FanFic.nl

Emo(tion)

Hoofdstuk 16.

Scarlett zit nog steeds naast het bed. Hoelang zit ze hier nu wel al niet? Ze weet het niet. Mike en Myra zijn nog niet terug. Het lijkt net of zij en Brad de enige op de wereld zijn. Ze beweegt niet. Ze houd alleen Brad's hand vast en staart wat voor zich uit. Het enige wat ze hoort is het gepiep van de monitor. Piep.. Piep.. Piep. Het is net als op tv in al die drama series. Alleen is het dit keer háár drama serie. Ze zucht. "Het spijt me.. Het is mijn schuld.. Ik had het niet moeten uit maken.. Ik mis je en ik kan niet zonder je.... word alsjeblieft wakker Brad." Er rolt een traan over haar wang. Dan vallen Mike en Myra binnen. Ze ploffen neer naast Scarlett. "Wat zei de politie?" Vraagt Scarlett. "Die kut agent geloofde ons niet omdat we geen bewijs hebben." Zegt Mike kwaad. Myra kijkt naar de grond. De moed zakt haar in de schoenen. "Ik weet het allemaal niet meer hoor... we waren zo dichtbij.. we wisten wie het gedaan had en we worden gewoon weggestuurd.." zegt ze treurig. Mike staart kwaad voor zich uit. Hij heeft zin om die Ben op z'n bek te slaan. Het maakt hem misselijk.. alles bij elkaar. Brad die misschien nooit meer wakker word, die kut Ben en dan ook nog die waardeloze klote politie.. waarom gaat altijd alles tegen? Scarlett zucht en staat op. "Ik ga even wat water drinken.. ben zo terug." Zegt ze sip, en ze loopt de kamer uit. Myra slaat haar handen voor haar ogen. Mike slaat een arm om haar heen. "Het is niet eerlijk.." snikt ze. "Ik weet het.." zegt Mike. "Mike.." "Ja?" "Bedankt.. voor alles. Je bent er altijd geweest voor me.. en dat vind ik echt heel lief.. dus bedankt." zegt Myra. Ze slaat haar armen om hem heen en legt haar hoofd op zijn schouder. Mike's hart klopt als een gek. "Geen probleem Mier.." zegt hij. Myra tilt haar hoofd op en kijkt hem aan. Mike buigt langzaam naar voren, Myra doet hetzelfde. Tot ze dicht genoeg zijn en hun lippen elkaar raken. Is hij nu serieus met haar aan het zoenen?! Wow! De adrenaline giert door zijn lijf.
"He he, ik dacht dat je haar nooit ging zoenen."
Die stem.... Brad! Mike en Myra laten elkaar meteen los. "Brad!!! OMG Brad je bent wakker!!" Roept Myra. "Brad!!" Roept Mike. Ze lopen meteen naar hem toe om hem een knuffel te geven. "Wow rustig! Voorzichtig!" Lacht Brad. "Omg je bent eindelijk wakker! We moeten de dokter halen! En Scarlett! Waar is ze?!" Myra rent als een dolle stier de kamer uit om Scarlett te halen. "Is Scarlett hier??" vraagt Brad verbaasd. "Man ze is geen moment van je vandaan geweest." Lacht Mike. "Je hebt geen idee hoe blij ik ben gast." Zegt Mike. "Ik heb jou ook gemist man." zegt Brad. Hij wil recht gaan zitten maar Mike duwt hem voorzichtig terug. "Blijf nou maar effe rustig liggen, je bent net 2 minuten wakker joh." zegt hij beschermend. "Oh ja, sorry mama." Lacht Brad. "Hoelang heb ik hier gelegen? Ik herinner me echt niks." "4 dagen." zegt Mike. "4 dagen?!" vraagt Brad vol ongeloof. "yep." Knikt Mike. Er loopt een dokter naar binnen. "Brad jongen, ik zie dat je wakker bent. Ik ben dokter Collins. Hoe voel je je?" vraagt de dokter. "Hoofdpijn maar voor de rest gaat het wel." Antwoord Brad. De dokter controleert wat dingetjes, zegt Brad gedag en gaat weer weg. Even later gaat de deur weer open. Het is Myra die haar hoofd om het hoekje steekt. Ze seint naar Mike dat hij naar de gang moet komen. "Ik zie straks oke?" zegt hij tegen Brad. Dan loopt Scarlett naar binnen. Ze rent naar Brad toe zonder iets te zeggen en slaat haar armen om hem heen. De tranen rollen over haar wangen en ook Brad laat zijn tranen lopen. Brad slaat zijn armen ook om haar heen. "Brad.. het spijt me zo ontzettend erg." Huilt Scarlett. "Nee het is mijn schuld, sorry Scar.. Ik had er voor je moeten zijn." zegt hij. Ze zitten daar een tijdje zonder te bewegen, gewoon in elkaars armen. Brad veegt Scarlett's tranen weg. "Hey niet zo sip." zegt hij. "Ik was echt bang dat je nooit meer wakker zou worden." zegt ze. "Hey, het is oke. Ik ben er weer... het spijt me dat ik alleen maar dronk en er niet voor je was Scarlett.. het spijt me echt.." zegt Brad. "Brad... waarom gebruikte je die pillen?" vraagt Scarlett. "Ik weet het niet.. Ik werd er rustig van en het was een soort afleiding denk ik.. Ik miste je gewoon echt heel erg Scar.." "Het geeft niet.. Ik ben blij dat je weer terug bent Brad... en het spijt me dat ik je geen tweede kans gaf en zo dramatisch deed.." zegt Scarlett. "Wil je.. opnieuw beginnen? Gewoon een nieuwe start.. jij en ik?" vraagt Brad. "Graag." zegt Scarlett. Brad glimlacht. Hij haalt zijn neus op. "Bleh.. Ik haat ziekenhuizen. Het ruikt hier naar dood vlees of zo." Lacht Brad. Scarlett lacht terug. "En dan nog die kleren. Wtf is dit voor wit jurk ding? Ga ik trouwen of zo?" Klaagt Brad. "Misschien wel." Lacht Scarlett. "Oke.. maar dan wel met jou." Lacht Brad. Hij leunt naar Scarlett toe en zet zijn lippen op die van haar. "Zijn de tortelduifjes uit gelebbert?" Lacht Myra. Zij en Mike lopen naar binnen. "Moet jij nodig zeggen." Lacht Brad. Hij kijkt Mike en Myra grijnzend aan. Ze worden allebei rood. "We hebben je gemist Brad." lacht Myra.

Ze praaten nog een tijdje over alles wat er in de 4 dagen was gebeurt. Over de drugs, de aanrijding, Brad's vader en over nog veel meer. Alles werd duidelijk nu. Hij moet nog een dag in het ziekenhuis blijven en dan mag hij naar huis.. nou ja, naar huis.. hij gaat écht niet terug naar zijn vader.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.