dat Katniss en ik hem in bed hebben geholpen. ‘Ja’, antwoord hij langzaam. ‘Ik kan me nog vlagen herinneren daarvan’. ‘Mooi’ antwoord ik laconiek. ‘Je weet dus nog hoe we jou hebben geholpen. Voor wat hoort wat. Dus… Hoe ga je ons helpen?’ Haymitch kijkt me even verdwaasd aan en schiet dan in de lach. ‘Kom op’ zegt hij. ‘Je denkt toch niet dat jouw “ik-ben-een-lieve-jongen-gedrag” mij jullie gaat laten helpen?’, vraagt hij tussen het lachen door. ‘Zo goed heb je me geeneens gewassen. Mijn kruis was geeneens goed afgedroogd’ zegt hij terwijl hij weer in de lach schiet. Ik voel me ongemakkelijk bij dit gesprek en Haymitch’ gedag hangt me behoorlijk de nek uit. Ik besluit een poosje niet met Haymitch te praten en pak een broodje. Misschien helpt het wanneer Katniss en Effie erbij zijn. Die komen nu net binnen. ‘Ga zitten! Ga zitten!’ begroet Haymitch Katniss terwijl ze op haar stoel, naast de mijne, gaat zitten. We beginnen allemaal te eten. Ik zie dat Katniss naar haar mok chocolademelk staart. Ze weet waarschijnlijk ook niet wat het is. ‘Het schijnt chocolademelk te heten’ leg ik haar uit. ‘Erg lekker’. Ik zie dat ze er een slok van neemt. Ze lijkt het ook erg lekker te vinden en begint pas aan het eten wanneer ze haar mok helemaal leeggedronken heeft. Ik zelf eet tot ik haast niet meer kan. Ik kijk naar de overige witte broodjes en besef dat deze nog lekkerder zouden zijn met wat chocolademelk. Niet weerhoudt me om dat eens te proberen dus ik vraag een Capitoolbediende om nog een mok chocolademelk, pak wat broodjes en breek er stukjes vanaf die ik in de chocolademelk doop voordat ik ze opeet. Het maakt het brood veel lekkerder. Ik kijk op en zie dat Katniss al klaar is met eten. Haymitch mengt een of andere rode sap met een doorzichtig goedje uit een fles. Ik kan ruiken dat het alcohol is. Ik zeg er nog niks van, want hoewel Haymitch niet kan functioneren met alle alcohol die hij drinkt, kan hij ook waarschijnlijk ook niet functioneren zonder alcohol. Katniss wil Haymitch echter een duw in de goede richting geven. ‘Ik begrijp dat jij ons advies hoort te geven’ zegt ze tegen Haymitch. ‘Ik zal jullie eens wat advies geven. Blijf leven,’ zegt Haymitch, waarna hij wéér begint te lachen. Dit is het moment waarop ik helemaal klaar ben met Haymitch’ gedrag. ‘Heel grappig’ zeg ik op een toon die juist het tegenovergestelde beweert. Ik kom in de verleiding om Haymitch te slaan, maar omdat me dat niet de juiste aan pak lijkt sla ik met kracht zijn glas met het rode vloeistof uit zijn handen. Het komt met kracht op de grond terecht en valt in stukken. ‘Maar niet voor ons’ praat ik verder. Haymitch staart even voor zich uit en stompt me dan met een snelle beweging op mijn gezicht. Ik was hier niet op bedacht en val op de grond. Terwijl ik op de grond lig hoor ik een klap. Ik kijk op en zie dat Katniss een mens in de tafel heeft geprikt net naast Haymitch’ hand. Het lijkt Haymitch allemaal te verbazen. En hij lijkt voor het eerst goed naar ons te kijken. ‘Wat krijgen we nou?’ zegt hij verbaasd. ‘Hebben ze me dit jaar zowaar een stelletje vechters gegeven?’ Ik kom ondertussen overeind en Pak wat ijs waarmee het fruit gekoeld word en wil het tegen mijn gezicht drukken die behoorlijk pijn doet. Maar Haymitch pakt mijn hand. ‘Nee’, zegt hij. ‘Laat het maar een blauwe plek worden. Het publiek zal denken dat je nog voor je in de arena bent beland met een andere tribuut hebt geknokt.’ ‘Dat is tegen de regels,’ help ik Haymitch herinneren. ‘Alleen als ze je betrappen,’ antwoord hij. ‘Die blauwe plek zal zeggen dat je hebt gevochten zonder betrapt te worden, des te beter.’ Nou, denk ik bij mezelf we hebben in ieder geval zijn aandacht nu. Haymitch begint nu tegen Katniss te praten. ‘Kun je behalve een tafel nog iets anders raken met dat mes?,’ vraagt hij aan haar. Katniss trekt het mes uit de tafel, pakt het beet bij het lemmet en werpt het naar de muur aan de andere kant van de wagon. Daar blijft het steken in een gleuf tussen twee schrootjes. Een zeer goede worp naar mijn mening. Ik wist geeneens dat ze naast pijl-en-boogschieten ook nog messen kon werpen. ‘Kom eens hier staan, allebei,’ zegt Haymitch terwijl haar naar het midden van de wagon wijst. We gaan allebei in het midden staan. Haymitch loopt om ons heen prikt af en toe op een bepaalde plek van ons lijf en voelt aan onze spieren. Hij lijkt erg tevreden te zijn met de spieren in mijn armen en bovenlichaam. ‘Nou,’ zegt hij wanneer hij klaar is. ‘Dat ziet er nog niet eens helemaal hopeloos uit. Jullie lijken fit. En zodra de stylisten jullie onder handen hebben genomen, zijn jullie ongetwijfeld ook mooi genoeg. Ik weet zeker dat Katniss er mooi uit zal zien. Ze ziet er zo immers ook al mooi uit. Dat is maar goed ook, want tributen die knap zijn krijgen vaak meer sponsors dan tributen die er minder goed uit zien. ‘Goed dan,’ vervolgt Haymitch, ik spreek het volgende met jullie af. Jullie bemoeien jullie niet met mijn drankgebruik, en ik zal nuchter genoeg blijven om jullie te helpen. Maar jullie moeten precies doen wat ik zeg.’ Klinkt goed. Het begin met Haymitch is er. ‘Best,’ zeg ik daarom. Katniss blijft wantrouwig. Wat ook wel begrijpelijk is. ‘Dan moet je ons wel echt helpen,’ zegt ze. ‘Als we de arena binnen komen, wat is dan de beste tactiek bij de Hoorn des Overvloeds als je…’ ‘Eén ding tegelijk,’ onderbreekt Haymitch haar. ‘Over een paar minuten zijn we bij het station. Daar worden jullie overgedragen aan jullie stylisten. Jullie zullen niet leuk vinden wat ze met jullie gaan doen. Maar wat het ook is, je protesteert niet.’ ‘Maar…’ begint Katniss. ‘Geen gemaar! Je protesteer niet,’ herhaalt Haymitch. Hierna pakt hij zijn fles en loopt de coupé uit. Opeens verdwijnt al het daglicht uit onze coupé. Dit komt, omdat we door de tunnel rijden die we moeten doorkruisen voordat we bij het station aankomen. Het duurt een aantal minuten voordat we door de tunnel heen zijn. In die tijd staan Katniss en ik zwijgend naast elkaar. Ik heb het gevoel dat ik op dit moment niets tegen haar kan zeggen. De trein mindert vaart en opeens wordt onze coupé weer overspoeld door lichten. We kijken nu door het raam naar het grote Capitool. Ik loop naar het raam toe gevolgd door Katniss. Ik heb nog nooit zoiets gezien als nu. Talloze wolkenkrabbers. Zover als je maar kunt kijken. Mensen die er vreemd uitzien. Dat is de mode die in het Capitool heerst. Op het station staan allemaal mensen om een glimp van de tributen van District 12 op te vangen. In de weet dat ik de mensen om mijn vinger moet winden om sponsors te krijgen voor District 12 te krijgen blijf ik bij het raam staan en lach en zwaai ik naar alle mensen van het Capitool. Wanneer ik om kijk zie ik dat Katniss niet bij het raam is blijven staan. Ze kijkt me nu wantrouwig aan. Ik probeer het uit te leggen ‘Wie zal het zeggen? Misschien zit er iemand met geld tussen.’ Maar Katniss blijft me wantrouwig aankijken en opeens besef ik dat Katniss me als een vijand ziet. Terwijl ik niet liever wil dan haar bondgenoot zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.