FanFic.nl

Siënna

Weerzien

Bill en ik zijn aan het fluisteren naar elkaar, de verpleegster was heel duidelijk dat wij tot 20 uur mogen blijven als wij hem niet wakker maken. Bill probeert mij te overtuigen dat het niet mijn fout is en ik probeer hem duidelijk te maken dat het zeker niet zijn fout is. Toch blijven we allebei met veel schuldgevoel zitten. Om 19 uur komt er een vrouw binnen met donker haar en ik zie onmiddellijk dat zij de moeder van Tom en Bill is. Bill lijkt sprekend op haar. Tom ook maar net iets minder.
‘Hey mam.’ Zegt Bill en staat recht om haar een kus te geven.
‘Mam, dit is Siënna. Je weet wel…’ Bill maakt zijn zin niet af. Ik kan hem geen ongelijk geven. Wie ben ik nu eigenlijk voor Tom?
‘Ja, ik herken haar van op de foto’s.’ Oh jeej, zij heeft de foto’s ook gezien. Ik had toch gehoopt om een betere eerste indruk te maken op Tom zijn moeder.
‘Hallo, aangenaam.’ Zeg ik. Zij zegt niets terug maar knikt gewoon. Vervolgens draait zij zich terug naar Bill.
‘Hat der Arzt Gewesen?’ Vraagt zij aan Bill, zij spreekt Duits tegen hem en ik zie Bill ongemakkelijk worden. Oké, zij gat mij zeker niet nomineren voor schoondochter van het jaar prijs.

Tom heeft doorgeslapen en om 20 uur heeft de verpleegster gevraagd om te vertrekken. Ik ben met Bill op weg naar hun huis. Eigenlijk was ik van plan om naar een hotel te gaan maar ik mocht niet van hem. Ik ben helemaal uitgeput, ben al meer dan 24 uur wakker, ik heb al heel de dag niet gegeten. En Ik moet heel veel moeite doen om niet in slaap te vallen.
Aangekomen thuis, zegt Bill dat ik maar moet gaan slapen en zonder tegenspraak loop ik naar boven. De logeerkamer is nog het zelfde. Ik besluit om hier te slapen. Het voelt raar om zonder Tom in zijn kamer te zijn. Ik neem rap een douche en als ik terug in de kamer ben zie ik dat Bill propere lakens op het bed heeft achtergelaten. Eens ik in bed lig, val ik onmiddellijk in slaap. Ik droom dat ik te laat kom, Tom ligt in het ziekenhuis. En als ik eraan kom zegt de dokter dat ik te laat ben. Heel de nacht blijft de droom zich afspelen en als ik ’s morgens wakker word ben ik alles behalve uitgeslapen. Maar ik moet naar hem toe dus ik fris mij op, draai mijn haar in een dot, doe gemakkelijke kleding aan en loop naar beneden. In de keuken laat ik een briefje achter en neem Tom zijn autosleutels. Ik denk niet dat hij het erg zou vinden.

Aangekomen in het ziekenhuis loop ik naar zijn kamer. Voor ik wil binnen gaan houdt en verpleegster mij tegen.
‘De dokter is binnen en ze zijn bezig met een onderzoek. Kunt u even buiten wachten?’
Ik knik en laat mij zakken op de bank die in de gang sta. Als de dokter buiten komt hou ik hem tegen.
‘Excuseer, kunt u mij vertellen hoe dat het met hem gaat.’
‘Bent u familie?’
‘Neen, ik ben een vriendin. Maar…’
‘Sorry, ik vrees dat ik u geen informatie kan geven. Maar u mag hem nu bezoeken. Hij is wakker.’ Mijn hart maakt een sprong en ik loop snel langs hem door, de kamer binnen.
Hij heeft zijn ogen toe en ademt zelfstandig, het masker is weg. Hij heeft nu nog twee kleine buisjes in zijn neus steken. Als hij voetstappen hoort, zie ik dat zijn ogen open gaan. Volgens mij heeft hij niet onmiddellijk door dat ik hier ben, hij blijft mij aankijk en knippert par keer met zijn ogen.
‘Hey.’ Fluister ik en zet paar stappen dichter naar hem.
‘Droom ik of ben je echt hier.’ Ik moet glimlachen, zijn gevoel voor humor is er nog.
‘Ik ben echt hier.’ Ik schuif een stoel dicht bij zijn bed en ga zitten. Hij volgt mijn elke beweging.
Zo blijven wij even naar elkaar staren, niet wetend wat zeggen.
‘Ik geloof je niet.’
‘Wat?’
‘Ik geloof niet dat je hier echt bent, ik krijg hier echt zware medicatie, volgens mij ben ik aan het hallucineren.’
‘Tom, ik ben echt hier.’
‘Bewijs het maar.’
‘Hoe dan? Knijp ik even in je arm? Maar als ik je zo bekijk dan heb je al genoeg pijn.’
‘Kom dichter bij.’ Even twijfel ik maar ik schuif wat dichter naar hem toe. Ik heb hem zo gemist.
‘Nog dichter…’ Ik heb door waar hij naar toe wilt. Ik sta op van mijn stoel en ga bij hem op het bed zitten. Ik neem zijn hand in de mijne en kijk hem recht in zijn ogen aan.
‘Geloof je mij nu.’
‘Bijna.’ Ik kan het niet laten om te lachen, ik heb hem zo hard gemist. Hij lacht terug naar mij en ik zie zijn ogen oplichten. Ik kan mezelf niet meer tegenhouden, ik leun naar voor en druk mijn lippen op de zijne. Hij twijfelt geen second en kust mij terug. Zijn hand voel ik op mijn onderrug. Even later trek ik mij terug en kijk hem aan.
‘Ik heb je gemist.’ Fluistert hij.
‘Ik heb je ook gemist. Ik dacht even dat ik je…’
‘Shuuut… niets zeggen, het komt goed, ik ben zo dom geweest Si…’ Ik laat hem niet uitspreken en geef hem terug een kus.
Maar als ik gekuch hoor achter ons veer ik snel terug recht. De moeder van Tom staat bij de deur en ze kijkt met een afkeurende blik naar mij. Ik ben mij echt niet populair aan het maken bij haar.
‘Goeiemorgen.’ Zeg ik dan, als zij mij blijft aanstaren. Rap wendt ze haar blik van mij af en richt zich op Tom.
‘Wie fülst du dich heute, Schatz?’ Oké, zij wind er ook geen dokjes rond.
‘Ik ben oké mam.’ Tom antwoord gewoon terug in het Engels.
‘Mam, ik wil wil je officieel aan iemand voorstellen. Siënna, dit is mijn moeder Simone. Mam, dit is Siënna.’
‘Ja, ik heb haar gisteren al gezien.’ Tom kijkt mij aan.
‘Je was gisteren al hier?’
‘Ja, ik ben rond 17 uur hier aangekomen.’
‘Waarom heb je mij niet wakker gemaakt.’
‘Tom, je had hoge koorts en je moest rusten.’
‘Maar,…’
‘Zij heeft gelijk en eigenlijk moet je nu ook rusten. Ik heb net de dokter gesproken. Voorlopig ben je nog niet naar huis. Voor nu ben je stabiel maar wij zijn nog lang niet weg hier.’
‘Mam, ik voel mij al stukken beter.’
‘Ja, dat kan wel zijn maar je moet rusten. Siënna en ik gaan even een koffie halen. Probeer maar wat te slapen.’ Ik kijk met grote ogen van Tom naar haar. Ik wil helemaal geen koffie met haar gaan halen. Sowieso dat zij met mij wilt praten en aangezien zij tot nu toe niet al te hartelijk is geweest verwacht ik geen leuke babbel.
‘Ik wil dat Si hier blijft mam en ik wil al helemaal niet slapen. Ik heb de afgelopen dagen niets anders gedaan.’
‘Tom, wij gaan koffie halen en jij gaat slapen. Geen tegenspraak.’ Zij doet een teken naar mij en loopt de kamer al uit. Ik kijk onzeker naar Tom en dan naar de deur.
‘Ga maar, ik ben er zeker van dat ze dol op jou ga zijn. Maar beloof dat je terug komt. Ik wil met je praten.’ Ik ben er niet zo zeker van dat Simone zo dol op mij ga zijn maar ik knik.
Voor ik naar buiten ga druk ik nog een kus op zijn lippen.

In de gang staat Simone op mij te wachten. Ik lach wat ongemakkelijk, zij bezorgt mij kriebels.
‘Zullen we naar benden gaan?’ Vraag ik nogal ongemakkelijk. Zij knikt en ik loop al naar de lift.
Heel de weg naar de cafetaria, zegt zij geen woord. Ik bestel snel twee koffies en wij gaan aan een tafeltje zitten.
‘Kijk ik ga het gewoon zeggen zoals ik het denk. Tom heeft echt in een diepe put gezeten na dat jij hem gedumpt hebt. Je hebt hem gewoon laten vallen als een baksteen. En het gevolg is dat hij nu in het ziekenhuis ligt. Ik weet dat hij je oprecht graag ziet en ik wil mijn zoon niet nog is zo zien lijden.’
Dus met andere woorden, dit alles is mijn fout?
‘Met alle respect Simone maar ik heb hem niet alten vallen als een baksteen.’ Ik voel dat ik kwaad begin te worden. Ik wil geen beste vriendinnen zijn met mijn schoonmoeder maar dit is echt niet oké.
‘Wel, hoe zou jij het dan omschrijven?’
‘Is het misschien raar of abnormaal dat ik wat tijd nodig had? Hij stond in de boekjes al kussend met zijn ex-lief. Hoe had ik volgens u moeten reageren?’
‘Hij heeft het je toch uitgelegd? Het was allemaal opgezet spel. Hij is helemaal naar België gekomen om je dit persoonlijk uit te leggen en hij is gebroken teruggekomen. Ik weet dat Tom niet heilig is maar hij is altijd heel eerlijk en oprecht naar u toe geweest.’ Ik moet hier weg voor ik iets zeg waar ik spijt van ga krijgen.
‘Kijk, ik zie Tom heel graag en ik ben niet van plan om hem te kwetsen of pijn te doen. En nu ga ik terug naar boven.’ Ik wacht niet op haar antwoord sta recht en loop richting de trap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.