FanFic.nl

Emo(tion)

Hoofdstuk 17.

"Heb je alles?" vraagt Mike. "Gast, dat heb je nou al 6 keer gevraagd. Ja ik heb alles." Lacht Brad. Hij heeft een tas met medicijnen en verband meegekregen en staat op het punt om te vertrekken uit het ziekenhuis. "Oke hoe werken deze stokken?" vraagt Brad. "Dat zijn krukken slimme. En je moet er met je armen op leunen en dan je been omhoog houden." Lacht Scarlett. "Oke ik vind dit echt niks. Kunnen we niet effe een rolstoel jatten of zo?" vraagt Brad. "Myra is er een gaan halen." Zegt Mike. "Mooi want dit is echt niks." zegt Brad. "Heyo ben terug." Myra rijd de rolstoel naar binnen. Brad hinkelt van het bed naar de rolstoel en ploft er in neer. "Nice." lacht hij. "Hey Scar heb je zin om wat oudjes omver te rijden?" vraagt Brad. "Jaa sowieso." grijnst Scarlett. Ze duwt de rolstoel de kamer uit richting de gang. Mike en Myra lopen ook de kamer uit en kijken ze na. "Hij is echt weer de oude." lacht Myra. "Yep." Lacht Mike terug. "Ik ben blij dat alles weer goed is tussen hem en Scar, dat zal hem goed doen." zegt Myra. Mike knikt. "Hij is niet meer dat depresieve hoopje somberheid." zegt hij. "Hij is weer Brad."

"Hey zullen we naar Lost Highway gaan?" vraagt Mike aan Brad en Scarlett als ze klaar zijn met rondjes rijden. "Ja goed idee." zegt Brad. Hij voelt zich blij en opgelucht dat alles weer goed is. Ze lopen.. nou ja, Brad rijd naar de lift en drukt op de knop. Even later zijn ze beneden. "Myra en ik gaan op de fiets, gaan jullie te voet?" vraagt Mike terwijl hij de fiets uit de bosjes vist. "Ja wij gaan wel te voet, tot zo." zegt Scarlett terwijl Mike en Myra wegfietsen. "Is het oficieel tussen die twee?" vraagt Brad lachend. "Ik heb geen idee." Lacht Scarlett. "Scar.. Ik denk erover om hulp te zoeken.." zegt Brad. "Echt? Wat voor hulp?" vraagt Scarlett. "Hulp voor m'n drankprobleem.. en misschien een therapeut.... ik moet echt stoppen met alles op te kroppen.. dat alles met m'n vader en zo.. Ik wil gewoon nog iets van m'n jeugd maken voor het te laat is snap je?" zegt Brad. "Wow... dat is echt heel goed van je Brad." zegt ze verbaasd. Dit zag ze niet aankomen. Hij is verandert, maar op een goeie manier. "Thanks Scar." zegt Brad. En voor ze het weten zijn ze al bij Lost Highway.

"Brad gast! Hoe gaat het? We hebben je echt gemist dude." zegt Joey. "Hey Joey! Alles gaat wel goed denk ik, ben blij dat ik hier weer ben." zegt Brad. Alle andere tieners in Lost Highway komen er ook bij staan en kletsen wat met Brad over dat ze blij zijn dat hij er weer is. Ze bestellen een paar pizza's en eten ze samen op om te vieren dat Brad nog leeft. Het is gezellig, maar na een paar uur word het al weer donker en gaan de meeste naar huis. "Zal ik je naar huis brengen Brad?" vraagt Scarlett. "Naar m'n vader? No way." protesteert Brad. "Maar je moet toch ergens slapen? Hij is vast ongerust. Hij weet niet eens dat je weer bij bewustzijnde bent." zegt Scarlett. "Oke oke, ik ga er wel heen." zegt Brad. "Zal ik met je mee lopen?" vraagt Scarlett. "Nah het is goed, ik rol er wel alleen naar toe." Lacht Brad. Scarlett heeft hem een kus en loopt naar huis. Brad doet hetzelfde. Na 10 minuten rollen is hij er." Wat raar om weer voor dit grote huis te staan. Het zou als een thuis moeten voelen, maar het voelt eerder als een onbekend gebouw. Brad klopt op de deur. Na een tijdje word er open gedaan, maar niet door zijn vader. Door een vrouw! "Brad! Wat goed je te zien! Ik heb je gemist! Kom gauw naar binnen, het is koud." Zegt de vrouw vriendelijk. Wacht eens even.. deze vrouw kent hij van de foto op zijn muur! "Mam??"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.