FanFic.nl

Nobody's Life

36: Zexion, de nieuwe missiepartner

Als ik toch eens wist wat er met Hollow Bastion aan de hand was. Eén ding wist ik zeker: meer dan de helft van de vragen die ik had, zouden daar beantwoord kunnen worden. Binnenkort zou ik de CD gebruiken om de Chamber of Repose te bezoeken, maar zou ik mijn angst kunnen overwinnen? En wat als Xemnas... Nee, daar kon ik niet vanuit gaan.

Diep in gedachten liep ik de Grey Area in, hopend dat ik eindelijk een missie zou hebben met iemand die niet Larxene of Marluxia heette.

"Ah, Altix," hoorde ik een kalme stem zeggen.

Ik keek naar de hoek van de kamer, waar iemand met een boek voor zijn gezicht stond.

"Ik zie dat je er bent," zei hij.

Ik trok een wenkbrauw op. "Dat zie je helemaal niet," zei ik droog. "Tenzij je opeens de kracht hebt om door boeken heen te kijken."

"Tjonge, ook goedemorgen," mompelde hij en hij haalde het boek weg bij zijn gezicht. Zijn grijs-blauwe haar bedekte zoals gewoonlijk bijna zijn hele gezicht, en het verbaasde me weer dat hij me kon zien, zelfs nu zijn boek voor zijn gezicht weg was.

"Zexion," zei ik, "ben jij mijn missiepartner voor vandaag?"

"Dat ben ik zeker," zei Zexion. "Je raadt nooit waar we vandaag naartoe gaan."

Ik keek hem afwachtend aan. "...Waar gaan we dan naartoe?" zei ik toen ik merkte dat Zexion niets zei.

Hij keek me aan alsof hij een grappig boek aan het lezen was. "Ik zei toch: je raadt het nooit," grinnikte hij.

"Verdomme Zexion," mompelde ik. "Ik vraag het wel aan Saïx."

Zexion leek altijd één van de stilste en minst sadistische leden van de organisatie te zijn, maar schijn bedriegt. Zijn sarcasme was enorm en zijn wreedheid was bijna erger dan die van Saïx, maar Zexion was in ieder geval iemand die geen zin had om mij met een Claymore in elkaar te meppen. Zexion was iemand die geen zin had om mij onder stroom te zetten, of me op te sluiten in de Onderwereld, of het interessant vond om me te zien creperen van angst zoals Xemnas dat zo grappig vond. Zexion was een eng mens, maar niet zo eng als de andere leden van de organisatie, en daarom mocht ik hem wel.

Ik liep naar Saïx die bij het raam stond van de Grey Area. Hij staarde me zoals gewoonlijk met pure moord aan, en ik besloot maar gewoon het raam te bewonderen.

"Wat een mooi raam!" riep ik uitbundig. "Wat mooi! Zeg Saïx, sinds wanneer hebben wij een nieuw raam? Gisteravond was het nog kapot!"

Saïx leek geïrriteerd te zijn door mijn vraag. Waarschijnlijk dacht hij terug aan hoe hij gisteren gillend op de bank sprong toen het ijsraam smolt en zijn jas nat werd. "Dat hebben we sinds vannacht," antwoordde Saïx. "Lord Xemnas heeft het gerepareerd." Hij grijnsde breed. "Hij is toch niet zo'n verschrikkelijke leider, hè?"

Nu gaf ik hem mijn moordblik. Hij had het natuurlijk over gisteravond.. Toen ik zei dat Xemnas er nooit is als we hem nodig hebben. Dat hij een leider van niets was. Ik had niet kunnen weten dat Xemnas, terwijl ik dat zei, de hele tijd al achter me stond. En wat er vervolgens gebeurde... Ik wilde er niet aan terugdenken, maar het gebeurde toch.

"Hij ís verschrikkelijk," zei ik zacht.

Dit verbaasde Saïx. En het verbaasde mij. Na wat ik gisteravond meegemaakt had, verwachtte ik niet dat ik nog de moed zou hebben om iets negatiefs over onze Superior te zeggen. Maar ik voelde mijn moed terugkeren. Saïx keek me verward aan. Ik balde mijn vuisten en keek hem recht in zijn ogen.

"Xemnas is verschrikkelijk," herhaalde ik, dit keer luider. "Een leider hoort er te zijn voor zijn volgers. Maar hij probeert ons alleen maar te onderdrukken. Ik ben het levende bewijs. Een raam herstellen maakt wat hij me allemaal heeft aangedaan niet goed."

De ogen van Saïx werden fel. "Hoe durf jij zo te spreken over de Superior?!" siste hij kwaad. "Zonder onze leider zijn we niets, Altix! Nobodies zonder doel om te bestaan. Maar dankzij Lord Xemnas hebben we toch nog iets om voor te leven!"

"Heh, natuurlijk," mompelde ik. "Ik crepeerde van angst gisteravond, Saïx! Jullie laten me in het duister tasten, want mij wordt helemaal niets verteld."

"Genoeg," gromde Saïx. "Bevel is bevel."

Mijn ogen werden groot. "Bevel? Dus daarom wordt mij niets verteld! Het mag natuurlijk niet van Xemnas!"

"Correct!" riep Saïx uit. "En nu verlaat je dit kasteel en kom je pas terug als je genoeg harten verzameld hebt voor Kingdom Hearts. Hup, naar Agrabah! Zexion heeft de details van jullie missie."

Ik keek hem nog even kwaad aan. Zexion liep naar ons toe en hij krabde op zijn hoofd.

"Sheesh.. Zijn we klaar?" mompelde hij. "We hebben nog heel wat te doen, Altix. Geen tijd voor bekvechten nu."

"Best," zei ik, nog steeds geïrriteerd door Saïx. "Laten we gaan."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.