FanFic.nl

Siënna

Amore

Dag 6 in LA en Tom communiceert nog steeds niet. Bill en ik weten niet zo goed wat doen. Hij blijft op zijn kamer zitten. Soms gaat hij met zijn motor rijden. Eet amper. Om eerlijk te zijn het ziet er niet goed uit. Ik zeg niet dat hij depressief is maar veel scheelt het toch niet hoor.
Van Elle hebben wij niets meer van gehoord. Ik denk dat iedereen daar heel blij om is. Naar de pers is zij ook nog niet gestapt. Duimen dat het ook zo blijft.
Ik zit in de keuken als Bill terug binnen komt, ik zie dat hij het plateau dat ik meegegeven heb voor Tom terug bij heeft. Niet aangeraakt. Bill zucht.
‘Oké, het is echt genoeg geweest. Ik ga met hem praten.’ Zonder op zijn antwoord te wachten loop ik de keuken uit, de trap op en blijf voor Tom zijn kamer staan. Hier gaan we dan. Ik klop op zijn deur en wacht tot op zijn antwoord.
‘Bill, ik heb geen zin om te praten.’ Hoor ik hem zeggen. Zonder te antwoorden doe ik de deur open en stap binnen. Genoeg bullshit, tijd om volwassen te worden. Hij draait zijn hoofd richting de deur en wil iets zeggen maar als hij mij ziet blijft het stil.
‘Ik ben nooit goed geweest in rond de pot draaien dus ik ga het gewoon op de man af vragen Tom. Wat is hier de bedoeling van?’ Hij weet niet goed wat antwoorden en kijkt naar zijn handen. Ik besluit om verder te gaan, hij moest stoppen met zich zo op te sluiten.
‘Ga je nu serieus niets zeggen? Als je nog zo verliefd bent op Elle, waarom heb je het uitgemaakt.’ Ik weet wel dat zijn gedrag niets met Elle te maken heeft maar zo krijg ik ten minste reactie. En Bingo.
‘Wat? Neen, dit gaat helemaal niet over haar. Ik heb al maanden geen gevoelens meer voor haar.’
‘Leg mij dan aub uit waarom je al drie dagen op je kamer opgesloten zien en niet eet?’
‘Ik ka het niet?’
‘Bullshit! Ik dacht dat wij vrienden waren Tom?’
‘Dat zijn wij ook en daarom is alles zo fucked up.’
‘Neen, het is heel simpel, zeg mij wat er op u lever ligt en hoe wij dit kunnen oplossen.’
‘Dit valt niet op te lossen Si.’ Hij kijkt mij aan en ik zie zijn ogen waterig worden.
‘Ik verlies, wat ik ook doe.’ Mijn hart breekt in duizend stukken als ik hem zo zie zitten. Mijn lichaam heeft een eigen wil, want voor ik het weet zit ik voor hem op mijn knieën en pak zijn handen vast.
‘Jij kunt mij alles vertellen en voor alles is er een oplossing.’ Ik zie hem zuchten en schudden met zijn hoofd. HIJ staat op en komt voor mij zitten op de grond. Pakt mijn handen terug in de zijn en ik zie en traan over zijn wang rollen. Ik zie hoe hij zijn moed bijeenraapt.

‘Ik ben bang dat je deze kamer uit ga wandelen en dat ik mij voor de rest van mijn leven nooit meer ga voelen zoals ik mij nu voel. Het lijkt erop Siënna, dat het enige dat ik ooit gedaan heb in mijn leven, een weg zoeken was naar jou. Ik hou van je. Niet op een vriendschappelijke manier, hoewel ik denk dat we goede vrienden zijn. En niet met een misplaatste genegenheid. Ik hou van je. Heel eenvoudig en heel echt. Ik weet dat mijn hart eindelijk een thuis gevonden heeft. En ik ben bang, bang om je kwijt te geraken.’

Nog nooit heeft iemand zo iets tegen mij gezegd, nog nooit heb ik iemand zo iets moois, puurs en adembenemends horen zeggen. De tranen stromen nu ook over mijn wangen. Ik kan niets zeggen, ik kan alleen knikken en dom lachen naar hem. Ik voel hoe mijn lichaam naar de zijne wordt getrokken en opeens voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Hij heeft gelijk dit voelt als thuiskomen. Dit is hoe het voelt om volstrekt, onbeperkt en onvoorwaardelijk verliefd te zijn op iemand.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.