FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

29: Rosalina

Lila schrikt wakker. Ze kijkt met een wazige blik in haar ogen rond en voelt daarna meteen aan haar buik. Geen gat. Geen bloed. Geen Levende Nachtmerrie.

Maar wat ze wel ziet, is dat Mario Bowser verslagen heeft. De Galaxy Reactor is vernietigd, en Lila zweeft door de lege ruimte. Ze ziet Mario en Peach wie vrolijk naar haar zwaaien. Lila zwaait zuchtend terug.

En dan explodeert de Galaxy Reactor en verandert meteen in een zwart gat. Lila voelt de aantrekkingskracht van het gat en zij, Mario en Peach worden er naartoe gezogen.

“Gaan we nu alsnog dood?” vraagt Lila dramatisch.

Mario schudt zijn hoofd. “Nah-ah. En dat beloof ik je, Lila.”

“Dat klopt,” zegt Peach. “Je bent een ware held. En helden sterven niet zo snel. Toch, Mario?”

Mario knikt hevig.

Lila staart even voor zich uit terwijl het zwarte gat steeds dichterbij komt.
Ik? Een held?

Maar voor ze nog iets kan terugzeggen, wordt iedereen het gat ingezogen en begint het hele sterrenstelsel om hen heen te draaien.

Even is het zwart voor Lila’s ogen, maar dan ziet ze een fel licht. En ze ziet…

“Rosalina?”

De vrouw zweeft sierlijk in de lucht, omhuld door het licht.

“Lila, je bent ontzettend moedig geweest,” zegt ze met gesloten ogen. “En ik moet je nogmaals bedanken.”

“Oh, het was niets,” mompelt Lila. “Zeg, Rosalina, waar zijn we nu?”

Rosalina glimlacht. “We zijn op weg naar het Mushroom Kingdom. Het wordt tijd dat alles weer is zoals het was.”

Lila lacht terug. “Dan kan ik eindelijk Kerst vieren,” zegt ze droog.

Rosalina knikt. “Het spijt me dat je hierin beland bent, maar weet je… Van nu af aan zal jouw naam geschreven staan tussen de sterren. En de Luma’s en ik zullen je nooit vergeten. En Mario en Peach ook niet.”

“En Bowser?”

Rosalina opent haar ogen met een vragende blik op haar gezicht. “Uh, hij ook niet, neem ik aan.”

Lila grijnst. “Mooi.”

Het is even stil. Lila luistert naar het geruis om haar heen. Het is erg rustgevend.

“Hoor je de babysterren?” vraagt Rosalina dan met een zachte stem. “Deze nieuwgeborenen zullen opgroeien om ooit zelf sterrenstelsels te worden. Wanneer sterren sterven, veranderen ze in sterrenstof en verspreiden zich over de kosmos. Uiteindelijk zal het sterrenstof omvormen en in een nieuwe ster veranderen… En zo gaat de kringloop van het leven door. Maar de kringloop herhaalt zichzelf nooit op dezelfde manier…”

Rosalina kijkt even een andere kant op.

“Dus… Je zult het zien.”

Lila begrijpt niet precies wat ze bedoelt, maar wat ze wel begrijpt is dat dit vaarwel is. Ze salueert.

“Ik zie je later, Waakster van het Universum,” zegt ze met een grijns. “Moge de sterren met u zijn, of hoe ze dat ook zeggen in outer space.”

Rosalina knikt en het volgende moment verandert ze in een bol verblindend wit licht. Lila moet haar ogen dicht doen en ze voelt dat ze verder gaat door de stroming.

“Het is bijna voorbij,” zegt Lila tevreden. “Nog even en ik kan terug naar huis.”

Ze voelt zich een duizelig worden en dan ziet ze niets meer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.