FanFic.nl

De Kunst van Expressie [Prison Break]

3: Nieuweling

In de avond werden de gevangenen teruggebracht naar de celzaal. Max liep de zaal in en klom meteen de rechtse trap op, naar zijn eigen cel. Hij had geen celgenoot. Al een hele tijd niet. Maar met de nieuwelingen zou het misschien veranderen.

Max strompelde cel 82 in en ging op het onderste bed zitten. Hij legde zijn pen en schrift onder zijn kussen. Eén van de bewakers liep naar zijn cel.

“Tricer!”

“Ik ben hier, baas.”

“Je krijgt een nieuwe celgenoot. Hoffner! Kom je celgenoot begroeten!”

Max liep naar de tralies en keek naar de nieuweling die aan kwam lopen. Het was maar een klein jochie en Max voelde meteen medelijden met hem. Het jochie keek angstig naar Max toen de bewaker hem de cel in duwde.

“En doe lief tegen hem,” zei de bewaker grijnzend. “Sluit cel 82!”

De cel ging dicht.

Max zuchtte en ging terug op het onderste bed zitten.

“Jij krijgt het bovenste bed, kiddo,” zei hij. “Ik slaap liever beneden.”

De jongen zei niets terug.

“Ik ben Max Tricer, voor als je het wil weten,” ging Max verder. “Wat is je naam?”

De jongen keek op.

“Seth Hoffner.”

“Ah. Je ziet er niet uit als een crimineel, weet je. Waarvoor zit je hier?”

Seth keek weg. “Gestolen voertuigen en ontvoering.”

“Hoeveel jaar?”

“Acht.”

Max beet op zijn lip. Deze jongen zou het niet overleven hier. Hij zou het hooguit een maand volhouden. En als T-Bag hem in het oog kreeg… Max slikte.

“Als je ooit ergens mee zit, zal ik je proberen te helpen,” zei hij. “Maar hou je gedeisd, oké? Je wil niet in de verkeerde boot belanden, als je begrijpt wat ik bedoel. Deze mensen zijn niet te vertrouwen.”

Seth knikte.

Op dat moment klonk er geschreeuw. Max stond snel op en keek omlaag naar de zaal waar een gedetineerde op de grond lag onder het bloed. Verschillende bewakers kwamen aanrennen en grepen de gevangenen die hem blijkbaar had neergestoken vast. Seth zette verschrikt een stap achteruit bij het zien van dit schouwspel. Dit waren dagelijkse gebeurtenissen in Fox River, maar Max begreep hoe shockerend dit moest zijn voor de nieuweling. De bewakers duwden de dader tegen de grond en sloegen hem in de boeien.

“Dat is vijf jaar erbij en negentig dagen in de SHU, Teets!” schreeuwde de bewaker.

Seth keek naar Max.

“Wat is de SHU?”

“Daar worden gevangenen in gestopt wanneer ze zich niet aan de regels houden,” antwoordde Max. “Het is zo'n beetje een isoleercel. Donker en afgezonderd. Sommigen verliezen hun verstand wanneer ze daar te lang rondhangen.”

Alle gedetineerden waren aan het joelen naar de bewakers. Het was meteen een razernij geworden, zoals gewoonlijk. Max schudde zijn hoofd en ging op het onderste bed liggen.

“Je bent beter af als je wat rust. Probeer niet te letten op het kabaal.”

Seth keek naar de grond. Dat was natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Een paar gevangenen riepen al naar hem, en Max vertelde Seth ze te negeren. Hij deed wat hem gevraagd werd en ging op het bovenste bed liggen. Even later gingen de lichten uit.

Max pakte zijn schrift en pen onder zijn kussen vandaan. Hij bladerde er doorheen en dacht na, maar er was niets om op te schrijven. Niet vandaag.

Niet veel later viel hij in slaap.

Reacties: