FanFic.nl

Emo(tion)

Hoofdstuk 8.

Brad zit tegen een muurtje in Lost Highway. Het is vrijdag, eindelijk weekend. Deze week leek wel jaren te hebben geduurd. Brad heeft de pillen elke dag gebruikt, en elke dag 1 pil meer. Het helpt, maar wanneer ze uitgewerkt zijn, is hij weer depresief. De woorden van Scarlett blijven steeds in zijn gedachten. Het is zijn schuld... hij zit zo ontzettend met dat schuldgevoel, dat hij niet meer zonder die pillen kan. Brad pakt het potje. Shit, bijna leeg. Er zijn er nog maar 4 over. Straks eerst maar eens naar Parker. Myra komt naar hem toegelopen. "Hee Brad, heb je zin om vanmiddag wat graffity te gaan spuiten met Mike en mij?" Vraagt ze. "Nee dankje." zegt hij. "Oh oke... morgen dan?" "Ik heb morgen al wat." "Oh oke... maakt niet uit." zegt ze. Ze ziet Brad's arm. Zal ze er iets van zeggen? Nee, misschien maar beter niet. Ze loopt terug naar Mike, die een eindje verderop staat. "Mike heb je Brad's arm al gezien??" Fluistert ze. "Nee hoezo?" vraagt hij verbaasd. "Hij heeft een enorme snee in z'n arm. Zou hij weer...?" zegt ze ongerust. "Nee... ik weet zeker dat hij zich niet weer heeft gesneden Mier, hij weet wat er de vorige keer is gebeurd." zegt Mike.
De laatste keer dat Brad zich had gesneden, was hij bijna doodgebloed omdat hij een ader had geraakt. Sindsdien heeft hij het niet meer gedaan... tot nu.
"Als hij inderdaad weer heeft gesneden... dan is er iets aan de hand Mike. Kijk hem dan, hij zit daar als een hoopje somberheid." Zegt ze. "Ik weet het Myra... het is Scarlett, hij zit gewoon heel erg met z'n schuldgevoel. Hij wil het goed maken, maar ze geeft hem geen nieuwe kans meer. En daar zit hij mee." zegt Mike. "Als hij nou maar geen verkeerde dingen gaat doen..." Zegt Myra ongerust.

"Brad! Hoe gaat t? Werken de pillen goed?" Vraagt Parker als hij Brad ziet lopen. "Hee, ja werkt echt goed man... maar ik vroeg me af of je misschien iets sterkers had, want ze zijn namelijk op." Zegt Brad. "Ja sure, kom vanavond naar het oude schuurtje achter de snackbar, er word daar een party gegeven. Dan geef ik ze daar oke?" Zegt Parker. "Oke, is goed." Brad loopt terug naar Lost Highway.

"Hee Brad waar was je?" Vraagt Mike, hij komt naar hem toegelopen. "Ik was effe om wat sigaretten." Antwoord hij. "Weeral? Zijn ze nu al op?" Vraagt Mike ongeloofwaardig. Brad knikt. "Brad we moeten praten." Zegt hij. "Hoezo?" "Omdat het nodig is." Ze lopen vandaan de groep en gaan bij een muurtje staan. "Wat is er?" Vraagt Brad. "Brad, vertel nou maar waar je écht was, want ik weet dat je niet om sigaretten was." zegt Mike. "Komt dit je bekend voor?" Hij houd het doosje met de laatste 4 pillen omhoog. Huh? Hoe heeft hij die nou weer gevonden?? Hij moet vast zijn jas hebben doorzocht. "Oh, dus nu doorzoek je m'n spullen? Fijn, ja ik heb misschien wat pillen gebruikt. Nou en? Wat boeit het, ze helpen oke..." Zegt Brad. Mike is er stil van, zo kent hij zijn beste vriend niet. "Ik heb niet in je jas gekeken... Ik wilde hem ophangen en toen viel het eruit." Zegt hij. Brad voelt zich schuldig, hij wilde z'n hem niet beschuldigen. Jezus waar is hij toch mee bezig? "Mike... Ik... sorry." Zegt hij. "Het geeft niet." "Jawel, het geeft wel... Ik ben een ramp Mike. M'n vader geeft geen fuck om me, hij heeft niet eens achter me gezocht sinds ik weg ben gegaan. Wat heb ik nog voor leven? En dan Scarlett..." Het word hem teveel. "En ik heb het weer gedaan..." Brad trekt zijn mauw omhoog en laat de snee zien. "Brad... je had belooft niet meer..." Brad onderbreekt hem. "Ja dat had ik belooft... maar ik moest wel." Mike is er stil van. Brad draait om en loopt weg. "Brad! Wacht nou effe!" Maar hij is al weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.