FanFic.nl

Emo(tion)

Hoofdstuk 10.

"Jezus! Gaat alles goed?? Kun je me horen??" Een vrouw is uit haar auto gestapt en zit gehurkt naast Brad. Hij ligt op de koude snelweg in een plasje bloed. "Leeft hij nog??" Vraagt een man die inmiddels ook uit zijn auto gestapt is. "Ik weet het niet, hij reageert niet!" Zegt de vrouw. "Ik bel 911!" Zegt de man weer. Even later word er opgenomen.

"911, wie wilt u spreken?"
"De ambulance!" zegt de man
"U spreekt met de meldkamer van het ziekenhuis, wat is u noodgeval?"
"Er is een jongen aangereden en de bestuurder is doorgereden. Hij reageert niet!"
"Wat is uw locatie?"
"N88 East Highway"
"We zijn onderweg"

Daarna word er opgehangen. "Ze zijn onderweg." Zegt de man tegen de vrouw. "Nog even volhouden jongen." Fluistert ze tegen Brad. Niet veel later arriveert de ambulance. Mensen in gele gestreepte pakken stappen uit. Ze hurken naast Brad neer en vragen of hij hen kan horen, maar er komt geen reactie. "Hij ademt niet!" Zegt een man "Breng de brancard vlug!" Zegt een ambulance medewerker tegen zijn collega. Ze doen hem een soort mondkapje op zodat hij lucht krijgt. Brad word voorzichtig op de brancard gelegd en in de wagen geladen. "Wilt u mee rijden mevrouw?" Vraagt een man. "Ja is goed." Zegt ze. Ze stapt in de wagen en gaat op een stoel bij Brad zitten. Daarna vertrekt de ambulance met de sirenes aan naar het ziekenhuis. Er is inmiddels politie gearriveerd om de weg terug vrij te maken, want er stonden een paar auto's in de file door het ongeval. Ook is er een nieuws busje gekomen.

De volgende ochtend bij Myra thuis,
Myra loopt de trap af, zet de tv aan en ploft op de bank. "Hopelijk ben ik nog op tijd voor Say Yes To The Dress." Fluistert ze in zichzelf. "Shit reclame." Ze zapped verder en komt op het nieuws terecht. "Gisteren avond is een 16 jarige jongen ernstig gewond geraakt tijdens een aanrijding. Volgens getuigen wilde de jongen de snelweg oversteken, maar werd daarbij geschept door een auto die vervolgens doorreed."
Myra zit gelijk recht. "Het zal toch niet.."
"Het gaat om Brad Matthews uit Californië. Hij is met spoed naar het ziekenhuis gebracht en ligt momenteel in coma. Er word door de politie gezocht naar de bestuurder die de jongen aanreed. Wat hij op de snelweg deed is niet bekend."
Myra zet de tv af en belt meteen Mike.

"Mike! Met Myra. Brad ligt in het ziekenhuis! Het was op het nieuws hij is aangereden en ligt in coma!" Huilt ze.
"Wat??! Ik kom er meteen aan!" Zegt Mike.
Hij hangt op en staat binnen 5 minuten al voor Myra's deur.
Ze laat hem binnen en vliegt meteen in zijn armen. Hij pakt haar stevig vast en ze staan daar voor een tijdje zonder iets te zeggen. Myra veegt een traan weg en laat hem los. "We moeten nu naar het ziekenhuis!" Zegt ze. "Oke, kan ik je fiets lenen?" Vraagt Mike. Myra knikt en loopt naar de schuur om haar fiets te pakken. "Spring maar achterop." Zegt Mike.
Mike heeft nog nooit zo hard gefietst. Even later komen ze bij het ziekenhuis aan. Myra springt eraf en Mike gooit de fiets in de bosjes. "Sorry." zegt hij. "Maakt niet uit, kom!" Ze rennen naar binnen en lopen naar de balie. "Kan ik jullie helpen?" Vraagt de vrouw achter de balie. "Ja, wij zijn vrienden van Brad Matthews, de jongen die gisteren is binnengebracht na een auto-ongeluk." Zegt Myra snel. Ze is nog steeds in tranen. "Hmm... Brad Matthews... oh hier, hij ligt op kamer 147 op de eerste verdieping." Zegt de vrouw. "Oke bedankt!" Zegt Myra, ze trekt Mike haastig mee en ze rennen door de gang. "Wacht jullie mogen niet zomaar...!" Probeert de vrouw nog, maar ze zijn al weggerend. Ze rennen de trappen op en zoeken naar de juiste kamer. "145, 146... 147! Het is hier, kom!" Myra trekt Mike mee naar de deur. Ze wil net de klink vastpakken als een zuster de deur opent. Mike en Myra stappen verschrikt naar achter. "Jullie mogen hier niet zomaar komen als het geen bezoektijd is." Zegt de zuster. "Maar het is heel lief dat jullie hem komen opzoeken, dus kom maar binnen." Lacht ze. "Dankuwel." Zegt Mike terwijl ze naar binnen lopen.
Daar ligt Brad, in een witte blouse, onder een blauwe deken. Hij zit vast aan een paar slangen, een lucht kapje op zijn mond, en wonden op zijn hoofd en armen. "Jezus Brad..." Myra pakt zijn hand voorzichtig en knijpt er heel zachtjes in. Er lopen weer tranen over haar gezicht. Mike staat ondertussen met de zuster te praten, maar Myra hoort hen niet. "de dokter komt straks nog wel eens kijken hoe het met hem gaat, oké?" Zegt de zuster, en ze loopt weg. Mike is inmiddels bij Myra gaan staan en heeft twee stoelen gepakt. "Laten we even gaan zitten." Zegt hij. Myra knikt en ploft op de stoel. "Ze hebben een bloed onderzoek gedaan en röntgenfoto's gemaakt. Hij heeft zijn linker been gebroken, 4 ribben, zijn pols is gekneust en een deukje in zijn schedel. Maar dat is gelukkig niet ernstig, dus hij houd er geen blijvend letsel aan over. Het onderzoek komt als het goed is vanmiddag binnen." Zegt Mike. "Verschrikkelijk... Welke lul rijd er nou door na een aanrijding? En wat the fuck deed Brad op die snelweg??" Zegt Myra. Mike pakt haar trillende hand vast en wrijft er over. Ze staren een tijdje naar Brad zonder iets te zeggen. "Nooit gedacht dat ik Brad in iets wits zou zien." Lacht Mike terwijl hij nog steeds voor zich uit staart. Myra lacht door haar tranen heen en slaat een arm om hem heen. Het is weer een tijdje stil.
Nu moeten ze afwachten...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.