FanFic.nl

healing in the past,

distraction and shouting

Een luid geklop weerklonk op de deur. Rob sprong bijna tegen het plafond van schrik.
Onder enkele Gallische verwensingen liep hij naar de deur, Cat gebarend dat ze stil moest zijn.
'Wat heeft dit te betekenen?' Vroeg hij bard aan de persoon die buiten stond.
'Jullie oom stuurt me,' Cat herkende de stem van de jonge Taran. 'Ik moest jullie mededelen dat jullie neef en zijn gevolg is gearriveerd.'
Rob leek al zijn zelfbeheersing nodig te hebben om het niet uit te schreeuwen van opluchting.
'Fantastisch. Ik kom hem zo dadelijk begroeten.'
'O, en hij verwacht ook de Amerikaanse. Als je wil zal ik haar gaan wekken.'
'Nee! Nee, dat doe ik wel. Verteld Jamie maar dat we er zo zijn.'
Nog voor de jongen iets kon zeggen had Rob de deur al weer dicht geslagen.
'Waarom hebben ze mij nodig?' Vroeg Cat verbaasd.
'Dougal natuurlijk. Hij vertrouwt jou en die Claire nog steeds niet. Hij wil waarschijnlijk haar reactie zien als jij zo plots voor haar neus staat.'
'Shit.' Mompelde Cat.
Een reactie bij Rob enige verbazing uitlokte.
'Is dit dan zo erg? Je zei toch dat jullie elkaar niet kennen?'
Cat zuchtte gefrustreerd. Kon ze nu echt geen drie woorden zeggen zonder dat ze ergens van verdacht werd?
'Dat is ook zo. Maar als we beide naar beneden moeten, wie let er dan op Hadley?'
Daar had de briljante strateeg natuurlijk nog niet aan gedacht.
'Je hebt zelf gezien hoe snel hij in paniek geraakt. Als dit gebeurt en er is niemand om hem op te vangen. Grote kans dat Claire zelf niet aan haar werk moet beginnen.'
'Ik weet het. Maar ze verwachten jou, en als ik er niet ben zullen ze het verdacht vinden. Hij lijkt nu rustig te zijn. Hoe sneller we het afhandelen, hoe sneller we terug zijn.'
'Simpele redenering. Hopelijk houd hij stand.'


Dougal bleek een heel gevolg met zich mee te hebben genomen. Cat haar eerste telling vertelde haar dat het meer dan tien man was, waarschijnlijk lag het getal eerder tegen de twintig. Het voordeel was dat het allemaal mannen waren. Dus die ene vrouw viel op als een baken in het duister. Cat schatte haar eind de twintig, met een gemiddelde bouw, en met bruin haar dat zo wild krulde dat het een raadsel is hoe ze dit onder controle wist te houden. Een van de mannen week amper van haar zijde. De neef van Dougal natuurlijk, als de indrukwekkende gestalte van de man niet overtuigend was, dan was het wel de manier waarop hij met de vrouw omging. De blik in zijn blauwe ogen als hij naar haar keek, de tedere manier waarop hij haar aanraakte. (Wie had ooit gedacht dat zulke grote handen tot zulke tederheid in staat waren)
Een ding was wel duidelijk. Dat imposante postuur in combinatie met zijn vuurrode haar maakte hem tot een man die je niet snel vergeet. En om eerlijk te zijn was het geen onaangenaam gezicht. En aan de gezichtsuitdrukking van Claire te zien was ze het met Cat eens.
Toen kreeg de man Rob in de gaten.
'Rob! Wat goed om je te zien, mo bràthair.'
'Jamie!'
De twee vlogen elkaar om de hals, als lang verloren broers.
'Waar is de tijd? lallybroch is een stuk rustiger sinds jullie vertrek. Waar is Hadley trouwens? Het lijkt bijna een wonder om eens de een zonder de andere te zien.'
'Goede opmerking. Rob je zou toch verwachten dat Hadley na al die jaren zijn neef zou willen zien?'
Coll was zo stil achter de twee opgedoken dat ze beide een sprongetje maakte.
'Hij is toch nog van plan om te komen?'
'Wel, eeuh...'
Rob slaagde er nog net om niet te beginnen te stotteren. Van hem moest Cat niet te veel hulp verwachten. Dus nam ze zelf maar actie.
Ze voelde hoe alle ogen haar volgden toen ze met zelfverzekerde tred op Claire afliep, en haar hand uitstak.
'Jij moet Claire Beauchamp zijn. Ik heb een hoop over jou gehoord.'
Claire kon haar verbazing amper verbergen toen ze haar hand aannam.
'Over mij? Fijn dat mijn reputatie me vooruitstreeft, juffrouw...?'
'Catherine Cooper. Wist je dit dan niet?'
Claire haar gezichtsuitdrukking vertelde iedereen genoeg. Ze had deze vrouw nog nooit eerder gezien en haar eerste indruk was niet meteen een om trots op te zijn.
'Wel heeft Dougal het je dan niet verteld? We spioneren blijkbaar beide voor Engeland.'
Het was maar dat blikken niet werkelijk konden doden, anders was nu echt gereduceerd geweest tot een hoopje as. Coll zijn gezicht was bleek geworden van woede. Het kale hoofd van Dougal daarentegen kon je het best vergelijken met een rijpe tomaat. Net zoals het gezicht van Rob, al zou het bij hem waarschijnlijk om een totaal andere rede zijn. Eerst knipperde Claire nog met de ogen, maar toen besefte ze het eindelijk en slaakte een diepe zucht.
'Dit meen je niet? Jij ook al?'
Zonder Cat haar antwoord af te wachten draaide ze haar hoofd naar Dougal.
'Is dit soms een nationale sport in Schotland? Engelse dame 's beschuldigen om hen te kunnen ontvoeren?'
Pittige dame. Cat besefte meteen dat ze haar wel mocht.
Dougal leek even niet meer te weten wat te denken. Ofwel waren deze twee vrouwen fantastische acteurs, of ze kenden elkaar echt niet.
'O, natuurlijk. Het zijn clanzaken, en dus niet de mijne,' Ging de vrouw ongestoord verder. Jamie ging bijna instinctief tussen Claire en Dougal instaan toen hij de blik in de laatste zijn ogen zag.
'Misschien kunnen we dit beter morgen bespreken? We hebben een hele nacht gereisd en Claire is duidelijk moe.'
'Goed idee,' Viel Rob hem bij. 'Als het toegelaten is, dan breng ik het jonge stel wel even naar hun kamer.'
Even leek Coll te twijfelen, maar haalde toen zijn schouders op en met een hoofdknik haf hij toesteming.


'Wil iemand me nog vertellen wat er aan de hand is?' Vroeg Jamie, terwijl hij en Claire bijna moesten lopen om het tweetal bij te houden.
'Vertel ik je zo. Maar Cat, waar zat je met je gedachte om zo tegen Dougal in te gaan? Die kerel vermoord je ter plekke als hij wil.'
'Als ik hem niet eerst vermoord. En wat moest ik anders doen? Iemand moest de aandacht van de grote afwezige afleiden, en aan meneer Eeuh had ik duidelijk niet veel.'
'Hadley? Aandacht afleiden? Verdomme Rob, waar is hij?'
'Wel hij...'
Een luide schreeuw trok de aandacht van het viertal. Claire en Jamie wisten niet wat hen overkwam. Cat en Rob wisten met een blik naar elkaar hoe laat het was.

Reacties: