FanFic.nl

Siënna

Sorry

Versteend zit ik in de zetel. Ik weet niet hoelang maar de foto van Tom en Elle al kussend staart mij terug en is op mijn netvlies gebrand. Ik denk niet dat ik het beeld nog ooit uit mijn gedachten krijg. Mijn gsm blijft afgaan maar ik kan niet bewegen, ik kan mijn arm niet optillen om mijn gsm op te rapen. Ik begrijp het niet! Waarom Tom? Dit kan niet waar zijn. Elle en Tom, al kussend. Mijn hart breekt in duizend stukken en de tranen kan ik niet tegenhouden.
Als ik mijn gsm voor de 30ste keer hoor afgaan neem ik toch op.
‘Siënna, hallo, hoor je mij.’
‘Ja.’ Fluister ik uiteindelijk, Tom zijn stem klinkt hopeloos.
‘Luister even naar mij oké?’
‘Ja, zeg maar.’ Kan ik nog uitbrengen.
‘Ik kom naar jou, het kan mij niet schelen wat ze hier zeggen. Ik heb al een ticket geboekt. Ik kom naar jou. En ik leg het je allemaal uit.’
‘Je hoeft niet te komen. Alles is heel duidelijk.’
‘Dat is niet waar, ik weet dat het lijkt alsof wij kussen maar dat is niet zo.’
‘Ah, wat zijn jullie dan aan het doen? Want van waar ik kom is wat jullie op die foto doen toch kussen hoor.’
‘Zij heeft mij gekust Si, uit het niets, letterlijk, aangevallen. En voor ik het wist zie ik een flits. Ik heb haar van mij afgeduwd maar het was te laat. Je moet mij geloven.’
‘Ik moet niets.’
‘Si, alstublieft, geloof mij. Ik wist er niets van.’
‘Maar je was met haar gaan eten? Of dat is toch wat ze hier schrijven, is dat ook gelogen misschien?’
‘Neen, dat is niet gelogen maar ik ben er ingetrapt, met mijn ogen open. Zij belt mij om te zeggen dat zij mij wilt zien om alles uit te praten. Dat zij nu wel beseft at wij niet geschikt zijn voor elkaar en dat zij vrienden wil zijn. En ik dacht, oké het kan geen kwaad om alles is uit te praten. Ik heb haar toen niet veel uitleg gegeven Si en ik voelde mij schuldig.’
‘Ocharme Elle.’
‘Neen, zo bedoel ik het niet. Maar zij heeft dit alles gepland. De fotograaf stond ons op te wachten en zoals ik al zei voor ik kon reageren hadden ze al een foto genomen.’
‘Ik ga ophangen nu.’
‘Alstublieft Siënna, geloof mij. Ik heb echt niets verkeerd gedaan. Oké, ik had moeten weten dat zij iets van plan zou zijn en ja ik ben er met ogen open ingetrapt. Maar ik heb je niet bedrogen.’
‘Ik moet nu echt ophangen Tom.’
‘Seg dat je mij gelooft.’
‘Ik weet het niet, ja ik geloof je maar ik weet niet hoe ik mij hierbij voel.’ Dat laatste is gelogen, ik weet wel hoe ik mij voel. Ik walggewoon van het gedacht alleen al.
‘Ik moet nu echt gaan Tom.’
‘Ik kom naar jou en wij praten hier nog over.’ Ik antwoord niet meer en hang op. Wat moet ik doen? Moet ik zijn uitleg gewoon aannemen en verder geen vragen stellen? Maar wat doe ik dan met het gevoel dat mij van binnenuit aan het opeten is?
Op zaterdag komt het pakje van Tom aan. Zoals elke week een foto van ons twee. Een selfie die hij getrokken heeft net voor ik vertrok. De foto straat geluk uit. Op de achterzijde zijn boodschap.

You should be kissed and often, and by someone who knows how. T

Het is zondag en ik lig futloos in de zetel. Mijn ogen rood van het huilen en ik heb voor de derde keer Bridget Jones Diary opgezet. Een poging om niet meer aan Tom te denken. Werkt niet echt. Ik wil juist naar de keuken lopen voor een glas water als de deurbel gaat. Als ik de deur open doe zie ik Tom voor mij staan. Wat? Hij is echt hier? Ik blijf stokstijf staan, wat moet ik in godsnaam doen?
Zonder op mij te wachten stapt hij binnen, laat zijn tas op de grond vallen en pakt mij vast. Als ik zijn armen rond mij voel, beginnen de tranen terug te komen. Ik had niet gedacht dat hij echt zou komen.
'Schat, je gelooft mij toch hé? Zeg alstublieft dat je mij geloofd. Ik ben zo dom geweest, ik had nooit met haar mogen gaan eten. Ik had moeten weten dat zij iets van plan was. Oh God ik heb je zo gemist.' Ik zeg niets, zijn armen rond mijn lichaam voelen zo goed, ik wil het even niet verpesten.
‘Schat?’
‘Ik weet het niet, ik bedoel, ja ik geloof ja, maar dit gevoel dat ik heb… ik weet niet wat ik moet doen.’
‘Volkomen begrijpelijk, vertel mij wat ik moet doen om dit goed te maken?’
‘Ik weet het niet.’
‘Weet je nog die dag nog dat ik onverwachts voor je deur stond? Het was zondag en ik was in Duitsland voor domme interviews en ik moest u zien. Ik ben toen in de auto gestapt en naar hier gereden. Uw gezicht als je de deur open deed vergeet ik nooit. Weet je die dag nog?’ Ik maak een instemmend geluid, natuurlijk weet ik het nog. Het was één van de mooiste dagen.
‘Wij lagen in de zetel en je was aan het lachen. En ik bleef maar kijken naar de kuiltjes in je wangen en ik wou je kussen. Ik wou je zo hard kussen. Zo iets heb ik nog nooit meegemaakt, toen en daar wist ik het met zekerheid Si, ik ben verliefd. Maar ik heb je niet gekust. Want ik wou niet egoïstisch zijn en ik wou je geen pijn doen. Want ik had nog een vriendin en wat was ik aan het denken? Maar ik kon je niet vergeten en ik bleef maar excuses uitvinden om je te spreken en om je te zien. Ik heb je praktisch gedwongen om ons op te zoeken in LA. Ik wil je niet kwijt, ik wil kuiltjes zien in je wangen als je lacht en ik wil je kussen elk moment van de dag.’ Het wordt allemaal wat te veel en ik maak mij los van hem en loop richting de keuken. Ik hoor hoe Tom achter mij aanloopt.
‘Wil je iets drinken?’ Vraag ik.
‘Neen, ik wil weten dat wij oké zijn Si.’
‘Ik weet het niet.’
‘Wat weet je niet?’
‘Je hebt gevraagd wat je moet doen om dit goed te maken. Ik heb tijd nodig, om alles te verwerken. Zo simpel is het niet Tom. Je hebt haar gekust.’
‘Zij heeft mij gekust.’
‘Dat is het zelfde.’
‘Neen, dat is het niet en dat weet jij ook goed genoeg.’
‘Ik weet echt niet meer wat ik weet en niet weet.’ Tom zucht luid.
‘Het is niet zo simpel, oké?’ Zeg ik.
‘Oké, ik geef je tijd, zoveel je nodig hebt Si.’
‘Ik wil geen beloftes maken.’
‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Ik weet het niet Tom, oh fuck hé.’ Hij komt dichterbij om mij vast te pakken maar ik zet een stap achteruit. Ik zie iets breken bij hem. En het gevoel gaat door merg en been. Ik heb er onmiddellijk spijt van maar het is te laat.
‘Oké, ik snap het. Ik geef je tijd.’ Hij draait zich om en loopt de keuken uit. Even later hoor ik de voordeur in het slot vallen. Shit! Ben ik hem kwijt?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.