FanFic.nl

healing in the past,

a first diagnosis

Jezus, die kerel is zwaar. Haar knieën begaven het onder het gewicht en ze viel op de grond, het dode gewicht lande zwaar op haar borstkast.
Rob trok hem gauw weg en legde hem op de rug.
'Hadley? Kom op, makker. Blijf bij mij!' Riep hij wanhopig naar het witte gezicht.
'Hij heeft een dokter nodig. En wel meteen.' Riep Cat terwijl ze recht krabbelde en naast Rob neer knielde. 'Wat ik trouwens al de hele avond sta te roepen.'
De man negeerde haar laatste steek, nam zijn broer in de armen en richtte zich op.
'Onze kamer is hier niet ver van.' Mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.
'Goed , breng hem daar naar toe. Dan haal ik hulp.'
Cat had zich al omgedraaid toen Rob zijn barse stem haar tegenhield.
'Daar komt niets van in huis!'
'Ik weet verdorie niet waar ik ben. Als je denkt dat ik probeer te ontsnappen, ze hebben me vast al weer te pakken nog voor...'
'Ik zeg je, je gaat geen hulp halen. Niemand mag hier lucht van krijgen.'
Nu was Cat pas echt compleet verbluft.
'Kom op! Is dit nu het moment voor die verdomde koppigheid van jullie? Hij heeft dringend medische hulp nodig!'
'Ik weet dat het moeilijk is om te snappen. Maar dit moeten we zelf doen. Hadley vermoord me als iemand dit te weten komt.'
'En als we jouw plan volgen dan vermoorden we hem.'
Deze woorden leken hem te raken als een molensteen in de maag. Maar desondanks draaide hij zich van haar weg en liep weg. Cat kon hem alleen maar volgen, terwijl ze haar eigen irritatie probeerde te onderdrukken.

De kamer die de tweeling met elkaar deelde was schaars bemeubeld. Twee bedden die samen een hoek van de kamer in beslag namen, een grote open haard in de andere hoek van de kamer, aan een van de muren gingen twee gekruiste zwaarden. Maar wat haar nog het meest verbaasde was een grote boekenkast tegen de zuidelijke muur van de kamer. Zelf in het duister kon ze enkele bekende tittels onderscheiden zoals Gullivers reizen en Robinson Crusoe. (Waren die titels werkelijk al zo oud?)
Maar er waren ook boeken die leken te gaan over onderwerpen als filosofie, geschiedenis en poëzie. Wie had dat ooit gedacht? De stoere tweeling had een verborgen kantje. Het gekreun van Hadley bracht haar weer bij haar positieven. Rob had zijn broer op zijn bed gelegd, en leek moeite te hebben om zijn broer in bedwang te houden.
'Waar ben ik? Rob waar ben ik? Alsjeblieft Rob.'
'Ik ben hier, maatje. Rustig maar, je moet nergens bang voor zijn.'
Hadley zijn ademhaling werd steeds harder, nog even en Cat vreesde dat hij zou gaan hyperventileren.
'Hadley, hou je toch kalm. Wat is er met hem aan de hand?'
'Dit heb ik al eens eerder gezien. Zijn lichaam gaat in shock. Eerlijk is het je opgevallen dat hij zwaarder is gaan ademen? Of dat hij wel opvallend veel dorst heeft?'
Het antwoord kwam van zijn polsen, die trokken ze hard samen dat ze bijna wit werden.
'Ja dus. En is hij ondertussen misselijk geweest? Heeft hij moeten braken?'
'Braken niet, maar hij was misselijk. Al probeerde hij dit te ontkennen.'
'En dit deed bij jou nog steeds geen alarm belletje rinkelen? Idioot!'
'Wist ik veel? Wat kan dan de oorzaak zijn van zo een shock? '
'Daar zijn vele verklaringen voor. Maar bij de symptomen die jij benoemd moet het een obstructieve shock zijn.'
'Een...Ob...Een wat...'
'Obstructieve shock.' Ze legde de nadruk op iedere lettergreep, alsof ze het tegen een klein kind had. 'Iets zorgt er voor dat zijn bloedsomploop blokkeert. Zo krijgen zijn vitale organen niet genoeg brandstof en zijn ze langzaam aan het uitvallen.'
Gefrustreerd gooide Rob zijn armen in de lucht.
'Geen idee wat je daar allemaal brabbelt. Maar hoe lossen we het op?'
'Wel de obstructie vinden zou ons al een heel eind verder helpen.'
'En hoe vinden we die?'
Nu was het Cat die haar frustratie de vrije loop liet.
'Weet ik veel? Er zijn zo veel mogelijkheden. Er kan in zijn aderen zich een bloedprop gevormd hebben. Of hij is gewond geraakt en er is van buiten...Verdorie.'
Haastig knielde ze naast het bed neer en deed Hadley zijn kilt naar boven.
'Wat ben jij verdomme...'
Rob staakte zijn protest abrupt toen een scherpe geur zijn neus bereikte.
In het duister liet Cat haar vinger over zijn been glijden, tot ze de structuur voelde van iets wat door moest gaan voor een verband. En toen ze verder gleed voelde ze een natte substantie die ze zelf in het duister meteen herkende als etter.
'Mijn mes. Waar ik hem mee gestoken heb, was daar toevallig een stuk van afgebroken?'
'Nu je het zegt. De punt was inderdaad afgebroken. Is dat iets erg?'
'Nou en of. Het zit namelijk al meer dan twee weken vast in zijn been. En het is hem van binnen uit aan het doden.'

Reacties: