FanFic.nl

Harry Potter and the One Shots

422nd afterparty

Gejoel, Draco joelde mee. Ierland won op een verbijsterende manier de Wereldkampioenschappen Zwerkbal. Na de ere ronde, waarin de Ierse zoeker nog daas van de klap op de grond, achterop zat bij een teamgenoot. Trok het overvolle stadium terug naar de camping. Draco volgde zijn opgetogen ouders. Hun geld was het meer dan waard geweest, en vaders vriend, Igor Karkarov had geen gelijk gehad. Bij hun gigantische tent schonk vader zijn moeder een glas Guinnes in en nam er zelf ook een. Aangezien Draco nog minderjarig was kreeg hij er geen. Een klop op hun houtententdeur deed hem verbaasd opkijken. Narcissa opende hem en een grijnzende Arduin kwam binnen. Ook hij kreeg een glas van het machtige Ierse bier. Draco, veertien jaar en naiëf bleef. Keek toe hoe er meer en meer van de oude club bijeen kwamen. Hij werd voorgesteld als een zoon.
Arduin zat te praten met Lucius en Vleeschouwer, de enige die Draco wel kende. Arduin lachte hard en kil. Vleeschouwer sprong op en vader verdween even in een kamer.
"Feest" houwde de beul luid, "Omdat een stel idioten een spelletje hebben gewonnen! Ik vraag me af wat ze zullen doen als we onze glorie weer vertonen!"
"Laten we het doen! Laten we ons tonen tot wie we werkelijk zijn!" Kwast grinnikte opgetogen. Vader kwam terug met een kist voor zich uit zwevend.
"Ik dacht dat jullie het nooit zouden wagen." Hij glimlachte kil. De kist sprong open, Draco rekte zich vanaf zijn stoel uit. Zwarte gewaden en zilveren maskers. Vragend keek hij naar zijn vader. Maar die was te druk met het uitdelen van deze spullen.
Moeder glimlachte eveneens en trok het over haar blonde haren. Draco schrok lichtelijk toen hij haar koortsige blos zag en besefte dat ze allemaal verder waren dan aangeschoten. Zeker toen ook de zilveren maskers werden uitgedeeld. Draco besefte dat dit hun kostuums waren geweest in de tijd dat ze actieve dooddoeners waren geweest.
Paniek bevloog hem en stil glipte hij de tent uit, weg van het gevaar. Terug naar het bos. Pas toen de stilte van het bos hem geheel omringde stopte hij met lopen. Steun zoekend tegen een boom vroeg hij zich af hoe hij weer naar huis kon komen, en of hij dat nog wel wilde...
Drie paar voetstappen kwamen dichterbij. Gekibbel en iemand die struikelde. Een meisje mopperde en mompelde de spreuk voor licht. Draco zag wie het waren en verharde zijn paniek in lijzigheid. "Dat krijg je ervan als je van die grote poten hebt." Hij grijnsde loom.
Dat de anderen woedend en beschuldigend reageerden verraste hem niet. Hij kende niemand die door zijn masker heen keek. "Wat een taal, Wezel, pas maar op dat je papie het niet hoort."
Hermelien, het meisje dat licht had gemaakt, kreeg de jongens zover verder te lopen. Draco keek ze na, en liep toen verder, een ander plekje opzoekend om veilig te zijn.
Plots was de donkere lucht verlicht met giftig groen licht. Verrast keek Draco naar boven, een enorme schedel met een slang uit zijn mond hing als een dampende wolk stoom in de lucht. Angst was verlammend en Draco maakte rechtsomkeert naar de camping. Haastig opzoek naar een bekende. Een sterke hand greep hem beet en voordat hij kon protesteren verdwenen ze in het niets.
Zodra Draco zijn ogen weer opende wist hij dat hij weer thuis was. Het ijzeren hek naar hun villa stond op een kiertje. Nog van streek liep de tiener naar het huis toe. Stil opende hij de gigantische voordeur. Een drukkende stilte sloeg op hem neer. Angst voor elk geluid deed hem naar zijn kamer haasten. Pas toen de warme dekens van zijn bed om hem heen zaten en hij eindelijk in slaap viel ontspande het lijzige gezicht in eentje vol eenzaamheid, verdriet en angst.

Wie kon er dan ook weten waar dit de voorbode van was? Want buiten was het donker, niemand kon de toekomst zien.

Reacties: