FanFic.nl

De Kunst van Expressie [Prison Break]

4: Dat artikel

Het was verbazingwekkend rustig op het veld. Zwarten en blanken scholden elkaar niet uit, vochten niet met elkaar en liepen langs elkaar heen alsof er niets aan de hand was. Max herkende dit fenomeen maar al te goed: de kalmte voor de storm. Zwarten en blanken zouden binnenkort tegen elkaar strijden, en Max hield zich er graag buiten. Het maakte hem, blijkbaar als een van de weinige mensen in Fox River, niets uit of iemand zwart of wit was. Maar veel mensen hadden daar wel problemen mee, en dat was ook een van de redenen waarom Max geen groep had. Koos je ervoor om bij wit of zwart te horen? Sla de tegenpartij in elkaar. En Max had daar nou niet bepaald behoefte aan.

C-Note, de persoon die alles voor je kon regelen in de gevangenis, was aan het praten met een blanke jongen. En toen Max wat beter keek, zag hij dat het de nieuweling die hij gisteren zag was. Scofield. Hij en C-Note leken in vriendschappelijk overleg, en toen Scofield verder liep, benaderde Max hem.

“Jij bent eh, Scofield, toch?”

De nieuweling keek niet op of om toen hij antwoord gaf.

“Ken ik jou?”

“Oh, ik ben Max Tricer.”

Nu keek hij op.

“Tricer? Huh. Interessant.”

Max krabde op zijn hoofd en keek om zich heen en bekeek Scofield toen een moment.

“Je ziet er niet uit als een crimineel,” zei hij. “Mag ik vragen waarom je hier zit?”

“Overval met geweld,” reageerde Scofield. “En jij ziet er anders ook niet uit als een of andere moordenaar.”

“Ach, ik ben maar een schrijver.”

Scofield stopte met lopen en keek nu bijna verrast. “Oh werkelijk?”

Max knikte. “Drie jaar gevangenisstraf voor het publiceren van een artikel over de regering en hun misstanden. Het volledige artikel was gebaseerd op ware feiten, en toch zit ik hier.”

Scofields ogen werden groot en hij zette een stap naar Max toe.

“Maar dan ben jij dus de echte Max Tricer,” zei hij. “Jij bent degene die dat artikel had gepubliceerd…”

Max hield zijn hoofd schuin. “Heb je het ook gelezen dan?”

“Zo'n dertig keer, ja. Er was één gedeelte dat me vooral opviel. Je schreef in dat artikel over ene Lincoln Burrows. Wat kun je me over hem vertellen?”

Max keek over het veld naar de andere kant van het hek waar de gedetineerde Lincoln Burrows zat. Max grinnikte even.

“Grappig dat je dat zegt. Burrows zit namelijk ook in Fox River. Ik weet niet veel over hem, behalve dat hij volgende maand wordt geëxecuteerd terwijl hij dat niet verdient.”

“Je schreef in je artikel dat hij onschuldig is,” zei Scofield. “Dus je bedoelt dat je dat werkelijk gelooft?”

“Ik heb zo mijn onderzoek gedaan,” zei Max. “Dus ik weet voor een feit dat Burrows de broer van de Vice President niet vermoord heeft.”

Er was een vreemde blik op het gezicht van Scofield verschenen. Hij wreef over zijn hoofd en door zijn gezicht en leek diep na te denken.

“Maar dat stukje over Burrows was maar een klein gedeelte van het artikel,” zei Max toen. “Ik heb er nog veel meer misstanden van de overheid in verwerkt. Waarom ben je zo geïnteresseerd in Lincoln Burrows?”

Scofield keek nu ook richting het hek waar Lincoln achter zat, wachtend op zijn executie. Er verscheen een kleine grijns op zijn gezicht.

“Omdat hij mijn broer is.”

En met die woorden liep Scofield verder, en Max keek hem met verbazing op zijn gezicht na.

De broer van de onschuldige Linc the Sink, hier in Fox River. Een maand voor de executie. Dit kon geen toeval zijn…

Reacties: